Ο Mélenchon και οι δυνάμεις που τον στήριξαν, έδωσαν μια πολύ σκληρή μάχη κάτω από εντελώς αντίξοες συνθήκες και υπό καθεστώς αδίστακτης, ανοικτής και ύπουλης τρομοκρατίας του γαλλικού κατεστημένου αλλά και των κατεστημένων κέντρων της ΕΕ, των ΗΠΑ και των λεγόμενων «αγορών».
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, το ποσοστό που συγκέντρωσε ο Mélenchon πρέπει να θεωρηθεί ως σημαντική επιτυχία για τον ίδιο και την Αριστερά. Θα προσθέταμε ότι το ποσοστό που συγκέντρωσε ο Mélenchon, δυο-τρεις μονάδες κάτω από την είσοδό του στον β’ γύρο των προεδρικών εκλογών, στην πραγματικότητα ήταν η θετική έκπληξη της αναμέτρησης. Μια θετική έκπληξη που δείχνει ότι η Αριστερά είναι «εφτάψυχη» και ότι εισβάλλει ξανά στο γαλλικό και ευρωπαϊκό προσκήνιο με θέσεις που αμφισβητούν και πρέπει να αμφισβητούν σθεναρά και με μεγάλη ενέργεια, τον νεοφιλελευθερισμό, την κυριαρχία του χρηματιστικού και πολυεθνικού κεφαλαίου, την ευρωζώνη και την ΕΕ από βαθιά δημοκρατικές, συμμετοχικές, αντιρατσιστικές θέσεις και από αντιιμπεριαλιστικές θέσεις αμετάθετης εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας.
Η επιτυχία του Mélenchon και της Αριστεράς πρέπει να θεωρηθεί ακόμα πιο σημαντική, διότι επετεύχθη σε συνθήκες, όπου η Αριστερά έχει δεχθεί πλήγματα στον ευρωπαϊκό χώρο από την ταπεινωτική συνθηκολόγηση και προδοσία του Αλ. Τσίπρα, της ομάδας του και του νεομνημονιακού μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ.
Η ζημιά της μνημονιακής μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ για την αξιοπιστία και τις δυνατότητες της Αριστεράς υπήρξε ανυπολόγιστη στην Ευρώπη και αυτή η μετάλλαξη έτυχε άγριας εκμετάλλευσης από τις ευρωπαϊκές κατεστημένες δυνάμεις.
Αν ο Τσίπρας δεν είχε προδώσει, τηρούσε το «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος, απέρριπτε τα μνημόνια και προχωρούσε σε μια αντιμνημονιακή πορεία εκτός ευρωζώνης, όπως υπεδείκνυε η τότε «Αριστερή Πλατφόρμα» του ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα θα ήταν εντελώς διαφορετική η εικόνα της Ελλάδας και της Ευρώπης και ο Mélenchon θα είχε άλλα «φτερά» και άλλες νικηφόρες προοπτικές στην εκλογική μάχη.
Να σημειώσουμε επίσης ότι η Αριστερά στην Ευρώπη δεν γνώρισε καθόλου ώθηση από την υποβάθμιση των ριζοσπαστικών ιδεών από την πορεία των Podemos.
Όλα αυτά δίνουν μιαν άλλη διάσταση στα ποσοστά Mélenchon και γαλλικής Αριστεράς.
Πάντως, μετά τα γαλλικά αποτελέσματα μπορεί να φαίνεται ότι ο «ευρωπαϊστής», νεοφιλελεύθερος και κεντρώος Macron είναι το πιθανότερο να είναι ο επόμενος Πρόεδρος της Γαλλίας, αν και όχι τόσο εύκολα όπως από πρώτη ματιά φαίνεται, ωστόσο η Γαλλία δεν θα είναι ίδια ούτε η πορεία της θα είναι η απλή συνέχεια, με άλλους όρους, της νεοφιλελεύθερης, ευρωζωνικής και τυφλά φιλογερμανικής και ευρωενωσιακής πορείας της.
Η ψήφος του γαλλικού λαού έχει αμφισβητήσει έντονα όλα αυτά τα νεοφιλελεύθερα, «παγκοσμιοποιητικά», γερμανοκεντρικά και ευρώπληκτα δόγματα.
Η Γαλλία μετά τις προεδρικές εκλογές θα μπει σε κρίση και η ενδεχόμενη προεδρία Macron δεν θα είναι καθόλου αδιατάρακτη.
Αν διαβάσουμε βαθύτερα τη βούληση του γαλλικού λαού, τότε θα πρέπει ευθέως να πούμε ότι ο γαλλογερμανικός άξονας τρίζει, αν δεν έχει κλονιστεί αμετάστρεπτα, ενώ η ευρωζώνη αλλά και η ΕΕ φαντάζουν πλέον χωρίς μέλλον, πιθανόν και χωρίς άμεσο μέλλον.
Μετά τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών στην Γαλλία το μήνυμα για την προοδευτική Ελλάδα είναι κάτι παραπάνω από σαφές: Μέτωπο εδώ και τώρα, μέτωπο πολιτικό, κινηματικό και εκλογικό όλων, χωρίς εξαιρέσεις και μικροηγεμονισμούς, των αριστερών, ριζοσπαστικών, πατριωτικών, προοδευτικών, δημοκρατικών αντιμνημονιακών δυνάμεων.
Αν την υποψηφιότητα Mélenchon είχαν στηρίξει και οι άλλες δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς στην Γαλλία, πολύ πιθανόν ο Mélenchon να ήταν τώρα στον β’ γύρο αντί του Macron και αύριο, πιθανότατα, Πρόεδρος της Γαλλίας.
Αυτό το επίκαιρο μήνυμα δεν πρέπει να το ξεχνάει κανείς και καμία πλευρά στον αριστερό προοδευτικό χώρο.
Σήμερα δεν χωράνε προσωπικές φιλοδοξίες πάνω από το συλλογικό συμφέρον. Δεν χωράνε μικροαλαζονίες ούτε εκτοξεύσεις στο υπερπέραν ή πέταγμα της μπάλας στην εξέδρα. Το μέτωπο είναι ο κοινός μας δρόμος.
Κ.Μ