Η περιώνυμη Συμφωνία των Πρεσπών, που τώρα συζητείται στη Βουλή, μια συζήτηση που συσκοτίζει και παραπλανά, αντί να φωτίζει, που αποκρύπτει επιμελώς από όσους Έλληνες πολίτες ενδιαφέρονται και την παρακολουθούν, το πραγματικό της διακύβευμα της Συμφωνίας και τα συνοδευτικά αρνητικά της στοιχεία.
Είναι εντυπωσιακό ότι, το σύνολο των μνημονιακών κοινοβουλευτικών κομμάτων, εξαντλούν την κριτική τους στην εκχώρηση του ονόματος, στην παραχάραξη της ιστορίας, στην αναγνώριση στοιχείων του «Μακεδονισμού», όπως γλώσσα και εθνοτική ταυτότητα, κατά τρόπο απόλυτα υποκριτικό. Η κριτική προσέγγιση της Συμφωνίας των Πρεσπών, από τα κόμματα εξουσίας ( ΣΥΡΙΖΑ, Ν.Δ., ΑΝΕΛ και νεοΠΑΣΟΚ ) γίνεται αποκλειστικά με γνώμονα τα κομματικά συμφέρονται, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τον ψυχαναγκαστικό στόχο της κατάληψης ή διατήρησης της Κυβερνητικής Εξουσίας. Ένα πολύ σοβαρό Εθνικό θέμα εργαλειοποιείται, για την προώθηση κομματικών συμφερόντων και αυτό συνιστά διακριτό στοιχείο παρακμής του πολιτικού μας συστήματος. Μάλιστα στην κριτική κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών πλειοδοτούν οι εθνικιστές απόψεις εθνοπαραφρόνων και φασιστοειδών ή εθνομηδενιστών από την άλλη πλευρά.
Όμως, τι επιμελώς αποκρύπτουν οι ρήτορες των μνημονιακών κομμάτων στη Βουλή. Το μείζον, το αδιαμφισβήτητο γεγονός, ότι η Συμφωνία των Πρεσπών επιβλήθηκε από τις ΗΠΑ και τη Γερμανία , ώστε η γειτονική χώρα να ενταχθεί, το συντομότερο στο ΝΑΤΟ, προκειμένου να περιοριστεί η πολιτική επιρροή της Ρωσίας. Και κανένα από τα παραδομένα πολιτικά κόμματα στην Στρατηγική της ευρωατλαντικής συμμαχίας και στη γοητεία του νεοφιλελευθερισμού, δεν προέβαλαν την παραμικρή αντίσταση, δεν είχαν καμιά απολύτως αντίρρηση στην επιλογή της Ουάσιγκτον, να ενταχθούν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ. Η σπουδή των αμερικανών να επεκταθεί το ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, είναι που «γέννησε» τη Συμφωνία των Πρεσπών και αυτή παρήγαγε σοβαρά προβλήματα, που εφάπτονται ακόμη και με ευαίσθητα θέματα εκχώρησης της ελληνικής Εθνικής Κυριαρχίας.
Ας απαντήσει κάποιος από τους λαλίστατους βουλευτές επικριτές ή υποστηριχτές της Συμφωνίας των Πρεσπών, γιατί η ένταξη της «Βόρειας Μακεδονίας» στο ΝΑΤΟ, εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας και γιατί, η επέκταση και κυριαρχία του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, θα συμβάλει στη σταθερότητα και την Ειρήνη της περιοχής; Γιατί;
Επίσης, επιμελώς αποκρύπτεται από τους Βουλευτές, ότι είναι τόσο «γερά» δεμένη η Συμφωνία των Πρεσπών, ώστε σε περίπτωση που ΔΕΝ θα ψηφιστεί στη Βουλή, τότε: επειδή η Συμφωνία των Πρεσπών καταργεί την Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995 του ΟΗΕ, που επιβάλλει στα Σκόπια το προσωρινό όνομα πΓΔΜ, αν δεν ψηφιστεί από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, τότε, τα Σκόπια δεν θα έχουν πλέον την υποχρέωση του προσωρινού ονόματος FYROM και ανακτούν το δικαίωμα να μετονομαστούν σε Δημοκρατία της Μακεδονίας! Παρεμπιπτόντως, είναι ανεύθυνος και ατεκμηρίωτος ο ισχυρισμός της Κυβέρνησης ότι δήθεν έχει απαλείψει τις αλυτρωτικές αναφορές στο τροποποιημένο Σύνταγμα της ΠΓΔΜ, όταν αποδέχεται το βασικό όχημα του αλυτρωτισμού που είναι το όνομα της ταυτότητας. Και είναι γελοία η προσπάθεια της Ν.Δ., να τεκμηριώσει την καταψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών, ενώ συμφωνεί απόλυτα με το ουσιαστικό περιεχόμενό της.
Και μια επισήμανση: Η κομματική πειθαρχία και η πολιτική σκοπιμότητα, αναμφίβολα υπονομεύουν το κύρος του Κοινοβουλίου και την ποιότητα της δημοκρατίας και επιπλέον, αποκτούν εφιαλτικές διαστάσεις, όταν έτσι διασπάται η ενότητα λαού, κοινωνίας, πολιτικών, για θέματα ζωτικής εθνικής σημασίας.
