Συναδέλφισσες και συνάδελφοι.
Θετική χαρακτηρίζω και εγώ την πρόταση της διοίκησης για συζήτηση στο ΠΕΣΥ του νέου πλαισίου για την τοπική αυτοδιοίκηση του αναθεωρημένου και όχι καταργούμενου- ως είχαν δεσμευτεί- Ν.3852/10( Καλλικρατικού πλαισίου). Αρκεί όμως;
Παρατήρηση 1
Πρόκειται για συζήτηση, ενώ κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να υπάρξει απόφαση, συνέχεια και δημιουργία διαπαραταξιακής επιτροπής επί των αλλαγών και φυσικά υπεράσπισης στην πράξη και διεκδίκησης της κατάργησης και των βασικών αλλαγών προς όφελος του πληττόμενου πολίτη.
Σημείο 1
Αν κάποιος δει και δεν λέω μελετήσει τις 450 σελίδες του τελικού πορίσματος, χωρίς να αναφερθώ στα παραρτήματα και τα επιμέρους πορίσματα των επιτροπών, θα παρατηρήσει ότι οι μισές σελίδες είναι μία «ωραιότατη έκθεση ιδεών», ευχών, στόχων μακροπρόθεσμων, αριστερής φρασεολογίας, με θεωρητική έμφαση στην αποκέντρωση, τη δημοκρατία, την αυτοτέλεια, την εκπροσώπηση. Μεγάλο δε μέρος αποτελεί η καταγραφή των υπαρχουσών δομών, προσωπικού, αρμοδιοτήτων κ.ά, καταγραφή, δυστυχώς, ζοφερή κυρίως στον τομέα του ανθρώπινου δυναμικού και των ελλείψεων που υπάρχουν. Θα αναφερθώ εδώ στις κοινωνικές υπηρεσίες που όχι μόνο στην Περιφέρεια Αττικής αλλά στο σύνολο της χώρας είναι υποστελεχωμένες. Φαίνεται καθαρά και από αυτά η συνολική μετακίνηση- σημείο που είχα θίξει και κατά την καταψήφιση του προϋπολογισμού- από την έννοια της κοινωνικής πολιτικής στην έννοια της «στήριξης» του ευπαθούς πληθυσμού, κυρίως μέσω ευρωπαϊκών κονδυλίων
Σημείο 2
Ουδείς επί της ουσίας διάλογος έγινε, καθώς οι όποιες επιτροπές λειτούργησαν σχεδόν με «γραμμή», χωρίς ουσιώδη λόγο σε αιρετούς αυτοδιοικητικούς, πόσο δε μάλλον στην ίδια την κοινωνία και τους φορείς της.
Σημείο 3
Ουδεμία αλλαγή γίνεται αν δεν υπάρξουν πόροι και προσωπικό και αυτά σε καθεστώς μνημονίου και εποπτείας, με κυβερνήσεις που συνεχίζουν την πεπατημένη των περικοπών σε πόρους και ανθρώπινο δυναμικό και υιοθετούν τις ευέλικτες μορφές εργασίας, είναι έννοιες ανύπαρκτες. Αυτοδιοίκηση εξαρτώμενη και υποχρηματοδοτούμενη είναι αδύνατον να παράξει και να χαράξει πολιτική. Ακόμα δε και με τους υπάρχοντες πόρους υπάρχει σοβαρή διαφωνία στο που δίνονται και με τι ιεραρχήσεις αναγκών.
Σημείο 4
Η κατάργηση της αποκεντρωμένης διοίκησης και, φυσικά, με μεταφορά αρμοδιοτήτων και προσωπικού ήταν και παραμένει ζητούμενο. Η παραμονή της αποκεντρωμένης με όποια μορφή και με την όποια ονομασία και αν της δοθεί μοναδικό σκοπό θα έχει, όπως και τώρα, ελέγχου, κωλυσιεργίας και θολώματος εντέχνως των αρμοδιοτήτων. Σημείο σοβαρό τον πολίτη, τον έλεγχο και τα δικαιώματά του.
Ενδεικτικά θα αναφέρω εδώ, σε πρόταση του γραφείου Αντιπεριφερειάρχη, όταν ακόμα ήμουν στη θέση αυτή, για εφαρμογή αντικαρκινικού προγράμματος σε νοσοκομεία της Αττικής. Πρόταση που «πηγαινοερχόταν» επί τρείς και πλέον μήνες στην αποκεντρωμένη, εξαιτίας του εσκεμμένα θολού πλαισίου.
Σημείο 5
Δομική αρχή είναι ο διακριτός ρόλος αρμοδιοτήτων Α΄και Β΄βαθμού αυτοδιοίκησης και Κράτους. Φυσικά η όποια μεταφορά θα πρέπει να συνοδεύεται από κρατικούς πόρους και προσωπικό.
Ενδεικτικά θα αναφερθώ στο άρθρο 186 του ν.3852 που αφορά προγράμματα Υγείας και πέραν του συνόλου, χρήζει κατάργησης αν θέλουμε να μπορούν οι ΟΤΑ Α΄και Β΄βαθμού να σχεδιάζουν και να υλοποιούν προγράμματα υγείας.
Στις τεράστιες επικαλύψεις και αναντιστοιχίες στις αρμοδιότητες που αφορούν προνοιακά ιδρύματα, εμβολιασμούς, παιδικούς σταθμούς, για να μην αναφερθώ στο οδικό δίκτυο!!!
Σημείο 6
Συνεχίζονται τα προσωποκεντρικά μοντέλα και οι πυραμιδικές δομές, απόλυτης γραφειοκρατίας καθώς και «αττικού υδροκεφαλισμού». Οι αναφορές σε νησιά, ορεινούς όγκους και χωριά με τις διοικητικές συνενώσεις να συνεχίζονται , αφήνει το μεγαλύτερο και πιο απομακρυσμένο κομμάτι της χώρας στην ουσία του απομονωμένο από τις αποφάσεις και τη συμμετοχή.
Η μετακίνηση της συζήτησης στην απλή αναλογική μόνο ως εσκεμμένη μπορεί να χαρακτηριστεί. Ενώ η συμμετοχή του πολίτη μένει στο ρόλο του παρατηρητή.
Σημείο 7
Ο σχεδιασμός αναθεώρησης είναι συνυφασμένος με το ίδιο το κράτος, το κράτος εργαλείο του συστήματος και των συμφερόντων που υπηρετεί, άρα και με τις αλλαγές που η κάθε κυβέρνηση σχεδιάζει για αυτό.
Οι αποσπασματικές συζητήσεις δίνουν απλά την ψευδαίσθηση της δημοκρατίας και ίσως τη δυνατότητα ορισμένων «επαναστατικών» τοποθετήσεων, που δεν φέρουν όμως το βάρος της επιλογής και της ψήφου
Κλείνοντας
Είναι δεδομένη από τα προηγούμενα η αντίθεση μου στην παρούσα αναθεώρηση.
Ζητώ να επανέλθει η συζήτηση με αποφασιστικό χαρακτήρα και να προσδιοριστούν σήμερα οι ημερομηνίες και η διαπαραταξιακή επιτροπή.
*Η Κατερίνα Θανοπούλου είναι Περιφερειακή Σύμβουλος Αττικής – Το κείμενο αποτελεί τοποθέτηση στο ΠΕΣΥ Αττικής.
