Η ουκρανική σύγκρουση ανέδειξε αδυναμίες των ΗΠΑ
Η κυβέρνηση Μπάιντεν θεωρεί πλέον την Κίνα ως κύριο αντίπαλο της Αμερικής. Η Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας που κυκλοφόρησε πρόσφατα και η Στρατηγική Εθνικής Άμυνας που πρόκειται να κυκλοφορήσει σύντομα -το Κογκρέσο έχει ήδη λάβει μια εκδοχή της τελευταίας- καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η Κίνα αποτελεί τη σημαντικότερη απειλή για τις ΗΠΑ, αυτό δηλαδή που διστάζουν να παραδεχτούν δημόσια οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης, ωστόσο. είναι εμφανές ότι οι ΗΠΑ δεν είναι πλήρως προετοιμασμένες για να εμπλακούν σε έναν μεγάλο πόλεμο κατά της Κίνας όπως αναφέρει άρθρο της Wall Street Journal.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει αποκαλύψει ελλείψεις στην αμυντική βιομηχανική βάση της Αμερικής που θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την ικανότητα να εμπλακεί σε έναν πόλεμο με την Κίνα. Οι δυνατότητες μάχης είναι επίσης απαραίτητες για την αποτροπή της Κίνας. Η βοήθεια της Ουάσιγκτον στην Ουκρανία έχει εξαντλήσει τα αμερικανικά αποθέματα ορισμένων οπλικών συστημάτων και πυρομαχικών, όπως πυραυλικά συστήματα εδάφους-αέρος Stinger, οβίδες M777, πυρομαχικά 155 χιλιοστών και αντιαρματικά συστήματα πυραύλων Javelin.
Αυτές οι προκλήσεις υπογραμμίζουν μια ακόμη πιο σοβαρή ανησυχία: Η αμυντική βιομηχανική βάση των ΗΠΑ είναι ανεπαρκώς προετοιμασμένη για το πολεμικό περιβάλλον που υφίσταται σήμερα. Λειτουργεί ακόμα σε «περιβάλλον ειρήνης». Σε μια μεγάλη περιφερειακή σύγκρουση —όπως ένας πόλεμος με την Κίνα στα στενά της Ταϊβάν— οι ανάγκες σε πυρομαχικά πιθανότατα θα υπερέβαιναν τα σχέδια και τα αποθέματα του Πενταγώνου.
Σε σχεδόν 24 διαφορετικές εκδοχές ενός πολεμικού σεναρίου του Κέντρου Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών που εξέτασε έναν πόλεμο ΗΠΑ-Κίνας στο Στενό της Ταϊβάν, οι Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποίησαν όλους τους κοινούς πυραύλους στάσης αέρος-εδάφους και τους πυραύλους αντιπλοίου ακριβείας μεγάλης εμβέλειας. την πρώτη εβδομάδα της σύγκρουσης.
Αυτοί οι πύραυλοι είναι κρίσιμοι λόγω της ικανότητάς τους να χτυπούν τις κινεζικές ναυτικές δυνάμεις από έξω από την κινεζική άμυνα.
Οι ΗΠΑ δεν είναι η μόνη χώρα που αντιμετωπίζει αυτή την πρόκληση. Σε ένα πρόσφατο σενάριο πολεμικής σύγκρουσης στο οποίο συμμετείχαν δυνάμεις των ΗΠΑ, του Ηνωμένου Βασιλείου και της Γαλλίας, η Τρίτη Μεραρχία του Ηνωμένου Βασιλείου εξάντλησε τα εθνικά αποθέματα κρίσιμων πυρομαχικών σε λίγο περισσότερο από μια εβδομάδα.
Η επίλυση αυτών των προβλημάτων θα πάρει χρόνο.
Οι αμυντικές εταιρείες είναι γενικά απρόθυμες να αναλάβουν χρηματοοικονομικούς κινδύνους χωρίς συμβόλαια, συμπεριλαμβανομένων πολυετών συμβάσεων.
Ενώ το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ υπογράφει πολυετείς συμβάσεις για πλοία και αεροπλάνα, γενικά δεν υπογράφει πολυετείς συμβάσεις για πυρομαχικά. Αυτή η αποστροφή κινδύνου επιδεινώνεται εάν οι εταιρείες πρέπει να πραγματοποιήσουν πρόσθετες επενδύσεις κεφαλαίου, ειδικά επενδύσεις από τούβλα και κονίαμα.
Υπάρχουν επίσης περιορισμοί στο εργατικό δυναμικό και στην αλυσίδα εφοδιασμού στην αυξημένη ζήτηση για οπλικά συστήματα και πυρομαχικά που απαιτούνται για έναν ή περισσότερους μεγάλους πολέμους.
Οι εταιρείες πρέπει να προσλαμβάνουν, να εκπαιδεύουν και να διατηρούν εργαζομένους. Οι αλυσίδες εφοδιασμού για τον αμυντικό τομέα των ΗΠΑ δεν είναι επίσης τόσο ασφαλείς όσο θα έπρεπε, με ορισμένες επιχειρήσεις να κλείνουν ή να μεταφέρουν αλυσίδες εφοδιασμού στο εξωτερικό – μερικές φορές σε μη φιλικές χώρες.
Σε άλλες περιπτώσεις, δεν υπάρχουν εναλλακτικές πηγές για βασικά οπλικά συστήματα και πυρομαχικά. Το Javelin, για παράδειγμα, βασίζεται σε έναν κινητήρα χωρίς εναλλακτική επιλογή. Υπάρχουν επίσης σημαντικά τρωτά σημεία με ορισμένα μέταλλα σπάνιων γαιών, στα οποία η Κίνα έχει σχεδόν μονοπώλιο. άλλα στοιχεία όπως τιτάνιο και αλουμίνιο. ημιαγωγοί και άλλα μικροηλεκτρονικά.
Τέλος, ο χρόνος είναι ένας σημαντικός περιορισμός. Μπορεί να χρειαστούν περίπου δύο χρόνια για την παραγωγή ορισμένων τύπων πυραύλων και συστημάτων, όπως το σύστημα αεράμυνας και πυραυλικής άμυνας Patriot Advanced Capability PAC-2/PAC-3, Tomahawk V, πύραυλος κρουζ με εκτόξευση ακρίβειας μεγάλης εμβέλειας. Αυτοί οι χρόνοι παράδοσης είναι γενικά για την παράδοση των πρώτων πυραύλων — όχι των τελευταίων. Η πλήρωση των αποθεμάτων απαιτεί διαρκή πολυετή επένδυση. Οι επενδύσεις από τούβλα και κονίαμα για εργοστάσια διαρκούν ακόμη περισσότερο.
Αυτές οι προκλήσεις δεν έχουν γρήγορες ή εύκολες λύσεις. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ξεκινήσουμε τώρα. Ένα βήμα είναι το Πεντάγωνο να επανεκτιμήσει τις συνολικές απαιτήσεις σε πυρομαχικά για έναν ή περισσότερους μεγάλους πολέμους. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει τη μοντελοποίηση των ποσοστών δαπανών κρίσιμων κατευθυνόμενων πυρομαχικών μεταξύ χερσαίων, ναυτικών και αεροπορικών δυνάμεων σε μια μεγάλη σύγκρουση σε διάφορα επίπεδα έντασης.
Το Πεντάγωνο πρέπει επίσης να επικεντρωθεί σε στοχευμένες επενδύσεις σε βασικά πυρομαχικά και οπλικά συστήματα, όπως πλήγματα ακριβείας μεγάλης εμβέλειας και ολοκληρωμένη αεροπορική και πυραυλική άμυνα. Οι επενδύσεις αυτές θα πρέπει να περιλαμβάνουν την υπογραφή πολυετών συμβάσεων.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η αμυντική βιομηχανική παραγωγή των ΗΠΑ και των συμμάχων ήταν απαραίτητη για την ήττα τόσο της Γερμανίας όσο και της Ιαπωνίας. Αλλά δεν έγινε εν μία νυκτί. Αν οι ΗΠΑ θέλουν σοβαρά να ανταγωνιστούν την Κίνα, πρέπει να επενδύσουν τεράστια ποσά. Η αμυντική βιομηχανική βάση είναι ένα κρίσιμο εργαλείο.
Ο συγγραφέας του άρθρου της WSJ, κ. Σεθ Τζόουνς είναι ανώτερος αντιπρόεδρος και διευθυντής του Διεθνούς Προγράμματος Ασφάλειας στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών και συγγραφέας, πιο πρόσφατα, του «Three Dangerous Men: Russia, China, Iran and the Rise of Irregular Warfare».
