Η Ουκρανία δεν θα μπορούσε ποτέ να κερδίσει μόνη της τη νίκη στη μάχη για τη νότια πόλη, σχολιάζει η Welt. Τα όπλα από το εξωτερικό έκριναν τη μάχη – συμπεριλαμβανομένων εκείνων από τη Γερμανία.
Αλλά η Χερσώνα ήταν μια ιδανική περίπτωση που είναι δύσκολο να επαναληφθεί.
Η απροθυμία του στρατηγού Σεργκέι Σουροβίκιν να μιλήσει ήταν αισθητή καθώς έβγαζε τη μία λέξη μετά την άλλη με στακάτο τρόπο. “Μετά από μια συνολική αξιολόγηση της κατάστασης, προτείνω να μετακινηθεί η άμυνα στην αριστερή όχθη του ποταμού Ντνίπρο”, δήλωσε ο Ρώσος αρχιστράτηγος, για να προσθέσει: “Η παραμονή των στρατευμάτων σε μια περιορισμένη περιοχή στην άλλη πλευρά δεν έχει καμία προοπτική”.
Αυτή ήταν η αναφορά του 56χρονου στον υπουργό Άμυνας Σεργκέι Σόιγκου στη Μόσχα την Τετάρτη, η οποία μεταδόθηκε ζωντανά από τη ρωσική τηλεόραση. Λιγότερο από δύο ημέρες αργότερα, ο ουκρανικός στρατός κατάφερε να καταλάβει τις εχθρικές θέσεις και την πόλη Χερσώνα χωρίς μάχη. Οι τελευταίοι Ρώσοι στρατιώτες είχαν εξαφανιστεί τα ξημερώματα της Παρασκευής σε μια γέφυρα με ποντόνια πάνω από τον ποταμό Ντνίπρο.
Δεν είναι ευχάριστο για κανέναν αξιωματικό να παραδέχεται την ήττα του και να πρέπει να διατάξει υποχώρηση. Όμως η πανωλεθρία της Χερσώνας είναι εξαιρετικά πικρή από στρατιωτική άποψη. Επειδή στην πραγματικότητα ο ρωσικός στρατός δεν έχασε τη μάχη για τη Χερσώνα – τουλάχιστον όχι στο έδαφος. Οι ουκρανικές δυνάμεις κατάφεραν να ανακαταλάβουν κάποια μικρότερα εδάφη κατά την έναρξη της αντεπίθεσής τους στις 29 Αυγούστου. Μετά από αυτό, όμως, η επίθεσή τους έμεινε στάσιμη. Η ρωσική άμυνα άντεξε μέχρι το τέλος και πιθανώς θα άντεχε για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Η αποφασιστική διαφορά προήλθε από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας. Ήταν το πυροβολικό ακριβείας στο οποίο οι Ουκρανοί οφείλουν τελικά τη νίκη τους στη Χερσώνα. Αυτό περιελάμβανε το οβιδοβόλο Panzerhaubitze 2000 που προμηθεύτηκε από τη Γερμανία, τα πυροβόλα τύπου Caesar από τη Γαλλία, το Krab από την Πολωνία και το αμερικανικό M777. Οι πολλαπλοί εκτοξευτές πυραύλων Himars, οι οποίοι ήταν ιδιαίτερα καθοριστικοί, προήλθαν επίσης από τις ΗΠΑ. Το σύγχρονο πυροβόλο, που κατασκευάστηκε από τη Lockheed Martin, διαθέτει έξι βλήματα καθοδηγούμενα μέσω GPS με βεληνεκές 80 χιλιομέτρων. Τα Himars μπορούν επίσης να φορτωθούν με έναν ενιαίο βαλλιστικό πύραυλο μικρού βεληνεκούς (ATACMS), ο οποίος μπορεί να πλήξει τον στόχο του σε απόσταση 300 χιλιομέτρων.
Με αυτά τα συστήματα, οι Ουκρανοί κατέστρεφαν αδιάκοπα ρωσικές αποθήκες πυρομαχικών, στρατιωτικές βάσεις, αντιαεροπορικές θέσεις καθώς και αποθήκες ανεφοδιασμού. Η διοικητική μέριμνα του ρωσικού στρατού μπόρεσε να συνεχίσει να εφοδιάζει τα στρατεύματα με πυρομαχικά, καύσιμα και προμήθειες, αλλά η διαδικασία επιβραδυνόταν συνεχώς και πιθανότατα σύντομα θα είχε καταρρεύσει εντελώς. Χωρίς αποτελεσματικές προμήθειες, ωστόσο, κανένας στρατός δεν μπορεί να διεξάγει πόλεμο. Ο στρατηγός Σουροβίκιν είχε ήδη αναφερθεί σε πιθανή απόσυρση σε τηλεοπτική συνέντευξη πριν από ένα μήνα.
Αυστηρό εμπάργκο ειδήσεων στη Χερσώνα
Η κυβέρνηση στο Κίεβο είχε ζητήσει προσοχή μετά την ανακοίνωση της ρωσικής αποχώρησης. Η Μόσχα θα μπορούσε να έχει στήσει παγίδα στα ουκρανικά στρατεύματα. Κατάφεραν όμως να καταλάβουν γρήγορα το ένα χωριό μετά το άλλο χωρίς ρωσική αντίσταση. Τα πρώτα απελευθερωμένα χωριά βρίσκονταν 45 χιλιόμετρα βορειοανατολικά και 25 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της πόλης Χερσώνα. Αυτό αποτελεί απόδειξη ότι οι Ουκρανοί δεν προχώρησαν πολύ με την αντεπίθεσή τους.
Εκ των υστέρων, είναι σαφές γιατί το Κίεβο είχε επιβάλει αυστηρό εμπάργκο ειδήσεων στη Χερσώνα. Όλοι οι φιλοουκρανοί στρατιωτικοί μπλόγκερ και εθελοντές μαχητές στον ψηφιακό χώρο είχαν ενημερωθεί να μην δημοσιεύουν καμία είδηση, βίντεο ή φωτογραφίες από τη Χερσώνα. Οι περισσότεροι από αυτούς συμμορφώθηκαν και ζήτησαν ακόμη και αυτολογοκρισία. Η ίδια η ηγεσία του ουκρανικού στρατού καθόριζε τις ειδήσεις και ανέφερε πάντα επιτυχίες. Τουλάχιστον όσον αφορά τις ειδήσεις για τις επιθέσεις του πυροβολικού, ήταν αληθινές.
Στην υπόλοιπη Ουκρανία, αυτή η τακτική είναι πιθανό να λειτουργήσει μόνο σε μεμονωμένες περιπτώσεις. Η Ρωσία έχει ήδη μετακινήσει τις διαδρομές εφοδιασμού της πολύ πίσω από τις γραμμές του μετώπου. Μετά το πικρό μάθημα στη Χερσώνα, η Ρωσία θα επανεξετάσει πιο εντατικά τις δομές του στρατού της. Το μεγαλύτερο πρόβλημα του ρωσικού στρατού, ωστόσο, είναι η εχθρική αναγνώριση.
Τα ρωσικά στρατεύματα ήταν μέχρι στιγμής σε θέση να προστατευτούν ανεπαρκώς από αυτό. Η Ουκρανία μπορεί να έχει τους λεγόμενους “παρατηρητές” που κατασκοπεύουν στόχους και τους επισημαίνουν για επίθεση. Όμως αυτό το σύστημα δεν είναι αρκετό για να πραγματοποιήσει ένα κύμα επιθέσεων που διαρκεί πάνω από δύο μήνες, καταστρέφοντας νέους στόχους μέρα με τη μέρα. Αυτό είναι εφικτό μόνο με την πιο σύγχρονη τεχνολογία και, κυρίως, με τη δορυφορική επιτήρηση.
Για παράδειγμα, μπορείτε να δείτε σε πραγματικό χρόνο όταν η Ρωσία μετακινεί μια αποθήκη όπλων και στη συνέχεια να πυροβολήσει στη νέα τοποθεσία. Η Ουκρανία δεν έχει αυτές τις δυνατότητες. Αλλά ο σημαντικότερος προμηθευτής όπλων της, οι ΗΠΑ, το κάνουν. Μπορεί να υποτεθεί ότι το Πεντάγωνο διαβιβάζει όλα τα δεδομένα και τις πληροφορίες από τις αμερικανικές υπηρεσίες ασφαλείας στο Κίεβο. Στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες πιστεύουν μάλιστα ότι οι ΗΠΑ εμπλέκονται σημαντικά στο σχεδιασμό των ουκρανικών εκστρατειών. Η Χερσώνα μπορεί να ήταν ένα καλό παράδειγμα για αυτό. Η ουκρανική νίκη δεν προήλθε από χερσαία επίθεση. Είναι κυρίως αποτέλεσμα της αναγνώρισης, της πληροφόρησης και του σύγχρονου πυροβολικού.