Η Τουρκία επιδιώκει να έχει κομβικό ρόλο στη νέα γεωπολιτική κατάσταση. Το αν η αλλαγή του ονόματος θα επηρεάσει ή όχι τη διεθνή θέση της, είναι ένα ανοιχτό ερώτημα
Πρόσφατα το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ανακοίνωσε επίσημα ότι αποδέχεται το αίτημα του Ερντογάν, να αλλάξει η αγγλόφωνη ονομασία της χώρας του (Turkey) και να αποκαλείται Τurkiye.
Στα αγγλικά turkey είναι και η γαλοπούλα, γεγονός που οδηγεί σε πολλά λογοπαίγνια και ήδη από τα τέλη του 2021 η Τουρκία άρχισε να χρησιμοποιεί στα εξαγόμενα προϊόντα της την επωνυμία «Made in Türkiye».
Η αλλαγή όμως από Τurkey σε Turkiye δεν έγινε μόνο για τη γαλοπούλα, σύμφωνα με τον Ρόμπερτ Ελλις, σύμβουλο του Research Institute for European and American Studies στην Αθήνα.
Όπως επισημαίνει σε άρθρο του στο The National Interest, με τίτλο «Türkiye in 2023: What’s in a Name?», πρόκειται για επιταγή του Ερντογάν η οποία έχει να κάνει με το πώς οραματίζεται η πολιτική ελίτ της γείτονος, τον ρόλο της Τουρκίας.
Turkiye και «αποσύνδεση από το άρμα της Δύσης»
Το αν η αλλαγή του ονόματος θα επηρεάσει ή όχι τη διεθνή θέση ή την εικόνα της χώρας, είναι ένα ανοιχτό ερώτημα, αναφέρει ο Έλις, σημειώνοντας ότι σε κάθε περίπτωση, η εξέλιξη είναι μια επιβεβαίωση της νέας ταυτότητας της Τουρκίας, της «νέας Τουρκίας» υπό τον Ερντογάν και η αποσύνδεσή της από το άρμα της Δύσης.
Ο Έλις υπενθυμίζει, ότι ήδη από το 2012, ο σύμβουλος και εκπρόσωπος του Ερντογάν, Ιμπραήμ Καλίν είχε απορρίψει τη δυτικοκεντρική πολιτική και οικονομική τάξη και ισχυριζόταν ότι η Τουρκία έχει προωθηθεί σε μια κομβική θέση όσον αφορά τη νέα γεωπολιτική κατάσταση.
Και τον περασμένο Μάρτιο ο Kαλίν επανέλαβε την έκκληση για μία νέα αρχιτεκτονική ασφαλείας, στο πλαίσιο του Φόρουμ στο Κατάρ.
Και στο βάθος ο Πούτιν
Πρόκειται για θέσεις, σημειώνει ο αρθρογράφος, που προσομοιάζουν με αυτές του ρώσου προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν, που έκανε λόγο για «μια κρίση του δόγματος του νεοφιλελεύθερου αμερικανικού μοντέλου της διεθνούς τάξης» και την οικοδόμηση μιας πολυπολικής παγκόσμιας τάξης με νέα κέντρα.
Με τη σειρά του και ο πρόεδρος της Κίνας αναφέρθηκε στην αλλαγή του γεωστρατηγικού τοπίου και την άνοδο της «κινεζο-κεντρικής» τάξης με τις δικές της αξίες και κανόνες.
Σε πρόσφατο διαδικτυακό σεμινάριο στο Ινστιτούτο Στρατηγικής και Ασφάλειας της Ιερουσαλήμ, ο συνεργάτης του Hudson Institute, Μάικ Ντόραν, παρατήρησε ότι η Κίνα, η Ρωσία και το Ιράν ευθυγραμμίζονται για να υπονομεύσουν την αμερικανική τάξη σε παγκόσμιο επίπεδο.
«Η πραγματικότητα χτυπάει την πόρτα της διοίκησης Μπάιντεν και πλέον θα πρέπει να το αντιμετωπίσει», υπογραμμίζει, και το αυτό ισχύει και για το Ρεπουμπλικανικό κόμμα.
Οι τουρκικές επιδιώξεις
Στο ίδιο πλαίσιο, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, εντάσσεται και η στάση της Τουρκίας, η οποία προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τη θέση της αναφορικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία, ενώ ταυτόχρονα φλερτάρει και με χώρες όπως η Κίνα, η Ρωσία και το Ιράν.
Αντιμέτωπος με εκλογές, το επόμενο διάστημα, ο Ερντογάν χρειάζεται απεγνωσμένα μια ώθηση.
Εχει ήδη παίξει το χαρτί της εθνικής ασφάλειας με την απειλή ενός πυραυλικού πλήγματος στην Αθήνα και μίας προγραμματισμένης συνοριακής επιχείρησης στη Συρία για να στοχεύσει τους κούρδους συμμάχους της Αμερικής και η Ουάσιγκτον θα πρέπει να αντισταθεί στον πειρασμό να προσφέρει στην Τουρκία οποιαδήποτε ενθάρρυνση, καταλήγει το άρθρο.
Nuntiusweb