Ο πρόεδρος της Μάζλις, του Ιρανικού κοινοβουλίου δηλαδή, Μοχάμαντ Μπαγέρ Γαλιμπάφ, σε συνέντευξή του στην Ιρανική τηλεόραση, απεκάλυψε ότι τα θύματα του σιωνιστικού μορφώματος στις 12 μέρες που άντεξε τα πυρά του Ιράν πριν εκλιπαρήσει τον πρόεδρο-κλόουν των ΗΠΑ να ζητήσει κατάπαυση πυρός, είναι πολλαπλάσια από αυτά που το προσωρινό καθεστώς παραδέχεται.
Οι αρχές της παιδοκτονικής οντότητας μιλάνε για 26 νεκρούς. Σύμφωνα με τον Γαλιμπάφ όμως, αναγνωρίζουν ότι είχαν 3500 τραυματίες από τα Ιρανικά πυρά. Ο Ιρανός αξιωματούχος απεκάλυψε ότι σύμφωνα με επιστημονικά μοντέλα, οι 3500 τραυματίες αντιστοιχούν σε 500 περίπου νεκρούς.
Επειδή όταν αναφερόμαστε σε μία δήλωση είναι καλό να γνωρίζουμε ποιος την έκανε, είναι χρήσιμο να πούμε κάποια πράγματα για το background του Γαλιμπάφ. Ο Γαλιμπάφ έχει διδακτορικό δίπλωμα στην πολιτική Γεωγραφία. Έχοντας υπηρετήσει σαν διοικητής μάχιμων μονάδων στον πόλεμο Ιράν-Ιράκ ήδη από την ηλικία των 19 ετών, στα 22 του διοικούσε ήδη μία μεραρχία. Σε ηλικία 35 χρονών έγινε υποστράτηγος. Μεταξύ άλλων έχει διατελέσει και διοικητής των αεροδιαστημικών δυνάμεων των Φρουρών της Επανάστασης. Νωρίτερα είχε διατελέσει διοικητής του μηχανικού των Φρουρών της Επανάστασης, το οποίο στη διάρκεια της θητείας του κατασκεύασε σιδηροδρομική γραμμή 165 χιλιομέτρων που συνδέει την πόλη Μασχάντ με τη Σαράχς. Έχει επίσης υπηρετήσει σαν αρχηγός της Ιρανικής αστυνομίας, ενώ έχει εκλεγεί δήμαρχος της Τεχεράνης για 3 συνεχείς θητείες.
Είναι γνωστό ότι οι αρχές του κατοχικού καθεστώτος συστηματικά υποκαταγράφουν τις απώλειές τους. Το κατοχικό μόρφωμα στήθηκε πάνω στο κατακτημένο έδαφος της Παλαιστίνης με τη δικαιολογία ότι οι Εβραίοι χρειαζόντουσαν ένα δικό τους κράτος στο οποίο να είναι ασφαλείς. Είναι αυτονόητο ότι αν παραδεχτούν ότι έχουν συνεχείς απώλειες, παύει να υπάρχει και αυτή η δικαιολογία για την κατοχή της Παλαιστίνης. Βέβαια η υποκαταγραφή δε γίνεται μόνον στους νεκρούς αλλά και στους τραυματίες. Επομένως το πιθανότερο είναι ότι και οι υπολογισμοί του Γαλιμπάφ είναι μάλλον μετριοπαθείς.
Ο ισχυρισμός ότι στη διάρκεια των 12ήμερων εχθροπραξιών το νεοναζιστικό μόρφωμα είχε μόνον 26 νεκρούς προκαλεί θυμηδία σε όποιον έχει δει βίντεο και φωτογραφίες από τη βιβλική καταστροφή που προκάλεσαν οι Ιρανικοί πύραυλοι στις πόλεις της κατεχόμενης Παλαιστίνης – Τελ Αβίβ, Μπιρ Σεμπα και άλλες. Έχουν την ίδια αξιοπιστία με τις δηλώσεις περί επιτυχίας 86% στην κατάρριψη πυραύλων, η τις άλλες που δήλωναν ότι σκότωσαν Ιρανούς Στρατηγούς και Ναυάρχους οι οποίοι μερικές μέρες μετά εμφανίστηκαν μέσα στο πλήθος που συμμετείχε στις εκδηλώσεις πένθους για τα πραγματικά θύματα των τρομοκρατικών επιθέσεων του τρομοκρατικού καθεστώτος. Και βέβαια γνωρίζουμε ότι λόγω της πρωτοφανούς λογοκρισίας, οι εικόνες που έχουν κυκλοφορήσει διεθνώς μικρό μόνον μέρος της καταστροφής δείχνουν.
Από τη μεριά του Ιράν, οι νεκροί ήταν πάνω από 900. Οι αριθμοί αυτοί, όμως, δε λένε παρά μέρος μόνον της αλήθειας. Και αυτό γιατί ενώ είναι γνωστό ότι το μόρφωμα χτυπάει σκόπιμα σε κατοικημένες περιοχές, επιδιώκοντας με κάθε τρόπο να μεγιστοποιήσει τον αριθμό των αμάχων θυμάτων, είναι εξίσου γνωστό ότι ο άξονας της αντίστασης γενικά, και η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν ειδικότερα, πλήττουν μόνον στρατιωτικούς στόχους. Βέβαια, επειδή οι σιωναζί τοποθετούν τις στρατιωτικές τους εγκαταστάσεις μέσα στη μέση του οικιστικού ιστού, είναι αδύνατον να τις χτυπήσει κανείς χωρίς να προκαλέσει και θύματα στον πληθυσμό – δε θα πούμε σε αμάχους, γιατί το κατά πόσον μπορούν να θεωρηθούν άμαχοι οι “πολίτες” του κατοχικού μορφώματος οι οποίοι παραμένουν – άνδρες και γυναίκες – έφεδροι στρατιώτες μέχρι τα βαθιά γεράματα, είναι σηκώνει πολλή συζήτηση. Το γεγονός πάντως παραμένει ότι ο αριθμός των νεκρών – παράπλευρων απωλειών που προκαλεί ένας πύραυλος που πέφτει σε μία στρατιωτική εγκατάσταση – π.χ. το υπουργείο πολέμου ή το αρχηγείο της Μοσάντ – η οποία κατά τεκμήριο είναι λίγο-πολύ εκκενωμένη και της οποίας οι περίοικοι κρύβονται σε καταφύγια – είναι υποπολλαπλάσιος αυτών που θα προκαλούσε αν είχε στοχεύσει κατοικίες.
Με δεδομένο το παραπάνω, η σχέση των απωλειών της Ισλαμικής Δημοκρατίας με αυτούς της γενοκτονικής οντότητας είναι εντυπωσιακή, προς την αντίθετη κατεύθυνση όμως. Δείχνει ότι η συνολική εκρηκτική ισχύς την οποία εξαπέλυσε η Ισλαμική Δημοκρατία στη διάρκεια των 12 ημερών – παρά το γεγονός ότι έδειξε ιδιαίτερη αυτοσυγκράτηση, περιμένοντας ότι ο πόλεμος θα διαρκέσει πολύ περισσότερο – ήταν κατά τάξεις μεγέθους μεγαλύτερη από αυτήν με την οποία κατάφεραν οι ιπτάμενοι φονιάδες του ληγμένου μορφώματος. συνεπικουρούμενοι από τις βαριά ασθενείς ΗΠΑ, να πλήξουν την Ισλαμική Δημοκρατία.
Αυτή η δυσαναλογία, που ήταν γνωστή σε όσους παρακολουθούσαν επισταμένως και χωρίς παρωπίδες τις πληροφορίες που βγαίνουν τα τελευταία χρόνια, επαληθεύτηκε όμως πλέον και έμπρακτα, εξηγεί και τη στάση που τήρησαν η Κίνα και η Ρωσία στην πρόσφατη σύγκρουση. Οι κυβερνώντες τις δύο χώρες καταλαβαίνουν πολύ καλά ότι τυχόν επιτυχής για τη Δύση έκβαση της σύγκρουσης θα αποτελούσε ανυπολόγιστη καταστροφή και για τις ίδιες. Ο υφυπουργός εξωτερικών της Κίνας είπε πρόσφατα σε Ευρωπαίους αξιωματούχους “Δεν υπάρχει περίπτωση να επιτρέψουμε ήττα της Ρωσίας στην Ουκρανία, γιατί κάτι τέτοιο θα είχε σαν αποτέλεσμα να συγκεντρωθούν στην επόμενη φάση όλες οι δυνάμεις της Δύσης εναντίον μας”. Το ίδιο, σε πολλαπλάσιο βαθμό, θα ίσχυε και σε περίπτωση υποθετικής ήττας του Ιράν. Παρ’ όλα αυτά, είναι πλέον γνωστό ότι η μόνη βοήθεια που έδωσαν οι δύο προαναφερθείσες υπερδυνάμεις στο υφιστάμενο επίθεση Ιράν, ήταν λόγια συμπαράστασης. Από πράξεις τίποτα. Όσο για τις διαδόσεις περί προσγείωσης Κινέζικων μεταγωγικών με στρατιωτικό υλικό στην Τεχεράνη, είναι πλέον εξακριβωμένο ότι δεν ήταν τίποτα άλλο από διαδόσεις. Όπως είναι επίσης εξακριβωμένο ότι δεν υπήρξαν μη αναμενόμενες κινήσεις πλοίων στην Κασπία, πλοίων που θα μπορούσαν να μεταφέρουν οπλισμό από τη Ρωσία. Ο λόγος που δε σήκωσαν το δαχτυλάκι τους να βοηθήσουν, είναι ακριβώς ότι γνώριζαν από πριν – και χωρίς αμφιβολία το επιβεβαίωναν καθημερινά – ότι η Ισλαμική Δημοκρατία έχει με το παραπάνω τη δύναμη να αντισταθεί στις επιθέσεις της συνολικής Δύσης – τουλάχιστον της συνολικής Δύσης στο χάλι που βρίσκεται σήμερα. Θα αποφύγω να εκφράσω κρίσεις για το πόσο είναι σωστή η στάση που κράτησαν, αρκούμενος να υπενθυμίσω τη βαρυσήμαντη αποστροφή ενός Αργεντίνου επαναστάτη του προηγούμενου αιώνα, στο λόγο του στην Τρικοντινεντάλ: “Τι φωτεινό, κοντινό μέλλον θα μας ήταν ορατό αν δύο, τρία ή πολλά Βιετνάμ άνθιζαν σε όλο τον κόσμο με το μερίδιό τους σε θανάτους και τις τεράστιες τραγωδίες τους, τον καθημερινό ηρωισμό τους και τα επαναλαμβανόμενα χτυπήματα τους ενάντια στον ιμπεριαλισμό, αναγκάζοντάς τον να διασκορπίσει τις δυνάμεις του υπό την επίθεση και το αυξανόμενο μίσος όλων των λαών της γης!“..
Παρεμπιπτόντως, στην προαναφερθείσα δυσαναλογία βρίσκεται και το κλειδί του “μυστηρίου” των τελευταίων δύο εβδομάδων: Είναι γνωστό ότι η ναζιστική οντότητα ουδέποτε μέχρι σήμερα είχε τηρήσει – έστω και για μία ημέρα – τις συμφωνίες που συνάπτει. Ακόμη και αυτοί που δεν έχουν μελετήσει τη σχετική Ιστορία, το έχουν μάθει με τις πρόσφατες εκεχειρίες που έχει συνομολογήσει με τη Χαμάς και τη Χεζμπολλάχ. Η απάτη και η αλητεία μπορεί να μην είναι “γραμμένες” στα γονίδια των κυβερνώντων την οντότητα, είναι όμως σίγουρα βαθειά τυπωμένες στην ψυχοσύνθεσή τους. Το να τηρήσουν συμφωνία, και μάλιστα με “γκογίμ”, τους είναι τόσο απεχθές όσο θα ήταν σε έναν βίγκαν βουδιστή μοναχό το να πάρει ένα καλάσνικοφ και να σκοτώνει ότι κινείται στο οπτικό του πεδίο. Παρ’ όλα αυτά, επί 15 μέρες δεν έχουν τολμήσει ούτε να φταρνιστούν προς την κατεύθυνση της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Αυτός είναι ο λόγος που διάφοροι βαθυστόχαστοι αναλυτές που είναι βέβαιοι ότι επίκειται το επόμενο χτύπημα των σιωνιστών ενάντια στο Ιράν, προκαλούν μάλλον θυμηδία παρά ανησυχία.
Σημαίνει αυτό ότι δεν θα υπάρξει μελλοντική πρόκληση του προσωρινού μορφώματος προς την Ισλαμική Δημοκρατία; Όχι απαραίτητα. Θα μπορούσαμε με βεβαιότητα να ισχυριστούμε κάτι τέτοιο μόνον αν βγάζαμε από τους υπολογισμούς μας έναν πολύ σημαντικό παράγοντα: την ανθρώπινη ηλιθιότητα. Κάτι τέτοιο θα ήταν σοβαρότατο λάθος – λάθος που ο γράφων έχει κάνει στο παρελθόν, με αποτέλεσμα η πραγματικότητα να διαψεύσει τις προβλέψεις του.
Ένας από τους λόγους που επέτρεψαν στους σιοναζί να πάρουν την απίστευτα ανόητη απόφαση να επιτεθούν στο Ιράν τη 13η Ιουνίου – ενώ γνώριζαν ήδη από τις επιχειρήσεις “Αληθής υπόσχεση” Ι και ΙΙ ότι αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τις πυραυλικές δυνατότητες της Ισλαμικής Δημοκρατίας – είναι ότι λένε τόσα πολλά ψέμματα που τελικά τα πιστεύουν και οι ίδιοι. Ένας από τους ελάχιστους εναπομείναντες σοβαρούς αμερικανούς πολιτικούς, γερουσιαστής αν δεν κάνω λάθος, είχε περιγράψει πολύ καλά το φαινόμενο λέγοντας για τους καβαλλημένους σε καλάμι συναδέλφους του “they became inebriated with moonshine of their own production” (Έχουν μεθύσει με “μπόμπα” που οι ίδιοι απέσταξαν). Όποιος παρακολουθεί τον τύπο των σιωνιστών και των ΗΠΑ, δε μπορεί να μην εντυπωσιάζεται από το γεγονός ότι οι “αναλύσεις” τους δεν είναι τίποτα άλλο από βουνά ψεμμάτων στοιβαγμένων πάνω σε άλλα ψέμματα και πάνω στα οποία μέλλουν να στοιβαχτούν στη συνέχεια καινούρια ψέμματα. Αφού ο κλόουν των ΗΠΑ απέσυρε δαρμένος τα αεροπλανοφόρα του που είχαν σταλεί ενάντια στην Υεμένη – έχοντας χάσει, πάνω στο σαματά, και τρία F-18 – δήλωσε περήφανος “τους κατατροπώσαμε, μας παρακαλούσαν να σταματήσουμε να τους χτυπάμε” – και όλος ο θίασος τον χειροκρότησε, μπροστά στο αποσβολωμένο κοινό. Πάνω σε αυτή την τεράστια νίκη, οι εγκέφαλοι των αδελφών καθεστώτων ΗΠΑ-σιωνιστικής οντότητας έχτισαν το αφήγημα ότι “η Ισλαμική Δημοκρατία είναι στο πιο αδύνατο σημείο της, έχοντας χάσει ισχυρούς συμμάχους”. Ευρισκόμενοι οι ίδιοι σε δεινή θέση, έπεισαν εαυτούς ότι μπορούν να αποτολμήσουν μία επίθεση. Αφού υποχρεώθηκαν να αποσυρθούν δαρμένοι και εξευτελισμένοι, συνεχίζουν, για damage control, να ισχυρίζονται ότι ξανανίκησαν. Όπως ακριβώς εξάντλησαν τα πυρομαχικά της Ρωσίας εδώ και 3 χρόνια και την υποχρέωσαν να πολεμάει με τσεκούρια, σφεντόνες και ανταλλακτικά πλυντηρίων. Έπειδή όμως στο παιχνίδι που παίζουν, όποιος πει την πιο χοντρή —— [διαγράφεται μία (1) λέξη] μπούρδα κερδίζει τα περισσότερα, έχουν ήδη αρχίσει και ακούγονται φωνές που δηλώνουν ότι πλέον και η Κίνα βρίσκεται σε θέση τραγικής αδυναμίας, αφού οι δύο ισχυρότεροι σύμμαχοί της – η Ρωσία και το Ιράν – έχουν κατατροπωθεί στο πεδίο της μάχης (χωρίς να σκέφτονται, οι ευήθεις, ότι η Κίνα, αν μη τι άλλο, έχει απεριόριστα αποθέματα πλυντηρίων και πάντως υπερπολλαπλάσια από αυτά με τα οποία τους έχει αλλαλιάσει η Ρωσία). Και βέβαια, οι αναλυτές της πλέον χρεοκοπημένης χώρας του πλανήτη, εδώ και χρόνια ξελαρυγκιάζονται ότι είναι … η Κίνα αυτή που βρίσκεται στα πρόθυρα χρεωκοπίας. Ποια; Η Κίνα που θα μπορούσε να αγοράσει όλο το χρέος της πάλαι ποτέ “μόνης υπερδύναμης” ξοδεύοντας το ένα δέκατο αυτών που δίνει για fortune cookies…
Γιατί ασχολούμαι να τα καταγράψω όλα αυτά; Επειδή θεωρώ ότι πολύ πιθανό να μας φανούν χρήσιμα για να ερμηνεύσουμε εξελίξεις στο εγγύς μέλλον.
