Εντύπωση προκαλεί η επέκταση του δικτύου του Μετρό της Μόσχας μέσα στα τελευταία 10 χρόνια όταν κυριολεκτικά διπλασιάστηκε σε ό,τι αφορά τις γραμμές, τα παρακλάδια γραμμών και τους σταθμούς.
Και όλα αυτά εν μέσω πολέμου και συνεχόμενων κυρώσεων από το 2014!
Ο λόγος που προκαλεί εντύπωση είναι γιατί κάνοντας τη σύγκριση με το Μετρό της Αθήνας και το Μετρό της Θεσσαλονίκης θα δούμε ότι στην πρωτεύουσα, μετά από 30 χρόνια (βασικά πάνω από έναν αιώνα αν υπολογίσουμε την πρώτη γραμμή του ΗΣΑΠ) έχει δημιουργηθεί ένα δίκτυο το οποίο δεν είναι αρκετό καθώς εξυπηρετεί τις μισές περιοχές των Αθηνών.
Στην συμπρωτεύουσα μόλις ξεκίνησε τη λειτουργία της με πολλά προβλήματα και όπως-όπως, μία γραμμή με 13 σταθμούς στους οποίους του χρόνου θα προστεθούν άλλοι 5.
Και όλα αυτά τα λειψά δίκτυα δημιουργήθηκαν κατόπιν παρέλευσης εφτά πακέτων ΕΣΠΑ και πολλών χρηματοδοτήσεων από άλλα εργαλεία της ΕΕ όπως και από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, συνολικής αξίας περίπου 200 δισ. ευρώ.
Ποιο είναι το ζήτημα;
Η Αθήνα έπρεπε αυτή την στιγμή να έχει πέντε γραμμές και όχι τρεις με πάνω από 120 σταθμούς από τους 66 που έχει σήμερα για να εξυπηρετείται ακόμα και ο πιο δύστυχος και κάτοικος της πρωτεύουσας που είναι αναγκασμένος να χάνει την μισή του ζωή στους δρόμους για να μπορέσει να φτάσει στην εργασία του και να επιστρέψει στο σπίτι του μετά από αυτήν.
Η Θεσσαλονίκη έπρεπε και αυτή με την σειρά της να έχει τρεις γραμμές και τουλάχιστον 30 σταθμούς που να καλύπτουν τις πυκνοκατοικημένες περιοχές στην δυτική άκρη της πόλης και φυσικά στην Τούμπα και στο Χαριλάου που βρίσκονται στα ανατολικά και μακριά από την παραλιακή.
Γιατί και στην Θεσσαλονίκη χάνουν την μισή τους ζωή στους δρόμους, δεν είναι «προνόμιο» των Αθηναίων μόνο.
Σίγουρα πάντως το να αποκτήσει μία γραμμή μετά από 16 χρόνια εργασιών δεν μπορεί να το πει κάποιος επιτυχία.
Βέβαια είναι ένα ακόμα δείγμα της καταστροφής που επέφεραν τα Μνημόνια στην χώρα, τα οποία όμως τα υποστήριξε σύσσωμο το ελληνικό πολιτικό σύστημα.
Σε ότι αφορά τα χρήματα που δόθηκαν από την ΕΕ για την κατασκευή των απαραίτητων έργων στην χώρα ήταν αρκετά για να μετατραπεί η Ελλάδα σε… Γερμανία.
Φυσικά αυτό δεν έγινε και δημιουργείται η απορία που χάθηκαν τόσα χρήματα για να έχει η χώρα ακόμα έλλειψη υποδομών (αν κάποιος καταγράψει τι πρέπει να γίνει ακόμα θα γίνει κατανοητό πως τα έργα που έχουν ολοκληρωθεί είναι πολύ λίγα παρά τις προπαγάνδες των κυβερνήσεων που γνωρίζουν ότι απευθύνονται σε ένα άσχετο κοινό).
Αντίθετα οι Ρώσοι παρά το γεγονός ότι ζουν υπό καθεστώς κυρώσεων από το 2014 συνεχίζουν ακάθεκτοι να ευημερούν οικονομικά και να δημιουργούν νέες υποδομές.
Το Μετρό της Μόσχας πλέον επαρκεί για να εξυπηρετεί μία αχανή πόλη των 12 εκατομμυρίων.
Βέβαια, στην Ελλάδα, κυβέρνηση και εργολάβοι τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούν μία ακόμα δικαιολογία για τις πολυετείς καθυστερήσεις στα έργα, λέγοντας πως υπάρχει έλλειψη στα εργατικά χέρια.
Όπως και να έχει είναι απαράδεκτο η Ελλάδα μέχρι το 2025 να μην διαθέτει τις απαιτούμενες υποδομές για να μπορεί να αναπτυχθεί οικονομικά.
Οι υποδομές φέρνουν ανάπτυξη γιατί «λύνουν» τα χέρια σε εργαζόμενους και επιχειρήσεις και κυρίως τους επιτρέπει να εκμεταλλευτούν τον χρόνο τους.