Το τρένο της απεξάρτησης του Παγκόσμιου Νότου και γενικότερα των αναπτυσσόμενων οικονομιών έχει ξεκινήσει και παρά τις περί του αντιθέτου προσπάθειες τίποτε δεν μπορεί να το σταματήσει, σύμφωνα με όσα αναφέρει ο γνωστός γεωπολιτικός αναλυτής και δημοσιογράφος Pepe Escobar σε άρθρο του στο οποίο σχολιάζει πρόσφατη έκθεση του think tank Eurasia…
Όπως λέει, τα αμερικανικά Think Tank Land δεν είναι ακριβώς εξοικειωμένα με τον Montaigne: «Στον υψηλότερο θρόνο του κόσμου, εξακολουθούμε να καθόμαστε μόνοι μας».
Σε κάθε περίπτωση, μεθυσμένα από την αυτοδημιούργητη αύρα ισχύος τους, «τηλεγραφούν» πάντα εκ των προτέρων τι πρόκειται να κάνουν.
Αυτό συνέβη με το Project της 9ης Σεπτεμβρίου («Χρειαζόμαστε ένα νέο Περλ Χάρμπορ»).
Αυτό συνέβη με την έκθεση RAND, που αφορά την υπερβολική επέκταση της Ρωσίας.
Και τώρα το ίδιο συμβαίνει με τον επερχόμενο αμερικανικό πόλεμο κατά των BRICS, όπως περιγράφεται από τον πρόεδρο του Ομίλου Eurasia με έδρα τη Νέα Υόρκη.
Ανέκαθεν ήταν οδυνηρό να υποφέρεις από τα διανοητικά ρηχά όνειρα των Think Tanks που μεταμφιέζουν τις μπαρούφες τους σε «αναλύσεις».
Αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση οι βασικοί «παίκτες» του Παγκόσμιου Νότου πρέπει να έχουν πλήρη επίγνωση του τι τους περιμένει.
Αναμενόμενα, η όλη «ανάλυση» περιστρέφεται γύρω από την επικείμενη, καταστροφική ταπείνωση του Ηγεμόνα (ΗΠΑ) και τους υποτελείς του: τι θα συμβεί στη συνέχεια στη χώρα 404, γνωστή –προς το παρόν– ως Ουκρανία.
Τι αναφέρει η έκθεση
Η Βραζιλία, η Ινδία, η Ινδονησία και η Σαουδική Αραβία απορρίπτονται ως «τέσσερις σημαντικοί φράχτες» όταν πρόκειται για τον πόλεμο δι’ αντιπροσώπων των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας.
Πρόκειται για το ίδιο, παλαιό τροπάριο: «Ή είσαι μαζί μας ή είσαι εναντίον μας»…
Στη συνέχεια, όμως, μας παρουσιάζονται οι έξι κύριοι ένοχοι του Παγκόσμιου Νότου: Βραζιλία, Ινδία, Ινδονησία, Σαουδική Αραβία, Νότια Αφρική και Τουρκία.
Σε ακόμη μία χονδροειδή παράφραση που συνήθως χρησιμοποιείται τις αμερικανικές εκλογές, αυτές οι χώρες χαρακτηρίζονται ως αμφιταλαντευόμενες πολιτείες (swing states) τις οποίες θα χρειαστεί ο Ηγεμόνας να αποπλανήσει, να κοροϊδέψει, να εκφοβίσει και να απειλήσει ώστε διασφαλίσει την κυριαρχία του επί της «διεθνούς τάξης».
Η Σαουδική Αραβία και η Νότια Αφρική, σε προηγούμενη έκθεση, προσετέθησαν επίσης στους «τέσσερις σημαντικούς φράχτες-εμπόδια».
Το μανιφέστο κατά των swing State σημειώνει ότι όλοι τους είναι μέλη της G-20 και «δραστηριοποιούνται τόσο στη γεωπολιτική όσο και στη γεωοικονομία».
Αυτό που δεν λέει το μανιφέστο είναι ότι τρεις από αυτές τις χώρες είναι μέλη των BRICS (Βραζιλία, Ινδία, Νότια Αφρική) ενώ οι άλλες τρεις είναι υποψήφιες να ενταχθούν στους BRICS+:
Μάλιστα, οι συζητήσεις θα γίνουν την επερχόμενη σύνοδο κορυφής στη Νότια Αφρική τον Αύγουστο.
Επομένως, είναι ξεκάθαρο τι σημαίνει το μανιφέστο κατά των swing state: ένα κάλεσμα στα όπλα κατά των BRICS.
Mανιφέστο
Το μανιφέστο κατά των swing state φιλοξενεί θερινές «ονειρώξεις» για σύγκρουση οσονούπω και φιλική απομάκρυνση από την Κίνα.
Εύλογα, το εμπόριο εντός των BRICS+ θα είναι στην ημερήσια διάταξη από εδώ και στο εξής – ειδικά μετά τη διευρυμένη πρακτική περί διμερούς εμπορίου σε εθνικά νομίσματα (βλ. Βραζιλία-Κίνα ή εντός ASEAN) – γεγονός το οποίο αποτελεί το πρώτο βήμα προς την ευρεία αποδολαριοποίηση.
Οι swing states χαρακτηρίζονται ως «νέα ενσάρκωση» του Κινήματος των Αδεσμεύτων (NAM) ή ως «άλλες ομάδες που διαφεντεύονται από τον Παγκόσμιο Νότο, όπως οι G-77 και οι BRICS».
Ωστόσο, τα BRICS+ έχουν τα εργαλεία πλέον να κάνουν αυτό το οποίο δεν έκανε NAM κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου: να δημιουργήσει το πλαίσιο ενός νέου συστήματος παρακάμπτοντας το Bretton Woods και τους διαπλεκόμενους μηχανισμούς καταναγκασμού του ηγεμόνος.
Όσον αφορά τη δήλωση ότι οι BRICS δεν είναι αρκετοί, το μόνο που κάνει είναι να αποκαλύπτει την κοσμική άγνοια των αμερικανικών Think Tank για το τι είναι οι BRICS +.
Η θέση της Ινδίας εξετάζεται μόνο ως μέλος Quad – που ορίζεται ως «μια προσπάθεια υπό την ηγεσία των ΗΠΑ να πετύχει ισορροπίες απέναντι στην Κίνα».
Όσο για την «επιλογή» των ταλαντευόμενων καταστάσεων επιλογής μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας σε ό,τι αφορά τους ημιαγωγούς, την τεχνητή νοημοσύνη, την κβαντική τεχνολογία, το 5G και τη βιοτεχνολογία, αυτό δεν είναι θέμα «επιλογής», αλλά μέχρι ποιο επίπεδο μπορεί να δαιμονοποιεί ο Ηγεμόνας την Κίνα.
Η πίεση στη Βραζιλία, για παράδειγμα, είναι πολύ πιο έντονη από ό,τι στη Σαουδική Αραβία ή την Ινδονησία.
Στο τέλος, όμως, όλα επιστρέφουν στην εμμονή των νεοσυντηρητικών: την Ουκρανία.
Τα swing states, σε διάφορους βαθμούς, ευθύνονται για την υπονόμευση των κυρώσεων.
Η Τουρκία, για παράδειγμα, κατηγορείται ότι διοχέτευσε αντικείμενα «διπλής χρήσης» στη Ρωσία.
Ούτε λέξη, όμως, δεν ακούγεται για το χρηματοπιστωτικό σύστημα των ΗΠΑ, που αναγκάζει τις τουρκικές τράπεζες να μη δέχονται ρωσικές κάρτες πληρωμής MIR.
Ευσεβείς πόθοι
Στο μέτωπο ευσεβών πόθων, αυτό το μαργαριτάρι ξεχωρίζει μεταξύ πολλών: «Το Κρεμλίνο φαίνεται να πιστεύει ότι μπορεί να βγάλει τα προς το ζην στρέφοντας το εμπόριο του νότια και ανατολικά».
Λοιπόν, η Ρωσία ζει ήδη εξαιρετικά σε όλη την Ευρασία και σε μια τεράστια έκταση στον Παγκόσμιο Νότο.
Η οικονομία έχει ξαναρχίσει να παίρνει μπρος (οδηγοί είναι ο εγχώριος τουρισμός, η μηχανουργική και η βιομηχανία μετάλλων).
Ο πληθωρισμός είναι μόνο 2,5% (χαμηλότερος από οπουδήποτε στην ΕΕ).
Η ανεργία είναι μόλις 3,5%. και επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας Elvira Nabiullina είπε ότι μέχρι το 2024 η ανάπτυξη θα επανέλθει στα προ ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης επίπεδα.
Τα Think Tank των ΗΠΑ είναι εκ γενετής ανίκανα να κατανοήσουν ότι ακόμα κι αν οι BRICS+ έχουν ακόμη κάποια σοβαρά προβλήματα εμπορικής πίστωσης να λύσουν, η Μόσχα έχει ήδη δείξει πόσο ανθεκτική είναι.
Η Ρωσία υποστηρίζει την ίδια στιγμή όχι μόνο το ρούβλι αλλά και το γιουάν.
Εν τω μεταξύ, το καραβάνι αποδολαριοποίησης του Παγκόσμιου Νότου προχωρά – όσο και αν οι ύαινες του πολέμου συνεχίσουν να ουρλιάζουν στο σκοτάδι.
Όταν ξεδιπλωθεί η κλίμακα της ταπείνωσης του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, αναμφισβήτητα μέχρι τα μέσα του καλοκαιριού, το τρένο της αποδολαριοποίησης θα επιταχύνει… χωρίς στάση.
Η “Προσφορά που δεν μπορείς να αρνηθείς” κάνει ξανά βόλτες.
Παρεμπιπτόντως, η Ρωσία ορίζεται ως «μεσαία δύναμη, αλλά σε παρακμή».
«Αγαπητοί, με τέτοιους ειδικούς οι Αμερικανοί δεν χρειάζονται καν εχθρούς» επισημαίνει ο Pepe Escobar.
Πάντως, το μήνυμα είναι αναμφισβήτητο: «Η απειλή μιας σινο-ρωσικής συνεργασίας ενός διευρυμένου BRICS -και μέσω αυτού, του παγκόσμιου Νότου- είναι πραγματική και πρέπει να αντιμετωπιστεί».
Το swing state μανιφέστο δεν μπορούσε παρά να αφήσει την Top Cat να βγει από την τσάντα, προβλέποντας, μάλλον προσευχόμενη ότι «οι εντάσεις ΗΠΑ-Κίνας θα αυξηθούν δραματικά και θα μετατραπούν σε μια αντιπαράθεση τύπου Ψυχρού Πολέμου».
Ποια θα ήταν λοιπόν η συνέχεια;
Η περιζήτητη και περιστρεφόμενη μέχρι θανάτου «αποσύνδεση» θα αναγκάσει τις πολιτείες αιώρησης να «ευθυγραμμιστούν πιο στενά με τη μία ή την άλλη πλευρά».
Είναι «είσαι μαζί μας ή εναντίον μας» ξανά.
«Ορίστε, λοιπόν: Ακατέργαστο, με σάρκα και οστά – με ενσωματωμένες κρυφές απειλές.
Ο Υβριδικός Πόλεμος 2.0 ενάντια στον Παγκόσμιο Νότο δεν έχει καν ξεκινήσει.
Swing states, όλοι έχετε προειδοποιηθεί» καταλήγει ο δημοσιογράφος.
Nuntiusweb