Σε αχαρτογράφητα νερά έχουν πλέον μπει οι σχέσεις της ομοσπονδιακής κυβέρνησης με το Τέξας και μία σειρά άλλες πολιτείες.
Αντιμέτωπες με τη χειρότερη πολιτική κρίση του τελευταίου αιώνα βρίσκονται οι ΗΠΑ, ενώ η εγγύτητα των εκλογών πιέζει όλους τους “παίκτες” να σκληρύνουν παραπέρα τη στάση τους.
Στο σημαντικότερο εσωτερικό ζήτημα των ΗΠΑ έχει αναχθεί το ζήτημα των συνόρων. Όπως είναι γνωστό, ο προηγούμενος πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ είχε ξεκινήσει να χτίζει φράχτη στα νότια σύνορα των ΗΠΑ και είχε πάρει μια σειρά άλλα μέτρα για να εμποδίσει την ανεξέλεγκτη είσοδο λαθρομεταναστών από το Μεξικό. Ο εν ενεργεία “πρόεδρος” σταμάτησε το έργο αυτό ενώ πήρε κάθε δυνατό μέτρο για να καταργήσει τα σύνορα. Το αποτέλεσμα είναι – σύμφωνα με τον κυβερνήτη του Τέξας Γκρεγκ Άμποτ – ότι έχουν μπει 6 εκατομμύρια παράνομοι μετανάστες τα τελευταία 3 χρόνια, σπάζοντας κάθε προηγούμενο ρεκόρ.
Ο τρίτος υποψήφιος για την προεδρία, Ρόμπερτ Κένεντι τζούνιορ, έχει δηλώσει ότι ενώ ήταν υπέρ των ανοιχτών συνόρων, όταν επισκέφτηκε τα νότια σύνορα πείστηκε ότι η κατάσταση είναι μη βιώσιμη και πλέον υποστηρίζει το κλείσιμο των συνόρων, ενώ διάφοροι δημοκρατικοί αξιωματούχοι (κυβερνήτες, δήμαρχοι) από βόρειες πολιτείες, όταν ο Άμποτ άρχισε να φορτώνει τους λαθρομετανάστες (των οποίων την είσοδο η ομοσπονδιακή κυβέρνηση αρνιόταν να εμποδίσει) σε λεωφορεία και να τους στέλνει πακέτο σε “αυτούς που τους θέλουν”, πανικοβλήθηκαν και άρχισαν να υποστηρίζουν και αυτοί τον έλεγχο των συνόρων. Φαίνεται ότι όταν είσαι στη Νέα Υόρκη, οι λαθρομετανάστες είναι καλοί, φτάνει να μένουν στο Τέξας. Πράγμα που θυμίζει την αμίμητη ατάκα του Πίτερ Σέλερς σε μια παλιά ταινία, “Παράξενος καιρός! Βρέχει έξω μόνον όταν είσαι μέσα!”
Το καινούριο θέμα που “έσκασε” τις τελευταίες μέρες αφορά την προσπάθεια του Άμποτ να παρακάμψει την ομοσπονδιακή κυβέρνηση και να αναλάβει με μέσα της πολιτείας του την φύλαξη των συνόρων της. Κάποια στιγμή λοιπόν ο Άμποτ άρχισε να βάζει αγκαθωτό συρματόπλεγμα στα σύνορα της πολιτείας του με το Μεξικό, για να εμποδίσει την είσοδο από σημεία εκτός των επίσημων περασμάτων. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση προσέφυγε στα δικαστήρια, με το επιχείρημα ότι το αγκαθωτό συρματόπλεγμα εμποδίζει την υπηρεσία ελέγχου της μετανάστευσης να κάνει τη δουλειά της!
Στις 22/1, το ανώτατο δικαστήριο εξέδωσε απόφαση (με διαδικασία παρόμοια με των ασφαλιστικών μέτρων) που επιτρέπει στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση να αφαιρέσει το συρματόπλεγμα μέχρι να εκδικαστεί η υπόθεση. Η απόφαση πάρθηκε με 5 ψήφους υπέρ και 4 κατά.
Τη μεθεπόμενη μέρα (24/1), ο κυβερνήτης Άμποτ έκανε ρελάνς, αρνούμενος να εφαρμόσει την απόφαση και διατάσσοντας την εθνοφρουρά να βάλει και άλλα συρματοπλέγματα. Ενδιαφέρον έχει η επιχειρηματολογία του: Κατά την άποψή του, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση παραβίασε το κοινωνικό συμβόλαιο με τις πολιτείες, αρνούμενη να εκπληρώσει την υποχρέωσή της για τη φύλαξη των συνόρων και επομένως, η πολιτεία έχει τώρα το δικαίωμα και την υποχρέωση να φυλάξει τα σύνορά της. Χωρίς να θέλουμε να υπεισέλθουμε στις νομικές λεπτομέρειες(*), το γεγονός είναι ότι τα επιχειρήματα του Άμποτ, αν τραβηχτούν στη λογική τους συνέπεια, θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αποχώρηση του Τέξας από τις ΗΠΑ ή σε εμφύλιο πόλεμο. Προφανώς δεν αποσκοπεί σε κάτι τέτοιο ο Άμποτ. Από την άλλη μεριά, οι περισσότεροι πόλεμοι δεν ξεσπούν επειδή κάποιος το επεδίωξε αλλά ακριβώς οι κινήσεις που κάνει η κάθε μία από τις δύο πλευρές αποκτούν τη δική τους, ανεξέλεγκτη δυναμική.
Απαντώντας στην κίνηση του Άμποτ, η κυβέρνηση Μπάιντεν έδωσε στις 25/1 προθεσμία μίας ημέρας στον Άμποτ να επιτρέψει σε ομοσπονδιακούς πράκτορες να κόψουν τα συρματοπλέγματα “ή διαφορετικά να υποστεί τις συνέπειες”, χωρίς να προσδιορίζει ποιες θα είναι αυτές.
Ας μην ξεχνάμε ότι το θέμα των νοτίων συνόρων είναι και ο βασικός λόγος που οι ρεπουμπλικάνικη πλειοψηφία του ομοσπονδιακού κοινοβουλίου δεν έχει έρθει ακόμη σε συμφωνία για τη χρηματοδότηση της κεντρικής κυβέρνησης. Αυτό είναι που εμποδίζει και τη συνέχιση της υποστήριξης στην Ουκρανία αλλά και το “Ισραήλ”. Είναι αυτονόητο ότι όσο οξύνεται η σύγκρουση μεταξύ του Άμποτ και των συμμάχων του από τη μία μεριά, και της ομοσπονδιακής κυβέρνησης από την άλλη, τόσο πιο δύσκολο θα γίνεται να υπάρξει συμβιβασμός και στο θέμα της χρηματοδότησης. Μετά τις τελευταίες εξελίξεις το πιθανότερο είναι ότι με την παρέλευση της προθεσμίας η κεντρική κυβέρνηση θα βρεθεί χωρίς χρηματοδότηση – αυτό είναι άλλωστε που έχει προτρέψει και ο Τραμπ τους βουλευτές να πράξουν…
Ή σύγκρουση μεταξύ Άμποτ και Μπάιντεν δε θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστο το υπόλοιπο πολιτικό στερέωμα. Ήδη από τις 23/1, ο κυβερνήτης της Μοντάνα εξέφρασε την υποστήριξή του προς τον Άμποτ. Στις 24/1, ο (αρκετά μετριοπαθής) πρόεδρος της βουλής εξέφρασε την υποστήριξή του προς τον Άμποτ και δήλωσε ότι η βουλή θα κάνει ότι μπορεί για να τον στηρίξει. Με τη σειρά του, ο κυβερνήτης της Φλόριντα, Ρον ντε Σάντις, δήλωσε ότι η Φλόριντα “θα συνεχίσει να ενισχύει το Τέξας με πόρους και προσωπικό”. Ακολούθησαν δηλώσεις υποστήριξης από τους κυβερνήτες της Βιρτζίνια, της Δυτικής Βιρτζίνια, της Τζώρτζια, της Γιούτα, της Νότιας Ντακότα, της Αλαμπάμα, της Οκλαχόμα, ενώ δηλώσεις υποστήριξης συρρέουν από βουλευτές, και κάθε είδους εκλεγμένους αξιωματούχους. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες μιλάνε και για κονβόι φορτηγατζήδων που κατευθύνονται στο Τέξας για να δώσουν χείρα βοηθείας. Αν αληθεύουν αποτελούν πολύ ενδιαφέρουσα εξέλιξη, καθώς ιστορικά οι φορτηγατζήδες ήταν το ισχυρότερο και μαχητικότερο κομμάτι της εργατικής τάξης στις ΗΠΑ ενώ είδαμε πριν από δυο χρόνια τους συναδέλφους τους στον Καναδά να φέρνουν στα πρόθυρα της κατάρρευσης την κυβέρνηση του Τρυντό.
Από την άλλη πλευρά, τουλάχιστον ένας δημοκρατικός βουλευτής έχει καλέσει τον πρόεδρο Μπάιντεν να θέσει υπό τον έλεγχό του την εθνοφρουρά του Τέξας. Κάτι τέτοιο προβλέπεται μεν από τη νομοθεσία, είναι όμως βέβαιο ότι αν αποπειραθεί να το πράξει ο Μπάιντεν ο Άμποτ θα προτάξει επιχειρήματα περί του αντιθέτου και τελικά θα κληθούν οι διοικητές της εθνοφρουράς να αποφασίσουν σε ποιον θα υπακούσουν.
Τέλος ο υποψήφιος πρόεδρος Τραμπ υποστήριξε τον Άμποτ και κάλεσε όσες πολιτείες συμφωνούν να στείλουν δυνάμεις της εθνοφρουράς τους στο Τέξας για να βοηθήσουν στη φύλαξη των συνόρων. Η εσωκομματική του αντίπαλος Νίκι Χέιλι προφανώς κάτω από την πίεση της βάσης του κόμματος, επίσης υποστήριξε τον Άμποτ.
Το άλλο ενδιαφέρον είναι ότι πολλοί ρεπουμπλικάνοι έχουν αρχίσει να επικαλούνται τη δεύτερη τροποποίηση του αμερικανικού συντάγματος, η οποία εξασφαλίζει το δικαίωμα στην οπλοκατοχή. Με βάση κάποιες ερμηνείες, αν ο Μπάιντεν αποπειραθεί να πάρει τον έλεγχο της εθνοφρουράς και αν η εθνοφρουρά υπακούσει, ο Άμποτ θα μπορούσε να δημιουργήσει ένοπλες πολιτοφυλακές. Εναλλακτικά δεν αποκλείεται μεμονωμένοι πολίτες ή ήδη υπάρχουσες ένοπλες πολιτοφυλακές να αναλάβουν αυτοβούλως τη φύλαξη των συνόρων – κάτι σαν τους δικούς μας “φρουρούς του συντάγματος”, αλλά οπλισμένους με Μ16…
Η παντοειδής κρίση στις ΗΠΑ αντικειμενικά δημιουργεί καταστάσεις που τελικά θα είναι δύσκολο να επιλυθούν χωρίς την προσφυγή στα όπλα. Κανείς δε μπορεί να προβλέψει τους ρυθμούς και τις μορφές που θα πάρει η εξέλιξη της κατάστασης, δεν αποκλείεται όμως οι εξελίξεις να έρθουν πιο γρήγορα απ’ ότι τις περιμέναμε.
Ίσως δεν είναι άτοπο να θυμηθούμε το μήνυμα του αντιπροέδρου του Ρώσικου συμβουλίου ασφαλείας, Ντμίτρι Μεντβιέντεφ, την 7η Οκτωβρίου, για την επίθεση της Χαμάς στο κατοχικό ψευδοκράτος:
“Το ξέσπασμα των συγκρούσεων μεταξύ της Χαμάς και του Ισραήλ στην 50ή επέτειο από την έναρξη του πολέμου του Γιομ Κιπούρ είναι ένα γεγονός που θα μπορούσε να προβλέψει κανείς. Αυτό έπρεπε να είχε κάνει η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της. Η σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης συνεχίζεται εδώ και δεκαετίες. Και οι ΗΠΑ είναι βασικός παίκτης εκεί.
Αλλά αντί να εργάζονται ενεργά για μια παλαιστινιο-ισραηλινή διευθέτηση, αυτοί οι ηλίθιοι μάς την έπεσαν και βοηθούν τους νεοναζί με όλες τους τις δυνάμεις, ωθώντας δύο έθνη με στενούς δεσμούς συγγένειας σε σύγκρουση.
Τι μπορεί να σταματήσει το μανιακό πάθος της Αμερικής να πυροδοτεί συγκρούσεις παντού στον πλανήτη;
Προφανώς, μόνο ένας εμφύλιος πόλεμος στις Ηνωμένες Πολιτείες.“
—-
* Για όσους παρ’ όλα αυτά ενδιαφέρονται, τα άρθρα τα οποία επικαλείται ο Άμποτ λένε τα παρακάτω:
“Οι πολιτείες δε μπορούν, χωρίς την άδεια του [ομοσπονδιακού] κογκρέσου, να εγκαθιδρύσουν δασμούς, να δημιουργήσουν στρατό ή πολεμικά πλοία σε καιρό ειρήνης, να συνάψουν συμφωνία με άλλη πολιτεία ή με ξένη δύναμη ή να εμπλακούν σε πόλεμο εκτός αν υποστούν εισβολή ή βρεθούν σε τέτοιο άμεσο κίνδυνο που δεν επιτρέπει καθυστέρηση [στην αντιμετώπισή του]”
“Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα εγγυηθούν σε κάθε πολιτεία της ένωσης δημοκρατική μορφή διακυβέρνησης και θα προστατεύσουν την κάθε μία από αυτές από εισβολή”
Για να ισχυροποιήσει νομικά τη θέση του, ο Άμποτ κήρυξε το Τέξας σε κατάσταση ξένης εισβολής. Με βάση την επιχειρηματολογία του, τα παραπάνω άρθρα του δίνουν την εξουσία να κηρύξει πόλεμο, να δημιουργήσει πολιτειακό στρατό ή να συνάψει συμφωνία με άλλες πολιτείες και ακόμη και με ξένες χώρες. Η λήψη τέτοιων μέτρων αντίθετα με τη θέληση της κεντρικής κυβέρνησης βέβαια θα συνιστούσε το πρώτο βήμα προς εμφύλιο πόλεμο.
