Μια παγερή, βουβή ανατριχίλα απλώνεται στη σαβάνα… Οι γαζέλες τρέμουν πάνω στα αδύναμα, λεπτά τους πόδια… Τα λιοντάρια ανασηκώνουν αργά το κεφάλι και κοιτάζουν τον ορίζοντα με ανήσυχη αξιοπρέπεια. Οι ελέφαντες… αλίμονο, οι ελέφαντες χάθηκαν στο ηλιοβασίλεμα, λικνίζοντας αργά τα βαριά τους σώματα. Ζούμε σε μια φούσκα – και κάτι κακό θα συμβεί.
Φλας: «Ακτιβιστής» ντυμένος Superman (Υπεράνθρωπος) εισβάλει τρέχοντας και διακόπτει το παιχνίδι σε κάποιο από τα γήπεδα του Κατάρ. Μέχρι να τον μπαγλαρώσουν οι σεκιουριτάδες όλοι πρόλαβαν να δουν την πολύχρωμη σημαία που ανέμιζε στο ένα του χέρι. Οι πιο παρατηρητικοί ίσως και να πρόσεξαν το μπλουζάκι του: έγραφε στην πλάτη “Freedom to Iranian Women” (ή κάτι τέτοιο) και στο στήθος “Save Ukraine”. Ελάχιστοι πρόσεξαν το τατουάζ στο άλλο του χέρι – την αιματοβαμμένη τρίαινα των γερμανοντυμένων του Μπαντέρα. Φαίνεται πως τα χρώματα του ουράνιου τόξου ταιριάζουν τελευταία με το μαυροκόκκινο της σβάστικας. Άλλη μια ανίερη – πλην όμως πολιτικά επωφελής – συμμαχία σκοπιμότητας, από αυτές που τόσο συχνά ανθούν στο δικαιωματικό βάλτο της ύστερης Δύσης… Ίσως πάλι πρόκειται για την μεταφυσική εκδίκηση του επικεφαλής των SA Ερνστ Ρεμ και των άλλων ναζί που δολοφονήθηκαν από τους ομοϊδεάτες τους κατά τη Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών… Όπως και να έχει, ο εν λόγω «ακτιβιστής» μάλλον δεν πρόκειται να μαστιγωθεί δημόσια, οπότε δεν θα έχουμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε τα υπόλοιπα δείγματα εθνικοσοσιαλιστικής δερματοστιξίας που (πάω στοίχημα πως) διαθέτει στον κορμό του…
Φλας: Ο Πούτιν συναντά μια ομάδα γυναικών που τα παιδιά ή/και οι σύζυγοί τους πολεμάνε στην Ουκρανία. Δεν είναι τυχαίες γυναίκες, και δεν το κρύβουν: είναι (συχνά πολύτεκνες) μητέρες, εργαζόμενες ή καλλιτέχνιδες, ενεργά μέλη της «κοινωνίας των πολιτών» που διοργανώνουν δράσεις στήριξης προς τους μαχητές και τις οικογένειές τους. Ορισμένες μάλιστα κατέχουν σημαντικά τοπικά και κομματικά αξιώματα. Στις (περίπου είκοσι, με μικρά και πυκνά γράμματα) σελίδες των πρακτικών της συνάντησης, μπορεί κανείς να διαπιστώσει τον ανοικτό και άμεσο τρόπο με τον οποίο προσεγγίζονται μια σειρά από ακανθώδη ζητήματα, όπως η αποθεραπεία και η κοινωνική και επαγγελματική ένταξη των τραυματιών και αναπήρων, η ψυχολογική στήριξη των στρατιωτών, η μείωση της γραφειοκρατίας και ο δημόσιος ψόγος για τους κρατικούς αξιωματούχους που αδιαφορούν ή υστερούν. Στο ίδιο κείμενο μπορεί κανείς να διαβάσει τα πλήρη ονόματα και τις ιδιότητες των συμμετεχουσών. Ωστόσο για το σύνολο του δυτικού τύπου αυτή η ανοικτή συνάντηση εργασίας παρουσιάστηκε βολικά ως αποτυχημένο σόου, όπου ο Πούτιν δήθεν συνάντησε ηθοποιούς και κομματικά στελέχη αντί για τις χαροκαμένες μητέρες…
Φλας: Από ενημερωμένο κανάλι μαθαίνουμε πως οι ρωσσικοί πύραυλοι ακριβείας, αντί για τους μετασχηματιστές του δικτύου της ουκρανικής ΔΕΗ, χτυπάνε κάτι κοτέτσια στον γάμο του Καραγκιόζη. Φαίνεται λοιπόν πως τα μπλακ-άουτ στο Κίεβο, την Οδησσό και αλλαχού, είναι απλώς πρόβα για το σβήσιμο των φώτων στην αλλαγή του χρόνου. Οι μόνες απώλειες, λέει, ήταν είκοσι (20) κότες και ένας (1) κόκκορας. Την ίδια στιγμή, ο Καγκελάριος της Γερμανίας δηλώνει πως ο ρωσσικός στρατός έχει αποτύχει στο πεδίο της μάχης. Μια που μιλάμε για κοκκόρια, παρόμοια τοποθέτηση εξέφρασε σε εγχώριο μέσο διακεκριμένος συγγραφεύς και πολιτευτής τις, αδαής περί των στρατιωτικών, πλην όμως διαβόητος καθότι συνευρέθη (κατά δήλωσίν του) με τις μισές γυναίκες του Λεκανοπεδίου Αττικής…
Φλας: Τακτικός αρθρογράφος του ίδιου έγκυρου μέσου, δημοσίευσε τις προάλλες ένα αμφίβολης αισθητικής και ανύπαρκτης τεκμηρίωσης πόνημα με κεντρική ιδέα τον… προσωπικό του πόνο για την Εκπρόσωπο Τύπου του Ρωσσικού ΥΠ.ΕΞ. Οι κρίσεις του για τη λίμπιντο, τα σωματικά προσόντα και την ηλικία της διπλωμάτιδος θα οδηγούσαν κανονικά στον άμεσο, ατιμωτικό και δια βοής εξοστρακισμό του από το εξαιρετικά ευαίσθητο περί των φεμινιστικών κανάλι. Μην πείτε τώρα πως πρόκειται για σάτιρα απέναντι σε πολιτικό πρόσωπο, γιατί θα σας θυμίσω τι γίνεται όποτε κάποιος πάει να πιάσει στο στόμα του τα …θηλυκού γένους party animals που τυγχάνει να βρίσκονται στα ύπατα αξιώματα ορισμένων φιλίων χωρών. Φαίνεται όμως πως οι Ρωσσίδες δεν δικαιούνται των ίδιων …δικαιωμάτων με τις υπόλοιπες γυναίκες του κόσμου. Εξάλλου δεν είναι κανονικές γυναίκες – ποια κανονική γυναίκα θα έδινε στον άντρα της Viagra για να… αντιμετωπίσει τις δύστυχες τις Ουκρανές, έτσι δεν μας είπαν;
Αν αναρωτιέστε για το πώς και το γιατί λέγονται, δείχνονται και γράφονται όλα αυτά, θα σας απαντήσω ευθέως: «Προπαγάνδα» το λένε, κι όλα τα παιδάκια κλαίνε! Βασικό δε στοιχείο εκείνης ειδικά της προπαγάνδας που στόχο έχει να μετατρέψει τους ανθρώπους σε ηλίθιες, δολοφονικές μηχανές, είναι η απανθρωποποίηση. Ο εκάστοτε αντίπαλος παρουσιάζεται ως μη ανθρώπινος και ως εκ τούτου ως φύσει αμόρφωτος, βάρβαρος, σαδιστής και τερατώδης και ταυτόχρονα ως ανίκανος, δειλός και αποτυχημένος. Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες, όμως μπροστά στα Δυτικά Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης, ακόμη κι ο Γκαίμπελς θα έμοιαζε αφελής ερασιτέχνης, αναπόδραστα μπλεγμένος στους περιορισμούς της αλήθειας και της …πραγματικής πραγματικότητας.
Η ζωή στον μιντιακό βάλτο της Δύσης κυλάει μακάρια, με σεξ, ψέματα και βιντεοταινίες… Η τρίαινα έπαψε να είναι φασιστικό σύμβολο κι έγινε εθνικό έμβλημα που το θυμηθήκαμε τώρα, καθώς ξεχάσαμε να το βάλουμε στη σημαία, πάνω στη χαρά μας για την αποτίναξη του Σοβιετικού ζυγού. Ο «Μαύρος Ήλιος» των SS είναι σύμβολο γονιμότητας και το Heil Hitler αθώος, τοπικός χαιρετισμός. Τα μιντιακά πλυντήρια ξεπλένουν τους φασίστες, τα ευρωατλαντικά κυνο-βούλια τους χρηματοδοτούν και… 29 κατασκευαστές όπλων τρίβουν τα χέρια τους. Το – έτσι κι αλλιώς μισομπάνταλο – δυτικό ακροατήριο, βομβαρδίζεται ανηλεώς με κατασκευασμένες «ειδήσεις» σερβιρισμένες με μπόλικη ηθικολογία. Κυκλοφοριακόν (και γνωστικόν) χάος… Κάπως έτσι, όσοι διαμαρτύρονται για τις καραντίνες είναι άξιοι θαυμασμού, υπό τον όρο βέβαια να είναι Κινέζοι, διαφορετικά είναι ψεκασμένοι, ακροδεξιοί και υγειονομικές βόμβες.
Έτσι είναι ρε, τι θέλετε; Τα δικά σας είναι καρύδια και βροντάνε – τα δικά μας είναι σύκα και ζουλάνε! Λέμε «έξω από το ποδόσφαιρο η πολιτική» και ρίχνουμε πρόστιμα όποτε οι οπαδοί βγάζουν σημαίες της Παλαιστίνης, όμως αποκλείουμε την Εθνική της Ρωσσίας – όπως παλιότερα της Γιουγκοσλαβίας – από τις διεθνείς διοργανώσεις, γιατί έτσι γουστάρουμε! Αν για το δυτικό φασισμό τα δυο μέτρα και τα δυο σταθμά είναι πλέον τρόπος ζωής, για τους διάφορους γκαιμπελίσκους που τον υπηρετούν αποτελεί τον πλέον άκοπο και ασφαλή τρόπο βιοπορισμού. Από αυτό το πάρτυ βρυκολάκων, δεν θα μπορούσε βέβαια να λείψει ο Έλλην κονδυλοφόρος, που τόσα έχει να πει για τους Ρώσσους, τους Κινέζους, τους Ιρανούς, τους Βολιβιανούς κι όποιον άλλον τον βάζουν τα αφεντικά του να γαβγίσει…
Ζούμε σε μια φούσκα – έξω από αυτή όμως, υπάρχει κι ανασαίνει ο κόσμος ο αληθινός. Η πραγματικότητα καταφθάνει, με τα όπλα της γεμάτα και κρυμμένα καλά στα φορτηγά. Ό,τι κι αν γράφουν οι εκδιδόμενοι επί χρήμασι, εμβόλιο δεν υπάρχει για τις αιχμηρές της ακίδες. Ο φασισμός θα ηττηθεί και πάλι στις χιονισμένες στέππες και θα κουλουριαστεί πίσω στην κοιτίδα του, την πολιτισμένη Ευρώπη. Οι λαοί του κόσμου θα εξακολουθήσουν να ανοίγουν δρόμους χειραφέτησης και ελευθερίας, δίχως να σκοτίζονται που οι ελίτ τους τοποθετούν στη «λάθος πλευρά της ιστορίας».
Εν τω μεταξύ, στη «σωστή πλευρά», το ρεύμα θα πάει στον Θεό, οι μισθοί κατά διαόλου, ο Κούλης θα διαβεί για τελευταία φορά το κόκκινο χαλί των επισήμων, κάποιος άλλος μαλάκας θα έρθει για να κάνει μια από τα ίδια, κι εγώ – κι εσύ, δικέ μου – θα είμαστε στο ψάξιμο γυναίκας και ενσήμων… Αλίμονο σε εκείνους που ζουν με τα ψέματα – οι πιο παρατηρητικοί, τη νύχτα, αφουγκράζονται κιόλας τους Λάρητές τους να τρέμουν στα μπαούλα. Κάνεις ωστόσο δεν ανάβει το φως, από φόβο για την αλήθεια. Σύντομα όμως – κι αναπόδραστα – η φούσκα θα σκάσει. Τότε θα βρεθούμε όλοι στο κενό, ξαφνικά και τελεσίδικα.
…κάτι κακό θα συμβεί. Οι γέροντες ανασαίνουν τον ηλεκτρισμένο αέρα. Οσμίζονται κίνδυνο – λεν πως τα πνεύματα του θανάτου θα οργιστούν τρομερά, μόλις τα ψέματά τους καταρρεύσουν. Ποιος ξέρει τι θα κάνουν στην απελπισία τους;, Οι σοφοί της φυλής, βαθιά ανήσυχοι, χόρεψαν γύρω από τον ιερό βράχο και με εξόρκισαν να σας μεταφέρω τις προειδοποιήσεις τους. Ορίστε, το έκανα… Για όσους ωστόσο ζουν με τα ψέματα, καρφάκι δεν μου καίγεται. Βαρέθηκα την ανοησία, την αυταρέσκεια, τον εγωισμό, το βόλεμα, την υποκρισία και την απονιά τους. Από τα βάθη της ψυχής μου, τους έχω σιχαθεί.
Το μόνο που θέλω, είναι να τους δω να τρέχουν.
ΥΓ: Παρομοίως – για τα εν οίκω – ο βαθμός διαταραχής της αντίληψης και της συνείδησης του παροιμιώδους, μέσου ανθρωπάκου έχει χτυπήσει κόκκινο, έπειτα και από την πλήρη παράδοση της Αριστεράς. Φτάσαμε στο σημείο να μην αντιδράει κανείς στην ανακοίνωση του Πλεύρη για τη δημιουργία Μητρώου για τη καταγραφή και επιτήρηση των οροθετικών στον HIV. Γίνεται, λέει, για την άϋλη συνταγογράφηση των αντιρετροϊκών φαρμάκων και για την επιτάχυνση της τεκνοθεσίας (sic) από τους οροθετικούς… ναι, και για την απρόσκοπτη πρόσβασή τους στους θαλάμους με τα ομαδικά ντουζ, αν καταλαβαίνετε τι εννοώ… Υπάρχουν όμως γύρω μας τόσα βολεμένα, αποβλακωμένα ζωντόβολα έτοιμα να αποδεχθούν (κι αυτό) το υγειονομικό φακέλωμα, που σε πιάνει απελπισία…
