Ουραγός στη στήριξη της οικογένειας η Ελλάδα, καθώς οι όποιες αυξήσεις στα επιδόματα εξαφανίζονται λόγω της ακρίβειας
Σταγόνα στον ωκεανό συνιστούν τα επιδόματα γέννησης και παιδιού που δίνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, καθώς δεν καλύπτουν ούτε τα μισά έξοδα που καλείται μια οικογένεια να πληρώσει σε μηνιαία βάση για ένα παιδί. Ετσι, αποδεικνύεται εμφατικά ότι η πολιτεία όχι μόνο δεν έχει αναπτύξει και συγκροτήσει ακόμη τα στοιχειώδη εργαλεία κοινωνικής πολιτικής που χρειάζονται για τη στήριξη του θεσμού της οικογένειας, αλλά ότι υπολείπεται σημαντικά σε σχέση με χώρες της Ευρώπης.
Κοροϊδία αποδεικνύεται και το επίδομα μητρότητας στην Ελλάδα, για το οποίο κατά καιρούς έγιναν μεγαλεπήβολες δηλώσεις από την πλευρά της κυβέρνησης, αλλά δεν φτάνει ούτε για τα βασικά έξοδα. Η υπουργός Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας Σοφία Ζαχαράκη σημείωσε ότι το επίδομα θα αυξάνεται κλιμακωτά, ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών σε κάθε οικογένεια.
Συγκεκριμένα, για το πρώτο παιδί το επίδομα αυξάνεται στις 2.400 ευρώ (από 2.000 ευρώ) και στις 2.700 ευρώ για το δεύτερο. Ωστόσο, φαίνεται να λησμονεί πως μόνο ο βασικός εξοπλισμός πριν από τη γέννα κοστίζει περίπου 2.000 ευρώ, ενώ σε μηνιαία βάση τα έξοδα ενός μωρού αγγίζουν περίπου τα 400 ευρώ.
Ταυτόχρονα, το επίδομα παιδιού συνιστά ένα ιδιαίτερα χαμηλό ποσό δεδομένης της καλπάζουσας ακρίβειας. Συγκεκριμένα, για ένα παιδί το ποσό είναι 70 ευρώ, για δύο παιδιά 120 ευρώ, για τρία 170 και για τέσσερα 220. Ολα αυτά όταν τα έξοδα για την ανατροφή ενός παιδιού αυξάνονται συνεχώς και κάθε οικογένεια καλείται να πληρώνει από 400 ευρώ και πάνω, ανάλογα με την ηλικία, για τις δραστηριότητες κάθε παιδιού.
Τι σημαίνει πραγματικό κράτος πρόνοιας
Την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση περιορίζεται σε αναποτελεσματικές, ανούσιες και επικοινωνιακού χαρακτήρα πολιτικές, οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες σφυρηλατούν επί της ουσίας ένα κράτος πρόνοιας για τους πολίτες.
Στην Ιρλανδία, παρόλο που κυριαρχεί το πρότυπο της φιλελεύθερης οικονομίας, κάθε ζευγάρι εισπράττει επίδομα της τάξεως των 160 ευρώ για κάθε παιδί σε μηνιαία βάση έως και την ενηλικίωσή του. Ακόμη, τα είδη που αφορούν παιδιά έως 6 ετών πωλούνται με πολύ χαμηλότερο ΦΠΑ, ενώ την ίδια στιγμή οι ιατρικές υπηρεσίες προς τα παιδιά μέσω του οικογενειακού γιατρού στον οποίο έχουν πρόσβαση οι πάντες παρέχονται επίσης δωρεάν.
Την ίδια στιγμή στη Νορβηγία οι έγκυες γυναίκες μπορούν από τον τέταρτο μήνα της εγκυμοσύνης τους να απέχουν από την εργασία τους για οκτώ μήνες έχοντας πλήρεις αποδοχές ή για ένα χρόνο λαμβάνοντας το 80% του μισθού τους. Για κάθε παιδί το ζευγάρι λαμβάνει μηνιαίο επίδομα 110 ευρώ, το οποίο συνεχίζει να πιστώνεται μέχρι το παιδί να συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας του, ενώ από τον ενδέκατο μήνα της ηλικίας του το βρέφος, εφόσον οι γονείς του εργάζονται, πηγαίνει σε δημόσιο ή ιδιωτικό βρεφονηπιακό σταθμό ο οποίος έχει κόστος περίπου 300 ευρώ τον μήνα και λειτουργεί καθημερινά μέχρι τις 5 το απόγευμα.
Η Δανία συνιστά άλλο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα χώρας που επένδυσε στην κοινωνική πολιτική. Ειδικότερα, οι γονείς από την ημέρα γέννησης των παιδιών τους έως και τα 18 τους χρόνια λαμβάνουν το ποσό των 125 ευρώ τον μήνα ως επίδομα για κάθε παιδί. Η μητέρα έχει τη δυνατότητα να μείνει με το νεογέννητο ενάμιση έως και δύο χρόνια, αναλόγως με την οικογενειακή της κατάσταση, λαμβάνοντας το 80% του συνολικού της μισθού.
Δάνειο για τα έξοδα τοκετού
Ενα ακόμη μελανό σημείο στην Ελλάδα συνιστά το υπέρογκο ποσό τοκετού, το οποίο λειτουργεί ανασταλτικά για τα περισσότερα ζευγάρια. Μάλιστα, είναι αξιοσημείωτο το γεγονός πως σε πολλές περιπτώσεις τα ζευγάρια φτάνουν στο σημείο να πάρουν δάνειο για να αποπληρώσουν τα σχετικά έξοδα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ζευγάρια σε απομακρυσμένα χωριά και νησιά, που δεν λαμβάνουν την απαραίτητη ιατρική φροντίδα εξαιτίας των ελλείψεων της δημόσιας υγείας, με αποτέλεσμα να στρέφονται αναγκαστικά στην ιδιωτική υγεία. Το γεγονός πως το ελληνικό κράτος απομακρύνεται από ουσιαστικές πολιτικές ενίσχυσης των νέων γονέων και των παιδιών τους επιβεβαιώνεται από τη σύγκριση με τα συστήματα υγείας άλλων χωρών.
Ο τοκετός στη Νορβηγία είναι δωρεάν στο δημόσιο σύστημα υγείας. Οι γυναίκες δεν επιλέγουν γυναικολόγο, αλλά καλύπτονται από τον οικογενειακό γιατρό και τον τοκετό τον αναλαμβάνει ο μαιευτήρας εκείνος που έχει εκείνη την ημέρα και ώρα βάρδια στο δημόσιο νοσοκομείο. Μετά τον τοκετό οι γυναίκες διαμένουν στο νοσοκομείο και το συνολικό κόστος είναι σχεδόν μηδενικό. Είναι μάλιστα αξιοσημείωτο πως για τις οικογένειες με χαμηλό εισόδημα προβλέπεται ειδική έκπτωση για το κόστος των βρεφονηπιακών σταθμών. Και στην περίπτωση της Δανίας ο τοκετός πραγματοποιείται για τη συντριπτική πλειονότητα των γυναικών στο δημόσιο νοσοκομείο με μηδενικό κόστος, ενώ καλύπτονται και οι βασικές προγεννητικές εξετάσεις. Ως προς τις ιατρικές ανάγκες του παιδιού (συμπεριλαμβανομένων των εμβολίων) είναι εξ ολοκλήρου δωρεάν από τον οικογενειακό γιατρό.
Η καθολική περίθαλψη των γυναικών επιβεβαιώνεται και στην περίπτωση της Σουηδίας. Ο τοκετός είναι δωρεάν και γίνεται σε συγκεκριμένα κρατικά νοσοκομεία. Επί της ουσίας δεν υπάρχει ιδιωτική κλινική που αναλαμβάνει τοκετό ούτε και μαιευτήρας γυναικολόγος. Τη γυναίκα σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της την παρακολουθεί συγκεκριμένη μαία και η ίδια μαία αναλαμβάνει και τον τοκετό, ενώ μόνο αν υπάρχει σοβαρό πρόβλημα παρεμβαίνει γιατρός γυναικολόγος εφημερίας.