Παρακολουθώντας τα ελληνικά ειδησεογραφικά δελτία των τελευταίων ημερών αισθάνομαι ότι το πιο οδυνηρό για εμάς τους Έλληνες στο θέμα της Παλαιστίνης είναι η 180 μοιρών στροφή από την παραδοσιακή φιλοπαλαιστινιακή πολιτική γραμμή της χώρας στο σιγοντάρισμα του γενοκτόνου στρατοκρατικού ισραηλινού καθεστώτος. Ως σύζυγος Παλαιστινίου που έχει περιηγηθεί στα εδάφη της δυτικής όχθης θα ήθελα να καταθέσω μια προσωπική μαρτυρία για την κατάσταση που επικρατεί εκεί τις τελευταίες δεκαετίες, επιβεβαιώνοντας απλώς το αληθές των περιγραφών των προσφύγων και άλλων ξένων που βρέθηκαν στα μέρη αυτά. Ο όρος “αυτόνομα παλαιστινιακά εδάφη” δεν περιγράφει καθόλου την πραγματικότητα διότι αυτονομία δεν υφίσταται, είναι ένας μύθος. Το κράτος του Ισραήλ που με αφορμή το ολοκαύτωμα των Εβραίων φυτεύτηκε σαν σφήνα στη μέση Ανατολή, πρωτίστως για τον έλεγχο του ενεργειακού ζητήματος, αφού σταδιακά μέσω διαδοχικών πολεμικών επιχειρήσεων επεκτάθηκε όσο ήταν εφικτό, εκτοπίζοντας το γηγενή πληθυσμό από τις προαιώνιες εστίες του, εξακολουθεί ως σήμερα να να παραβιάζει τις συμφωνίες με τη συνεχή εγκατάσταση εποίκων σε εδάφη με αμιγώς παλαιστινιακό πληθυσμό. Οι έποικοι αυτοί έχουν μία εβραϊκή ρίζα, προέρχονται κυρίως από τρίτες χώρες, συχνά δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και ξαφνικά τους μοιράζουν ένα ισραηλινό διαβατήριο, τζάμπα σπίτι και ένα όπλο με τον όρο να υπερασπιστούν τη γη που τους κληρώθηκε. Οι οικισμοί τους, που είναι περιτοιχισμένα φρούρια, φυτεύονται ανάμεσα στα παλαιστινιακά χωριά δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για μελλοντική αμφισβήτηση της κυριότητας της γης. Έτσι ο χάρτης που υποτίθεται ότι απεικονίζει τα αμιγώς παλαιστινιακά εδάφη στη δυτική όχθη είναι στην πραγματικότητα ένα μωσαϊκό, το μεγαλύτερο τμήμα του οποίου έχει άτυπα το χρώμα του Ισραήλ. Οι έποικοι είναι τα πιο φανατικά στοιχεία και κατά καιρούς δρουν ανεξέλεγκτα εντός των παλαιστινιακών εδαφών. Όσο για τις παλαιστινιακές πόλεις, αυτές είναι περιφραγμένες σαν κοτέτσια με παρουσία ισραηλινής δύναμης στις κύριες εισόδους, ενώ σε όλο το οδικό δίκτυο που βρίσκεται σε άθλια κατάσταση στήνονται μπλόκα από τον ισραηλινό στρατό, που αποφασίζει αν θα επιτρέψει τη διέλευση και τη μετάβαση στην εργασία, στο σχολείο, στο νοσοκομείο. Για τη μετακίνηση από πόλη σε πόλη, ακόμα και από χωριό σε διπλανό χωριό χρειάζεται σε πολλές περιπτώσεις να διέλθει κανείς από μόνιμα εγκατεστημένους σταθμούς ελέγχου (checkpoints) όπου υφίσταται αρκετές φορές πολύωρη ταλαιπωρία και εξευτελιστικούς ελέγχους με αβέβαιο αποτέλεσμα, καθώς για άγνωστο λόγο ή για ασήμαντη αφορμή μπορεί να απαγορευτεί η διέλευση. Αυτά που ζήσαμε επί κορωνοκρατίας με ελέγχους σε κάθε μας βήμα, για τους Παλαιστίνιους είναι η καθημερινότητα εδώ και δεκαετίες. Όσα αναφέρονται από τους πρόσφυγες περί εκτοπίσεων, ισοπεδώσεων σπιτιών με μπουλντόζες, εξώσεων οικογενειών Παλαιστινίων από τα σπίτια τους και εγκατάστασης εβραϊκών οικογενειών, αναίτιων ντου σε χωριά, σφαγών αμάχων, απαγωγών και εξαφανίσεων πολιτών, βιασμών κλπ, δεν αφορούν σε κάποιο παρελθόν, είναι καθ’ όλα επίκαιρα. Η περίπτωση της Γάζας είναι ξεχωριστή. Καθώς έχει αποφασιστεί από ό,τι φαίνεται εδώ και χρόνια ότι η Γάζα θα συμπεριληφθεί στο χάρτη του Ισραήλ, έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης προκειμένου να γίνει ο βίος αβίωτος στα 2,2 περίπου εκατομμύρια των κατοίκων της. Οι άνθρωποι ζουν κυριολεκτικά στοιβαγμένοι ο ένας επάνω στον άλλον σε μια πλήρως τσιμεντοποιημένη έκταση, χωρίς καμία σύνδεση με τα λοιπά παλαιστινιακά εδάφη, με την ανεργία σε ανήκουστα ύψη και με μια πολύ μεγάλη αναλογία σε νέους χωρίς ΚΑΜΙΑ προοπτική και με μοναδική τους προσμονή τον επόμενο πόλεμο. Πρόσβαση δεν υπάρχει ούτε στο μικρό τμήμα ακτογραμμής που υποτίθεται ότι ανήκει στη Γάζα καθώς το ισραηλινό πολεμικό ναυτικό ανοίγει πυρ εναντίον οικογενειών που τολμάνε να ξεμυτίσουν για μια βόλτα στην παραλία. Για να ταξιδέψει ο κάτοικος της Γάζας στο εξωτερικό, κατόπιν αιτήματος σε ισραηλινή αρχή και φρουρούμενος σαν κρατούμενος, εφόσον θεωρείται εκ προοιμίου εν δυνάμει τρομοκράτης, μεταφέρεται στην Αίγυπτο με ειδικό λεωφορείο και αναμένει την πτήση του.. στο κρατητήριο του αεροδρομίου. Κάθε δύο με τρία χρόνια, ασχέτως που οι ειδήσεις δεν φθάνουν πάντα σε εμάς, με αφορμές που τάχα παίρνει το Ισραήλ από τα πυροτεχνήματα της Χαμάς, η οποία Χαμάς αν δεν υπήρχε θα έπρεπε σίγουρα να εφευρεθεί, εξαπολύεται επίθεση εναντίον της Γάζας με υπερσύγχρονα όπλα που συχνά δεν έχουν καν κυκλοφορήσει στην αγορά, και η Γάζα γίνεται ίσωμα. Είναι γεγονός ότι τα αποτελέσματα αυτών των πολεμικών επιχειρήσεων παρουσιάζονται χάριν διαφήμισης σε διεθνείς εκθέσεις όπλων, κάτι αντίστοιχο με τις εκθέσεις κηπουρικής, πολυτελών σκαφών κλπ. Είτε στα πλαίσια πειραματικών στρατιωτικών επιχειρήσεων, είτε στα πλαίσια εδαφικών διεκδικήσεων, είτε ακόμα και για περισπασμό της κοινής γνώμης από άλλα φλέγοντα διεθνή θέματα, για όποιον λόγο και αν ισοπεδώνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα η Γάζα, το μόνο βέβαιο είναι ότι πρόκειται για προμελετημένο σχέδιο. Φυσικά και δεν θα υπάρξει ειρήνη στην περιοχή. Για να υπάρξει ειρήνη θα πρέπει να το επιθυμούν και οι δύο πλευρές. Όμως το Ισραήλ ΔΕΝ θέλει την ειρήνη. Το γεγονός ότι ο ΟΗΕ υποκριτικά για δήθεν ανθρωπιστικούς λόγους προτρέπει τη μετακίνηση του πληθυσμού στο νότιο τμήμα, σε συνδυασμό με τις εξαγγελίες του Ισραήλ για εισβολή στο βόρειο τμήμα, δεν αφήνει αμφιβολία για την πρόθεση να μην αφήσουν τίποτα όρθιο αφενός και αφετέρου ότι προετοιμάζεται το έδαφος για έναν μαζικό ΜΟΝΙΜΟ εκτοπισμό του πληθυσμού της Γάζας. Για την επιτυχία του ισραηλινού εγχειρήματος είναι απαραίτητη η τελική εισβολή και κατάληψη των διεκδικούμενων εδαφών από το στρατό. Προφανώς οι Ισραηλινοί υπολογίζουν σε κρυμμένο οπλισμό στη Γάζα και γνωρίζουν ότι αν τολμήσουν να εισβάλουν πεζή και να επιχειρήσουν μάχες σώμα με σώμα ανάμεσα στα χαλάσματα, είναι καταδικασμένοι σε πανωλεθρία παρά τον υπερσύγχρονο οπλισμό τους. Εξ ου και η βάσιμη ανησυχία του κόσμου ότι οι Ισραηλινοί προτίθενται πρώτα να ισοπεδώσουν από αέρος όλο το βόρειο τμήμα της Γάζας ώστε να μη μείνει ρουθούνι πριν επιχειρηθεί εισβολή του στρατού. Από αυτό το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, το μόνο που ενδεχομένως μπορεί να τους αποτρέψει είναι ο φόβος μιας διεθνούς κατακραυγής. Γι αυτό ακριβώς το λόγο έχει εξαπολυθεί μια εμετική προπαγάνδα άνευ προηγουμένου, η οποία μεταχειριζόμενη κατασκευασμένες εικόνες πρωτοφανούς αγριότητας προσπαθεί κατά απαράδεκτο και παντελώς ανιστόρητο τρόπο να αποδώσει στους Παλαιστινίους τη στάμπα των αιμοβόρων ισλαμοτζιχαντιστών τρομοκρατών που βάλλουν εναντίον αθώων, ανυπεράσπιστων πολιτών. Η χώρα μας δυστυχώς πρωτοστατεί στην προπαγάνδα αυτή. Παρακολουθήσαμε στους δέκτες μας την επί ώρες μετάδοση της ολέθριας κατεδάφισης λουτροκαμπινέ σε ρετιρέ του Ισραήλ από τα κονσερβοκούτια της Χαμάς, την ώρα που το Ισραήλ εξαφανίζει ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα στη Γάζα με το πάτημα ενός κουμπιού. Η κατάπτυστη προβολή της ισραηλινής σημαίας- συμβόλου κατοχής επί της πρόσοψης του ελληνικού κοινοβουλίου ανανεώνει την εικόνα της ντροπής που πρόσφατα βιώσαμε με τις επευφημίες στον Ουκρανό νεοναζί, “ηρωικό μαχητή της ελευθερίας”, από ανδρείκελα σε ρόλο βουλευτή. Η ρητορική των “δημοσιογράφων” που εξισώνει το θύτη με το θύμα, αντανακλά την πολιτική των ίσων αποστάσεων που έχει υιοθετήσει πλέον το ξενόδουλο πολιτικό σύστημα της χώρας μας, το οποίο με την κίνηση μεγίστου συμβολισμού της αποστολής φρεγάτας εμπλέκει ξανά την ξοφλημένη αυτή χώρα σε περιπέτειες, αυτή τη φορά στο πλευρό του λύκου στην ανατολική Μεσόγειο. Ο ελληνικός λαός πρέπει να δείξει έμπρακτα με τη μαζική του έξοδο στους δρόμους την αντίθεσή του στο σχέδιο εξόντωσης ενός λαού, ο οποίος παρά το διαφορετικό θρήσκευμα βρίσκεται στη νοοτροπία και την ψυχοσύνθεση πολύ κοντά στους Έλληνες. Οι Παλαιστίνιοι παρόλα τα βασανιστήρια ΔΕΝ παραιτούνται από τη γη τους. Κάθε φορά που η Γάζα ισοπεδώνεται, ξαναχτίζεται από τα ερείπια. Ο αγώνας των Παλαιστινίων είναι εθνικοαπελευθερωτικός και δεν έχει κανένα στοιχείο ιερού θρησκευτικού πολέμου. Ας μην ξεχνάμε ότι στη γη τους εισέβαλε εξ αρχής ένας οργανωμένος στρατός κατοχής και όχι μία θρησκεία. Οι Παλαιστίνιοι είναι έντονα πολιτικοποιημένοι, με άκαμπτο εθνικό φρόνημα και παρά τις προσπάθειες του Ισραήλ καλλιέργειας κλίματος διχασμού, διακατέχονται από μοναδική ομοψυχία, βαθύ αίσθημα αξιοπρέπειας και υπερηφάνειας και ένα σπάνιο πνεύμα αλληλεγγύης που όμοιό του δεν συναντάς πουθενά. Τον φιλοξενούμενό τους οι Παλαιστίνιοι είναι έτοιμοι να τον προφυλάξουν και να τον υπερασπιστούν με τη ζωή τους. Αν έπρεπε να συνοψίσω την εμπειρία μου από τα ταξίδια μου στα εδάφη των Παλαιστινίων σε μία μόνο φράση, θα έλεγα, όσο παράδοξο και αν ακούγεται, ότι πουθενά στον κόσμο όπου και αν βρέθηκα δεν ένιωσα τόσο έντονα το αίσθημα της Ελευθερίας, όσο μεταξύ αυτών των ανθρώπων πίσω από τα συρματοπλέγματα. Το μαρτύριό τους κάποτε πρέπει να τελειώσει. ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
