Στις 24 Ιανουαρίου, 2 ημέρες μετά την έκδοση από το ανώτατο δικαστήριο των ΗΠΑ προσωρινής απόφασης που επιτρέπει στην ομοσπονδιακή υπηρεσία μετανάστευσης να αφαιρεί τα συρματοπλέγματα που έχει τοποθετήσει και τοποθετεί η πολιτεία του Τέξας στα σύνορα με το Μεξικό για να εμποδίσει την παράνομη είσοδο μεταναστών, ο κυβερνήτης του Τέξας εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση παραβίασε τη συμφωνία μεταξύ των Πολιτειών και των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Εκτελεστική Εξουσία των Ηνωμένων Πολιτειών έχει συνταγματικό καθήκον να επιβάλλει τους ομοσπονδιακούς νόμους που προστατεύουν τις Πολιτείες, συμπεριλαμβανομένων των νόμων για τη μετανάστευση που ισχύουν σήμερα. Ο Πρόεδρος Μπάιντεν αρνήθηκε να επιβάλει αυτούς τους νόμους και μάλιστα τους παραβίασε. Το αποτέλεσμα είναι να έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ της λαθρομετανάστευσης.
Παρά το γεγονός ότι ειδοποιήθηκε σε μια σειρά επιστολών – μία από τις οποίες του παρέδωσα με τα χέρια μου – ο Πρόεδρος Μπάιντεν αγνόησε την απαίτηση του Τέξας να εκτελέσει τα συνταγματικά του καθήκοντα.
- Ο Πρόεδρος Μπάιντεν παραβίασε τον όρκο του να εκτελεί πιστά τους νόμους για τη μετανάστευση που θεσπίστηκαν από το Κογκρέσο. Αντί να ασκήσει δίωξη στους μετανάστες για το ομοσπονδιακό έγκλημα της παράνομης εισόδου, ο Πρόεδρος Μπάιντεν έστειλε τους δικηγόρους του στα ομοσπονδιακά δικαστήρια για να μηνύσουν το Τέξας για τη λήψη μέτρων για την ασφάλεια των συνόρων.
- Ο Πρόεδρος Μπάιντεν έδωσε εντολή στις υπηρεσίες του να αγνοήσουν τους ομοσπονδιακούς νόμους που επιβάλλουν την κράτηση παράνομων μεταναστών. Το αποτέλεσμα είναι να επιτραπεί παράνομα η μαζική υπό όρους αποφυλάκισή τους προς στις Ηνωμένες Πολιτείες.
- Σπαταλώντας τα δολάρια των φορολογουμένων για να καταστρέψει την υποδομή συνοριακής ασφάλειας του Τέξας, ο Πρόεδρος Μπάιντεν παρασέρνει τους παράνομους μετανάστες μακριά από τα 28 νόμιμα σημεία εισόδου κατά μήκος των νότιων συνόρων αυτής της Πολιτείας – γέφυρες όπου κανείς δεν πνίγεται – εξωθώντας τους να διασχίσουν τα επικίνδυνα νερά του Ρίο Γκράντε.
Σαν αποτέλεσμα των άνομων συνοριακών πολιτικών του Προέδρου Μπάιντεν, περισσότεροι από 6 εκατομμύρια παράνομοι μετανάστες πέρασαν τα νότια σύνορά μας σε μόλις 3 χρόνια. Πρόκειται για πληθυσμό που ξεπερνάει αυτόν 33 διαφορετικών Πολιτειών σε αυτή τη χώρα. Αυτή η παράνομη άρνηση προστασίας των Ηνωμένων Πολιτειών έχει προκαλέσει άνευ προηγουμένου ζημιά στους ανθρώπους σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο Τζέιμς Μάντισον, ο Αλεξάντερ Χάμιλτον και οι άλλοι οραματιστές που έγραψαν το Σύνταγμα των ΗΠΑ προέβλεψαν ότι οι πολιτείες δεν θα έπρεπε να αφεθούν στο έλεος ενός παράνομου προέδρου που δεν κάνει τίποτα για να σταματήσει εξωτερικές απειλές όπως τα καρτέλ που διακινούν λαθραία εκατομμύρια παράνομους μετανάστες πέρα από τα σύνορα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι συνταγματικοί νομοθέτες συμπεριέλαβαν τόσο το άρθρο IV, § 4, το οποίο υπόσχεται ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση «θα προστατεύει κάθε [Πολιτεία] από εισβολή», όσο και το άρθρο I, § 10, ρήτρα 3, το οποίο αναγνωρίζει «το κυρίαρχο συμφέρον των Πολιτειών για την προστασία τα σύνορά τους». Απόφαση στη δίκη Αριζόνα κατά Ηνωμένων Πολιτειών, 567 U.S. 387, 419 (2012) (Σκάλια, J., μειοψηφία).
Η αποτυχία της κυβέρνησης Μπάιντεν να εκπληρώσει τα καθήκοντα που επιβάλλονται από το Άρθρο IV, § 4, έχει ενεργοποιήσει το Άρθρο Ι, § 10, Ρήτρα 3, το οποίο επιφυλάσσει σε αυτή την πολιτεία το δικαίωμα αυτοάμυνας. Για αυτούς τους λόγους, έχω ήδη κηρύξει εισβολή σύμφωνα με το Άρθρο Ι, § 10, Ρήτρα 3 για να επικαλεστώ τη συνταγματική εξουσία του Τέξας να υπερασπιστεί και να προστατεύσει τον εαυτό του. Αυτή η αρχή είναι ο υπέρτατος νόμος της χώρας και υπερισχύει κάθε ομοσπονδιακού νόμου για το αντίθετο [δική μας υπογράμμιση – σ.τ.μ.]. Η Εθνοφρουρά του Τέξας, το Τμήμα Δημόσιας Ασφάλειας του Τέξας και άλλο προσωπικό του Τέξας ενεργούν βάσει αυτής της αρχής, καθώς και του νόμου της πολιτείας, για την ασφάλεια των συνόρων του Τέξας.
Γκρεγκ Άμποτ
Κυβερνήτης του Τέξας
Σημειώσεις Ίσκρα:
- Ο Γκρεγκ Άμποτ είναι, μαζί με τον Ρον Ντε Σάντις της Φλόριντα, οι δύο πλέον σκληροπυρηνικοί κυβερνήτες πολιτειών. Ο Άμποτ δεν επιζητεί τη δημοσιότητα όπως ο Ντε Σάντις, αλλά κρατάει τουλάχιστον εξίσου σθεναρή στάση σε θέματα που θεωρεί σημαντικά.
- Με την παραπάνω δήλωση και ιδιαίτερα με την τελευταία παράγραφό της, ο Άμποτ βάζει στην πραγματικότητα τον εαυτό του και την πολιτειακή του κυβέρνηση πάνω και έξω από το νόμο και το σύνταγμα και καταργεί τη διάκριση των εξουσιών αφού δίνει στον εαυτό του το δικαίωμα να γράψει την απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου στα παλαιότερα των υποδημάτων του. Πολύ αμφιβάλλω αν υπάρχει συνταγματολόγος στις ΗΠΑ που να υποστηρίξει την νομική θέση που εκφράζει ο Άμποτ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι επικαλείται για να τεκμηριώσει τη θέση του την άποψη του Α. Σκάλια, δικαστή του αν. Δικαστηρίου των ΗΠΑ, που στη συγκεκριμένη απόφαση είχε μειοψηφήσει με 1-8! Από την άλλη μεριά, και οι ενέργειες του Λίνκολν πριν και κατά τη διάρκεια του εμφυλίου ελάχιστο συνταγματικό έρεισμα είχαν. Υπάρχει όμως και η αρχή του δικαίου που λέει ότι “επανάστασις που επικρατεί δημιουργεί δίκαιον” – επί το λαϊκότερον, όταν οι αντίδικοι καταλήξουν να λύσουν τη διαφορά τους με τα όπλα, δίκιο έχει αυτός που θα επικρατήσει!
- Ο Άμποτ θα μπορούσε να κρυφτεί πίσω από την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου, να ισχυριστεί ότι η απόφαση του δένει τα χέρια και να υποχωρήσει. Αντί αυτού, κρατάει στάση με την οποία εύκολα μπορεί να κατηγορηθεί για ανταρσία. Αν στη διαμάχη αυτή επικρατήσει η πλευρά Μπάιντεν, διατρέχει πάρα πολύ σοβαρό κίνδυνο να καθαιρεθεί από τη θέση του και να οδηγηθεί στη φυλακή. Είναι άλλωστε “ζεστό” το παράδειγμα του Τραμπ που σέρνεται από δικαστήριο σε δικαστήριο, όχι μόνος του αλλά ακόμη και οι δικηγόροι του (ως κατηγορούμενοι). Με τη στάση που κρατάνε πρώτα απ’ όλα ο Άμποτ, μετά οι κυβερνήτες άλλων πολιτειών που του στέλνουν την πολιτοφυλακή των πολιτειών τους και – σε μικρότερο βαθμό – οι υπόλοιποι κυβερνήτες που υπέγραψαν το κείμενο υποστήριξής του, μπορεί να πει κανείς ότι έχουν ήδη διαβεί το Ρουβίκωνα.
- Κανείς δε μπορεί να προβλέψει πως θα εξελιχθεί η συγκεκριμένη σύγκρουση και γενικότερα η πολιτική κρίση που μαστίζει τις ΗΠΑ, είναι όμως αρκετά πιθανό οι ιστορικοί του μέλλοντος να θεωρήσουν ότι η παραπάνω δήλωση ήταν η πρώτη “τουφεκιά” του δεύτερου εμφύλιου των ΗΠΑ. Άλλωστε τόσο το περιεχόμενο της δήλωσης, όσο και η γλώσσα που χρησιμοποιεί, αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο αυτό.