Με την υποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από την Χερσώνα η Ρωσία υπέστη μια ήττα αλλά κατά κανένα τρόπο δεν έχει χάσει τον πόλεμο.
Αντίθετα, αν η Ρωσία κατορθώσει να σταθεροποιήσει ως αμυντικό σύνορο την Ανατολική όχθη του Δνείπερου, ολοκληρώσει την άλωση του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ και μπορέσει να ανασυγκροτηθεί και στο άμεσο μέλλον αντεπιτεθεί επιτυχώς, τότε θα έχει σημειώσει μια μεγάλη νίκη και θα έχει τιμήσει τις ιστορικές σημαίες της και παρακαταθήκες της.
Και το κυριότερο θα έχει οδηγήσει τον εσμό του ΝΑΤΟ, τον αμερικανοβρετανικό άξονα και την Δυτική αποικιοκρατία σε οδυνηρή πανωλεθρία και θα έχει συντρίψει τα κοσμοκρατορικά σχέδια τους.
Ο κόσμος σήμερα, τα μεσαία και μικρότερα υπόδουλα έθνη και οι “σκλαβωμένοι” και φτωχοί λαοί, για να ανασάνουν και να αποκτήσουν θάρρος και δύναμη, χρειάζονται όσο ποτέ την Ρωσική νίκη στην Ουκρανία ως αγωνιστική ανάταξη και θάρρος για νέους νικηφόρους αγώνες.
Για να τα πετύχει όλα τούτα η Ρωσία πρέπει να βρει τη δύναμη να πραγματοποιήσει πολύ γρήγορα, εδώ και τώρα, μεγάλες και βαθιές αλλαγές που θα εμφυσήσουν στο ρωσικό λαό ξανά ένα ηρωικό πνεύμα, το οποίο θα έρχεται από τα παλιά. Βαθιές αλλαγές επίσης που θα ξαναγεννούν στο ρωσικό λαό την θέληση για θυσίες, την εμπιστοσύνη και την ελπίδα για μια νέα Ρωσία.
Ο συρφετός των δοσιλόγων δυστυχώς κυριαρχεί και σήμερα στη χώρα μας ελάχιστα μεταμφιεσμένος σε σχέση με παλιότερες εμφυλιακές και μετεμφυλιακές τραγικές καταστάσεις.
Αυτός ο συρφετός βιάστηκε σήμερα να εξαγγείλει την Ρωσική ήττα και να εξυμνήσει τη δουλοπρεπή στα Δυτικά «παγκοσμιοποιητικά» κέντρα στάση του προσκυνημένου ελληνικού πολιτικοοικονομικού κατεστημένου.
Βιάστηκε αυτός ο συρφετός να προεξοφλήσει την ήττα της αντιϊμπεριαλιστικής αφύπνισης χωρών και λαών που προκάλεσε ο αντινατοϊκός, αντιαμερικάνικος και «αντιδυτικός» αγώνας της Ρωσίας, έστω και αν εκδηλώθηκε μέχρι τώρα «μισός» και «άτολμος».
Έστω κι αν οι «αριστερές» δυνάμεις, τρομάρα τους, στην χώρα μας, αντί, στην πρόσφατη μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση και πορεία, να κάνουν σημαία την ρωσική προσπάθεια στην Ουκρανία και να της δώσουν το δικό τους ριζοσπαστικό προσανατολισμό, φτάνουν στο σημείο να παραλείπουν να αναφέρουν έστω και μία λέξη για την απόλυτη ανάγκη ήττας του ΝΑΤΟ και του αγγλοσαξονικού ιμπεριαλισμού στο Ουκρανοναζιστικό μέτωπο.
Να είναι βέβαιοι κάποιοι αλαζόνες νεοταξίτες παγκοσμιοποιητές, που επιδιώκουν μια «σκλαβωμένη» και υποτελή ανθρωπότητα, ότι η ρωσική «αρκούδα» μπορεί να αργεί να ξυπνήσει αλλά στο τέλος βρίσκει τις δυνάμεις και καταφέρνει να επιτυγχάνει τους στόχους της και τη νίκη.
Ν.Ζ
