Έναν Ζελένσκι ο οποίος χρησιμοποιεί τον πόλεμο ως πρόφαση για να εδραιώσει την εξουσία του – πολιτική και οικονομική – χρησιμοποιώντας τον στρατιωτικό νόμο, όχι για την άμυνα της χώρας, αλλά ως «όπλο» εναντίον της αντιπολίτευσης, με αποτέλεσμα να μοιάζει εξαιρετικά πιθανό ένα νέο «Μαϊντάν» εναντίον του, σκιαγραφεί το Politico.
Το σχετικό δημοσίευμα επικαλείται, μεταξύ άλλων και έναν πρώην Ουκρανό υπουργό – ο οποίος μίλησε με την προϋπόθεση της ανωνυμίας – σύμφωνα με τον οποίο, «το Μαϊντάν μπορεί να συμβεί ξανά».
«Αυτός ο πόλεμος έχει πυροδοτήσει μεγάλες ελπίδες και οι άνθρωποι θα είναι πολύ ανυπόμονοι για αλλαγή», εξηγεί. «Θα θέλουν χρήματα και δικαιοσύνη και την ολοκλήρωση της μεταρρύθμισης που ζήτησαν το 2014 και θα τα θέλουν γρήγορα».
Το πρόβλημα όμως είναι ότι, σύμφωνα με την ανάλυση του Politico, ο Ουκρανός πρόεδρος «έχει γίνει μέρος του προβλήματος» ως «ένας ηγέτης με αυταρχικές τάσεις».
Μπορεί εδώ και ένα χρόνο, στην Δύση, ο Ζελένσκι να επαινείται ως η ενσάρκωση της ουκρανικής αντίστασης, ακόμη και ως σύμβολο της δημοκρατίας, μπορεί στις δημοσκοπήσεις για την δημοφιλία να τον περνά μόνο ο στρατός ωστόσο, το δημοσίευμα τονίζει, πως οι έμπειροι παρατηρητές λένε ότι το ποσοστό αποδοχής του 84% είναι το αποτέλεσμα του συναισθήματος συσπείρωσης γύρω από τη σημαία και προβλέπουν ότι αυτό το ποσοστό θα πέσει μόλις εξαφανιστεί η υπαρξιακή απειλή.
Το ίδιο συνέβη και αμέσως αφότου ο «λαϊκιστής κωμικός» (sic), σύμφωνα με τον χαρακτηρισμό του δημοσιεύματος έγινε πρόεδρος με συντριπτική πλειοψηφία στις εκλογές του 2019, έχοντας υποσχεθεί να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του λαού έναντι των πλουσίων και της άρχουσας τάξης, αλλά και να τερματίσει τον εμφύλιο πόλεμο που ξέσπασε στην Ουκρανία αμέσως μετά το Μαϊντάν.
Δυστυχώς, γράφει το Politico, ο Ζελένσκι δεν μπόρεσε να επαναλάβει τον τηλεοπτικό ρόλο του ως «πρόεδρος του λαού» στην πραγματική ζωή, βλέποντας τα δημοσκοπικά ποσοστά να κατακρεμνίζονται στο 11%, αμέσως μετά την απόλυση ενός μεταρρυθμιστή πρωθυπουργού.
Ο Ουκρανός πρόεδρος γέμισε την κυβέρνησή του με φίλους και πρώην επιχειρηματικούς εταίρους, ενώ η καταπολέμηση της διαφθοράς παρέμεινε μια ξεχασμένη υπόθεση.
Αντίθετα, ο Ζελένσκι κατηγορείται ότι γίνεται όλο και πιο αυταρχικός και παραβιάζει τους νόμους εκδίδοντας προεδρικά διατάγματα για την επιβολή κυρώσεων στους εχθρούς του, πάντα στο όνομα της «καταπολέμησης της ρωσικής επιθετικότητας», αλλά, σύμφωνα με ορισμένους επικριτές του, με το βλέμμα να επικεντρώνεται στους πολιτικούς αντιπάλους του.
Είναι γνωστό άλλωστε, ότι τέσσερις μήνες πριν από την εισβολή της Ρωσίας, ο Ζελένσκι και δύο στενοί συνεργάτες του είχαν «μνημονευθεί» στα Pandora Papers, με τις οφσόρ εταιρίες που διατηρούν πολιτικοί ηγέτες και άλλα δημόσια πρόσωπα σε όλο τον κόσμο.
Από εκεί προκύπτει, ότι ο Ουκρανός ηγέτης είχε ιδρύσει υπεράκτιες εταιρείες πριν γίνει πρόεδρος, αλλά συνέχισε να επωφελείται από αυτές και μετά την ανάληψη της προεδρίας.
Ο Ζελένσκι, από την πλευρά του, αρνήθηκε οποιαδήποτε νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες.
Εκτός όμως από το επιεικώς προβληματικό οικονομικό προφίλ του, ο Ουκρανός πρόεδρος ελέγχεται και διότι αγνόησε τις προειδοποιήσεις για την ρωσική εισβολή, με αποτέλεσμα τα ρωσικά τανκ, μέσα σε πολύ λίγο χρόνο, να φτάσουν σχεδόν έξω από το Κίεβο.
Δεν πρόκειται για μια κριτική που περιμένει το τέλος του πολέμου για να εκραγεί. Το θέμα φούντωσε τελευταία φορά τον Αύγουστο, όταν ο Ζελένσκι ισχυρίστηκε πως υποβάθμισε τις προειδοποιήσεις για μια επικείμενη επίθεση, διότι αλλιώς ξεσπούσε πανικός, οι Ουκρανοί θα τρέπονταν σε φυγή και θα ακολουθούσε οικονομική κατάρρευση.
Πολιτικοί της αντιπολίτευσης και στελέχη της κοινωνίας των πολιτών είπαν επίσης στο POLITICO ότι ο Ζελένσκι και οι ολιγάρχες φίλοι του κυβερνούν κατά τη διάρκεια του πολέμου με τρόπο που δεν διαφέρει από το πώς το έκαναν πριν την εισβολή, προσπαθώντας να εγκαθιδρύσουν μια «διαχειριζόμενη δημοκρατία» με ένα κυρίαρχο κόμμα.
Ο Mykola Knyazhytsky, βουλευτής της αντιπολίτευσης από το Λβιβ είπε χαρακτηριστικά ότι «ανησυχώ για το μέλλον της δημοκρατίας στη χώρα μου».
«Ακόμη και σε καιρό πολέμου, πρέπει να υπάρχει πολιτική αντιπολίτευση, η δημοκρατική διαδικασία πρέπει να συνεχιστεί, πρέπει να υπάρχει κοινοβουλευτική εποπτεία».
Τόσο ο ίδιος, όσο και άλλοι συνομιλητές του POLITICO σημείωσαν, ότι ο Ζελένσκι εκμεταλλεύεται την προεδρική εξουσία εν καιρώ πολέμου και τον στρατιωτικό νόμο για να αρπάξει περισσότερη εξουσία, να ελέγξει τα τηλεοπτικά μέσα, να παραγκωνίσει το κοινοβούλιο και να αγνοήσει τη νομοθετική εποπτεία σχετικά με τον τρόπο εκταμίευσης των κυβερνητικών κεφαλαίων, καθώς και για τον προορισμό τους, δεδομένου ότι πάνε στους επιχειρηματικούς συμμάχους του Ουκρανού προέδρου ή εταιρείες που συνδέονται με μέλη του κόμματός του.
