Διερωτώμαι, αν κάποιοι ανάμεσά μας, θα ήταν σε θέση να με διαφωτίσουν, σχετικά με το αντικείμενο της επίσκεψης του κ. Μητσοτάκη στην Κωνσταντινούπολη. Και μάλιστα ανήμερα της εορτής της Ορθοδοξίας….και μάλιστα (όπως είδα σε σχετικές αναφορές) με την Κωνσταντινούπολη να ονοματίζεται από τον ίδιο σε Istanbul! Ασφαλώς, είναι το όνομα της «βασιλεύουσας», αυτό που επικράτησε για αιώνες. Αλλά, για εμάς τους Έλληνες…… «Istanbul»;;;;; Φύγε κακό από τα μάτια μου. Αλλά, ας δεχθούμε ότι αυτό μπορεί να εκληφθεί και ως λεπτομέρεια, σε σύγκριση με τα παγόβουνα που έρχονται κατεπάνω μας.
Ωστόσο, σε καμιά περίπτωση, μπορεί να καταγραφεί ως λεπτομέρεια το απόλυτο κενό των ειδήσεων του ΣΚΑΙ, που είχαν ως επίκεντρο την παραπάνω αυτήν πρωθυπουργική επίσκεψη, στον κατεξοχήν εχθρό του Ελληνισμού, τον κ. Ερντογάν. Αυτόν, ακριβώς, που σε καθημερινή βάση εξυβρίζει και εξευτελίζει με τον χειρότερο δυνατό τρόπο την πατρίδα μας. Αυτόν που επιβάλλει ως δική του γαλάζια πατρίδα, όχι πλέον απλώς ορισμένα ξερονήσια, αλλά και μεγαλύτερα κατοικημένα νησιά μας. Αυτόν που απαιτεί την αποστρατικοποίησή τους, προφανώς για να μην υπάρξουν περιπλοκές με την καταπάτησή τους, στη συνέχεια, από τον ίδιο…Αυτός λοιπόν, που υβρίζει, υποβιβάζει και απειλεί την Ελλάδα. Αυτού που η πατρίδα του καταπάτησε την Κύπρο το 1974, και από τότε η εισβολή εμβαθύνει χωρίς αντίδραση.Ακριβώς, αυτός, δέχθηκε χθες τον Έλληνα Πρωθυπουργό στο άντρο του, χωρίς ατζέντα για τη συζήτησή τους. Την έλλειψη αυτή προσπάθησε να αναπληρώσει, αναγκαστικά μερικώς λόγω της περίπτωσης, η σχετική ειδησεογραφία του ΣΚΑΙ. Έτσι, μπορέσαμε να πληροφορηθούμε ότι:
· Το κλίμα της συνάντησης ήταν «θερμό»
· Το κλίμα της συνεύρεσης των δυο τους ήταν τόσο άνετο, ώστε πραγματοποιήθηκε χωρίς γραβάτες
· Το κύριο πιάτο, στο γεύμα προς τιμή του Πρωθυπουργού μας, ήταν λαβράκι (δεν έχουμε δυστυχώς πληροφορίες για το μη «κύριο», αλλά όμως ευτυχώς έχουμε για το επιδόρπιο: ήταν είδος χαλβά
· Ο διάλογος, μεταξύ τους, ήταν τόοοοοσο εγκάρδιος ώστε «δεν πρόφταιναν να πιούν νερό»
· Ως μερικότερα συμπεράσματα, αν και όχι απολύτως, αλλά περίπου αντιπροσωπευτικά της περί ης συνάντησης, μπορούμε να συγκρατήσουμε, το ότι «έλιωσαν οι πάγοι», ότι «τα προβλήματα μπορούν να επιλυθούν με «ειλικρινή» διάλογο», αλλά βέβαια και το ότι «το γεύμα έβαλε τις βάσεις για την επίλυση των διαφορών».
Ωστόσο, αν για κάποιους «δύστροπους», «απαιτητικούς», «ψεκασμένους», που τους χρειάζονται περισσότερες λεπτομέρειες, σχετικά με αυτή τη συνάντηση (γιατί μπορεί να είναι και ακροδεξιοί, και ναζιστές, και ανεγκέφαλοι, και αμόρφωτοι, και ότι άλλο κακό και καταδικαστέο) θα τους συνιστούσα την ανάγνωση ενός θαυμάσιου άρθρου (ως συνήθως, άλλωστε, όλων των δικών της) της Κύρας Αδάμ, στην Κυριακάτικη Δημοκρατία της 13ης τρέχ. Από το άρθρο αυτό λοιπόν, πληροφορούμαστε τους πραγματικούς λόγους, για τους οποίους ο κ. Μητσοτάκης διετάχθη (προφανώς) να εκδράμει στην Κωνσταντινούπολη, (αφού είχαν προηγηθεί τρεις κακές συναντήσεις των δύο πρωθυπουργών-φυσικά κακές για την Ελλάδα) προκειμένου να κλείσει συμφωνία με τον κ. Ερντογάν, για τη μεταφορά ισραηλινού φυσικού αερίου. Το τίμημα αυτής της μεταφοράς; Μα….τι άλλο; Φυσικά, η (προς το παρόν) ικανοποίηση των ανθελληνικών, όσο και παράλογων απαιτήσεων του κ. Ερντογάν: το ξεπούλημα του Αιγαίου και της ελληνοτουρκικής ΑΟΖ.
Μα, με τόσο καλές εξελίξεις για την Ελλάδα και την Κύπρο, πως να μην ήταν χαρούμενη, απολαυστική, αλλά και άκρως «φιλική» αυτή η συνάντηση στο Βόσπορο των κ.κ. Μητσοτάκη και Ερντογάν;;; Άλλωστε, με τη συμβολή του «κακού Πούτιν» η Ελλάδα μετέτρεψε ένα προαιώνιο εχθρό σε «νέο φίλο», και ταυτόχρονα έναν παλιό φίλο σε «νέο εχθρό»!!!!
Και αν με ρωτήσετε τι θα έπρεπε να πράξει ο δικός μας Πρωθυπουργός, απέναντι σε έναν τόσο αισχρού περιεχομένου εκβιασμό θα προσπαθήσω να απαντήσω, απλώς, ως Ελληνίδα που είμαι, αλλά όχι και ως πολιτικός, που δεν είμαι. Θα καλούσα τον ελληνικό λαό, ολόκληρο, και φυσικά την ομογένεια, αδιαφορώντας πολυτελώς για το ποιοι από τους συμπατριώτες μου ανήκουν στα αριστερά, στο κέντρο ή στα δεξιά. Και θα τους εξέθετα, με κάθε δυνατή ειλικρίνεια, τη ζοφερή κατάσταση, στην οποία βρίσκεται η πατρίδα μας, ζητώντας τη γνώμη τους, αλλά κυρίως τη βοήθειά τους, με δημοψήφισμα ή με άμεσες εκλογές, και με την προϋπόθεση βέβαια αποκλεισμού του κινδύνου μετάλλαξης του αποτελέσματος. Δηλαδή, αυτό, ακριβώς, που όφειλαν να πράξουν όλοι οι μνημονιακοί πρωθυπουργοί αυτής της χώρας, πριν υπογράψουν τα εγκληματικά, για τον ελληνικό λαό και για την επιβίωση της Ελλάδας, μνημόνια.
Προφανώς, θα μου λέγατε, «μα τι τρέλα είναι αυτή» να τα βάλουμε, δηλαδή, με τους γεωπολιτικούς ογκόλιθους! Θα προσπαθούσα να απαντήσω ότι ήρθαμε ως εδώ, ακριβώς εξαιτίας της απόλυτης και πολύχρονης υποτέλειας των ηγεσιών μας, και ότι αν υπάρχει ελπίδα εξόδου από το βούρκο, στον οποίον μακροχρόνια βρισκόμαστε, η οδός είναι μία. Να ισορροπήσουμε στα δικά μας πόδια.
