Στην Ιρανική τηλεόραση, ο επικεφαλής του επιτελείου του Ιρανού προέδρου Ραϊσί, που βρισκόταν σε ένα από τα ελικόπτερα που γλύτωσαν, περιέγραψε σε δημοσιογράφο της στιγμές του δυστυχήματος:
“Μετά την μεσημεριανή μας προσευχή, αναχωρήσαμε προς την κατεύθυνση της Ταμπρίζ. Ο καιρός ήταν αίθριος, δεν υπήρχαν καιρικές συνθήκες που να ανησυχούν. Μετά από μισή ώρα στον αέρα, πριν φτάσουμε στο ορυχείο χαλκού Sungun, υπήρχε ένα μικρό κομμάτι από σύννεφα.”
Δημοσιογράφος: «Δηλαδή δεν υπήρχε ομίχλη;»
Καθόλου. Υπήρχε ομίχλη στο έδαφος, αλλά όχι στον αέρα όπου προχωρούσαμε με τα ελικόπτερα. Ωστόσο, σε μια μικρή συμπαγή περιοχή, υπήρχε ένα μικρό κομμάτι από σύννεφα πάνω από έναν γκρεμό. Όσον αφορά το ύψος, αυτό το σύννεφο ήταν στο ίδιο ύψος με το ύψος της πτήσης μας.
Ήταν εκεί όταν ο μάρτυρας πλέον πιλότος του ελικοπτέρου, ο οποίος ήταν και ο διοικητής του σμήνους, είπε στους υπόλοιπους πιλότους να ανέβουν πάνω από τα σύννεφα. Ήμασταν ο 3ος πιλότος, πίσω από το ελικόπτερο του προέδρου. Ήρθαμε πάνω από τα σύννεφα, προχωρήσαμε για περίπου 30 δευτερόλεπτα. Ο πιλότος μας συνειδητοποίησε ξαφνικά ότι το κύριο ελικόπτερο που μετέφερε τον πρόεδρο αγνοείται.
Δημοσιογράφος: «Δεν είδατε πια το ελικόπτερο μετά την ανάβαση;»
Ναι ακριβώς, αφού ανεβήκαμε πάνω από τα σύννεφα, δεν είδαμε το κύριο ελικόπτερο. Η ίδια η ανάβαση δεν ήταν δύσκολη. Μερικές φορές, όταν χρησιμοποιούμε το ελικόπτερο, νιώθουμε αναταράξεις αλλά δεν νιώσαμε απολύτως τίποτα μέσα στο ελικόπτερο αυτή τη φορά, όταν ανεβαίναμε. Και αφού ανεβήκαμε δεν υπήρχαν άλλα σύννεφα.
Δημοσιογράφος: «Λοιπόν, πέρα από αυτό, δεν υπήρχαν μετεωρολογικές προβλέψεις που να αναφέρουν τυχόν διαταραχές του καιρού για να το καταστήσουν ανασφαλές;»
Όχι δεν υπήρχαν.
Λίγο μετά, μπορούσαμε να δούμε από κάτω μας και δεν υπήρχαν πια σύννεφα και είχαμε φτάσει στην περιοχή του ορυχείου χαλκού. Καταλάβαμε ωστόσο ότι ο πιλότος μας κάνει μια αναστροφή ξαφνικά και τον ρώτησα γιατί; Είπε ότι ένα από τα ελικόπτερα μας αγνοείται. Εκτιμούμε ότι έκαναν αναγκαστική προσγείωση, γιατί και εμείς δεν έχουμε πλέον ραδιοεπικοινωνία μαζί του. Τον ρώτησα λοιπόν πότε ήταν η τελευταία φορά που έγινε επαφή; Ο πιλότος απάντησε: «Πριν από ένα λεπτό και 30 δευτερόλεπτα, όταν ο πιλότος μας είπε να ανεβούμε πάνω από τα σύννεφα».
Ο πιλότος μας έκανε κύκλους γύρω από την περιοχή μερικές φορές, αλλά η περιοχή με το σύννεφο ήταν επίσης αόρατη για εμάς και ήταν πολύ επικίνδυνο να μπούμε σε αυτήν την περιοχή. Αποτύχαμε πολλές φορές να κάνουμε οποιαδήποτε ραδιοφωνική επαφή. Αναγκαστήκαμε να κάνουμε μια προσγείωση μετά από 30 δευτερόλεπτα στο ορυχείο χαλκού Sungun για έρευνα.
Κατά τη διάρκεια της πτήσης, είχαμε συνεχείς τηλεφωνικές κλήσεις με τους επιβάτες, συμπεριλαμβανομένου του σωματοφύλακα, του κ. Abdollahian, του κυβερνήτη του Ανατολικού Αζερμπαϊτζάν και του ιμάμη της Παρασκευής του Tabriz. Ωστόσο, προσπαθήσαμε να τους καλέσουμε όλους χωρίς τύχη.
Μετά από κάποιες προσπάθειες, καλώντας το κινητό του λοχαγού που συνόδευε τον πρόεδρο, κάποιος σήκωσε το τηλέφωνο. Ήταν ο Αγιατολάχ Χασέμ, ο ιμάμης της Παρασκευής της Ταμπρίζ. Μας είπε ότι δεν νιώθω καλά. Δεν μας είπε κάτι ιδιαίτερο. Τον ρώτησα τι ακριβώς έχει συμβεί; Μας είπε ότι δεν ήξερε τι έχει συμβεί, όταν ρωτήθηκε για το πού βρίσκεται, είπε ότι δεν ήξερε. Περιέγραψε μόνο αυτό που έβλεπε, μας περιέγραψε αυτό που είδε, π.χ. ότι περιτριγυριζόταν από δέντρα. Τον ρώτησα για την κατάσταση των άλλων, ο Αγιατολάχ απάντησε ότι είναι μόνος και δεν μπορούσε να δει κανέναν άλλο και είναι μόνος.
Το ορυχείο χαλκού είχε καλές εγκαταστάσεις όπως ασθενοφόρα και τα απαραίτητα οχήματα. Φτιάξαμε μια ομάδα για να πάμε να τους ψάξουμε. Ζητήσαμε επίσης άμεση βοήθεια έκτακτης ανάγκης.
https://x.com/AryJeay/status/1792940529526747394