Περί της πάλαι ποτέ Αριστεράς

Αναφορικά με την «Αριστερά», για υποκειμενικούς και αντικειμενικούς λόγους προέκυψε ο απόλυτος ευτελισμός του νοήματος της λέξης: Η πάλαι ποτέ Αριστερά επεδίωκε την με κάθε τρόπο προάσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων, με έμφαση στα συμφέροντα και δικαιώματα των μελών της εργατικής τάξης, των φτωχών, ανέργων, μεταναστών πάσης φύσεως, ακόμη και των λούμπεν στοιχείων με παραβατική ψυχολογία και εγκληματικές διαθέσεις.

Η αστική τάξη, όπως φανερώνουν και οι πρωθυπουργικές εξαγγελίες του ΠΘ αυτές τις μέρες στο Βελλίδειο, αντιλαμβάνεται και χειρίζεται με επιτυχή τρόπο την αξιοποίηση της επιδοματικής πολιτικής και της συνειδησιακής αλλοίωσης των πιο ευάλωτων μελών, από τα κατώτερα ταξικά στρώματα της κοινωνίας. Εκμεταλλευόμενη το γεγονός του εναγκαλισμού της, μέσω του πλήρους ξεπουλήματος της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας της χώρας, της διάθεσης των ελάχιστων παροχών στους παρίες της κοινωνίας, της εξωτερικής μετανάστευσης, της εξαγοράς και διαφθοράς των μεγάλων ΜΜΕ και γενικότερα της πλειοψηφίας των πνευματικών, καλλιτεχνικών ανθρώπων της χώρας, των συγγραφέων, όπως και των διανοούμενων, και της μετάθεσης της υπερχρέωσης του κρατικού προϋπολογισμού, σε σχέση με το ετήσια υφιστάμενο ΑΕΠ, στις επόμενες γενιές.

Στη σημερινή εποχή, στην χώρα μας, όπως και σε όλον τον δυτικό κόσμο και όχι μόνο, προέκυψαν εξελίξεις και αλλαγές τις οποίες η Αριστερά αδυνατούσε ή δεν θέλησε να διερευνήσει και στις περισσότερες περιπτώσεις υπέκυψε στις επιδιώξεις και παγίδες που έστησαν μέσω υπερχρεώσεων και εξαναγκασμού υπογραφής μνημονίων μεταξύ των ισχυρών χωρών, τραπεζών και ταμείων με τις υπό εξάρτηση χώρες. Με αποτέλεσμα, οι θεωρητικές επεξεργασίες των κομμουνιστικών και σοσιαλιστικών κομμάτων να έχουν ξεπεραστεί και ατονίσει, να μην ανταποκρίνονται στις υφιστάμενες συνθήκες και να μην συγκινούν, να μην πιάνουν τον σφυγμό των εργαζόμενων μαζών. Να μην γίνονται κατανοητές και αποδεκτές από την συντριπτική πλειοψηφία τους.

Τα παγκόσμια οικονομικά φόρα, τα πλουσιοπάροχα χρηματοδοτούμενα ινστιτούτα των συνεχιστών της ιμπεριαλιστικής, σύγχρονης αποικιοκρατικής πολιτικής, αξιοποιούν επιμελώς την προς το συμφέρον των κυρίαρχων οικονομικών ελίτ επιτηδευμένη πολιτική, πάνω στη βάση των αντικειμενικών εξελίξεων της αύξησης του πληθυσμού στις χώρες που διεκδικούσαν την οικονομική ανεξαρτησία τους, της απόλυτης φτωχοποίησης όλο και μεγαλύτερων πληθυσμιακών στρωμάτων σε αυτές, των κλιματικών επιδράσεων και της έλλειψης διατροφής και νερού. Εξελίξεις που καθιστούν την συνέχιση της διαβίωσης των κατοίκων πολύ επισφαλή και την ανάγκη για αναζήτηση νέων εργασιακών και βιοτικών δυνατοτήτων στις οικονομικά ισχυρότερες χώρες του πλανήτη, δια μέσου των μαζικών μεταναστεύσεων και οριστικής μετεγκατάστασης. Η στοχευμένη οικονομική ανάπτυξη και συνεργασία των πρώην αποικιών και νεοαποικιών, συναντά την απεγνωσμένη προσπάθεια της διατήρησης της πρωτοκαθεδρίας των Αγγλοσαξώνων και Ευρωενωσιακών, με αποτέλεσμα τις στρατιωτικές επιθέσεις τους προς τις χώρες που επιζητούν μια δικαιότερη αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών τους, με άμεσες επιπτώσεις στις εμπορικές και νομισματικές σχέσεις.

Η έναρξη του Γ’ ΠΠ αποδεικνύει ότι ο πολεμικός αγώνας θα είναι σκληρός και ανελέητος, αρχίζοντας μεταξύ των Δυτικών χωρών και της Ρωσικής στρατιωτικής υπερδύναμης, με αφορμή την επέκταση του Νατοϊκού συμπλέγματος σε πρώην Σοβιετικά εδάφη. Με κατακλείδα, την επιδίωξη ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, την πρόκληση εθνικιστικού πραξικοπήματος και την απειλή της εθνικής οντότητας της Ρωσίας, όπως συνεπακόλουθα της Κίνας και των άλλων χωρών BRICS+ . Μεγάλο τμήμα των αριστερών πολιτών έχει εγκλωβιστεί, όπως προαναφέρθηκε, μέσω των χρηματοδοτήσεων ΜΚΟ και εμμέσως των σοσιαλδημοκρατικών και κομμουνιστικών κομμάτων, μηδέ του ΚΚΕ εξαιρουμένου, στην πολιτική ήπιων αντιδράσεων και κατευναυσμού της επιθετικότητας των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, όπου εντάχθηκε η πατρίδα μας ως χρεοδουλοπαροικία και προτεκτοράτο των Ευρωενωσιακών, των Αγγλοσαξώνων και του Αμερικανονατοϊσμού.

Υπό αυτές τις συνθήκες η Αριστερά στην Ελλάδα και όχι μόνο, έχει χάσει τον προσανατολισμό της και σε μεγάλο βαθμό την ιδεολογική της αναφορά, εάν δεν έχει γίνει άθυρμα των παραδοσιακών ιμπεριαλιστών, όπως πολλά ευρωπαϊκά κόμματα (πχ πράσινοι και σοσιαλδημοκράτες στην Γερμανία, ακόμη και το Die Linke, από το οποίο, ευτυχώς, έσωσε τις παραδόσεις και την τιμή του η Ζάρα Βάγκενκνεχτ και το ομώνυμο κόμμα που εγκαίρως δημιούργησε). Προβλέπω, ότι σε αυτά τα θέματα θα τοποθετηθεί, κρίνει και θα κάνει τις σχετικές διευκρινίσεις, σήμερα και ο Πρόεδρος του ΔΗΚΕΑ, πρώην επικεφαλή του Αριστερού Ρεύματος/Πλατφόρμας του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτης Λαφαζάνης, στην συνέντευξη του σε διαδικτυακή εκπομπή προς τον ιδρυτή του κόμματος «ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟΙ» και διευθυντή του διαδικτυακού καναλιού ELEFTHEROS ΕΡ.125, Ελευθέριο Χατζηιερεμία. Ας τον ακούσουμε, θα έχει σίγουρα μεγάλο ενδιαφέρον, διότι είναι ο μόνος πολιτικός από τον πρώην χώρο της Αριστεράς που έχει διαβλέψει τις εξελίξεις αυτές, έχει χαρακτηρίσει εύστοχα τον πόλεμο που διεξάγεται από τους Δυτικούς στην Ουκρανία, ως μια άδικη ανάμειξη και επίθεση στα εθνικά συμφέροντα της Ρωσίας με τελική επιδίωξη τον διαμελισμό και απομύζηση του πλούτου της από τις παραδοσιακές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις…