ZeroHedge,, Feb 28, 2022
Authored by Ron Paul via The Ron Paul Institute for Peace & Prosperity,
[ Ο Ronald Ernest Paul είναι Αμερικανός ιατρός, συγγραφέας και πρώην αξιωματικός της αεροπορίας και κατόπιν επί σειράν ετών βουλευτής του ρεπουμπλικανικού κόμματος και υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ στις εκλογές του 2008 και 2012. Ελευθερόφρων ακτιβιστής, οραματίζεται ένα ομοσπονδιακό κράτος περιορισμένων εξουσιών, χαμηλών φόρων, ελευθέρων αγορών, με μη παρεμβατική εξωτερική πολιτική και νόμισμα στηριζόμενο σε πολύτιμα μέταλλα. Στην Αμερικανική Βουλή είχε αποκτήσει την ειρωνική προσωνυμία «Ο δόκτωρ Νο», με τις αρνητικές ψήφους του σε νομοσχέδια που παραβίαζαν το αμερικανικό Σύνταγμα.]
Μετάφραση: Μ.Στυλιανού
Όταν η κυβέρνηση Μπους ανακοίνωσε το 2008 ότι η Ουκρανία και η Γεωργία θα είναι επιλέξιμες για ένταξη στο ΝΑΤΟ, ήξερα ότι ήταν μια τρομερή ιδέα. Σχεδόν δύο δεκαετίες μετά το τέλος τόσο του Συμφώνου της Βαρσοβίας όσο και του Ψυχρού Πολέμου, η επέκταση του ΝΑΤΟ δεν είχε νόημα. Το ίδιο το ΝΑΤΟ δεν είχε νόημα.
Εξηγώντας το “όχι” μου σε ένα νομοσχέδιο για την επικύρωση της επέκτασης, του Ατλαντικού Συμφώνου είπα τότε:
Το ΝΑΤΟ είναι ένας οργανισμός του οποίου ο σκοπός έληξε με το τέλος του αντιπάλου του στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας… Αυτός ο τρέχων γύρος επέκτασης του ΝΑΤΟ αποτελεί πολιτική ανταμοιβή για τις κυβερνήσεις της Γεωργίας και της Ουκρανίας που ήρθαν στην εξουσία ως αποτέλεσμα των επαναστάσεων που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ, της λεγόμενης Πορτοκαλί Επανάστασης και της Επανάστασης των Ρόδων.
Η παροχή αμερικανικών στρατιωτικών εγγυήσεων στην Ουκρανία και τη Γεωργία δεν μπορεί παρά μόνο να επιβαρύνει περαιτέρω τον στρατό μας. Αυτή η επέκταση του ΝΑΤΟ μπορεί κάλλιστα να εμπλέξει τον αμερικανικό στρατό σε συγκρούσεις που δεν σχετίζονται με το εθνικό μας συμφέρον…
Δυστυχώς, όπως είδαμε την περασμένη εβδομάδα, οι φόβοι μου έχουν πραγματοποιηθεί. Δεν χρειάζεται να εγκρίνουμε τις στρατιωτικές ενέργειες της Ρωσίας για να αναλύσουμε τα δηλωμένα κίνητρά της: η ένταξη στο ΝΑΤΟ για την Ουκρανία ήταν μια κόκκινη γραμμή που δεν ήταν διατεθειμένη να δει να παραβιάζεται. Καθώς κινδυνεύουμε από μια τρομερή κλιμάκωση, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε στους εαυτούς μας ότι δεν χρειαζόταν να συμβεί με αυτόν τον τρόπο. Δεν υπήρχε πλεονέκτημα για τις Ηνωμένες Πολιτείες να επεκταθούν και να απειλήσουν να επεκτείνουν το ΝΑΤΟ στο κατώφλι της Ρωσίας. Δεν υπάρχει τρόπος να υποστηρίξουμε ότι θα είμαστε ασφαλέστεροι με αυτό.
Το ίδιο το ΝΑΤΟ ήταν ένα τεράστιο λάθος.
Όταν το 1949 η Γερουσία των ΗΠΑ ψήφισε αρχικά το Ατλαντικό Σύμφωνο, ο Γερουσιαστής Ρόμπερτ Ταφτ – γνωστός ως « Ο κ. Ρεπουμπλικάνος» – εκφώνησε μια εξαιρετική ομιλία σχετικά με το γιατί καταψήφισε τη δημιουργία του ΝΑΤΟ.
Εξηγώντας το «όχι» του, ο Ταφτ είπε:
«… η συνθήκη είναι μέρος ενός πολύ μεγαλύτερου προγράμματος με το οποίο οπλίζουμε όλα αυτά τα έθνη εναντίον της Ρωσίας… Ένα κοινό στρατιωτικό πρόγραμμα έχει ήδη γίνει… Γίνεται έτσι μια επιθετική και αμυντική στρατιωτική συμμαχία κατά της Ρωσίας. Πιστεύω ότι η εξωτερική μας πολιτική πρέπει να στοχεύει πρωτίστως στην ασφάλεια και την ειρήνη, και πιστεύω ότι μια τέτοια συμμαχία είναι πιο πιθανό να προκαλέσει πόλεμο παρά ειρήνη.»
Ο Ταφτ συνέχισε:
«Αν δεσμευόμαστε να εξοπλίζουμε όλα τα έθνη γύρω από τη Ρωσία… Και η Ρωσία βλέπει τον εαυτό της να περικυκλώνεται σταδιακά από τα λεγόμενα αμυντικά όπλα από τη Νορβηγία και τη Δανία στην Τουρκία και στην Ελλάδα, μπορεί να σχηματίσει διαφορετική άποψη. Μπορεί να αποφασίσει ότι ο οπλισμός της Δυτικής Ευρώπης, ανεξάρτητα από τον σημερινό προορισμό του, τελικά αποβλέπει σε επίθεση κατά της Ρωσίας. Η άποψή τους μπορεί να είναι παράλογη, και νομίζω ότι είναι. Αλλά από ρωσικής πλευράς μπορεί να μην φαίνεται παράλογο. Μπορούν κάλλιστα να αποφασίσουν ότι αν ο πόλεμος είναι το συγκεκριμένο αποτέλεσμα, αυτός ο πόλεμος θα μπορούσε να συμβεί καλύτερα τώρα παρά μετά την ολοκλήρωση του οπλισμού της Ευρώπης…»
Πόσο δίκιο είχε.
Ωστόσο, το ΝΑΤΟ βγήκε από τις ράγες πολύ πριν το 2008. Το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο υπογράφηκε στις 4 Απριλίου 1949 και από την έναρξη του Πολέμου της Κορέας λίγο περισσότερο από ένα χρόνο αργότερα, το ΝΑΤΟ συμμετείχε σε μεγάλο βαθμό στη στρατιωτική επιχείρηση του πολέμου στην Ασία, όχι στην Ευρώπη!
Σκοπός του ΝΑΤΟ ήταν να «εγγυηθεί την ασφάλεια και την ελευθερία των μελών του με πολιτικά και στρατιωτικά μέσα». Είναι μια δουλειά που δεν έγινε καλά!
Πιστεύω τόσο έντονα σήμερα όσο και στην ομιλία μου στο Βήμα της Βουλής το 2008 ότι, «το ΝΑΤΟ πρέπει να διαλυθεί, όχι να επεκταθεί». Εν τω μεταξύ, η επέκταση θα πρέπει να είναι εκτός συζήτησης. Οι κίνδυνοι δεν υπερτερούν του οφέλους (της διάλυσης).
