Πρίν από λίγες ώρες, ο Τραμπ δήλωσε ότι οι ΗΠΑ έπληξαν και “κατέστρεψαν ολοσχερώς” τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν στο Φορντόου, το Νατάνζ και το Εσφαχάν. Το Ιράν επιβεβαίωσε ότι επλήγησαν οι εγκαταστάσεις. Η ολοσχερής καταστροφή τους, βέβαια, είναι άλλη ιστορία, όπως θα δούμε παρακάτω.
Ποια τα αποτελέσματα των πληγμάτων;
Αξιόπιστες πληροφορίες για το αποτέλεσμα των πληγμάτων δεν υπάρχουν ακόμη – άλλωστε το πιθανότερο είναι ότι η πλήρης εκτίμηση της κατάστασης δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη. Ακόμη και όταν αυτό γίνει, το πιθανότερο είναι ότι θα αντιμετωπιστεί ως στρατιωτικό μυστικό και δε θα δημοσιοποιηθούν αναλυτικές πληροφορίες. Παρ’ όλα αυτά, δεν αποκλείεται να δοθούν πληροφορίες, δεδομένου ότι γενικά η προσέγγιση της Ισλαμικής Δημοκρατίας είναι να χύνει άπλετο φως για να αντικρούσει έτσι την εχθρική προπαγάνδα.
Το γεγονός είναι ότι οι εγκαταστάσεις στο Φορντόου έχουν εξ αρχής σχεδιαστεί για να αντέχουν πλήγμα με τακτικά πυρηνικά. Το κρίσιμο κομμάτι τους βρίσκεται – απ’ όσο γνωρίζουμε – σε βάθος περί τα 80 μέτρα. Μπορούμε με ασφάλεια να υποθέσουμε ότι πάνω από αυτές υπάρχει ισχυρή και πολλαπλή θωράκιση από οπλισμένο σκυρόδεμα υψηλής αντοχής και γρανίτη. Επιπλέον, κανείς εκτός από ελάχιστους Ιρανούς δε γνωρίζει σε ποιο ακριβώς σημείο βρίσκονται: Προφανώς δε θα είναι σε ευθεία γραμμή κάτω από τις επιφανειακές εγκαταστάσεις.
Υποτίθεται ότι οι βόμβες που χρησιμοποίησαν οι ΗΠΑ μπορούν να διαπεράσουν 80 μέτρα εδάφους. Το σημαντικό εδώ όμως είναι η λέξη “έδαφος”: Όταν αντί για χώμα πρέπει να διαπεράσουν γρανίτη ή οπλισμένο σκυρόδεμα, η διατρητική τους ικανότητα μειώνεται αισθητά. Σε εκπομπή που συμμετείχε προ τριών ημερών, ο καθηγητής του MIT Τεντ Ποστόλ ανέλυσε μία σειρά παραμέτρους οι οποίες οδηγούν στο συμπέρασμα, με δικά του λόγια, ότι “οι Bunker Busters θα έχουν πολύ μικρό βαθμό επιτυχίας”:
Αυτό που γνωρίζουμε πάντως είναι ότι οι Ιρανοί είχαν εκ των προτέρων εκκενώσει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις, επομένως δεν υπάρχουν απώλειες προσωπικού. Μπορούμε επίσης να είμαστε βέβαιοι ότι είχαν πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να θέσουν τον εξοπλισμό σε κατάσταση που να είναι όσο το δυνατόν προστατευμένος.
Η εκτίμηση του γράφοντος, επομένως, είναι ότι όσον αφορά τις πυρηνικές εγκαταστάσεις, ο Τράμπ έριξε, όπως του ταιριάζει, “ντουφεκιές στο γάμο του Καραγκιόζη”.
Εννοείται ότι οι δηλώσεις του ίδιου του Τραμπ περί ολοσχερούς καταστροφής των εγκαταστάσεων έχουν μηδενική αξία. Ο άνθρωπος έχει αποδείξει ότι λειτουργεί ως σόουμαν. Οι δηλώσεις του το τελευταίο διάστημα συναγωνίζονται η μία την άλλη σε ανειλικρίνεια, από το ότι “το Ιράν έχει οπλικό πυρηνικό πρόγραμμα”, μέχρι ότι “υποστηρίζει την τρομοκρατία” μέχρι το ότι “υπέστη συντριπτικές ζημιές” και το ότι το κατοχικό μόρφωμα πηγαίνει πολύ καλά.
Τι σημαίνουν τα πλήγματα;
Το ότι το Ιράν δεν είχε σκοπό να αναπτύξει πυρηνικά όπλα, το αποδείξαμε θεωρώ αρκετά ικανοποιητικά σε προηγούμενο άρθρο. Και η βουλευτής των ρεπουμπλικάνων Marjorie Taylor Greene έχει επιχειρηματολογήσει αρκετά πειστικά προς αυτή την κατεύθυνση άλλωστε, ενώ και η διευθύντρια των υπηρεσιών πληροφοριών Τάλσι Γκάμπαρντ προ ημερών δήλωσε ότι η εκτίμηση των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ είναι ότι ΔΕΝ υπάρχει τέτοιο πρόγραμμα. Στη συνέχεια βέβαια ο Τραμπ είπε ότι η Γκάμπαρντ δεν ξέρει τι λέει και η τελευταία επέλεξε να εξευτελίσει πλήρως τον εαυτό της κάνοντας κωλοτούμπα που θα ζήλευε και ο Τσίπουρας, αλλά αυτό χαρακτηρίζει τη Γκάμπαρντ, όχι τη γνώμη των μυστικών υπηρεσιών. Επομένως το χτύπημα ΔΕΝ έγινε για να καταστρέψει το ανύπαρκτο “πυρηνικό οπλικό πρόγραμμα” του Ιράν. Το πραγματικό ερώτημα, επομένως, δεν είναι αν ήταν πετυχημένο το χτύπημα αλλά γιατί έγινε.
Οι ΗΠΑ είναι μία χώρα που για διάφορους λόγους – γεωγραφικούς, πολιτικούς, οικονομικούς, στρατιωτικούς – δεν απειλείται στο έδαφός της. Επομένως, όταν οι κυβερνώντες θέλουν να εμπλακούν σε έναν πόλεμο πρέπει να εφεύρουν κάποιο λόγο για να αντιμετωπίσουν τα φυσικά φιλειρηνικά αισθήματα μεγάλου μέρους του πληθυσμού τους. Σε όλους τους πολέμους που έχουν εμπλακεί τα τελευταία 100 χρόνια, το έχουν κάνει χρησιμοποιώντας διαφόρων ειδών προβοκάτσιες και ψέμματα. Το τελευταίο “σερί”, με τους πολέμους στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, χρησιμοποίησε σαν πρόσχημα την επίθεση στους δίδυμους πύργους η οποία, όπως έχει αποδείξει ο Γάλλος αναλυτής Τιερί Μεϋσάν, σχεδιάστηκε και εκτελέστηκα από τις μυστικές τους υπηρεσίες. Ειδικά για το Ιράκ, χρησιμοποιήθηκαν και οι “πληροφορίες” περί πυρηνικού οπλικού προγράμματος, ενώ για τον πρώτο πόλεμο κατά του Ιράκ είχε συρθεί στο κογκρέσο η κόρη του πρέσβη του Κουβέϊτ να δώσει παράσταση υποδυόμενη τη νοσοκόμα που έβλεπε τους κακούς Ιρακινούς να βγάζουν τα κουβεϊτιανά βρέφη από τις θερμοκοιτίδες και να τα χρησιμοποιούν για να παίξουν ποδόσφαιρο. Φαίνεται ότι τα κονδύλια προς τους σεναριογράφους έχουν περικοπεί, με αποτέλεσμα να ανακυκλωθεί το σενάριο του Ιρακινού πυρηνικού προγράμματος – το γεγονός ότι ο μέσος Αμερικάνος δε γνωρίζει ακριβώς σε τι διαφέρει το Ιράν από το Ιράκ διευκολύνει τα πράγματα.
Δε γνωρίζουμε αν η απόφαση για την επίθεση του μορφώματος προς το Ιράν την προηγούμενη Παρασκευή πάρθηκε σε συνεννόηση με τον Τραμπ, ή αν ο Νετανιάχου αυτενήργησε και έφερε το “φίλο” του προ τετελεσμένων γεγονότων. Ο ίδιος ο Τραμπ, ακόμη και αν είχε κάποιο βάρος η μαρτυρία του, έχει πει και τα δύο: “τα ήξερα όλα” και “δεν ήξερα τίποτα”. Το γεγονός πάντως είναι ότι ασκήθηκαν τεράστιες πιέσεις προς τον Τραμπ, από τη στιγμή που ο πόλεμος είχε ξεκινήσει, να συμμετάσχουν και οι ΗΠΑ. Μετά την ευφορία των πρώτων ωρών, που φαίνεται ότι οι κυβερνώντες το γενοκτονικό ψευδοκράτος είχαν καταπιεί το σανό που οι ίδιοι καλλιεργούσαν και σύμφωνα με το οποίο το Ιράν “υπέστη συντριπτικό πλήγμα”, ¨η αεράμυνά του καταστράφηκε” κλπ, έγινε σαφές ότι η στρατιωτική μηχανή του Ιράν, παρά τη φερόμενη εξόντωση μεγάλου μέρους της στρατιωτικής του ηγεσίας, συνεχίζει να δουλεύει σαν καλοκουρντισμένο ρολόϊ. Φυσικό ήταν να ενταθούν οι πιέσεις προς των Τραμπ να μπουν οι ΗΠΑ για να “βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά”. Τα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν για να ασκηθεί η πίεση δεν τα ξέρουμε. Κάποιων το μυαλό πηγαίνει προς την πρόσφατη ανάρτηση του Μασκ περί εμπλοκής του Τραμπ στο σκάνδαλο παιδεραστίας του Επστάϊν. Τελικά δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία. Το σίγουρο είναι ότι, αφ’ ενός το πολιτικό προσωπικό των ΗΠΑ ελέγχεται ασφυκτικά από το σιωνιστικό λόμπυ, αφ’ ετέρου τα συμφέροντα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού είναι αξεδιάλυτα δεμένα με την ύπαρξη της εγκληματικής οντότητας. Η τελευταία δημιουργήθηκε με ρητή αποστολή να εμποδίσει την ένωση και τη χειραφέτηση του Αραβικού και Ισλαμικού κόσμου, που θα έστελνε στον κάλαθο τον αχρήστων τα σχέδια επικυριαρχίας των ιμπεριαλιστών, με πρώτο τις ΗΠΑ, στην περιοχή. Το τσάκισμα του παιδοκτονικού μορφώματος από την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν, που σε όποιον παρατηρεί τα γεγονότα με γνώση και χωρίς παρωπίδες είναι σαφές ότι ήταν θέμα χρόνου αν δεν επενέβαιναν οι ΗΠΑ (και κατά τον γράφοντα παραμένει θέμα χρόνου, ακόμη και αν οι ΗΠΑ εμπλακούν με μεγάλες δυνάμεις), σε συνδυασμό με το στραπάτσο της συνολικής Δύσης στην πρώην Ουκρανία, θα τινάξει στον αέρα τις ήδη βαριά άρρωστες δυτικές κοινωνίες. Υπό αυτή την οπτική, η πίεση προς τις ΗΠΑ να επέμβουν δεν έρχεται μόνον από υποκειμενικούς παράγοντες αλλά και από την αντικειμενική πραγματικότητα. Από την άλλη μεριά, αν θα ήταν καταστροφή η ήττα της βδελυρής οντότητας, η ήττα των ΗΠΑ θα είναι πολλαπλάσιας κλίμακας καταστροφή. Επομένως ο Τραμπ, υποκύπτοντας στις όποιες πιέσεις, φέρνει μία τεράστια καταστροφή στην προσπάθεια να αποφύγει μία μικρότερη.
Τα πραγματικά “πυρηνικά όπλα” της Ισλαμικής Δημοκρατίας, των οποίων την συνεχιζόμενη ύπαρξη δε μπορούν να επιτρέψουν ούτε το γελοίο μόρφωμα που κατέχει παράνομα το έδαφος της Παλαιστίνης ούτε οι ΗΠΑ και οι υπόλοιποι πιο γελοίοι ακόμη συνοδοιπόροι τους, είναι η αντίσταση της Ισλαμικής Δημοκρατίας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και η παντοειδής υποστήριξή της – πολιτική, ηθική, οικονομική, τεχνική και πλέον στρατιωτική – προς τον άξονα της αντίστασης.
Παρεμπιπτόντως, τα παραπάνω δείχνουν και τη στάση που θα έπρεπε να έχει η αριστερά απέναντι στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν. Ο γράφων τα τελευταία είκοσι χρόνια δεν έχει βρει κάτι που θα τον έκανε να δυσανασχετεί προς την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν και την ηγεσία της, ενώ αντίθετα καθημερινά ανακαλύπτει νέα στοιχεία που τις ανεβάζουν στην εκτίμησή του. Ακόμη όμως και αν δεν τις συμπαθούσαμε ιδιαίτερα – de gustribus et coloribus non disputandum -θα είχαμε υποχρέωση να βάλουμε στην άκρη τις διαφορές μας και να συμπαραταχθούμε μαζί τους μέχρι την τελική τους νίκη απέναντι στη δύση που τις στοχοποίησε. Αυτά είναι πράγματα που καταλαβαίνει ενστικτωδώς ο ελληνικός λαός, οι “αριστεροί” μας όμως δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβουν.
Ο ούτως ή άλλως ανυπόληπτος Τραμπ δήλωσε ότι δεν επιδιώκει αλλαγή καθεστώτος στο Ιράν, απλά ήθελε να εξασφαλίσει ότι δε θα αποκτήσουν πυρηνικά όπλα. Αύριο θα ανακαλύψει και άλλο λόγο εμπλοκής για παράδειγμα, ότι πρέπει να εξαφανίσει το πυραυλικό πρόγραμμα του Ιράν, ώστε να εξασφαλίσει ότι δεν θα μπορούν να ρίξουν τα πυρηνικά όπλα που δεν θα έχουν. Όπως και να έχει, από τη στιγμή που διέβη το Ρουβίκωνα, δε μπορούμε να περιμένουμε ότι θα σταματήσει παρά μόνον όταν το κόστος της συνέχειας γίνει τόσο δυσβάσταχτο που να αναγκαστεί να υποχωρήσει, όπως έκανε με την Υεμένη όταν διαπίστωσε ότι αν συνεχίσει να βομβαρδίζει αμάχους αργά ή γρήγορα θα αρχίσουν να του βουλιάζουν τα πλοία του.
Και τώρα;
Είναι ξεκάθαρο ότι έχουμε μπει σε αχαρτογράφητα νερά. Προφήτες δεν είμαστε για να ξέρουμε τι θα κάνει ο καθένας από τους εμπλεκόμενους, κάποιες εκτιμήσεις όμως μπορούμε να κάνουμε. Το μέλλον θα δείξει πού πέσαμε μέσα και πού κάναμε λάθος.
Ιράν
Το Ιράν είχε προειδοποιήσει ότι αν οι ΗΠΑ εμπλακούν άμεσα εναντίον του, θα στοχοποιήσει όλες τις στρατιωτικές βάσεις του στην ευρύτερη περιοχή. Μιλάμε για τις βάσεις στην Τουρκία, το Ιράκ, το Κατάρ και πιθανότατα δυνάμεις στην Ιορδανία, την Αραβία (που ακόμη ονομάζεται “Σαουδική”), τα Εμιράτα κλπ. Μιλάμε επίσης για τις ναυτικές δυνάμεις στον Ινδικό ωκεανό, τον Περσικό Κόλπο, την Αραβική Θάλασσα και τη Μεσόγειο. Μιλάμε επίσης, πιθανά, για τις Αμερικάνικες βάσεις στην Ελλάδα και τις Αγγλικές στην Κύπρο (τόσο ο κρετίνος προστάτης των Πακιστανών παιδοβιαστών Στάρμερ, όσο και ο καρπαζοεισπράκτορας ναπολέων της φακής έσπευσαν να στείλουν αεροπλανοφόρα στην Ανατολική μεσόγειο).
Έχει τη δύναμη να το πράξει; Σαφώς. Και μόνον με τον οπλισμό που έχει αποκαλύψει ότι κατέχει, η Ισλαμική Δημοκρατία μπορεί να συνεχίσει για βδομάδες να πλήττει με τον ίδιο ή μεγαλύτερο ρυθμό στόχους του μορφώματος, και παράλληλα να επιφέρει βαριά πλήγματα στις δυνάμεις των ΗΠΑ – χωρίς να μειωθούν σημαντικά τα πυραυλικά της αποθέματα. Το να βουλιάξει τα πλοία τους, περιλαμβανομένων και αεροπλανοφόρων, δεν είναι πρόβλημα τεχνικά, είναι απλά θέμα πολιτικής απόφασης. Η Ισλαμική Δημοκρατία, τα τελευταία 20 και πλέον χρόνια έχει επιλέξει, σωστά όπως αποδεικνύεται, να στρέψει το εξοπλιστικό της πρόγραμμα προς χαμηλού κόστους και ασύμμετρης αποτελεσματικότητας όπλα, ιδιαίτερα τους πυραύλους και τα drones. Η σύγκρουση στην πρώην Ουκρανία απέδειξε αυτό που φαίνεται ότι ούτε καν οι Ρώσοι είχαν ψυλλιαστεί: Ότι τα μεγάλα πλοία σε ένα σύγχρονο πόλεμο είναι άχρηστα, ενώ ακόμη και τα αεροπλάνα είναι αρκετά προβληματικά, ενώ το μέλλον ανήκει στους πυραύλους και τα drones. Από αυτή την άποψη, το στρατιωτικό δόγμα του Ιράν φαίνεται ότι ήταν δεκαετίες μπροστά από την εποχή του. Αξιοποιώντας το άριστο επιστημονικό και τεχνικό προσωπικό της έχει καταφέρει να αναπτύξει σε αυτό τον τομέα τεχνολογία που είναι πλέον κορυφαία σε παγκόσμια κλίμακα. Οι ίδιοι οι δυτικοί το παραδέχονται όταν λένε ότι προμηθεύει με πυραύλους και drones τη Ρωσία.
Στις μέχρι τώρα επιθέσεις της ενάντια στο σιωνιστικό μόρφωμα, η Ισλαμική Δημοκρατία έχει χρησιμοποιήσει μικρό μόνον αριθμό πυραύλων και drones και από λίγους μόνον τύπους. Αυτό είναι φυσικό για τη φάση της σύγκρουσης στην οποία βρισκόμαστε, όπου ο κύριος στόχος είναι η καταστολή της αεράμυνας. Όσο αυτή είναι ισχυρή, ένα μέρος των πυραύλων και των drones καταρρίπτονται. Χρησιμοποιεί επομένως σε σημαντικό ποσοστό όπλα που είναι αδύνατον, μα το σημερινό επίπεδο ανάπτυξης της τεχνολογίας, να αναχαιτιστούν, είτε επειδή έχουν πολύ μεγάλη ταχύτητα (πάνω από 8 Μαχ), είτε επειδή ξεγελάνε, με διάφορους τρόπους, τα αντιπυραυλικά συστήματα. Οι πύραυλοι αυτοί όμως έχουν δύο μειονεκτήματα: Μεγάλο κόστος και μικρή ακρίβεια. Στην επόμενη φάση, που η λειτουργία των αντιαεροπορικών συστημάτων θα έχει σε μεγάλο βαθμό υποβαθμιστεί, θα γίνεται σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό χρήση όπλων – βαλλιστικών πυραύλων, πυραύλων κρουζ και drones – υψηλής ακρίβειας και απόδοσης. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι αντίστοιχη τακτική θα χρησιμοποιηθεί και ενάντια στους στρατιωτικούς στόχους των ΗΠΑ – βάσεις και πολεμικά πλοία. Αφού για μερικές μέρες τους παρενοχλήσει με μικρής αποτελεσματικότητας όπλα για να μειώσει τις δυνατότητες άμυνάς τους, στη συνέχεια, αν συνεχίζουν να προκαλούν, θα τους τσακίσει με χτυπήματα που δε θα ξέρουν από που τους ήρθαν.
Ο ισχυρισμός ότι μεγάλο μέρος των πυραυλικών αποθεμάτων της Ισλαμικής Δημοκρατίας είτε έχει ήδη καταναλωθεί είτε έχει πληγεί, είναι αστείος για όσους γνωρίζουν τα στοιχεία που έχει δώσει στη δημοσιότητα στο παρελθόν η Ισλαμική Δημοκρατία – και είναι βέβαιο ότι οι πραγματικές της δυνατότητες είναι πολλαπλάσιες αυτών που έχει ήδη δημοσιοποιήσει. Ας μην ξεχνάμε ότι το Μάρτιο του 2022 ο δυτικός τύπος ισχυριζόταν με σοβαρό ύφος ότι οι Ρώσοι έχουν πυρομαχικά για 3 μέρες. Ας μην ξεχνάμε επίσης τα “τσιπάκια από πλυντήρια και ψυγεία” της Φον Ντερ Κάργεν.
Γνωρίζουμε ότι η Ισλαμική Δημοκρατία έχει κατασκευάσει μεγάλο αριθμό από “υπόγειες πόλεις” με τούνελ χιλιομέτρων γεμάτα πυραύλους και ταχύπλοα. Κάποιες από αυτές έχουν υποδομές για εκτόξευση βαλλιστικών πυραύλων κατ’ ευθείαν μέσα από τα τούνελ. Υπάρχει η υποψία, ανεπιβεβαίωτη ακόμη, ότι το Ιράν έχει – ή μπορεί να κατασκευάσει σε ελάχιστο χρόνο – ακόμη και διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους.
Πέρα από τη δυνατότητα βέβαια, υπάρχει και το θέμα της πολιτικής απόφασης. Πολλοί φοβούνται ότι η ηγεσία του Ιράν θα κάνει πίσω. Είπαμε, δεν είμαστε προφήτες, καμία όμως ένδειξη δεν έχουμε δει για κάτι τέτοιο. Αντίθετα, έχουμε δει μία χώρα της οποίας τα στελέχη επεδείκνυαν εξαιρετική αυτοθυσία, ακόμη και όταν η χώρα τους δεν απειλούνταν άμεσα. Καμία διάθεση συμβιβασμού δεν έχουμε δει (εκτός αν πιστέψουμε τις δηλώσεις του Τραμπ και των δυτικών μέσων, ότι “τώρα μας παρακαλάνε για συνομιλίες”). Αυτοί που μας λένε ότι τελικά “οι μουλάδες θα τα διπλώσουν μπροστά στις ΗΠΑ”, θα ήταν πιο πειστικοί αν είχαν επαληθευτεί όταν μας έλεγαν ότι “οι μουλάδες θα τα διπλώσουν μπροστά στη σιωνιστική οντότητα”. Και ας μην ξεχνάμε το γενικότερο πλαίσιο: Θα ήταν πολύ περίεργο να υποχωρήσει τώρα, μπροστά σε μία δύση που καταρρέει, το κράτος που δεν υποχώρησε όταν η δύση φαινόταν παντοδύναμη.
Η εκτίμηση του γράφοντος είναι ότι το Ιράν θα απαντήσει στην πρόκληση των ΗΠΑ με ένα χαμηλής έντασης πλήγμα, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να σταματήσουν εδώ. Αυτό είναι σύμφωνο τόσο με τις επιταγές του Κορανίου (“ποτέ δεν εξαφανίσαμε μια χώρα προτού την προειδοποιήσουμε”), όσο και με την μέχρι τώρα πρακτική τους:
– Η “αληθής Υπόσχεση Ι” ήταν χαμηλής έντασης αλλά συνοδεύτηκε από μία προειδοποίηση: “Οι κανόνες άλλαξαν, μην διανοηθείτε να ξαναπροκαλέσετε”. Η “Αληθής Υπόσχεση ΙΙ” ήταν σαφώς ισχυρότερη, αλλά ακόμη περιορισμένη. Η Αληθής Υπόσχεση ΙΙΙ, όπως όλα δείχνουν, θα πάει πολύ μακριά…
– Όταν ο Τραμπ (;) δολοφόνησε το μάρτυρα στρατηγό χατζ Κάσεμ Σολεϊμανί, το Ιράν έπληξε μία βάση των ΗΠΑ στο Ιράκ προκαλώντας αρκετές απώλειες, αλλά δεν προχώρησε παραπέρα.
Θα περίμενα να γίνει το ίδιο και εδώ: αντίποινα περιορισμένης έκτασης, μαζί με ισχυρή προειδοποίηση. Όταν οι ΗΠΑ αγνοήσουν την προειδοποίηση και προκαλέσουν, κλιμάκωση, αλλά ακόμη σε πλαίσια που να επιτρέπουν την αποκλιμάκωση. Όταν ξαναπροκαλέσουν, θα εφαρμοστεί η παροιμία “μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και την κακή του μέρα”.
Υπάρχει βέβαια πάντα το θέμα των πυρηνικών όπλων. Στο εσωτερικό της Ισλαμικής Δημοκρατίας γίνεται συζήτηση για το αν θα πρέπει να αλλάξει η πολιτική της μη ανάπτυξης πυρηνικών όπλων. Εκτιμώ ότι αν θέλει η Ισλαμική Δημοκρατία να αναπτύξει πυρηνικά όπλα, μπορεί να το κάνει σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Εκτιμώ όμως επίσης ότι ΔΕΝ θα το πράξει, για έναν πολύ απλό λόγο: ΔΕΝ τα χρειάζεται. Πρώτον, επειδή το πυραυλικό της οπλοστάσιο είναι ακατανίκητο. Και δεύτερον, επειδή έχει τη δική της “πυρηνική επιλογή”: Το κλείσιμο των στενών του Ορμούζ. Αυτό όμως είναι αντικείμενο ξεχωριστού άρθρου από μόνο του.
Ένα τελευταίο, που ίσως λίγοι καταλάβουν: Οι Ιρανοί έχουν πολιτισμό, παίρνουν στα σοβαρά τη θρησκεία τους και ξέρουν τι σημαίνει τιμή.
Άξονας της Αντίστασης
Οι δυτικοί αναρωτιούνται αν το Ιράν μπορεί να “ενεργοποιήσει” τον Άξονα της Αντίστασης – λες και πρόκειται για πιόνια. Στην πραγματικότητα βέβαια ο Άξονας της Αντίστασης είναι μια συμμαχία που διέπεται από τον αμοιβαίο σεβασμό. Το πότε θα χτυπήσουν η Χεζμπολλάχ, η Χαμάς ή οι Ανσάρ Άλλαχ θα το αποφασίσει η Χεζμπολλάχ, η Χαμάς και οι Ανσάρ Άλλαχ. Οι πληροφορίες που έχουμε μέχρι σήμερα είναι ότι η συμβουλή του Ιράν προς του συμμάχους του είναι “μην ανακατευτείτε ακόμη, μια χαρά τα πάμε”. Το θέμα βέβαια είναι για πόσο ακόμα θα την ακολουθούν. Μπορεί κανείς να περιμένει ότι οι “βαλανηφάγοι” Ανσάρ Άλλαχ θα είναι οι πρώτοι που θα πουν “όχι ευχαριστώ” και θα μπουν στο χορό. Ειδικά αν βρεθούν εντός βεληνεκούς τους πολεμικά των ΗΠΑ. Και για να μην κατηγορηθούν ότι παραβίασαν τη συμφωνία, προειδοποίησαν ήδη: “Αν χτυπήσετε το Ιράν θα σας χτυπήσουμε”. Όποιος παραβιάζει τη συνθήκη της Χουνταϊμπίγια, υφίσταται και τις συνέπειες…
Η πίεση προς τη Χεζμπολλάχ και τη Χαμάς να κρατήσουν τις δυνάμεις τους, πιθανόν να είναι πιο ισχυρή. Ας μην ξεχνάμε ότι η Ισλαμική Δημοκρατία δεν έχει (προς το παρόν, τουλάχιστον) χερσαία σύνορα με το μόρφωμα. Όταν το “κατεβάσει” αρκετά, τότε θα είναι η καλύτερη στιγμή για τους Παλαιστίνιους, τους Λιβανέζους και τους Σύριους να ανακαταλάβουν τα κλεμμένα εδάφη.
Ρωσία-Κίνα
Πολλοί αναρωτιούνται πως θα αντιδράσουν η Ρωσία και η Κίνα σε όσα συμβαίνουν.
Υπάρχουν κάποιες πληροφορίες που μιλάνε για προσγείωση ρωσικών και κινέζικων μεταγωγικών στην Τεχεράνη. Αν αληθεύουν, μπορεί να ελπίζει κανείς ότι μεταφέρουν αντιαεροπορικά. Ειδικά με την άμεση εμπλοκή των ΗΠΑ, αυτό θα είναι που θα χρειαστεί περισσότερο η Ισλαμική Δημοκρατία.
Υπάρχει επίσης η πληροφορία ότι δεν έχει αυξηθεί η κίνηση πλοίων στην Κασπία, από τη Ρωσία στο Ιράν. Που σημαίνει ότι δε μεταφέρεται, τουλάχιστον φανερά, μεγάλη ποσότητα οπλισμού. Δε μας εκπλήσσει.
Και υπάρχει και η σημείωση ότι, αν θέλει η Ρωσία να μεταφέρει μεγάλη ποσότητα οπλισμού χωρίς αυτό να φαίνεται, μπορεί να το πράξει οδικά ή σιδηροδρομικά μέσω Τουρκμενιστάν. Και αντίστοιχα η Κίνα μέσω Αφγανιστάν ή Πακιστάν. Το κρατάμε.
Ας ξεκινήσουμε με τα αυτονόητα:
– Τόσο για τη Ρωσία όσο και για την Κίνα, η πτώση της Ισλαμικής Δημοκρατίας θα αποτελούσε συντριπτικό πλήγμα, από το οποίο δύσκολα θα μπορούσαν να συνέλθουν. Η Κίνα εφοδιάζεται από το Ιράν σε καύσιμα. Η Ρωσία λέγεται ότι εφοδιάζεται σε εξελιγμένα πυρομαχικά. Η Ρωσία επίσης ωφελείται από το ότι η σύγκρουση στη Νοτιοανατολική Ασία ελαφραίνει τις πιέσεις εναντίον της, καθώς η συλλογική δύση αναγκάζεται να παίρνει ένα μέρος των δυνάμεών της από την πρώην Ουκρανία και να το στέλνει στην κατεχόμενη Παλαιστίνη. Τα παραπάνω αυτονόητα έχουν κάνει πολλούς, όπως π.χ. ο Πολ Κραιγκ Ρόμπερτς, να κατηγορήσουν για προδοσία τη Ρωσία επειδή δεν είχε εγκαίρως προειδοποιήσει ότι σε περίπτωση επίθεσης κατά του Ιράν θα επέμβει άμεσα.
– Τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα έχουν μόνον λεκτικά αντισταθεί στη γενοκτονία των Παλαιστινίων. Λένε ωραία λόγια, αλλά από πράξεις τίποτα.
Η εκτίμηση του γράφοντος είναι ότι ΔΕΝ πρέπει να περιμένουμε πολλά από τη Ρωσία και την Κίνα. Αν κινδύνευε να ηττηθεί το Ιράν, τότε ναι, κάτι θα αναγκαζόντουσαν να κάνουν. Και αυτό το κάτι θα μπορούσε, ίσως, να φτάσει μέχρι το να στείλουν επί του εδάφους δυνάμεις τους – Ο Καντίροφ κι ο Αλαουντίνοφ είναι σίγουρο ότι κάποια φαγούρα την έχουν, και καθόλου δε θα τους πείραζε να βρεθούν επικεφαλής ενός τάγματος ο καθένας στο στρατό που θα ελευθερώσει την αλ Κούντς (γνωστή, κακώς, σαν “Ιερουσαλήμ”). Επειδή όμως η Ήττα της Ισλαμικής Δημοκρατίας “κείται μακράν” στα όνειρα των δυτικών, φοβάμαι ότι τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα θα αφήσουν τους Ιρανούς να ματώσουν, για να δρέψουν μετά και οι ίδιοι τους καρπούς.
Τι θα έπρεπε να κάνουν, θα πει κανείς;
Πολλά, απαντώ.
Πρώτα απ’ όλα να είχαν υπογράψει σύμφωνο κοινής άμυνας. Και να έχουν δηλώσει εδώ και χρόνια ότι όποιος επιτεθεί στο Ιράν επιτίθεται και σε αυτές. Δεύτερον, να έχουν πάρει Ιρανούς πιλότους στη χώρα τους (η Ρωσία λέγεται ότι το έχει πράξει) και να τους εκπαιδεύουν στη χρήση των κορυφαίων αεροσκαφών τους. Δεύτερον και ήμισυ, να έχουν ήδη πουλήσει καμιά εκατοστή κορυφαία αεροσκάφη η καθεμία στο Ιράν. Τρίτον, να έχουν στείλει τα κορυφαία αντιαεροπορικά/αντιπυραυλικά τους συστήματα στο έδαφος της Ισλαμικής Δημοκρατίας, μαζί με το αναγκαίο προσωπικό. Ειδικά για την Κίνα, η οποία έχει κορυφαίο οπλισμό αλλά δεν έχει εμπειρία χρήσης του “εν θερμώ”, αυτό θα είχε τεράστια αξία. Στην πραγματικότητα θα έπρεπε να πληρώνουν τους Ιρανούς για να το κάνουν. Τέταρτον, καλά τα ναυτικά γυμνάσια, αλλά θα έπρεπε να είχε ήδη αναχωρήσει για τον Περσικό κόλπο ένας κινέζικος στόλος οπλισμένος μέχρι τα μπούνια. Αφού αφήσαν να φτάσουν τα πράγματα μέχρι εδώ, θα έπρεπε να ειδοποιήσουν ότι έχουν η κάθε μία ένα υποβρύχιο έξω από την Ανατολική Ακτή των ΗΠΑ και ένα στην Ερυθρά, φορτωμένα με πυρηνικούς πυραύλους, για την περίπτωση που διανοηθεί είτε το μόρφωμα είτε οι ΗΠΑ να κάνουν χρήση πρώτες. Η ειδοποίηση βέβαια θα πρέπει να γίνει μέσω διπλωματικών διαύλων, όχι δημόσια.
Κυρίως, όμως, η Κίνα θα έπρεπε να περικυκλώσει την Ταϊβάν, να της επιβάλλει πλήρη αεροπορικό και ναυτικό αποκλεισμό καιν α αρχίσει τις προετοιμασίες για την απόβαση και τη δια της βίας επανένωση του νησιού με τη μητέρα πατρίδα.
Θα κάνουν τίποτε από τα παραπάνω; Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία βέβαια, αλλά δεν περιμένω πολλά.
Αυτό που δε θα με εκπλήξει, αντίθετα, είναι να δω να εμφανίζεται “από το πουθενά” μια μεραρχία Βορειοκορεατών με την αεροπορία τους, τους πυραύλους και τα αντιαεροπορικά τους. Χρειάζονται άλλωστε και αυτοί να αποκτήσουν εμπειρία χρήσης των όπλων σε πραγματικές συνθήκες. Και έχουν αποδείξει ότι είναι και αυτοί βαλανηφάγοι, αντίθετα από τους μακάριους Κινέζους και τους αργοκίνητους Ρώσους.
Συνεχίζεται…
