Οι ανάγκες της Πολεμικής Αεροπορίας πριν τα F-35

                                                                                                    Ειδικού Συνεργάτη

Υφίσταται έκδηλη ανησυχία ότι η επικείμενη προμήθεια των αμερικανικών μαχητικών F-35 θα απορροφήσει μεγάλο τμήμα των διαθέσιμων κονδυλίων, στραγγαλίζοντας την κάλυψη των υπολοίπων αναγκών της Πολεμικής Αεροπορίας (ΠΑ) και προκαλώντας αρνητικό αντίκτυπο στην συνολική ισχύ της.

Η μαχητική ισχύς της Πολεμικής Αεροπορίας αποτελεί γινόμενο ορισμένων παραγόντων, όχι άθροισμα. Έτσι, εάν μία βασική ανάγκη παραμείνει ακάλυπτη, ενδεχομένως να μηδενίσει ή τουλάχιστον να περιορίσει δραματικά το επιχειρησιακό όφελος που αναμένεται να προσδώσει η εισαγωγή ενός εξελιγμένου οπλικού συστήματος, όπως το F-35. Επομένως, η ΠΑ θα πρέπει να εξασφαλίσει τα απαιτούμενα κονδύλια, ώστε η εισαγωγή του νέου τύπου, καθώς και η εν συνεχεία υποστήριξή του, να μην αποβούν μοιραίες για τις υπόλοιπες επιχειρησιακές δραστηριότητές της, καθώς και γι’ αυτές των άλλων Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων.

Είναι αλήθεια ότι η έλευση του F-35, η οποία τοποθετείται στις αρχές της επομένης δεκαετίας (μετά την αρχική εκπαίδευση στις ΗΠΑ), θα προσφέρει ορισμένα σημαντικά επιχειρησιακά πλεονεκτήματα, τοποθετώντας την ΠΑ στο κλειστό club των κορυφαίων Νατοϊκών Αεροποριών. Από την άλλη, οι ανάγκες που αναφέρονται είναι πραγματικές (υπάρχουν ήδη), ενώ οι υφιστάμενες τουρκικές δυνατότητες, όπως οι βαλλιστικοί πύραυλοι, οι πύραυλοι πλεύσης (cruise) και τα όπλα ανεμοπορίας, δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν από το F-35 ή οποιοδήποτε άλλο μαχητικό, όσο ικανό κι αν είναι.

Παρατίθενται, στη συνέχεια, μερικές μόνο από τις σημερινές απαραίτητες ανάγκες της Πολεμικής Αεροπορίας μας, οι οποίες είναι σε μεγάλο βαθμό γνωστές και έχουν αναλυθεί στον ειδικό τύπο και στις αμυντικές ιστοσελίδες:

1. Πολλά ραντάρ, διαφόρων κατηγοριών, κατά προτίμηση επί οχημάτων, για να μπορούν να κινηθούν γρήγορα, πριν εξαϋλωθούν από το αντίπαλο πυροβολικό (συμπεριλαμβανομένου και του πυραυλικού πυροβολικού). Ραντάρ διαφόρων περιοχών συχνοτήτων, συμπεριλαμβανομένων των πολύ χαμηλών, με αντιβαλλιστικές – αντιπυραυλικές ικανότητες. Όλα διασυνδεδεμένα. Για να έχουμε εικόνα τι «παίζεται». Αλλιώς, χωρίς έγκαιρη προειδοποίηση, τα μαχητικά μας θα παραμένουν στο έδαφος, αποτελώντας στόχους. «Τα όμορφα αεροπλάνα, όμορφα καίγονται»,
2. Αρκετά παθητικά ραντάρ, φθηνά και μη ανιχνεύσιμα (αφού δεν εκπέμπουν), που μπορούν να καλύπτουν χαμηλότερα ύψη, ως gap filler.
3. Διασύνδεση μεταξύ όλων των ραντάρ, αντιαεροπορικών (α/α) συστημάτων, αισθητήρων άλλων Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων, του ΕΚΑΕ (Εθνικό Κέντρο Αεροπορικών Επιχειρήσεων) και των μαχητικών ετοιμότητας. Με ανάλογα κρυπτογραφημένες επικοινωνίες.
4. Βελτίωση διαθεσιμότητας ιπτάμενων ραντάρ Erieye. Εκτός εάν κάποιοι θεωρούν ότι μετά από 15 χρόνια εν τη σκοτία, δηλαδή χωρίς FOS (Follow On Support – σύμβαση εν συνεχεία υποστήριξης) πετάνε και τα 4 ιπτάμενα ραντάρ, με πλήρεις λειτουργίες.
5. Βελτίωση διαθεσιμότητας ελικοπτέρων Super Puma. Εκτός εάν κάποιοι θεωρούν πιο σημαντικό να πετάνε μαχητικά, χωρίς οι ιπτάμενοι να νιώθουν ότι υπάρχει κάποιος που θα έρθει να τους σώσει, εάν κάτι πάει στραβά.
6. Επαναφορά διαθεσιμότητας Mirage 2000-5 και εγκατάσταση δυνατότητας τακτικού δικτύου Link 16. Εκτός εάν έχουμε και άλλα αεροπλάνα να ρίχνουν πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς (εννοώ μέχρι τα Rafale να αναλάβουν πλήρως αυτούς τους ρόλους).
7. Επαναπιστοποίηση των υπολοίπων πυραύλων αέρος-αέρος MICA και αέρος-εδάφους SCALP για τα Mirage 2000-5, καθώς επί του παρόντος αυτά είναι οι πλήρως επιχειρησιακοί φορείς των SCALP (το σημαντικότερο όπλο της ΠΑ, το μοναδικό με ανάλογη εμβέλεια και ακρίβεια).
8. Επιστροφή παλαιών Mirage 2000 (τα οποία έχουν τεθεί εκτός επιχειρησιακής αξιοποίησης εδώ και καιρό) στην κατασκευάστρια, όπως άλλωστε έχει πει ο Πρωθυπουργός, για να κερδίσουμε χρήματα (όσα κι αν είναι). Εκτός εάν νιώθουμε λαρτζ και θέλουμε να τα κρατήσουμε για να τα βλέπουμε.
9. Βελτίωση διαθεσιμότητας όλων των F-16. Εκτός εάν θέλουμε να το ρισκάρουμε.
10. Απόκτηση επιπρόσθετων όπλων για τα F-16 όπως: Πύραυλοι αέρος-αέρος AIM-120, βόμβες ανεμοπορίας Spice, πύραυλοι αέρος-εδάφους Rampage, πύραυλοι αέρος-επιφανείας (εναντίον πλοίων) AGM-84, κατευθυνόμενες βόμβες (GΒU) κ.α. Εκτός εάν θέλουμε να κάνουμε απλά βόλτες.
11. Βελτίωση διαθεσιμότητας εκπαιδευτικών (είναι εν εξελίξει, με τη διακρατική σύμβαση με το Ισραήλ).
12. Αναβάθμιση Patriot και προμήθεια νέων πυραύλων. Υπό τις τρέχουσες συνθήκες, θα πρέπει μάλιστα να επανεξεταστεί και η διάθεση της μίας πυροβολαρχίας στη Σαουδική Αραβία.
13. Βελτίωση διαθεσιμότητας α/α συστήματος βραχέος βεληνεκούς ρωσικής κατασκευής Tor-M1. Δεδομένων των σχέσεων με τη Ρωσία, εάν δεν είναι δυνατή η υποστήριξή του, θα πρέπει να εξεταστεί η αντικατάστασή του με κάποιο δυτικό σύστημα.
14. Βελτίωση διαθεσιμότητας α/α συστήματος μέσου βεληνεκούς ρωσικής κατασκευής S-300. Ισχύει η ίδια παρατήρηση ως ανωτέρω, λόγω ρωσικής προελεύσεως.
15. Βελτίωση διαθεσιμότητας του γαλλικού α/α συστήματος βραχέος βεληνεκούς Crotale. Αν και δεν υπάρχει κάποιος περιορισμός από τη Γαλλία, δεν έχει υπογραφεί (ακόμα!) σύμβαση εν συνεχεία υποστήριξης (FOS),γεγονός το οποίο εγείρει αμφιβολίες για την κατάστασή του.
16. Απόκτηση ατρακτιδίου στοχοποίησης Sniper ATP (Advanced Targeting Pod), για τον εντοπισμό επίγειων στόχων και την κατάδειξή τους για επίθεση με κατευθυνόμενες βόμβες, για τα F-16 και ενδεχομένως και για τα Rafale. Αλλιώς, Talios (το αντίστοιχο γαλλικό ατρακτίδιο).
17. Απόκτηση Legion pod με δυνατότητα IRST – Infra Red Search & Track, η οποία επιτρέπει «σιωπηλή» ανίχνευση και παρακολούθηση εναέριων στόχων, δηλαδή, χωρίς εκπομπή ραντάρ η οποία «προδίδει» το φέρον αεροσκάφος. Τα εν λόγω συστήματα προσφέρουν, υπό ορισμένες συνθήκες, σοβαρά επιχειρησιακά πλεονεκτήματα.
18. Εξέταση δυνατότητας προμήθειας νέων α/α συστημάτων, εποχούμενων και ικανών, ώστε να μπορούν να δουν και να αναχαιτίσουν τους τουρκικούς βαλλιστικούς και τους πυραύλους πλεύσης (cruise). Σημειωτέον ότι αυτό που έχει κρατήσει υποτυπωδώς την Ουκρανία και την έχει προστατεύσει από την ρωσική αεροπορία είναι τα πολλά και ισχυρά α/α συστήματα.
19. Ανάπτυξη εκ νέου των δυνατοτήτων Ηλεκτρονικού Πολέμου.
20. Επαναφορά λειτουργίας του ατρακτιδίου ηλεκτρονικής επιτήρησης ASTAC, κατά προτίμηση σε F-16. Σημειώνεται ότι η ΠΑ διαθέτει 3 συστήματα ASTAC, τα οποία φέρονταν από Α/Φ RF-4 (που έχουν πλέον αποσυρθεί) και τα οποία ανιχνεύουν και παρακολουθούν ηλεκτρονικές εκπομπές, επιτρέποντας την καταγραφή της ηλεκτρονικής διάταξης μάχης (Electronic Order of Battle) του αντιπάλου.
21. Αποκατάσταση διαθεσιμότητας των C-130. Εάν αυτό δεν είναι δυνατόν εν ευθέτω χρόνω, εξέταση προμήθειας νέων μεταγωγικών.
22. Αποκατάσταση διαθεσιμότητας των μικρότερων μεταγωγικών C-27.
23. Αναβάθμιση των F-16 Block 50 σε Advanced ή ακόμα και Viper, ει δυνατόν.
24. 24. Αναβάθμιση των F-16 Block 30, έστω και με πιστοποίηση κάποιου όπλου ανεμοπορίας, σε στυλ Spice ή SDBI (Small Diameter Bomb). Τα όπλα αυτά προσδίδουν δυνατότητες κρούσης σε μεγάλη απόσταση και με μεγάλη ακρίβεια, χωρίς να απαιτούνται ιδιαίτερες τροποποιήσεις επί του Α/Φ.
25. Βελτίωση διαθεσιμότητας των Phantom, τα οποία όσο και αν τα αγαπάμε θα πρέπει να δούμε τι θα τα κάνουμε μεσοπρόθεσμα.
26. Αντικατάσταση πυροσβεστικών. Τα CL-215 πλησιάζουν τον μισό αιώνα.
27. Συντήρηση υποδομών, με προτεραιότητα στα υπόστεγα και τα shelter.
28. Αναβάθμιση συστημάτων ραδιοναυτιλίας: TACAN, VOR, ILS κλπ. Νοείται ότι τα παλαιότερα θα πρέπει να αποσυρθούν, όπως τα GCA και τα παλαιά TACAN. Δεν είναι δυνατόν η σύγχρονη ΠΑ να βασίζεται σε σχεδιάσεις και τεχνολογίες της δεκαετίας του ‘50.

29.Ανάπτυξη Μη Επανδρωμένων Αεροχημάτων (drones). Για διάφορες χρήσεις.

30.Ανάπτυξη δυνατοτήτων βαλλιστικών πυραύλων. Γιατί όχι;

Όλα αυτά, μόνο για την Πολεμική Αεροπορία. Υπενθυμίζεται ότι υπάρχει και το Πολεμικό Ναυτικό, που έχει τεράστιες ανάγκες και ο Στρατός Ξηράς με επίσης τεράστιες ανάγκες, τις οποίες δεν έχει καλύψει ούτε κατ’ ελάχιστον.

Όλα τα ανωτέρω απαιτούν χρήματα. Όποιος πιστεύει ότι κάτι από αυτά (πλην ελαχίστων) είναι δωρεάν, πλανάται. Όποιος πιστεύει ότι τα διαθέσιμα κονδύλια μπορούν να καλύψουν όλες τις ανωτέρω απαιτήσεις ταυτόχρονα, πλανάται πλάνην οικτράν.

Επειδή οι πόροι δεν είναι ατέλειωτοι, καθοριστική σημασία έχει που δίνεται προτεραιότητα. Στο πλαίσιο αυτό, πόσο σίγουροι είμαστε ότι στις ανωτέρω ανάγκες χωράνε και τα F-35, με ένα κόστος απόκτησης που πλησιάζει τα 4 δισ. €, όπως αναφέρθηκε προσφάτως στην Βουλή;

Για να το πούμε πιο απλά, εάν αγοράσουμε το F-35 (και προς τα εκεί οδεύουμε, σύμφωνα με τα φαινόμενα), τότε πιθανότατα δε θα προχωρήσει ΚΑΝΕΝΑ πρόγραμμα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, από την ανωτέρω λίστα, λόγω περιορισμένων κονδυλίων. Εκτός εάν κάποιοι θεωρούν ότι υπό τις παρούσες συνθήκες κορωνοϊού, πολέμου στην Ουκρανία, υψηλότατων τιμών καυσίμων, πληθωρισμού κλπ, η ελληνική οικονομία θα αρχίσει να παράγει δημοσιονομικά πλεονάσματα. Παράλληλα, θα υπάρξουν σοβαρά προβλήματα στην υποστήριξη των υφιστάμενων μέσων, καθώς τα πάντα χρηματοδοτούνται από τον ίδιο κορβανά. Όλα αυτά για να πετάνε μετά από 10 χρόνια μερικά F-35. Αυτά που οι Τούρκοι, εμμέσως πλην σαφώς, εντέχνως απέρριψαν.

«Δει δε χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν έστι γενέσθαι των δεόντων» Δημοσθένης

 Πηγή : www.ellinikiantistasi.gr

*Οι απόψεις του κειμένου εκφράζουν τον υπογράφοντα