Μ.Κ. Βhadrakumar, Indian Punchline,
Reseau International,21-5-2022
[ O συντάκτης του άρθρου είναι Ινδός διπλωμάτης, πρώην πρέσβης, γεωπολιτικός αναλυτής άριστα ενημερωμένος και διεθνώς σεβαστή πηγή αμεροληψίας και διεισδυτικής ενημέρωσης]
Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού
Δόξα τω Θεώ, η Ρωσία αποφεύγειi κάθε θριαμβολογία μετά την παράδοση του λεγόμενου νεοναζιστικoύ συντάγματος Αζόφ στο συγκρότημα εργοστασίων Azovstal στη Μαριούπολη. Το υπουργείο Άμυνας στη Μόσχα ανακοίνωσε την Παρασκευή ότι συνολικά 2.439 «Αζόφοι Ναζί» και Ουκρανοί στρατιωτικοί έχουν κατασθέσει τα όπλα τους από τις 16 Μαΐου και ότι ολόκληρο το συγκρότημα του Αζοφστάλ βρίσκεται πλέον υπό τον έλεγχο των ρωσικών δυνάμεων.
Η Ρωσία εμμένει στην εκδοχή της ότι στις 21 Απριλίου, ο πρόεδρος Πούτιν εξέδωσε εντολή για την ματαίωσή της αρχικά προγραμματισμένης ισοπέδωσης του εργοστασίου Αζοφστάλ, καθώς το θεωρούσε άσκοπο και διέταξε να σφραγιστεί ερμητικά η βιομηχανική ζώνη γύρω από το εργοστάσιο, ώστε «ακόμη και μια μύγα να μην μπορεί να περάσει».
Αντίθετα, το Κίεβο διεκδικεί το «τέλος των πολεμικών επιχειρήσεων». Ο Πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι το χαρακτήρισε «αποστολή εκκένωσης… εποπτεύεται από τους στρατιωτικούς μας και αξιωματικούς πληροφοριών, με τη συμμετοχή «των πιο ισχυρών διεθνών μεσολαβητών».
Η Μόσχα κρατά το στόμα κλειστό για την ταυτότητα οποιουδήποτε ξένου στρατιωτικού που παραδόθηκε στη Μαριούπολη. Την προηγούμενη εβδομάδα, τόσο ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Λόιντ Όστιν όσο και ο Πρόεδρος του Γενικού Επιτελείου Στρατού Στρατηγός Μαρκ Μίλλεϊ κάλεσαν τους Ρώσους ομολόγους τους Σεργκέι Σοϊγκού και Στρατηγό Βαλέρι Γκερασίμοφ αντίστοιχα για πρώτη φορά από την έναρξη του πολέμου το Φεβρουάριο.
Η επανάληψη των συνομιλιών στη Λευκορωσία μετά από δύο μήνες υποδηλώνει ότι το Κίεβο έχει διαπραγματευτική εντολή που φέρει τη σφραγίδα της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου. Αυτά είναι μεγάλα «αν». Οι στόχοι πίσω από τη ρωσική επιχείρηση δεν έχουν ακόμη υλοποιηθεί πλήρως. Ο Πούτιν έχει τον τελευταίο λόγο, αλλά προτιμά να επικεντρωθεί περισσότερο στην πλοήγηση της ρωσικής οικονομίας μέσω των δυτικών κυρώσεων.
Η κατάσταση στην ουκρανική πρώτη γραμμή στο Ντονμπάς παραμένει πολύ περίπλοκη. Υπάρχουν σκληρές μάχες από δρόμο σε δρόμο, από χωριό σε χωριό, καθώς οι ρωσικές δυνάμεις συνεχίζουν να προελαύνουν στην κύρια γραμμή του μετώπου. Η Ρωσία δεν δεσμεύει μεγάλες δυνάμεις, καθώς η επιχείρηση είναι εξαιρετικά τακτική με στόχο την κάθαρση της περιοχής της «ναζιστικής βρωμιάς» ( δάνειο από τον Πούτιν) εάν η Μαριούπολη είναι κάποιο παράδειγμα.
Οι ρωσικές δυνάμεις σημείωσαν σημαντικό κέρδος στην κατάληψη του Ιζίου με την πρόθεση να προχωρήσουν περαιτέρω νοτιοδυτικά προς την πόλη Μπαρβένκοβο, η οποία αποτελεί το κύριο προπύργιο των ουκρανικών δυνάμεων στην περιοχή Ντονμπάς. Βρίσκονται στα περίχωρα της πόλης Σεβεροντονέτσκ και οι συγκρούσεις συνεχίζονται κατά μήκος του δρόμου που οδηγεί στο Λισιτσάνσκ, το οποίο έχει πάνω από 10000 ουκρανικά στρατεύματα.
Και πάλι, αφού πάρουν τον έλεγχο της Ποπασνάγια, οι Ρώσοι περικυκλώνουν τις ουκρανικές δυνάμεις σε διάφορους οικισμούς και διαπερνούν τις αμυντικές τους γραμμές προς τρεις κατευθύνσεις. Οι μισθοφόροι των ΗΠΑ, πολλοί από τους οποίους είναι πιθανοί πράκτορες πληροφοριών, συνεχίζουν να πολεμούν στις τάξεις των ουκρανικών δυνάμεων και αρκετοί από αυτούς έχουν σκοτωθεί. Τα έγγραφα του 35χρονου Τζόζεφ Γουόρντ Κλαρκ αποκάλυψαν ότι ανήκε σε μονάδα ειδικών δυνάμεων. Η Ρωσία επιτίθεται σε βασικούς και στρατηγικά σημαντικούς ουκρανικούς στόχους, όπως αποθήκες, σιδηροδρόμους και γέφυρες.
Σε στρατιωτικούς όρους, το Κίεβο και οι Δυτικοί σύμβουλοί του ήλπιζαν να καθηλώσουν σημαντικές ρωσικές δυνάμεις στη Μαριούπολη, αλλά διαψεύσθηκαν. Ο διοικητής του στρατού των Αζοβ Svyatoslav “Kalyna” Palamar απήχθη από το εργοστάσιο χάλυβα του Αζοφστάλ με ειδικό ρωσικό τεθωρακισμένο όχημα. Όλα αυτά θα αποθαρρύνουν τον ουκρανικό στρατό.
Ως εκ τούτου, η ανακοίνωση των ΗΠΑ για επιπλέον 40 δισεκατομμύρια δολάρια για την Ουκρανία μπορεί να θεωρηθεί ως ενίσχυση του ηθικού. Η συνδυασμένη αμερικανική στρατιωτική βοήθεια για την Ουκρανία ανέρχεται τώρα σε 54 δισεκατομμύρια δολάρια, που είναι περίπου το 81% του αμυντικού προϋπολογισμού της Ρωσίας για το 2021. Αλλά, όπως θα έλεγαν οι Αμερικανοί, δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το δωρεάν γεύμα. Ο νόμος περί δανείων-μισθώσεων άμυνας της Ουκρανίας του 2022 που υπεγράφη από τον Μπάιντεν τον Μάιο διαμορφώνεται μετά τη νομοθεσία που χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου για την προμήθεια όπλων σε συμμαχικές χώρες, ορίζοντας ότι αυτά τα πακέτα βοήθειας είναι στην πραγματικότητα χρέη που πρέπει τελικά να αποπληρωθούν από την Ουκρανία.
Η Ουάσιγκτον μπορεί να ζητήσει αποζημίωση εάν η Ουκρανία δεν εξοφλήσει το χρέος, όπως με την προμήθεια φθηνών γεωργικών προϊόντων από την Ουκρανία, προτιμησιακές επιχειρηματικές συμφωνίες για αμερικανικές εταιρείες και ούτω καθεξής.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν πιθανότατα ελπίζει να εξασφαλίσει ότι οι ομάδες συμφερόντων στα ανώτερα κλιμάκια της ηγεσίας στο Κίεβο θα συνεχίσουν την πολεμική προσπάθεια. Η Ουκρανία είναι μια διαβόητα διεφθαρμένη χώρα και μπορεί να αναμένεται κερδοσκοπία πολέμου σε μαζική κλίμακα. Μεγάλο μέρος της βοήθειας θα κλαπεί από διεφθαρμένους αξιωματούχους.
Στο μέλλον, η αμερικανική διπλωματία αντιμετωπίζει μια δύσκολη κατάσταση. Η ΕΕ έχει ουσιαστικά αποσύρει την απαγόρευση του ρωσικού πετρελαίου και έχει σταματήσει να μιλά για τερματισμό των προμηθειών ρωσικού φυσικού αερίου. Η πολιτική δυναμική στην Ευρώπη μεταβάλλεται. Μετά την έγκριση πέντε προηγούμενων πακέτων κυρώσεων κατά της Ρωσίας με αξιοσημείωτη ταχύτητα και ομοφωνία, οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν φτάσει στο σημείο όπου οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας φέρουν αυξανόμενο κόστος και αυξημένο κίνδυνο ζημίας στις οικονομίες τους, και αυτό δοκιμάζει την ενότητά τους.
Η Γαλλία, η Γερμανία και η Ιταλία, μεταξύ πολλών άλλων χωρών της ΕΕ, έχουν συμβιβαστεί με το νέο ρωσικό καθεστώς για την πληρωμή προμηθειών φυσικού αερίου που παρακάμπτει αποτελεσματικά τις κυρώσεις της ΕΕ. Η τρέχουσα καθυστέρηση στις πετρελαϊκές κυρώσεις της ΕΕ θα έχει πιθανότατα επεκτατική συνέχεια..
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων, υπήρξε μια έξαρση των συζητήσεων για κατάπαυση του πυρός (και των διαπραγματεύσεων με τη Μόσχα) από τον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, τον Γερμανό Καγκελάριο Όλαφ Σολτς και τον Ιταλό πρωθυπουργό Μάριο Ντράγκι. Τα σχόλιά τους φαίνονται αντίθετα με αυτά που λένε οι Βρετανοί και οι Αμερικανοί. Με απλά λόγια, οι τρεις πιο ισχυρές πρωτεύουσες της ευρωπαϊκής ηπείρου έχουν αρχίσει να τραγουδούν από μια διαφορετική παρτιτούρα, θέλοντας ο πόλεμος να τελειώσει γρήγορα και τα πάντα να «επιστρέψουν στο «φυσιολογικό» το συντομότερο δυνατόν. Το θέμα είναι ότι αναδύονται αποκλίσεις σε σχέση με τους συμμαχικούς πολεμικούς στόχους.
Ωστόσο, η Ρωσία είναι απίθανο να συμφωνήσει σε ειρηνευτικούς όρους που υπολείπονται των απαιτήσεών της — μιαν ουδέτερη Ουκρανία και την αποδοχή από το Κίεβο του καθεστώτος της περιοχής Ντονμπάς και της Κριμαίας. Αλλά στη συνέχεια, ο επικεφαλής της Κριμαίας, Σεργκέι Ακσιόνοφ δήλωσε στις 18 Μαΐου ότι οι περιοχές Kherson και Zaporizhia πρέπει να συγχωνευθούν με την Κριμαία. Νωρίτερα, ο επικεφαλής της περιοχής Kherson απαίτησε επίσης να ενσωματωθεί η περιοχή στη Ρωσία. Αυτά είναι ήπιες υποδείξεις ότι αν ο πόλεμος συνεχισθεί Ο Ζελένσκυ θα καταβάλει σκληρότερο τίμημα για τον διακανονισμό.
Σε τελική ανάλυση, η τραγική-κωμωδία της υπόθεσης Azovstal υπογραμμίζει ότι δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι σε αυτόν τον πόλεμο. Οι ΗΠΑ θέλουν να κερδίσουν αυτόν τον πόλεμο, ενώ η Ρωσία δεν διεξάγει πόλεμο, αλλά επιδιώκει μια επιτυχημένη επιχείρηση για την επίτευξη ορισμένων συγκεκριμένων στόχων εθνικής ασφάλειας. Ο ουκρανικός και ο ρωσικός λαός έχουν αδελφικούς δεσμούς. Η Ουκρανία είναι η γειτονιά της Ρωσίας, ενώ απέχει 10.000 χιλιόμετρα από την Αμερική. Αυτή η αποσύνδεση απειλεί να παρατείνει τον πόλεμο.
Οι Ευρωπαίοι δεν έχουν πλέον τον ίδιο φανατισμό, όταν μιλούν για τον πόλεμο, ο οποίος για αυτούς γίνεται ένας μεγάλος ανατροπέας της περιποιημένης, προβλέψιμης ζωής στην ήπειρό τους, κάτι που δεν περίμεναν όταν η Ουάσιγκτον τους έσπρωξε στον πόλεμο.
Πάνω απ’ όλα, πρόκειται για μια επιχείρηση ανάγκης για τη Ρωσία, όχι επιλογής. Παραδόξως, η επιλογή ήταν εξ ολοκλήρου στην πλευρά των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ να εκτιμήσουν ότι δεν υπάρχει τίποτα σαν απόλυτη ασφάλεια. Δεν ήταν ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρι Κίσινγκερ που είπε κάποτε;: «Απόλυτη ασφάλεια για ένα κράτος σημαίνει απόλυτη ανασφάλεια για όλους τους άλλους».
