Δυστυχώς συνηθίσαμε. Συνηθίσαμε στην άσκηση κοινωνικής βίας, σαν τρόπο εξάσκησης της εξουσίας κι αποδεχτήκαμε την αστυνομική βία, σαν φυσιολογικό δεκανίκι της εκτελεστικής εξουσίας, για τη διάλυση των κοινωνιών των πολιτών. Σ αυτά λοιπόν που έρχονται. Στους άλαλους, τους κωφούς και τους τυφλούς διανοούμενους, δημοσιογράφους, επιστήμονες, πολιτικούς κι όσους εκφέρουν δημόσιο λόγο, που θεωρούν εαυτόν με τη σωστή πλευρά της ιστορίας, αλλά αποδεδειγμένα πλέον δεν βρίσκονται στο πλευρό της κοινωνίας των πολιτών. Στους φιμωμένους επίσης. Σ αυτούς τους λιγοστούς αιρετικούς που ενοχλούν και είτε διαπομπεύονται είτε τοποθετούνται στη φορμόλη για να σκάσουν… Εικόνες από την ιστορία μιας άγριας Πρωτομαγιάς στο Παρίσι, που λίγοι θα δουν κι ακόμα λιγότεροι θα καταλάβουν
