Η διόρθωση στην Wall Street αλλά και διεθνώς είναι αναπόφευκτη αναφέρει ο Nouriel Roubini σε άρθρο του στο Project Syndicate.
Στο άρθρο του αναφέρει τα εξής:
«Τώρα που ο Αμερικανός Πρόεδρος Donald Trump ασκεί καθήκοντα διάρκειας έξι μηνών, μπορούμε να εκτιμήσουμε με μεγαλύτερη σιγουριά τις προοπτικές για την οικονομία και την οικονομική πολιτική των ΗΠΑ υπό την ηγεσία του.
Στην προεδρία του Trump γενικότερα, τα παράδοξα αφθονούν.
Το κύριο ζήτημα είναι η αποσύνδεση μεταξύ των επιδόσεων των χρηματοπιστωτικών αγορών και της πραγματικής οικονομίας.
Ενώ οι χρηματιστηριακές αγορές συνεχίζουν καταγράφουν συνεχή ρεκόρ, η οικονομία των ΗΠΑ αυξήθηκε κατά μέσο όρο μόλις 2% το πρώτο εξάμηνο του 2017 – βραδύτερη ανάπτυξη από ό, τι υπό τον Πρόεδρο Obama – και δεν αναμένεται κάποια μεγάλη αλλαγή έως το τέλος του 2017.
Οι επενδυτές των χρηματιστηριακών αγορών εξακολουθούν να διατηρούν την ελπίδα ότι το Trump θα μπορέσει να προωθήσει πολιτικές για την τόνωση της ανάπτυξης και την αύξηση των κερδών των εταιρειών.
Επιπλέον, η υποτονική αύξηση των μισθών υποδηλώνει ότι ο πληθωρισμός δεν φτάνει στο επιτόκιο της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ , γεγονός που σημαίνει ότι η Fed θα πρέπει να εξομαλύνει τα επιτόκια με βραδύτερο ρυθμό από ότι αναμενόταν.
Τα χαμηλότερα μακροπρόθεσμα επιτόκια και το ασθενέστερο δολάριο είναι καλά νέα για τις αμερικανικές χρηματιστηριακές αγορές και η ατζέντα του Trump εξακολουθεί να είναι καλή για μεμονωμένες μετοχές κατ ‘αρχήν.
Και τώρα δεν υπάρχει λόγος να ανησυχούμε ότι ένα τεράστιο πρόγραμμα δημοσιονομικών κινήτρων θα ωθήσει το δολάριο υψηλότερα και θα αναγκάσει την Fed να αυξήσει τα επιτόκια.
Λόγω της πολιτικής αναποτελεσματικότητας της διοίκησης του Trump, είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι εάν υπάρξει κάποιο κίνητρο, θα είναι μικρότερο από το αναμενόμενο.
Η αδυναμία της διοίκησης Trump στο μέτωπο της οικονομικής πολιτικής είναι απίθανο να αλλάξει.
Οι προσπάθειες του Κογκρέσου να αντικαταστήσουν τον νόμο για την υγεία (Obamacare) αππέτυχαν, επειδή οι μετριοπαθείς Ρεπουμπλικάνοι αρνήθηκαν να ψηφίσουν ένα νομοσχέδιο που θα στερούσε περίπου 20 εκατομμύρια Αμερικανούς από την δημόσια υγεία.
Η κυβέρνηση Trump προχωρεί τώρα στη φορολογική μεταρρύθμιση, η οποία θα είναι εξίσου σκληρή, αν όχι πιο δύσκολη, όταν τεθεί σε ισχύ.
Οι προηγούμενες προτάσεις φορολογικών μεταρρυθμίσεων είχαν προβλέψει εξοικονομήσεις από την κατάργηση του Obamacare και από έναν προτεινόμενο «φόρο προσαρμογής των συνόρων» ο οποίος εγκαταλείφθηκε από τότε.
Αυτό αφήνει τους Ρεπουμπλικάνους στο Κογκρέσο με ελάχιστο περιθώριο ελιγμών.
Επειδή οι κανονισμοί για τον προϋπολογισμό των ΗΠΑ απαιτούν όλες οι φορολογικές περικοπές να είναι ουδέτερες από πλευράς εσόδων μετά από δέκα χρόνια, οι Ρεπουμπλικάνοι είτε θα πρέπει να μειώσουν τους φορολογικούς συντελεστές πολύ λιγότερο από ότι είχαν αρχικά προβλέψει, είτε να υιοθετήσουν προσωρινές και περιορισμένες φορολογικές μειώσεις.
Για να ωφεληθούν οι Αμερικανοί εργαζόμενοι και να προωθήσουν την οικονομική ανάπτυξη, οι φορολογικές μεταρρυθμίσεις πρέπει να αυξήσουν το βάρος στους πλούσιους και να δώσουν ανακούφιση στους εργαζόμενους και στη μεσαία τάξη.
Αλλά οι προτάσεις του Trump κάνουν το αντίθετο: ανάλογα με το σχέδιο που εξετάζετε, το 80-90% των παροχών θα αγγίξει το 10% της διανομής του εισοδήματος.
Πιο συγκεκριμένα, οι αμερικανικές εταιρείες δεν αποταμιεύουν τρισεκατομμύρια δολάρια σε μετρητά και αρνούνται να κάνουν κεφαλαιακές επενδύσεις επειδή ο φορολογικός συντελεστής είναι πολύ υψηλός, όπως ισχυρίζονται Trump και οι Ρεπουμπλικάνοι του Κογκρέσου.
Αντίθετα, οι επιχειρήσεις είναι λιγότερο διατεθειμένες να επενδύσουν επειδή η αργή αύξηση των μισθών καταπνίγει την κατανάλωση και συνεπώς, τη συνολική οικονομική ανάπτυξη.
Πέραν της φορολογικής μεταρρύθμισης, το σχέδιο της Trump για την τόνωση της βραχυπρόθεσμης ανάπτυξης κατά 1 τρισεκ. δολάρια σε δαπάνες υποδομών δεν μπορεί να υλοποιηθεί άμεσα.
Και, αντί της άμεσης κρατικής επένδυσης αυτού του ποσού, η προεδρία Trump θέλει να παράσχει μέτρια φορολογικά κίνητρα για τον ιδιωτικό τομέα ώστε να προωθήσει διάφορα έργα.
Δυστυχώς, θα χρειαστούν περισσότερα από τα φορολογικά κίνητρα για να φθάσουν τα έργα μεγάλης υποδομής να υλοποιούνται.
Όσον αφορά το εμπόριο, υπάρχουν καλά νέα και κακά νέα.
Τα καλά νέα είναι ότι η προεδρία Trump δεν έχει επιδείξει ριζικά προστατευτικές πολιτικές, όπως στις χώρες που είναι φορείς χειραγώγησης των συναλλαγματικών ισοτιμιών ή την προώθηση του φόρου προσαρμογής στα σύνορα.
Τα κακά νέα είναι ότι το Trump επικεντρώνεται ακόμη στο Αμερική πρώτα και αυτό δεν θα φέρει νέες δουλειές.
Έχει ήδη εγκαταλείψει την εταιρική σχέση και τις διαπραγματεύσεις για τη διατλαντική εμπορική και επενδυτική εταιρική σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Επαναδιαπραγματεύεται τη Βορειοαμερικανική Συμφωνία Ελεύθερων Συναλλαγών και μπορεί να προσπαθήσει να επαναδιαπραγματευθεί άλλες συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου, όπως η διμερής συμφωνία με τη Νότια Κορέα.
Και θα μπορούσε ακόμα να ξεκινήσει έναν εμπορικό πόλεμο με την Κίνα, εισάγοντας δασμούς για τον χάλυβα και άλλα προϊόντα – ειδικά τώρα που η Κίνα δεν συνεργάζεται για να ανταποκριθεί στην κλιμάκωση της πυρηνικής απειλής της Βόρειας Κορέας.
Ο Trump θα μπορούσε επίσης να περιορίσει το αναπτυξιακό δυναμικό των ΗΠΑ περιορίζοντας τη μετανάστευση.
Εκτός από την απαγόρευση των επισκεπτών από έξι κυρίως μουσουλμανικές χώρες, η προεδρία Trump σκοπεύει στον περιορισμό της μετανάστευσης για εργαζόμενους υψηλής ειδίκευσης και αυξάνει τις απελάσεις των μεταναστών χωρίς έγγραφα.
Αυτό, μαζί με τον πολύ περιθωριακό τοίχος στα σύνορα, θα μειώσει τη μελλοντική προσφορά εργασίας και επομένως την οικονομική ανάπτυξη, ειδικά καθώς ο αμερικανικός πληθυσμός συνεχίζει να μεγαλώνει και να εξέρχεται της εργασίας.
Τέλος, η ατζέντα απορρύθμισης του Trump δεν θα ενισχύσει την οικονομική ανάπτυξη και μπορεί να την εξασθενήσει με την πάροδο του χρόνου.
Εάν οι δημοσιονομικοί κανονισμοί χαλαρώσουν πάρα πολύ, το αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι ένα άλλο περιουσιακό στοιχείο φούσκα, ακόμη και μια άλλη οικονομική κρίση και ύφεση.
Εν τω μεταξύ, η απόφαση του Trump να αποσυρθεί από τη συμφωνία για το κλίμα του Παρισιού , σε συνδυασμό με την ανατροπή των περιβαλλοντικών κανονισμών, θα οδηγήσει σε οικολογική υποβάθμιση και βραδύτερη ανάπτυξη βιομηχανιών πράσινης οικονομίας, όπως η ηλιακή ενέργεια.
Και η ασθενέστερη προστασία της εργασίας θα μειώσει περαιτέρω την διαπραγματευτική ισχύ των εργαζομένων, περιορίζοντας έτσι την αύξηση των μισθών και τη συνολική κατανάλωση.
Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η πραγματική και η δυνητική ανάπτυξη παραμένουν περίπου στο 2%.
Ναι, ο πληθωρισμός είναι χαμηλός και τα εταιρικά κέρδη και οι χρηματιστηριακές αγορές παρουσιάζουν άνοδο.
Αλλά το χάσμα μεταξύ της Wall Street και της Main Street διευρύνεται.
Οι εκτιμήσεις για άνοδο των χρηματιστηριακών αγορών τροφοδοτούνται από τη ρευστότητα και την ανορθολογική έξαρση αλλά δεν αντανακλούν τις θεμελιώδεις οικονομικές πραγματικότητες.
Μια ενδεχόμενη διόρθωση της αγοράς είναι αναπόφευκτη.
Το μόνο ερώτημα είναι ποιος θα κατηγορήσει το Trump όταν συμβεί.
