Νέο βιβλίο της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη: “Για την Ελλάδα που Ματώνει”

Πρόκειται για το  πρώτο επιστημονικό βιβλίο (σύμφωνα και με  την  επισήμανση της Κυριακάτικης Εστίας της 16ης Ιουλίου) που αποδίδει το σύνολο των εκφάνσεων της κακοδαιμονίας μας,  στον απαράδεκτα υψηλό βαθμό υποτέλειας,   που μας κατατρέχει επί 201 συναπτά έτη.

Αυτή η μακρόχρονη ισοπέδωση μας, με συμφέροντα συμμάχων φίλων  ή και εχθρών μας, που δεν συμπίπτουν ή και που γρονθοκοπούνται με ανάλογα δικά μας, έχει φευ καθιερωθεί ως πορεία πλεύσης μας. Αναπόφευκτα, συσσωρεύονται  έτσι  αδιέξοδα,  σε όλους τους επιμέρους τομείς της χώρας μας, που δεν βρίσκουν λύση και που απειλούν να μας καταπιούν.

Στο πρόσφατο παρελθόν, αυτή ακριβώς  η παντελής απουσία μακροχρόνιου προγραμματισμού, αυτή η αδυναμία αποτελεσματικής προάσπισης των εθνικών μας συμφερόντων, αλλά και η χειμάζουσα πεποίθηση ότι «δεν μπορούμε να μην υποκύπτουμε στις έξωθεν επιταγές», οδήγησε σε σωρεία καταστροφών, που ετοιμάζουν  την εξαφάνιση του ελληνικού στίγματος, από τον παγκόσμιο χάρτη των ανεξάρτητων κρατών. Ενδεικτικά και μόνον αναφέρουμε τα εγκληματικού περιεχομένου  μνημόνια. Αυτά, όπως είναι γνωστό,  όχι μόνο υπογράφηκαν από τις εκάστοτε κυβερνήσεις μας  της τελευταίας δεκαετίες, αλλά επιπλέον και αφού στη συνέχεια έγινε  και επισήμως γνωστός ο  λόγος για τον οποίον θυσιάστηκε η Ελλάδα.  Που ήταν δηλαδή, ως γνωστόν, η διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών, αλλά που όμως παρά ταύτα δεν αναζητήθηκε οδός σωτηρίας στην αναθεώρηση του  περιεχομένου τους. Αντιθέτως,   εξακολουθούμε  να υπηρετούμε με ευλάβεια το ανήθικο, από πλήθος απόψεων, αυτό χρέος. Αναφέρουμε ακόμη την πλήρη παράνοια  της χώρας μας, της οποίας ο πληθυσμός αιμορραγεί και  φτωχοποιείται διαχρονικά σε σύγκριση με το σύνολο των λοιπών βαλκανικών χωρών, αλλά όμως πειθήνια καταβάλλει  στη Γερμανία κλάσμα των χρεών που η ίδια της οφείλει από το κατοχικό δάνειο και τις βαρβαρότητες της κατοχής. Και δεν  απαιτεί,  με νύχια και δόντια, επί 81 χρόνια,  την πληρωμή του.  Να αναφερθούμε και στα εθνικά μας προβλήματα, που μεταξύ των οποίων  οι κυβερνητικές μας επιλογές ανέχτηκαν ουσιαστικά στην Κύπρο το καθεστώς εισβολής του  Αττίλα εκεί, αλλά όμως θεώρησαν ότι  δεν υπάρχει θυσία που να μην οφείλουμε να επωμιστούμε, προκειμένου να  υπερασπιστούμε την Ουκρανία, μετά την εισβολή της Ρωσίας εκεί. Εμφανώς, σιωπηρώς  αποδεχτήκαμε ότι η προσβολή της δημοκρατίας ήταν ανώτερη στην περίπτωση της εισβολής της Ουκρανίας, σε σύγκριση με την αντίστοιχη της Κύπρου.  Να προσθέσουμε και την υπογραφή της προδοτικής συμφωνίας των Πρεσπών, που από ότι δυστυχώς διαφαίνεται από τις πρόσφατες δηλώσεις του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, οδεύουμε ολοταχώς και σε «Πρέσπες του Αιγαίου». Να τελειώσουμε με το δραματικό ξεπούλημα του συνολικού δημόσιου πλούτου μας, που φευ και αυτό έχει υπογραφεί από ελληνικές κυβερνήσεις, και που παραπειστικά εμφανίζεται ως «επένδυση». Ακόμη, να προσθέσουμε  την επίσημη αποδοχή μεταναστών, ως λύση στο δραματικό δημογραφικό μας πρόβλημα, αλλά και  την υιοθέτηση  ακραίας μορφής  νεοφιλελευθερισμού, που φθάνει ήδη να απειλεί με  ιδιωτικοποίηση βασικές υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, παρότι έχει ήδη  προκαλέσει το  σιδηροδρομικό έγκλημα των Τεμπών.

Επίκαιρα, συνεπώς, παρά ποτέ τα επιμέρους  θέματα, που διαπραγματεύεται η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη στα έξι κεφάλαια του νέου της βιβλίου, «Εθνικά, Οικονομικά, Ανεκπλήρωτες απαιτήσεις μας, Ευρώ και εθνικό νόμισμα, Πόλεμος στην Ουκρανία και Ομιλίες.