Με μια ανάρτηση που στιγματίζει την πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στη θηριωδία που γίνεται στη Γάζα, η Μαρία Καρυστιανού, στέκεται στο πλευρό των χαροκαμένων μανάδων της Παλαιστίνης και απέναντι στη διεξαγόμενη -σε ζωντανή μετάδοση- γενοκτονία ενός ολόκληρου λαού.
Όπως γράφει, «Οχι. Αρνούμαι να πιστέψω πώς ήταν αυτή η φωνή της Ελλάδας… Δεν είναι δική μας αυτή η ντροπιαστική επιλογή. Η δική μας φωνή δεν συντάσσεται με το σκοτάδι. Η δική μας φωνή είναι άλλη από τη φωνή τους κέρδους και του μίσους», δίνοντας έμμεση αλλά σαφή απάντηση στις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Και συνεχίζει λέγονας ότι «Οφείλουμε να σταθούμε στην σωστή πλευρά της ιστορίας», καθώς και «να διαμαρτυρηθούμε, να στηρίξουμε, να βοηθήσουμε». Τέλος, ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «τώρα μας καταδικάζουν και ως συνεργούς σε δολοφονίες άμαχου πληθυσμού, σε δολοφονίες παιδιών».
Δείτε την ανάρτηση:
«Αβάσταχτος ο πόνος , η αδικία , η απελπισία…
Πόση θλίψη Θεέ μου…
Ποιοί είναι αυτοί που αποφασίζουν ποιός θα έχει να φάει και ποιός να γιατρευτεί;; Με ποιο δικαίωμα κάποιος αποφασίζει για άλλον αν θα ζήσει ή θα πεθάνει;
Η ανθρωπότητα υποφέρει. Στέγνωσε από ανθρωπιά και σεβασμό.
Η μυρωδιά του θανάτου μας καίει ολόγυρα!
Σε ένα βαθύ επίπεδο όλοι το αισθανόμαστε αυτό… αν όχι δεν ανήκουμε πλέον στους ανθρώπους…
Οφείλουμε να σταθούμε στην σωστή πλευρά της ιστορίας.
Να διαμαρτυρηθούμε, να στηρίξουμε , να βοηθήσουμε.
Την ξέρουμε καλά αυτήν την μυρωδιά. Τον έχουμε νιώσει αυτό τον κεραυνό στα μύχια της ψυχής μας!
Κουβαλάμε στα κύτταρά μας χρόνια ξεριζωμού, πολέμου, θανάτου, σκλαβιάς.
Πώς γίνεται να μην κατανοούμε, να μην συμπονούμε, να μην κοιτάμε προς τα εκεί;
Σταματήσαμε να λογιζόμαστε για άνθρωποι;
Οχι. Αρνούμαι να πιστέψω πώς ήταν αυτή η φωνή της Ελλάδας… Δεν είναι δική μας αυτή η ντροπιαστική επιλογή. Η δική μας φωνή δεν συντάσσεται με το σκοτάδι. Η δική μας φωνή είναι άλλη από τη φωνή τους κέρδους και του μίσους.
Τον γνωρίζουμε αυτόν τον πόνο, χάσαμε και εμείς τους πιο αγαπημένους… Αρνούμαστε να μείνουμε θεατές της πιο φρικτής τους φαντασίωσης.. και τώρα μας καταδικάζουν και ως συνεργούς σε δολοφονίες άμαχου πληθυσμού, σε δολοφονίες παιδιών!
Ήμαρτον!
Ως άνθρωπος και ως μητέρα στέκομαι με σκυμμένο κεφάλι μπροστά στις μαχόμενες μάνες…
Σιωπούμε όταν τα μωρά κοιμούνται, όχι όταν πεθαίνουν…
Όταν πεθαίνουν, χρέος μας είναι να γινόμαστε θεριά ανήμερα ….
Χρέος μας!
“«Οὒτοι συνέχθειν,ἀλλά συμφιλεῖν ἔφυν”…»
ΠΗΓΗ ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ