Δεν ανάβω το air-condition – ανοίγω το παράθυρο, κι αντί για τη δροσιά του Μάη μπαίνει η κάψα του Ιούλη και μαζί η λαύρα που ξερνάν οι εξωτερικές μονάδες των κλιματιστικών των άλλων… Δροσίζεστε πουλάκια μου, που ψηφίσατε Μητσοτάκη; Κακώς, έπρεπε να ψήνεστε στην Κόλαση του Δάντη (όχι του τραγουδιστή) ή να πρωταγωνιστείτε σε πίνακα του Ιερώνυμου Μπος, με τους διαόλους να τσιμπάν με τις πηρούνες τα λευκά σας …κουλουράκια. Ωστόσο το θέμα μας σήμερα είναι άλλο, οπότε τραβάτε δίχως τύψεις για μπάνιο – και καλό πνίξιμο!
Οι υπόλοιποι, ακούστε την σημερινή παραβολή: Ο Ιμμάνουελ Καντ, ο φιλόσοφος ντε, ήτανε κομματάκι άτεγκτος σε θέματα ηθικής. Άτεγκτος και λίγα λέμε, σε βαθμό να ισχυριστεί πως δεν μπορούν να υπάρχουν ψέματα που λέγονται για καλό. Ας λέει η δικιά σου «-Είσαι πολύ ωραίο παιδί, αλλά…» όταν της ζητάς ραντεβού, μόλο που άνετα περνάς για δίδυμος του Κουασιμόδου. Ας είπες κάποτε: «-Έχεις πολύ όμορφα μάτια, όμως…» ενώ από μέσα σου τραγουδούσες «-Πολλά έχουν δει τα μάτια μου, μα αυτό μου φέρνει τρόμο – α, α, α, α!» Για τον Καντ, δεν υπάρχουν λευκά ψέματα και κατά συνθήκη ψεύδη: η αλήθεια είναι αλήθεια κι όποιος τη ματσακονεύει υποπίπτει σε μέγα ηθικό σφάλμα, χάνει το δίκιο του, πέφτει μες τα αίματα και τα λοιπά. Έδωσε μάλιστα κι ένα παράδειγμα, που έκτοτε έχει συζητηθεί πολύ.
Φανταστείτε λοιπόν πως βλέπετε από το παράθυρο έναν άντρα κάτασπρο από το φόβο, να τρέχει τοίχο-τοίχο σαν το ποντίκι, κοιτάζοντας με αγωνία πίσω του πριν χωθεί στην πόρτα του μπακάλικου που είναι προσωρινώς κλειστό τα τελευταία είκοσι χρόνια, ένεκα η κρίση. Δεν περνάν δυο λεπτά και να σου χτυπάει το κουδούνι ένας τύπος που μπροστά του ο Φρέντυ Κρούγκερ μοιάζει Αρσακειάδα. Δολοφόνος με πιστοποιητικό αναγνωρισμένο από το ΑΣΕΠ – και για να μην υπάρχει αμφιβολία, στο χέρι κρατάει ένα τσεκούρι μεγαλύτερο κι από εκείνο που κουβαλούσε ο νάνος στον «Άρχοντα των Δακτυλιδιών»…
«-Καλησπέρα σας και με συγχωρείτε για το ακατάλληλο της ώρας», σας λέει σε άπταιστα γερμανικά, τη γλώσσα που έγραφε ο Καντ. «…Που πήγε ο Μαδαφάκας;» συμπληρώνει, με το μάτι να παίζει ανεξέλεγκτα. Ας πούμε ότι δεν φοβάστε (που φοβάστε) και πως (λέμε τώρα) απαντάτε ελεύθερα. Τι λέτε; Θα σκεφτόσασταν ίσως να κάνετε κι εσείς τον Γερμανό: «-Ποιος είναι ο Μαδα-τέτοιος, εγώ μόνο τον Μαραβέγια ξέρω…» ή «-Δεν είδα κανέναν, να σας κεράσω ένα φοντάν;» ή πάλι «-Τον είδα να στρίβει στη γωνία, μα τον Άη Σπυρίδωνα!» Αν είσαστε τέρας ψυχραιμίας, ίσως να λέγατε ακόμη: «-Ατυχία, μεγάλε… Πρόλαβε ο …μαργιόλης και πήρε ταξί!» Δεν είναι φανταστική ιδέα;
Κακή, ψυχρή κι ανάποδη, θα έλεγε ο Καντ. Η μόνη σωστή απάντηση, σύμφωνα με τον φιλόσοφο, θα ήταν: «-Χώθηκε στην πόρτα του μπακάλικου που είναι προσωρινώς κλειστό τα τελευταία είκοσι χρόνια, ένεκα η κρίση!» Οτιδήποτε άλλο θα ήταν ψέμα, απάτη που θα δικαίωνε ηθικά τον φονιά, νομιμοποιώντας τον να κατακρεουργήσει το θύμα του. Τότε μάλιστα η αμαρτία θα έπεφτε σε εσάς, καταραμένε αναγνώστη! Υπάρχει όμως κανείς σας που θα απαντούσε έτσι; Όχι… Μα και βέβαια όχι, θα πείτε…
Οχιά να σας φάει, ρε ανεγκέφαλα πλάσματα, μέρες που είναι! Αφού θα το πουλούσατε το παραμύθι και θα κόβατε κι απόδειξη, γιατί τότε ξιφουλκείτε να πάρετε τα κεφάλια των φουκαράδων που ενώπιον των επίδοξων δολοφόνων τους τολμούν να ψελλίσουν πως δεν υπάρχει κλιματική αλλαγή; Τι θέλετε να κάνουν τα ανθρωπάκια μπροστά στον Σβαμπ, τον Σόρος, τον Χαράρι και τον Μπιλάκο τον Γκέητς; Να πουν «-Μάγκες η αλήθεια να λέγεται: υπάρχει κρίση εξαιτίας κάτι νομάτοι απαυτώνουν το κλίμα και άρα και συνεπώς, σφάξτε με αγάδες μου να αγιάσω»;
Πίσω στα βασικά, πριν μου ανέβει η πίεση κι έρθει το ΡΕΟ του Στρατού να με παραδώσει στους υπάλληλους του Χρυσοχοΐδη: Ορθή (κατά το δυνατόν) πρόσληψη της πραγματικότητας έχει εκείνος που έχει ελευθερία βούλησης κι εκείνη (το υποκείμενο, όχι το περιοδικό) που πλάθει την ιστορία της από μόνη της, γκέγκε; Στον κόσμο της ΤΙΝΑ (του There Is No Alternative, όχι της θεάς της Rock που τραγουδά πια στους ουρανούς) δεν υπάρχουν ούτε επιλογές ούτε αντίληψη, γιατί δεν υπάρχουν πολίτες.
Οι κολίγοι, ως αντικείμενα, δεν τα παν καλά με την αντικειμενική αλήθεια. Από άμυνα. «-Ποιος έσπασε τα πιάτα, Μαρία; // – Η γάτα, κυρία!» Το ίδιο πρόβλημα έχουν κι οι ιεραρχίες, μια που το έφερε η κουβέντα: «-Ρε ζαγάρ’, ποιος γκάστρωσε την κυρία επί των τιμών της Βασίλισσας; // – Δεν γνωρίζω κύριε φρούραρχε, εγώ είχα σκοπιά στον Βόρειο Πύργο… // – Το ήξερα, Τζακ, οι τοξότες του Βασιλιά είναι τζέντλεμεν!» Μόνο να γελοιοποιηθεί μπορεί κανείς, όταν αξιώνει να λογοδοτήσουν για το χάλι του πλανήτη άνθρωποι τόσο ζορισμένοι που για να αποφύγουν το πρόστιμο της τροχαίας είναι ικανοί ακόμη και να ισχυριστούν πως η διάβαση μπήκε εκεί αφότου είχαν παρκάρει…
Στην νεοφεουδαρχία δεν μπορεί να υπάρξει ορθός λόγος, γιατί αυτός προαπαιτεί τη δημοκρατία. Δεν υπάρχει επιστήμη, αλλά θρησκεία – συνεπώς δεν υπάρχει αντίλογος, παρά δεισιδαιμονίες ή αιρέσεις, το πολύ-πολύ. Την αλήθεια, την αντέχουν μονάχα οι ελεύθεροι άνθρωποι. Όσους έχουν το αυτεξούσιο μπορείς να φέρεις προ των ευθυνών τους, όχι τα ανδράποδα. Τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να πιστεύουν στον Άη-Βασίλη, ακριβώς επειδή έχουν περιορισμένη πρόσβαση στην τύχη τους. Στην πορεία βεβαίως μεγαλώνουν κι αγοράζουν για πάρτη τους ό,τι γουστάρουν, δηλαδή ό,τι είδαν στη διαφήμιση…
Για τους σκλάβους η άρνηση της πραγματικότητας συχνά αποτελεί λύτρωση. Όποιος θέλει να στερήσει την παραμυθία από τους τσαλακωμένους, στο όνομα μιας αντικειμενικής αλήθειας χωρίς την προοπτική της ανάστασης, έχει για καρδιά μια μπάλα από τιτάνιο. Η συνομωσιολογία κι ο αρνητισμός των «ψεκ» και των λοιπών …παρακαντιανών, δεν είναι προϊόν αμορφωσιάς αλλά πολιτικής απελπισίας. Στην άλλη πλευρά, η φορτωμένη καλές προθέσεις έγνοια (το «έ» με άλφα…) σφιχταγκαλιάζεται με τη χρηματοδοτούμενη και πάντοτε κρατικά εγκεκριμένη αβάντα στα οράματα των ελίτ. Ολόκληρες μοίρες βολεμένων και «ακτιβιστών» μας βομβαρδίζουν αδιάκοπα με μανιφέστα ενάντια στην κλιματική αλλαγή, αρθρογραφώντας (επ’ αμοιβή) σε μέσα που ανήκουν σε ιδιοκτήτες τάνκερ, συνήθως.
Οι γονείς μου με έμαθαν να σέβομαι το περιβάλλον δίχως να χρειάζομαι χορηγό και χωρίς να πρέπει να με φοβερίζει κανείς με τις φωτιές τις κόλασης, όπως οι Καπουτσίνοι τον αδαή κοσμάκη. Στη «Σχολή Χειροπρακτικής της Σαβάνας και Ξεματιάσματος των Βουβάλων», στο Πανεπιστήμιο του Λιμπόπο, διδάχθηκα πως οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν ζημιά στα οικοσυστήματα και να επηρεάσουν το κλίμα με τρόπο συχνά απρόβλεπτο. Ωστόσο μετά από δώδεκα χρόνια ξεπαγιάσματος δίχως σοβαρή θέρμανση – ένεκα μνημονίων – είμαι κομματάκι σκεπτικιστής. Για αρχή, δεν επιτρέπω σε κανέναν που ζει με το κλιματιστικό στο φουλ ή πάει με το αυτοκίνητο στο περίπτερο, να μου ζαλίζει τον έρωτα για την ανθρωπογενή υπερθέρμανση του πλανήτη. Με τους άλλους, τις πιο πολλές φορές, μπορώ να συζητήσω.
Παρόλα αυτά ο Καντ επιμένει: η αλήθεια über alles! Πιθανόν αυτός είναι κι ο λόγος που πολλοί σοβαροί άνθρωποι που τάσσονται υπέρ του αναδυόμενου πολυπολικού κόσμου, εκθέτουν όλο και πιο συχνά τους προβληματισμούς τους σχετικά με την κλιματική κρίση. Δεν ξέρω, ίσως έχουν δίκιο… Το βέβαιο είναι πως τα μεγάλα προβλήματα του κόσμου θα τα λύσουν οι ελεύθεροι λαοί κι όχι τα λαμόγια. Αν ζούσαμε σε μια ανεξάρτητη χώρα κι είχαμε να κάνουμε με τον Πούτιν, τον Σι Σιπίνγκ ή τον Μόντι, ίσως να σας έγραφα κι εγώ τις ανησυχίες μου για το κλίμα, που τόσοι και τόσοι γαϊδάροι το τρώνε.
Προς το παρόν, ζούμε στον απόπατο της Άγριας Δύσης, στην Ελλάδα του Μητσοτάκη, που μας τον φόρτωσαν τα ζώα πριν επιστρέψουν στη θάλασσα. Αντιμετωπίζουμε κατά συρροήν δολοφόνους που τριγυρνάν με τη χειροβομβίδα απασφαλισμένη. Όταν με ρωτήσουν που είναι ο ανθρωπάκος, δεν θα τον δώσω στεγνά, νίβοντας τα χέρια μου ως άλλος Πόντιος Πιλάτος. Θα φωνάζω από το πηγάδι, όπως ο Πόντιος στο ανέκδοτο που τον έψαχναν οι Γερμανοί: «-Εγώ λέω πως μάλλον πήγε κατά το βουνό…»
ΥΓ1: Θα πρέπει να πιστωθεί στους «ψεκασμένους» πως όλο και πιο συχνά τα τελευταία χρόνια πέφτουν μέσα στις δυστοπικές τους προβλέψεις – δυστυχώς… Αντίθετα, ο χαζοχαρούμενος ενθουσιασμός με τον οποίο οι διανοητές της «αριστεράς και της προόδου» αρπάζουν στον αέρα τα κάθε λογής τυράκια που τους πετάνε οι ελίτ, διαρκώς τους εκθέτει ανεπανόρθωτα.
ΥΓ2: Οι «σωτήρες μας» τολμούν να πιάνουν στο στόμα τους το φαΐ του κόσμου… Όσοι μαζεύετε από τώρα συνταγές μαγειρικής με έντομα, να ξέρετε πως στην απίθανη περίπτωση που βρεθώ καλεσμένος σας θα πάρω και δεύτερη μερίδα. Οι άνθρωποι μας στην Αφρική, την Ασία και σε άλλες περιοχές του κόσμου τα εκτιμούν ιδιαιτέρως – ιδίως τις ζουμερές, τρυφερές τους προνύμφες. Έτσι όμως ασυλλόγιστα που τα βρίσκετε με τους φονιάδες, ούτε καν σας περνάει από το μυαλό πως όλα τούτα μπορεί και να γίνονται για να μη φάνε ποτέ τα αδέρφια μου κρέας, ούτε ποτέ να χορτάσουν ψωμί, ούτε να πιουν μέσα στον καύσωνα ένα ποτήρι κρύο νερό. Κι αυτό, μαδαφάκες, με πειράζει πολύ…
