(……εγχείρημα σκέψης)
Η μετάβαση από τον πολιτικό μεταπρατισμό και την επιφατική Δημοκρατία στην ουσιαστική Δημοκρατία και την Πολιτική απαιτεί την αποκατάσταση του συνόλου των Θεσμών αυτής της Χώρας στην ουσία τους με γνώμονα το Κοινωνικό συμφέρον και το συμφέρον της Πατρίδας
Απαιτεί πρωτίστως Κοινωνική συνειδητοποίηση, ατομική και συλλογική βούληση εμπέδωσης της Δημοκρατίας και των Θεσμών της
Απαιτεί άσκηση των Εξουσιών με αποκλειστικό γνώμονα το Λαϊκό Συμφέρον και το συμφέρον της Πατρίδας αλλά και ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΣΗ ουσιαστικού Κοινωνικού Ελέγχου αυτών των Εξουσιών σύμφωνα με τις επιταγές του Συντάγματος
Όλα αυτά περνάνε κατά βάση από την ατομική και συλλογική ευθύνη των Πολιτών
Άρα, ο ατομικός και παραπέρα ο συλλογικός επαναπροσδιορισμός είναι ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ της Ανατροπής και της Μετάβασης στην Ουσιαστική Δημοκρατία, ζητούμενη Αξία εδώ και εννέα 10ετιες
Αυτό δεν μπορεί να γίνει απ’ τον καθένα μας και απ’ όλους μαζί, ούτε ανώδυνα, ούτε “καναπεδάτα” συγχωρήστε μου την έκφραση
Αυτή η δωδεκαετία αποτελεί τη δυσκολότερη φάση της μεταπολεμικής Ελλάδας και τη βιώνει στην κυριολεξία ο μισός πληθυσμός της Χώρας
Παρά το γεγονός ότι χάθηκε αυτή την 12ετία, για την πλειοψηφία των νεοελλήνων, περίπου το 50% των εισοδημάτων που είχαν την περίοδο του 2008-2009 εν τούτοις, αν εξαιρέσει κανείς τις πρώτες αυθόρμητες αντιστάσεις απέναντι στην επιβολή της οικονομικής κατοχής και της απώλειας της κυριαρχίας της Χώρας, όπως προέβλεπε το «βασικό μνημόνιο» του 2010, εν συνεχεία υπήρξε αδράνεια που προοδευτικά μετατράπηκε σε ακούσια αποδοχή της οικονομικοπολιτικής δουλείας που έχει την Χώρα ενέχυρο και επίσημα με την τρίτη μνημονιακή σύμβαση που υπέγραψε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για ένα αιώνα !!!
Σήμερα μέσα από το «παγκόσμιο σχέδιο» της διάσωσης της οικονομικής φούσκας, των κατόχων του πλούτου νεοφεουδαρχών και των συνεργατών τους, που δημιούργησε η μετατροπή της παραγωγικής οικονομίας, του άλλοτε Δυτικού κόσμου, σε χρηματοπιστωτική οικονομία του φαινομένου χρήματος και του χρηματιστηριακού τζόγου, τα πράγματα για την Ελληνική κοινωνία δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι καθίστανται τραγικά!
Αν δεχτούμε το δυστοπικό νεοφεουδαρχικό σχέδιο περιφεριοποίησης και αποβιομηχανοποίησης της Ευρώπης και ταυτόχρονης περιθωριοποίησης των κοινωνιών της, σχέδιο για το οποίο είχα αναφερθεί εκτενώς από το 2016 στο ελεύθερο ραδιόφωνο της ΕΡΤΟΠΕΝ, μιλώντας τότε για κολεκτιβοποίηση της Ευρώπης, αλλά και σε άρθρο με αφορμή την ισλαμοτρομοκρατία και το προσφυγικό ζήτημα το 2017, καταλαβαίνει κανείς τι μπορεί να συμβεί στην αποπαραγωγικοποιημένη και καθημαγμένη από το παρατεταμένο χρεοστάσιο Ελλάδα
Οι λύσεις στο πολιτικό πρόβλημα της Χώρας είναι δύσκολες και επίπονες όσο και οι δυστυχείς πιο πάνω διαπιστώσεις για την κατάσταση της Χώρας, που τα σχέδια των «συμμάχων» την θέλουν χώρο!
Αυτή η περίοδος είναι ίσως η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ μέσα από την αυτοκριτική και τη Συλλογική Σκέψη να επιχειρήσουμε σαν κοινωνία να δώσουμε λύσεις
Λύσεις που εκφεύγουν των «πολιτικών δοξασιών» που ενστερνίζονται μεγάλα τμήματα της κοινωνίας μας που αποφεύγουν την Σκέψη και κυρίως την Αυτοκριτική
Γιατί οι πλειοψηφούντες συμπολίτες ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΜΟΙΡΟΙ του χρονίως και φρενήρους κατήφορου της Πολιτείας μας και για έναν επι πλέον λόγο
Γιατί την ιστορία των Χωρών την γράφουν οι κοινωνίες και όχι οι «Λουδοβίκοι» της εκάστοτε παραχωρημένης εξουσίας
Υπάρχουν λύσεις
ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΜΩΣ;
Τα σέβη μου
