Δύο λέξεις έχουν εισβάλλει με ένα αλλόκοτο περιεχόμενο στην καθημερινή μας γλώσσα και στην πολιτική σύγκρουση:
Η “παρένθετη” μητέρα και η “τεκνοθεσία”.
Διευκρινίζω: Μητέρα-μάννα υπάρχουν. Παρένθετη μητέρα ή παρένθετη μάννα δεν υπάρχουν. Μια γυναίκα είναι μητέρα ή δεν είναι. Αν κάνει παιδί για να το “πουλήσει” δεν είναι μητέρα και μάννα αλλά κάτι άλλο και αυτό το κάτι άλλο δεν έχει προσδιοριστεί ακόμα η φρικτή λέξη που θα το εκφράζει.
“Τεκνοθεσία”, επίσης, δεν υφίσταται. Η γυναίκα γεννάει, τεκνοποιεί, τίκτει, δεν “τεκνοθετεί”.
Η διαφορά είναι ουσιώδης και τεράστια. Το τέκνο, το παιδί δεν είναι πράγμα για να τοποθετείται οπουδήποτε. Δεν είναι επίσης αντικείμενο για να το τοποθετεί(!) από δω και από κει οποιοσδήποτε και οποιαδήποτε.
Βλέπετε για να μεταλλαχθεί σε βάθος η κοινωνία, η λεγόμενη “πολιτική ορθότητα” πρέπει πρώτα να αλλοιώσει την ουσία “ιερών” λέξεων και νοημάτων και κατά συνέπεια να καταστρέψει την ίδια την γλώσσα μας, που είναι η ουσία της ύπαρξης μας.
Παναγιώτης Λαφαζάνης
Nuntiusweb
Κι όπως το θέατρο σκιών διδάσκει κι εφαρμόζει,/ο Μπαρμπαγιώργος στέφεται τώρα τον …Καραγκιόζη!/ Στέφεται “δόξη και τιμή” κι επίσημα με …χάρη,/κουμπάρο αφού στο “γάμο” του θά ‘χει το …Χατζατζάρη./Νόμος ψηφίσθη εν τη βουλή και με … πλειοψηφία,/ η …ισότης επικράτησε μ’ αυτή την κωμωδία./Πρώτος το νομοσχέδιο ψήφισε ο Μητσοτάκης,/διαταγή εξ Αμερικής και …σούζα ο “Κουλ(αράκ)ης”./Κι ακλούθησε κι ο κρητικός σύντεκνος Ανδρουλάκης/ με ρίσκο, μη στο στόμα του τον πιάσει δα ο …Πολάκης./Μα ψήφισε κι ο Άδωνις δίπλα στο Μητσοτά-ρα:/”σύκα , φτερά και πούπουλα”, τσίριξ’ η σάρα- μάρα…/(Αυτόν αν κάνεις υπουργό κι άμα του δώσεις θέση, /ακόμη ως και το… “ΣΥΡΙΖΑ” θερμά θέ’να επαινέσει!/ Κι αφού προπάντων το “υπουργός” μετράει γι’ αυτόν τον τύπο,/ για νόμο ετούτος ψήφισε των Σόδομων το ρύπο!…/ Και φυσικά ψήφισαν “ναί” Stefanos και Μπιμπίλας/και νόμος τώρα γίνηκεν ο “γάμος” της …ξεφτίλας./ Τώρα επιτέλους θα μπορούν κι “αυτοί” στην κοινωνία/να λεν πως έχουν … σύζυγο, παιδιά και …μεγαλεία./Κι όπως θέ’να πληθύνονται κι αχλάδα δεν θ’ αφήσουν,/θα επιδιώξουν πια στη γης “αυτοί” να επικρατήσουν!/(Η κολοβή μας η αλεπού, το λέει κι η παροιμία,/δε θέλει πια να βλέπει ουρά σ’ άλλη αλεπού καμία…)/