ΝΙΚΟΣ ΣΙΜΟΣ
Η διπολική Βρετανία λέει ότι δεν θέλει μια άμεση σύγκρουση με τη Ρωσία, ενώ δηλώνει ότι οι πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς που παρέχονται στην Ουκρανία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να χτυπήσουν βαθιά στη Ρωσία.
Ο Γερμανοφιλανδός επιχειρηματίας, Dotcom, επιχειρηματολογεί επ’ αυτού, αναφέροντας πως τέτοιου είδους επιχειρήσεις θα πραγματοποιούνταν ή μπορούν να πραγματοποιηθούν με τη βοήθεια ειδικών των Βρετανικών υπηρεσιών που μπορούν να χειριστούν τα οπλικά αυτά συστήματα μεγάλου βεληνεκούς.
Είναι όντως διπολική η Βρετανία;… ασφαλώς και όχι!
Το γεγονός ότι δεν δηλώνει επίσημα την, έτσι κι αλλιώς, ενεργή συμμετοχή της στο Ουκρανικό μέτωπο οφείλεται στην αστεία, στα όρια της φαιδρότητας πολλές φορές, υποκρισία της υποτιθέμενης βρετανικής και επέκεινα «δυτικής διπλωματίας» που μετά το πολιτικό φιάσκο Μέρκελ – Ολάντ με την αποκάλυψη της σκοπιμότητας των υποτιθέμενων συμφωνιών Minsk 1&2 στρουθοκαμηλίζουν νομίζοντας ότι δεν καταλαβαίνει ο υπόλοιπος κόσμος την επικίνδυνη και εμφανή – παραδοσιακά αυτό – υποκρισία της.
Είναι δεδομένο ότι αρκετά στελέχη των στρατιωτικών και μυστικών υπηρεσιών της Βρετανίας εμπλέκονται και στην δολιοφθορά του αγωγού North Stream 2 αλλά και στην ενεργό συμμετοχή τους στις επιχειρήσεις του Ουκρανικού μετώπου.
Άλλωστε έχει καταγγελθεί επάλληλα τόσο από το υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσικής Ομοσπονδίας και από το αντίστοιχο της άμυνας η συμμετοχή λεγεώνων ξένων στους οποίους περιλαμβάνονται Βρετανοί και μάλιστα και ανώτεροι αξιωματικοί που καθοδηγούν τον Ουκρανικό στρατό που εγγράφει πανωλεθρίες.
Το ότι σε τακτά χρονικά διαστήματα εμφανίζονται ως “πόντιοι Πιλάτοι” στα συμπεράσματα των επιχειρήσεων στο μέτωπο της Ουκρανίας, οφείλεται στην γνωστή «τακτική» της βρετανικής διπλωματίας ιστορικά, στην οποία επιχειρούνταν πάντα τις όποιες αποτυχίες να τις μαζέψει, συνήθως άκομψα, σε βαθμό πολλές φορές γελοιοποίησης.
Όμως στον άλλοτε και σημερινό αγγλοσαξονισμό και στους «συμμάχους» και «κατεχόμενους» του όλα αυτά έμοιαζαν και μοιάζουν… «λεπτομέρειες» αφού κυριαρχούσαν στον πλανήτη πολιτικά για σχεδόν δύο αιώνες.
Σήμερα και στον αιώνα που διανύουμε οι τεκτονικές αλλαγές στον χάρτη ισχύος που έχουν συντελεστεί είναι τέτοιες, που δεν επιτρέπουν τους γνωστούς αγγλοσαξονικούς πολιτικούς αριβισμούς, από τους οποίους αποκόμιζαν γεωπολιτικά και γεωοικονομικά κέρδη που τους καθιστούσαν κυρίαρχους στον πλανήτη τους περασμένους δυο αιώνες.
Να θυμίσουμε ότι στις αρχές Μαΐου ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών David Cameron κατά τη διάρκεια επίσκεψης του στο Κίεβο, δήλωσε ότι η Ουκρανία φέρεται να έχει το δικαίωμα να χτυπήσει ρωσικό έδαφος με βρετανικά όπλα.
Μια δήλωση που αργότερα την «μάζεψαν» στην συνήθη … «αυτοαναίρεση» που όμως αποκαλύπτει τις πολιτικές προθέσεις, όχι μόνο της Βρετανίας, αλλά και των «οίκων» των «ιδιοκτητών του κόσμου» που κινούν ουσιαστικά τα νήματα μιας παγκόσμιας πολιτικής δυσμορφίας, με στόχο την «τελική αναμέτρηση» με τον κόσμο και τις νέες δυνάμεις που απειλούν την πρωτοκαθεδρία των ίδιων και των δυνάμεων του «αγγλοσαξονισμού», που παραδοσιακά πάντοτε υπήρξε ο πολιτικός εκφραστής των προθέσεών τους.
Τους σχεδιασμούς του «νέου αγγλοσαξονισμού» και το ψευδεπίγραφο της δήθεν διπολικότητας τελευταία αποκαλύπτει ο «πολύς» κ Stoltenberg, ΓΓ του ΝΑΤΟ, όπου σε συνέντευξή του στον Economist «προειδοποίησε τη Ρωσία» για το ενδεχόμενο να επικαλεστεί το Άρθρο 5 εάν οι επιθέσεις στον κυβερνοχώρο ήταν «σοβαρές»!
Η Ρωσική Ομοσπονδία έχει επανειλημμένα απορρίψει πολλές δυτικές κατηγορίες για υποτιθέμενη παρέμβαση στις υποθέσεις άλλων κρατών, χαρακτηρίζοντάς τις αβάσιμες και αστήρικτες, αφού έως τώρα τίποτε δεν μπορεί, πέραν των αυθαίρετων «δυτικών» ισχυρισμών, να τις αποδείξει.
Στο ίδιο περιοδικό στην συνέντευξή του ο Jens Stoltenberg, κάλεσε τους συμμάχους του ΝΑΤΟ να άρουν τους περιορισμούς στα χτυπήματα του Κιέβου με δυτικά όπλα σε στόχους στη Ρωσία, πρόταση κατά σύμπτωση ίδια με αυτή του …«διπολικού» Cameron, για να προκαλέσει την απάντηση του προέδρου της Διεθνοτικής Αποστολής της Κριμαίας, Zaur Smirnov, που χαρακτήρισε την «έκκληση» του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg για άρση των περιορισμών στα χτυπήματα στο ρωσικό έδαφος ως προσπάθεια εκφοβισμού της Μόσχας και άσκησης πίεσης στο πλαίσιο της επιτυχημένης προέλασης του ρωσικού στρατού στην πρώτη γραμμή.
Έχω ξαναγράψει ότι η πολιτικοστρατιωτική αποτυχία της άλλοτε Δύσης δεν φτιασιδώνεται στην υπόθεση της Ουκρανίας, στην οποία επι της ουσίας θυσίασε μια χώρα στις γεωπολιτικές επιδιώξεις της, που δεν ήταν άλλες από τον διαμελισμό της Ρωσικής ομοσπονδίας και μέσω αυτής της απόλυτης κυριαρχίας των νεοφεουδαρχών στον πλανήτη, σε μια προ πολλού και διακηρυγμένη δυστοπία, η οποία αποτελεί την προϋπόθεση για την ύπαρξη της νέας φεουδαρχίας, προκειμένου να ελεγχθεί η οικουμένη, η πανίδα ,η χλωρίδα της και βεβαίως ο ανθρωποπληθυσμός της που διακηρυγμένα είναι υπερβολικός για τις στοχεύσεις της νέας φεουδαρχίας.
Την συνολική στρατιωτική της δύναμη την γνωρίζει καλά η Δύση και το ΝΑΤΟ και γνωρίζει πως μόνο με πολλαπλά μέτωπα φθοράς μπορεί να καταφέρει κάτι αν και αυτό από έγκριτους αναλυτές περί τα στρατιωτικά αναφέρεται σαν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΜΦΙΒΟΛΟ ή και ΑΠΙΘΑΝΟ
Από την άλλη ο Ρώσος πρόεδρος έχει πολλαπλά προειδοποιήσει πως οποιαδήποτε χρήση ΝΑΤΟϊκού όπλου μέσα σε Ρωσικό έδαφος θα σημάνει αυτόματα άμεση και σκληρή αντίδραση από την Ρωσία, με τα πυρηνικά όπλα της Ρωσικής υπερδύναμης να βρίσκονται κυριολεκτικά «πάνω στο τραπέζι» των επιλογών.
Δεν χωρά δυστυχώς αμφιβολία, ότι η έσχατη επιλογή της συλλογικής Δύσης είναι η «τελική αναμέτρηση» και αυτό φαίνεται ότι αποτελεί την κυρίαρχη επιλογή των νεοφεουδαρχών που κατευθύνουν από την αρχή την πορεία προς την «οριστική λύση»
Οι διαρκεις προκλήσεις προς την Ρωσία απλά αποτελούν ένα είδος διαρκούς τεστ των αντανακλαστικών της Ρωσικής υπερδύναμης και ένα επικίνδυνο παιχνίδι με την παγκόσμια ειρήνη – που έτσι κι ‘αλλιώς έχει ήδη διαταραχτεί – και τις αντοχές της
Το βέβαιο είναι ότι αν επιχειρήσουν χτύπημα μεγάλου βεληνεκούς οι Δυτικοί η Μόσχα θα απαντήσει σκληρά και τότε…αλίμονο σε όλους μας.
Πάντοτε ευπειθής
