H εκεχειρία της Συρίας και οι Κούρδοι

Είναι, μάλλον, θετικό ότι οι Κουρδικές οργανώσεις έσπευσαν, μπροστά στην εκεχειρία που ανακοίνωσε ο Πούτιν στη Συρία, να ανακοινώσουν τη σύσταση ομόσπονδου κράτους στο πλαίσιο της ενιαίας Συρίας, που προβλέπει και ένα σύστημα ομοσπονδιακής κυβέρνησης στη βόρεια Συρία.

Είναι σίγουρο ότι όλη η προσπάθεια της Τουρκίας επικεντρώνεται τώρα στο να περιορίσει μέχρι εκμηδενισμού το ρόλο των Κούρδων στη Συρία και πολύ περισσότερο να αποτρέψει μια ενιαία Κουρδική ζώνη στα νότια σύνορα της, που θα εκτείνεται από τη Συρία και θα φτάνει στο Ιράκ. 

Αυτός, άλλωστε, ήταν και ο κύριος λόγος που παμπόνηρα ο Ερντογάν εγκατέλειψε τους ισλαμιστές και έτεινε χείρα συνεργασίας προς τη Ρωσία, μόλις είδε ότι ISIS και Al Nousra δεν είχαν μέλλον.

Η Ρωσία σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει, στο όνομα μιας πρόσκαιρης συνεργασίας με το δικτατορικό καθεστώς Ερντογάν, να γυρίσει την πλάτης στους Κούρδους της Συρίας.

Αντίθετα, αν πρόκειται να υπάρξει ειρήνη στη Συρία, οι Κούρδοι πρέπει να αποκτήσουν μια δίκαιη αυτονομία και έναν δίκαιο ρόλο στο πλαίσιο μιας ενιαίας δημοκρατικής Συρίας.

Αλλιώς ένα νέο ”Παλαιστινιακό” θα δυναμιτίσει όλη την περιοχή.

Το συμφέρον της Ρωσίας και της δημοκρατίας στην περιοχή είναι με τους Κούρδους της Συρίας όρθιους, στο τραπέζι των συζητήσεων και με πλήρη δικαιώματα.

Και το Κουρδικό κίνημα, όμως, ιδιαίτερα στη Συρία θα πρέπει να σταματήσει αυτόν τον στενό εναγκαλισμό στον οποίον τους έχουν περιβάλλει οι ΗΠΑ.

Με ένα PYD (Κουρδικό μέτωπο) στη Συρία σε ένα είδος περίεργης και βαρύθυμης πρόσδεσης στις ΗΠΑ, το Κουρδικό κίνημα στη Συρία αλλά και γενικότερα, δεν θα έχει ιδιαίτερα καλές προοπτικές.

Η αλληλεγγύη μας στους Κούρδους είναι δεδομένη, έμπρακτη και αμέριστη αλλά και οι τελευταίοι πρέπει να προσέξουν πολύ σε αυτήν την κρίσιμη για το ιστορικό τους μέλλον συγκυρία.

Δεν συζητώ, φυσικά, για τη στάση της Ελλάδας, διότι η κυβέρνηση Τσίπρα ακούει για Κούρδους και τρέμει, μήπως ενοχληθεί ο ”αφέντης” Ερντογάν.

Αυτό είναι το δικό μας κατάντημα.