Υπάρχει ένα σημείο καμπής στη ζωή των ανθρώπων όταν πρέπει να πάρουν μια απόφαση. Να κάνουν μια επιλογή. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης έκανε πάλι την δική του, μετά την αποχώρησή του από τον ΣΥΡΙΖΑ εξαιτίας της συνομολόγησης από τον Αλ. Τσίπρα του νέου Μνημονίου. Έφυγε από υπερυπουργός, και καταψήφισε σθεναρά το Τρίτο Μνημόνιο.
Εκτίθεται για μια ακόμη φορά στην πολιτική για να προσφέρει με τις δικές του δυνάμεις ΚΑΙ ΜΟΝΟ, με φορέα το κόμμα ΄΄Δημοκρατικό Κίνημα Εθνικής Απελευθέρωσης΄΄ τίποτα περισσότερο από ότι πάντα προσέφερε διαχρονικά. Ήθος και αμεροληψία με πίστη στην συλλογικότητα. Χωρίς καιροσκοπισμό, μακριά από τον φόβο όποιου αποτελέσματος, στοχεύοντας στην δίκαιη και νόμιμη δράση της λαϊκής αντίδρασης στο σφυροκόπημα που δέχεται ο διαχρονικός Ελληνισμός, τα σύνορα μας και αξίες μας, οι περιουσίες μας και η αξιοπρέπεια μας. Πέρα από τον δήθεν ρόλο εισαγγελέα απόψεων, προθέσεων, επιλογών αλλά και πρακτικών που διάφοροι γνωστοί άγνωστοι του προσάπτουν ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ζητάει την ψήφο μας για συγκρότηση μιας εθνικής και κοινωνικής σωτηρίας. Έχει αποδείξει και αποδεικνύει καθημερινά , μέσα από την στάση ζωής και πολιτικής σταδιοδρομίας του ότι η ύπαρξη ενός «αριστερού» βιογραφικού δεν είναι προνόμιο της αριστεράς, είναι δικαίωμα του λαού.
Αρνούμενος να σύρει και συρθεί στην προπαγάνδα του φόβου και τρόμου, (πρακτική καταστολής κάθε αντίδρασης), καλεί (ιδιαίτερα μετά τις τροχιοδεικτικές δικαστικές αποφάσεις χάραξης πορείας ναυτιλλομένων) ενάντια σε ηγεμονικές και αυταρχικές πρακτικές συσπήρωση σε θεμιτές, δίκαιες, συνταγματικές και ανθρώπινες τομές και κατευθύνσεις.
Όταν το τελευταίο προστατευτικό πλαίσιο πρώτης κατοικίας που μας προσφέρουν είναι μια πλατφόρμα, και αυτός που στην ουσία κρίνει εάν δικαιούσαι μία προστασία, είναι οι ίδιες οι τράπεζες και funds, που (εκ του νόμου) διατηρούν διακριτική ευχέρεια ως προς την υποβολή πρότασης ρύθμισης οφειλών και ως προς το περιεχόμενο της και δεν υποχρεούνται σε κάθε περίπτωση που τους απευθύνεται αίτηση να υποβάλουν προτάσεις, για το Δημοκρατικό Κίνημα Εθνικής Απελευθέρωσης δεν είναι θέμα προεκλογικού γούστου, είναι θέμα ανάληψης ιστορικής ευθύνης για την διάσωση της λαϊκής πρώτης κατοικίας (η βάση της Ελληνικής οικογένειας) και την ανόρθωση της ιστορικής και πολιτισμικής Ελλάδας.
