Τελικά ανακοινώθηκε ο αποδέκτης – ή μάλλον η αποδέκτρια – του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης. Αντί του Ντόν. Τραμπ, ο οποίος ήταν το φαβορί (τουλάχιστον κατά τη γνώμη του), το παίρνει κάποια Μαρία κάτι Μασάδο.
Η Μασάδο, για όσους δεν το έχουν μάθει ακόμη, είναι ο θηλυκός Γουαϊδό (με μόνη διαφορά – κεφαλαιώδους όμως σημασίας – ότι σε αντίθεση με το Γουαϊδό, τη Μασάδο δεν την έχει αναγνωρίσει, απ’ όσο ξέρουμε, ο Κούλης. Επομένως, ο Γουαϊδό και όχι η Μασάδο παραμένει νόμιμος πρόεδρος της Βενεζουέλας). Ένα σούργελο είναι η Μασάδο, πράκτορας των ΗΠΑ και της συλλογικής Δύσης, επίδοξη δικτάτορας και καταστροφέας της χώρας της. Πάτωσε στις εκλογές και τώρα ο Ντον. Τραμπ εξετάζει (ή εξέταζε, πριν την επιλογή της στη θέση του) το ενδεχόμενο να την επιβάλει με εισβολή. Το συμβόλαιο που έχει να εκτελέσει η κυρία είναι η επαναποικιοποίηση της χώρας της και η παραχώρηση δωρεάν του πετρελαίου και του χρυσού σε αμερικάνικες πολυεθνικές – πιθανότατα της Blackrock. Σε οποιαδήποτε χώρα θα έπρεπε είτε να έχει εκτελεστεί, είτε να βρίσκεται πίσω από τα σίδερα. Δυστυχώς φαίνεται ότι η Βενεζουέλα του Τσάβες και του Μαδούρο παραείναι δημοκρατική.
Τυπικά, τον αποδέκτη του βραβείου επιλέγει μία “ανεξάρτητη” επιτροπή, που διορίζεται από το Νορβηγικό κοινοβούλιο. Δηλαδή από το κυβερνών εργατικό κόμμα. Για να μη μπούμε σε λεπτομέρειες που ξεφεύγουν από τους στόχους αυτού του άρθρου, ας αρκεστούμε να πούμε ότι ο πρωθυπουργός της Νορβηγίας (και ηγέτης του Εργατικού κόμματος), είναι πολιτικό παιδί του πρώην Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτεμπεργκ. Γενικά συμπεριφέρεται σα σκυλάκι του ΝΑΤΟ, του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και της Ε.Ε.
Δεν ξέρουμε ποιος επέλεξε πραγματικά τον αποδέκτη του βραβείου. Το πιθανότερο είναι ότι την τελική απόφαση την πήρε το Δ.Σ. της Blackrock. Ο Ντον Τραμπ θα μπορούσε άνετα να το είχε κερδίσει, αν δεν έκανε παρασπονδίες στο θέμα της woke ατζέντας και δεν είχε δείξει ασυνέπεια στο θέμα της αντιρωσικής υστερίας. Ας πρόσεχε…
Η συγκεκριμένη επιλογή μπορεί να εκληφθεί και ως ώθηση στον Ντον Τραμπ να προχωρήσει στην εισβολή στη Βενεζουέλα. Υπό την οπτική αυτή, η Νορβηγική επιτροπή Νόμπελ μένει πιστή στις παραδόσεις της. Για παράδειγμα το 1973 απένειμε το βραβείο στο χασάπη Κίσιγκερ, που είχε διατάξει βομβαρδισμούς στο Ανόι, μαζί με το Βιετναμέζο διαπραγματευτή Λε Ντουκ Τχο. “Ο φονιάς με το θύμα αγκαλιά”. Έλα που ο Βιετναμέζος αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο μαζί με το χασάπη και “τους το πέταξε στα μούτρα”. Η επιτροπή πήρε το μάθημά της και έκτοτε αποφεύγει τις κακοτοπιές: Βραβεύει χασάπηδες, χωρίς να τους τσουβαλιάζει με τα θύματα.
Η νικήτρια των καλλιστείων Ειρήνης, Μασάδο, αφιέρωσε το βραβείο – σε ποιον άλλο; – στο Ντον Τραμπ. Δεν ξέρουμε με τι σκεπτικό. Το πιθανότερο πάντως είναι ότι ο Ντον δεν είναι ικανοποιημένος με μια απλή αφιέρωση.
Από μια άποψη, η απονομή στη Μασάδο ήταν για τη νορβηγική επιτροπή μία σολομώντεια λύση: Αν έδινε το βραβείο απευθείας στον Ντον Τραμπ, θα ξεφτιλιζόταν τελείως – όλοι θα θεωρούσαν ότι υπέκυψε σε πιέσεις. Πάλι το να το δώσει σε υποψήφιους όπως ο Χουσάμ αμπού Σαφίγια, η Φρανσέσκα Αλμπανέζε ή η Χιντ Ρατζάμπ είναι εκτός συζήτησης – ούτε τα αφεντικά θα συμφωνούσαν και θα ήταν και αντίθετο σε όλες τις παραδόσεις της επιτροπής. Έκανε έτσι τη σωστή επιλογή: επέλεξε μία υποψήφια που διαφέρει από τον Ντον Τραμπ μόνο σε ένα πράγμα: το ότι είναι χειρότερη. Στο κάτω-κάτω, ο Ντον δεν επιδιώκει σκόπιμα να διαλύσει τη χώρα του (άλλο αν οι κινήσεις του εκεί οδηγούν).
Και τώρα, τι;
Το ερώτημα είναι τι θα κάνει τώρα ο Ντον Τραμπ. Στο κάτω-κάτω είχε επενδύσει πολλά σε αυτό το βραβείο και η απόρριψη της υποψηφιότητάς του είναι “χυλόπιτα” ολκής. Η άποψή μου είναι γνωστή: ήταν ο καταλληλότερος υποψήφιος. Η λίστα αυτών που τον είχαν προτείνει ήταν τεράστια και περιελάμβανε μεταξύ άλλων τον ίδιο το Νετανιάχου. Επομένως η απονομή σε μια τυχάρπαστη είναι προσβολή και στον τελευταίο.
Αναζητήσαμε αντιδράσεις του Ντον στο λογαριασμό του στο Truth Social, αλλά αυτή τη στιγμή έχει πέσει. Προφανώς δεν είμαστε οι μόνοι που θέλουμε να μάθουμε τι μέλλει γενέσθαι.
Κατά τη γνώμη μου, έχει μια σειρά επιλογές, άλλες καλύτερες, άλλες χειρότερες.
- Η χειρότερη επιλογή απ’ όλες θα είναι να περιμένει μήπως και το πάρει του χρόνου. Αν και είναι αρκετά πιθανό να συμβεί αυτό, το πιθανότερο θα είναι να το μοιραστεί με το γνωστό αγωνιστή για την ειρήνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα Νετανιάχου. Όπως και να το κάνεις, μισό Νόμπελ και με ένα χρόνο καθυστέρηση είναι λίγο ξεφτίλα. Ιδιαίτερα με δεδομένο ότι ο Ομπάμα το είχε πάρει, μόνος του, στον πρώτο χρόνο της πρώτης θητείας του. Αν ο Ντον Τραμπ το πάρει στο δεύτερο χρόνο της δεύτερης θητείας και χρειαστεί και να το μοιραστεί, η ξεφτίλα τριτώνει. Άσε που υπάρχει και το άλλο: κανείς δεν εγγυάται ότι οι θρασείς Νορβηγοί δε θα τον σνομπάρουν και πάλι. Μπορεί, για να σπάσουν πλάκα σε βάρος του, να τον παρακάμψουν για άλλη μια φορά, δίνοντας για παράδειγμα το βραβείο μόνον στο Νετανιάχου (του οποίου το προφίλ, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, ταιριάζει περισσότερο στις παραδόσεις του Νόμπελ Ειρήνης).
- Μία λύση θα ήταν να μηνύσει στην Μασάδο ότι η αφιέρωση δεν του φτάνει. Θα μπορούσε, με ευγενικό τρόπο, να της εξηγήσει ότι αν τη 10η Δεκεμβρίου που γίνεται η απονομή πάρει αυτή το βραβείο, ο Ντον θα αναγνωρίσει το Μαδούρο σα νόμιμο πρόεδρο, αφού του ζητήσει, σε μυστικές διαπραγματεύσεις, να την εκτελέσει για εσχάτη προδοσία. Για να γλυτώσει, η Μασάδο θα πρέπει τη μέρα της απονομής να δηλώσει ότι αρνείται να παραλάβει το βραβείο, αφού θεωρεί ότι δικαιωματικά ανήκει στον Ντον Τραμπ και όχι σε αυτήν. Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε ηθική δικαίωση για τον αμερικανό πρόεδρο που – στο κάτω-κάτω – έχει ήδη σταματήσει 28 πολέμους.
- Άλλη λύση, που δεν αποκλείει την προηγούμενη, θα είναι να βγάλει προεδρικό διάταγμα που να προειδοποιεί τη Νορβηγία ότι θα υποστεί δασμούς 1550% και τη νορβηγική επιτροπή Νόμπελ ότι θα χαρακτηριστεί τρομοκρατική οργάνωση, αν μέχρι την ημερομηνία της απονομής δε διορθώσουν την προκλητική τους απόφαση. Μπορεί αυτό να φαίνεται ακραίο, αλλά ζούμε σε ακραίους καιρούς. Δεν είμαι άλλωστε ο μόνος που σκέφτεται το ενδεχόμενο. Σύμφωνα με τη Guardian, “Ο αρθρογράφος και αναλυτής Χάραλντ Στάνγκελ εξέφρασε την εικασία ότι τα αντίποινα από τον Τραμπ -εάν επρόκειτο να έρθουν- θα μπορούσαν να λάβουν τη μορφή δασμών, απαιτήσεων για υψηλότερες συνεισφορές στο ΝΑΤΟ ή ακόμη και ανακήρυξης της Νορβηγίας ως εχθρού”. Τυχόν επιλογή αυτής της λύσης (κατά προτίμηση σε συνδυασμό με άλλες) θα ταίριαζε με το χαρακτήρα του Τραμπ. Θα μπορούσε να τη χαρακτηρίσει “Νόμπελ Ειρήνης δια της δύναμης” (peace prize through strength). Είναι βέβαιο ότι η πλειοψηφία των ρεπουμπλικανών στο Κογκρέσο (ενδεχομένως και αρκετοί δημοκρατικοί) θα επικροτούσαν. Οι δε οπαδοί του, τουλάχιστον η πλειοψηφία τους, θα είχαν συνεχείς οργασμούς από τον ενθουσιασμό τους.
- Υπάρχουν όμως και άλλες, εξίσου καλές επιλογές. Μία από αυτές, στο πνεύμα του peace prize through strength πάντα, θα ήταν να βάλει το κογκρέσο να ψηφίσει το Oslo Invasion Act (Νόμο για την Εισβολή στο Όσλο). Προηγούμενο υπάρχει: Το Hague Invasion Act, που ψηφίστηκε το 2002 με υποστήριξη και από τα δύο κόμματα, και το οποίο δίνει την εξουσία στον πρόεδρο των ΗΠΑ να “να χρησιμοποιεί όλα τα απαραίτητα και κατάλληλα μέσα για να επιφέρει την απελευθέρωση οποιουδήποτε προσώπου που περιγράφεται στην παράγραφο (β) το οποίο κρατείται ή φυλακίζεται από, για λογαριασμό ή κατόπιν αιτήματος του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου”. Τα προστατευόμενα πρόσωπα περιλαμβάνουν στρατιωτικό και πολιτικό προσωπικό των ΗΠΑ αλλά και συμμάχων τους (αν κανείς απορεί γιατί το ΔΠΔ δεν επεδίωξε τη σύλληψη και έκδοση του Νετανιάχου και του Γκάλαντ, μέρος της απάντησης είναι αυτό). Ο Ντον έχει ήδη δηλώσει ότι τυχόν μη απονομή σε αυτόν του βραβείου θα αποτελούσε προσβολή και έλλειψη σεβασμού προς τις ΗΠΑ. Με αυτό το δεδομένο, αν κάποιος βουλευτής ή γερουσιαστής πρότεινε την ψήφιση νόμου που θα έδινε ανάλογη δικαιοδοσία στον πρόεδρο σε περίπτωση που η κάποια Επιτροπή προέβαινε σε ενέργειες προσβλητικές για τη χώρα του, είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι θα συναντούσε ισχυρή αντίθεση στο κογκρέσο. Ο νόμος, παρότι η ονομασία του θα αποτελούσε σαφή ένδειξη του πρώτου στόχου, δε θα έπρεπε να περιορίζεται στη Νορβηγία και το Όσλο.
- Συμπληρωματικά, ο νόμος θα μπορούσε να προβλέπει τη μετονομασία της Βαλτικής σε Βορειοαμερικανική Θάλασσα μετά την εισβολή στο Όσλο (ή άλλη πόλη).
- Αυτό πάντως που θα αποτελούσε μονιμότερη λύση στο πρόβλημα, θα ήταν να θεσπίσει το κογκρέσο “Βραβείο Νόμπελ Πολέμου”. Η απονομή θα πρέπει να γίνεται από ανεξάρτητη επιτροπή που θα διορίζει ο πρόεδρος των ΗΠΑ και θα εγκρίνει η Γερουσία. Η χρηματοδότηση του βραβείου θα πρέπει να γίνει από την κληρονομιά του Νόμπελ, μέρος της οποίας θα παραχωρήσουν η Σουηδία και η Νορβηγία. Σε περίπτωση που αρνηθούν, μπορούν να κατασχεθούν περιουσιακά στοιχεία τους στις ΗΠΑ. Η ύπαρξη του βραβείου θα ταιριάζει στο βίο και την πολιτεία του μεγαλέμπορου όπλων και εφευρέτη εκρηκτικών (μεταξύ τους και του δυναμίτη), Άλφρεντ Νόμπελ. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η μη θέσπισή του από το Νόμπελ αποτελούσε ανεπίτρεπτη παράλειψη. Για να αποκτήσει ακόμη μεγαλύτερο κύρος το νέο βραβείο, ο σχετικός νόμος θα πρέπει να προβλέπει ότι στην απονομή του βραβείου θα πρέπει να παρίστανται οι βασιλείς της Σουηδίας ΚΑΙ της Νορβηγίας – αν δε συναινέσουν με τη θέλησή τους, ας προσαχθούν σιδηροδέσμιοι.
Δεν ξέρουμε αν ο Ντον θα επιλέξει μία (ή περισσότερες) από τις παραπάνω λύσεις ή θα βρει μια άλλη, καλύτερη. Αν πάντως καταπιεί την προσβολή χωρίς να αντιδράσει, αυτό θα είναι καταστροφικό για το κύρος τόσο του ιδίου όσο και της χώρας του. Πιστεύουμε ότι θα πράξει αυτό που πρέπει. Μέχρι την ημερομηνία απονομής έχουμε ακόμη δύο μήνες.
Η αλήθεια πάντως είναι ότι κάπου έχει ένα μερίδιο ευθύνης και ο ίδιος ο Ντον. Τα παραπάνω διατάγματα, νόμοι κλπ θα έπρεπε να έχουν περάσει προληπτικά, όχι να τρέχει μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων. Στα ελαφρυντικά του, το ότι ήταν απασχολημένος να σταματάει πολέμους πιο γρήγορα απ’ ότι άναβε φωτιές ο Γκάβιν Νιούσομ στην Καλιφόρνια. Όμως το λάθος δεν πρέπει να επαναληφθεί. Αφού επιτύχει – με τα παραπάνω μέσα ή άλλα, αδιάφορο είναι – να πάρει τα Νόμπελ Ειρήνης και Πολέμου του 2025, θα πρέπει έγκαιρα ο Ντον να δηλώσει υποψηφιότητα για το Νόμπελ λογοτεχνίας του 2026 (για το the art of the deal). Για το 2027, θα πρέπει να πάρει τα Νόμπελ Φυσικής, Χημείας και Φυσιολογίας ή Ιατρικής. To 2028 ας μην πάρει. Έτσι κι αλλιώς θα είναι απασχολημένος με την προεκλογική εκστρατεία.
