Κυριολεκτικά από τη πίσω πόρτα, αιφνιδιαστικά και χωρίς ίχνος ντροπής η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έφερε για έγκριση στη Βουλή μέσω ενός άσχετου νομοσχεδίου (ν)τροπολογία, για να περιστείλει ένα από τα μέχρι τώρα αναφαίρετα – όπως θεωρούσαμε – εργασιακά-κοινωνικά δικαιώματα. Την απεργία των εργαζομένων. Ενώ οι πρώτες αντιδράσεις είχαν ξεκινήσει, με μια δήλωση του το Υπ. Εργασίας το παίρνει πίσω το ίδιο βράδυ για νομοτεχνική βελτίωση και κοινοβουλευτική διαβούλευση (!), ώστε να την ξανακαταθέσει χωρίς καμία αλλαγή λίγες ημέρες μετά.
Καλώς τα παιδιά
Η τροπολογία αυτή έχει ζητηθεί εδώ και καιρό από την τρόικα και τον ΣΕΒ και είναι γνωστό ότι αποτελεί έναν από τους βασικούς «φόρους αίματος» που προτίθεται να καταβάλει για λογαριασμό μας η κυβέρνηση με στόχο πάντα την πολυπόθητη «ανάπτυξη».
Έρχεται ως επιστέγασμα όλων των θεσπισμένων μέτρων λιτότητας, που συμφώνησε και υλοποίησε η παρούσα και οι προηγούμενες κυβερνήσεις (από τους κατώτατους μισθούς των 400 ευρώ μέχρι τις κομμένες συντάξεις), ώστε να αφαιρέσει με το πιο χυδαίο τρόπο από τους εργαζόμενους το πιο θεμελιώδες δικαίωμα που έχουν κατακτήσει όχι από κάποια ελεημοσύνη ή πρόνοια του νομοθέτη αλλά μέσα από μαχητικούς συλλογικούς αγώνες.
Μας αφορά αυτή η τροπολογία ως νέους εργαζόμενους/ες;
Μας αφορά και πολύ μάλιστα. Γιατί για κάθε κομμένο επίδομα εγκύου, για όλα τα απλήρωτα 12 ώρα που κάναμε όπως οι εργαζόμενοι/ες των Public, για τις άδικες και αναιτιολόγητες απολύσεις χωρίς αποζημίωση που υποστήκαμε, για κάθε εργοδοτική απειλή και εκβιασμόπου δεχτήκαμε, για κάθε εργατικό ατύχημα ή θάνατο που μάθαμε ή ζήσαμε δίπλα μας ξέραμε πάντα, πώς, αν το αποφασίσουμε, αν βρούμε την δύναμη, τότε έχουμε όπλο να απαντήσουμε και αυτό είναι η απεργία. Το μεγαλύτερο όπλο στα χέρια μας.
Σε μια περίοδο λοιπόν που όλα αμφισβητούνται στην αγορά εργασίας και όλα πρέπει να (επανα)κατακτώνται καθημερινά, η ουσιαστική κατάργηση ενός τέτοιου όπλου, μέσα από μια γελοία επίφαση δήθεν εκδημοκρατισμού του 50%+1, είναι κάτι που θα μας φέρει άμεσα σε πολύ δυσκολότερη θέση μέσα σε χώρους δουλειάς.
Μα… καταργείται όντως το δικαίωμα στην απεργία;
Ναι. Με έναν ύπουλο και ανήθικο τρόπο. Όποιος/α έχει την παραμικρή ιδέα από το τι σημαίνει συλλογική διαδικασία που εμπλέκει δεκάδες και εκατοντάδες ή και χιλιάδες κόσμου, ξέρει/καταλαβαίνει ότι ένα τέτοιο μέτρο ούτε εκδημοκρατισμό φέρνει ούτε κάποια «αντι-δημοκρατία» προσπαθεί να χτυπήσει εντός των εργασιακών χώρων.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, που αυτή τη στιγμή μέσα από το συνταγματικά κατοχυρωμένο εκλογικό μας σύστημα, φέρνει τα πάνω κάτω στις ζωές μας κατέχοντας το 20%+ περίπου των ψήφων στο σύνολο του ελληνικού λαού (22,5% στο σύνολο των εγγεγραμμένων για την ακρίβεια), επικαλείται την δημοκρατία του 50%+1 για να παραλύσει κάθε αντίσταση, κάθε διεκδίκηση μέσα στους χώρους δουλειάς.
Κλίμα φιλικό και δώρα στις επιχειρήσεις
Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Γιατί οι συνομιλητές της κυβέρνησης, οι εγχώριοι και μη, περιμένουν με τα πορτοφόλια τους γεμάτα το πότε η Ελλάδα θα μοιάζει με μια τεράστια Ειδική Οικονομική Ζώνη, με χαμηλούς μισθούς, χωρίς δικαιώματα εργασιακά, χωρίς απεργίες, χωρίς σωματεία και συνδικάτα, χωρίς εγγυήσεις για τους εργαζομένους παρά μόνο για τους εργοδότες. Τότε το κλίμα θα είναι «φιλικό για τις επιχειρήσεις»… και για κανέναν άλλο…