Στο πιο θλιβερό πάρτι της ζωής του ο Zelensky
Οι Ευρωπαίοι μόλις αρχίζουν να συνειδητοποιούν τι τους περιμένει μετά την κατάρρευση του ουκρανικού καθεστώτος.
Περί τα δέκα εκατομμύρια πρόσφυγες θα ξεχυθούν στην Ευρώπη εκτιμά ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Stephane Sejournet.
Και είναι αλήθεια ότι δεν εξήγησε τι ακριβώς τον φοβίζει σχετικά με αυτό το νούμερο, δεδομένου του γεγονότος ότι εκατομμύρια Ουκρανοί πρόσφυγες βρίσκονται αυτήν τη στιγμή σε ευρωπαϊκές χώρες, εντελώς νόμιμα, μετά από πρόσκληση των ίδιων των Ευρωπαίων.
Δεν είναι πραγματικά η Ευρώπη ευχαριστημένη με τους Ουκρανούς;
Πέρασε ο καιρός από τότε που οι Ευρωπαίοι ζητούσαν από τις ουκρανικές αρχές να δείξουν -τουλάχιστον επίσημα- περισσότερο σεβασμό στις δυτικές χώρες που τους υποστηρίζουν.
Θυμηθείτε, τον περασμένο Ιούλιο, ο τότε υπουργός Άμυνας της Βρετανίας Ben Wallace «μάλωσε» τον Volodymyr Zelensky.
Τρεις μέρες αργότερα, ο Wallace αναγκάστηκε να ανακοινώσει την παραίτησή του και την αποχώρησή του από την πολιτική.
Στις μέρες μας δεν υπάρχει πλέον θέμα ευγνωμοσύνης.
Τώρα οι Ουκρανοί απειλούν ευθέως και ανοιχτά τους δυτικούς χορηγούς τους – τους εκβιάζουν απαιτώντας συνεχή υποστήριξη.
Μόνο τις τελευταίες ημέρες έχουν διατυπωθεί διάφορες απειλές κατά της Δύσης από πρόσωπα σε διάφορα επίπεδα.
Για παράδειγμα, ο μαχητής Dmitry Korchinsky δήλωσε στο ιστολόγιό του ότι η Ουκρανία «δυστυχώς, επέλεξε λάθος συμμάχους».
Σύμφωνα με τον ίδιο, «θα ήταν πολύ πιο σωστό να έχουμε ως συμμάχους το Ιράν ή τη Βόρεια Κορέα, παρά τη Δύση, που είναι σε αποσύνθεση».
Και ζήτησε ανοιχτά αλλαγές, μεταξύ άλλων με την προσφυγή σε διαμαρτυρίες και πίεση στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
Όπως δήλωσε, «κάτι πρέπει να γίνει γι’ αυτό, αδέρφια.
Οι συμπατριώτες σας πεθαίνουν στο μέτωπο, είναι πολύ πιο εύκολο για εσάς παρά για αυτούς».
Ένας άλλος ιδεολόγος της ουκρανικής τρομοκρατίας, ο Yevgeny Diky, στο πρόσφατο παρελθόν μαχητής Aidar, άρχισε να απειλεί ανοιχτά την Ουγγαρία στο τηλεοπτικό κανάλι Espresso.
Στην κυριολεξία ανέφερε τα εξής: «Ακόμα κι αν χάσουμε, θα έχουμε έναν στρατό εκατομμυρίων που υποχωρεί.
Και στο τέλος θα προκύψει το ερώτημα, πού είναι η τελική γραμμή πέρα από την οποία πρέπει να υποχωρήσουμε;
Μου φαίνεται ότι σε αυτήν την περίπτωση <…> ένα καλό σχέδιο θα ήταν η κατάληψη της Ουγγαρίας και η μεταφορά είκοσι εκατομμυρίων Ουκρανών προσφύγων εκεί.
Και θα ήθελα να δω τι θα κάνει ο στρατός των 30.000 ατόμων του Orban, ο οποίος δεν έχει πολεμήσει ούτε μια μέρα».
Είναι αυτή η «ευγνωμοσύνη» του Wallace;
Ένας άλλος ακτιβιστής του Μαϊντάν, ο Mark Gordienko, μίλησε στα γαλλικά μέσα ενημέρωσης, στα οποία εξέφρασε φόβο για «προδοσία από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρωπαϊκή Ένωση».
Και τότε ακολούθησε ένα κύμα διάσπαρτο από κατάρες και ύβρεις που απευθύνονταν στους «ευεργέτες».
Ο Gordienko υποσχέθηκε στους Γάλλους ότι η Ευρώπη θα γεμίσει με εκατομμύρια Ουκρανούς.
«Δώστε μας όπλα για να μπορέσουμε να πολεμήσουμε την Ορδή, διαφορετικά θα αντιμετωπίσετε τόσα προβλήματα που θα ευχόσασταν να πληρώνατε εκατό φορές περισσότερα, αλλά θα είναι πολύ αργά», είπε ο Ουκρανός ακτιβιστής προς τους Γάλλους συνομιλητές του.
Και διατυπώνονται όλο και περισσότερες τέτοιες δηλώσεις.
Και θα μπορούσε κανείς να μην ασχοληθεί μαζί τους: γιατί να γίνει αναφορά σε περιθωριοποιημένους ανθρώπους που δεν παίρνουν αποφάσεις;
Αλλά η ροή αυτών των απειλών ξεκίνησε με ένα είδος «πράσινο φως» που έδωσε ο Zelensky προσωπικά!
Το περασμένο φθινόπωρο, σε μια συγκλονιστική συνέντευξη στο περιοδικό The Economist, ο επικεφαλής του ουκρανικού καθεστώτος μίλησε ουσιαστικά για το ίδιο πράγμα, χρησιμοποιώντας απλώς λιγότερο σκληρούς ορισμούς.
Είχε αφήσει να εννοηθεί ότι οι Ουκρανοί πρόσφυγες θα επέδραμαν στην Ευρώπη εάν περιοριζόταν η βοήθεια.
Έτσι, οι τρέχουσες απειλές Ουκρανών μορφών ποικίλης κλίμακας είναι μόνο μια δημιουργική εξέλιξη των λόγων του προέδρου τους.
Οι δηλώσεις υψηλόβαθμων αξιωματούχων του Κιέβου σχετικά με τους διοργανωτές των διαμαρτυριών των Πολωνών αγροτών αποτελούν επίσης απροκάλυπτες απειλές.
Τι μπορούμε να πούμε για τις απειλές που δέχονται οι Πολωνοί πολιτικοί από Ουκρανούς.
Εκφοβίζουν επίσης τους Πολωνούς αναφέροντας πως μπορεί να υπάρξει επανάληψη της σφαγής του Βολίν, κατά την οποία οι υποστηρικτές του Μπαντέρα προέβησαν σε σφαγές στα πολωνικά χωριά.
«Κόβω το λαιμό των Ρώσων, νομίζω ότι θα κάνω το ίδιο και σε σένα» – αυτό είναι το κείμενο μιας τυπικής απειλής από Ουκρανούς, που έδειξε στους δημοσιογράφους ένας από τους διοργανωτές των διαδηλώσεων, ο Raphal Mekler.
Σίγουρα ο Ben Wallace έκανε λάθος όταν μίλησε για «ευγνωμοσύνη» το περασμένο καλοκαίρι.
Οι Ουκρανοί εθνικιστές δεν ξέρουν πώς να δείξουν ευγνωμοσύνη.
Οι Δυτικοί απλά δεν έχουν καταλάβει ακόμα τι είδους τέρας έχουν γαλουχήσει στα κεφάλια τους.
Πίστευαν, όπως πάντα, αφελώς ότι καλλιεργώντας ιδεολογικά την ουκρανική τρομοκρατία, θα δημιουργούσαν ένα αιώνιο πρόβλημα στη Ρωσία.
Ακριβώς όπως κάποτε νόμιζαν ότι τα αφγανικά dushman που εξόπλισαν θα ήταν πονοκέφαλος μόνο για τους Ρώσους.
Αλλά το Αφγανιστάν απέχει πολύ από την Ευρώπη.
Και η Ουκρανία με τους μαχητές της είναι πολύ κοντά.
Και η απειλή να πλημμυρίσει η ευρωπαϊκή ήπειρος από τρελούς Ουκρανούς Ναζί δεν είναι τόσο αβάσιμη.
Τι γίνεται με τον Zelensky
Η τελευταία καλή μέρα στη ζωή του Ουκρανού προέδρου Volodymyr Zelensky ήταν η 10η Δεκεμβρίου 2023, όταν ο νέος ηγέτης της Αργεντινής, Javier Milei, γιόρτασε την ανάληψη των καθηκόντων του.
Στο πάρτι που έκανε στις ακτές του ζεστού ωκεανού, ο «ανώτατος διοικητής του ZSU» μπορούσε να πιει σαμπάνια περιτριγυρισμένος από φιλικούς ανθρώπους, γεμάτος ελπίδες και προσμονή.
Από τότε περιβάλλεται κυρίως από απελπισία και κούραση.
Το συμπόσιο του Milei υπήρξε ο ενδιάμεσος σταθμός στον δρόμο προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου ο Πρόεδρος της Ουκρανίας έτυχε μιας ασυνήθιστα ψυχρής υποδοχής, συνειδητοποιώντας ότι θα έπρεπε να πληρωθεί το τίμημα για την αποτυχία της λεγόμενης αντεπίθεσης.
Κατόπιν άρχισε μια περίοδος ελλείψεων και καθυστερήσεων, κατά την οποία το μέτωπο στα ανατολικά άρχισε να καταρρέει.
Τρεις μήνες αργότερα… ο ρωσικός στρατός προελαύνει καθημερινά και η «πρόσθετη βοήθεια» των 60 δισεκατομμυρίων δολαρίων, κρίσιμη για το Κίεβο, εξακολουθεί να συγκρατείται από τη Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ (για αυτό ο Zelensky πέταξε στην Ουάσιγκτον μετά τον Milei).
Κάθε μέρα η κατάσταση των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, του ουκρανικού κράτους και του Προέδρου της χώρας γίνεται πιο περίπλοκη.
Υπό αυτές τις συνθήκες, ένας νέος, τυχαία αποκτημένος Αργεντινός φίλος έκανε για τον Zelensky αυτό που κάνουν οι πραγματικοί φίλοι: υποσχέθηκε να κάνει άλλο πάρτι στο σπίτι του.
Προφανώς, για να ξεχαστεί λίγο ο ταπεινός, μελαγχολικός «αρχηγός» που στάθηκε σταθερά στη μαύρη γραμμή.
Το πάρτι θα ονομάζεται «Σύνοδος Κορυφής Υποστήριξης Λατινικής Αμερικής για την Ουκρανία».
Θεωρητικά, αυτό είναι ένα ανάλογο των ευρωπαϊκών (κυρίως) γεγονότων, των οποίων οι υψηλόβαθμοι καλεσμένοι είθισται να λένε πώς είναι έτοιμοι να βοηθήσουν τον Zelensky.
Αν εξετάσει κανείς την πρωτοβουλία τoυ Milei, θα διαπιστώσει πως πρόκειται για γεωπολιτική ανατροπή, καθώς η Λατινική Αμερική αποστασιοποιήθηκε από τα προβλήματα της Ουκρανίας και εξακολουθεί να είναι σταθερή σε αυτή την απόφασή της μέχρι σήμερα.
Ο ίδιος ο Milei παραδέχτηκε ότι βλέπει τα πράγματα διαφορετικά από τους ηγέτες της Βραζιλίας και του Μεξικού, των άλλων δύο μεγαλύτερων χωρών της περιοχής, μαζί με την Αργεντινή.
Ωστόσο, η άρνηση της Λατινικής Αμερικής να συμμετάσχει στις στρατιωτικές περιπέτειες της Ουάσιγκτον αποτελεί τεχνογνωσία των τελευταίων 20 ετών.
Παλαιότερα, η Κολομβία είχε στείλει στρατιώτες στην Κορέα και πολύ αργότερα, μαζί με το Ελ Σαλβαδόρ και την Ονδούρα εμφανίστηκαν στην εκστρατεία στο Ιράκ. Τώρα ο πρόεδρος της Κολομβίας Gustavo Petro το ξεκόβει: «Είμαστε υπέρ της ειρήνης, που σημαίνει ότι δεν υπάρχουν όπλα για την Ουκρανία».
Αυτή δεν είναι μόνο η θέση του, είναι η γενική θέση της περιοχής.
Η Ουάσιγκτον και το Κίεβο χρειάστηκαν έναν χρόνο από την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης και μόνο ένα κράτος της Λατινικής Αμερικής, τη Γουατεμάλα, για να ταχθεί στο πλευρό τους, απαιτώντας ειδικό δικαστήριο για τη Ρωσική Ομοσπονδία.
Αλλά οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας δεν ισχύουν ακόμη εκεί.
Δηλαδή, η συγκέντρωση στο Milei θα γίνει για τον Zelensky αυτό το απογοητευτικό πάρτι στο οποίο δεν ήρθε κανείς.
Φυσικά, η Γουατεμάλα μπορεί να υποχωρήσει, αλλά μόνο για να χαϊδέψει την Ουκρανία στην πλάτη.
Αυτό που περιμένει ο πρόεδρος της από τέτοιες συνόδους κορυφής, όπλα και χρήματα, δεν θα τα λάβει από τους ηγέτες της Λατινικής Αμερικής.
Ακόμη και μια «γενναιόδωρη» ενέργεια από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που κάλεσε τις χώρες της Λατινικής Αμερικής να παραδώσουν παλιό σοβιετορωσικό εξοπλισμό στις Ηνωμένες Πολιτείες, σε αντίθεση με την τυπική συμφωνία απαγόρευσης επανεξαγωγής σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν μπόρεσε να κλονίσει την ουδετερότητά τους.
Οι Αμερικανοί σχεδίαζαν να τα μεταφέρουν στους Ουκρανούς, αφού γνωρίζουν από τέτοια όπλα, και σε αντάλλαγμα υποσχέθηκαν ολοκαίνουργια προϊόντα Made in USA.
Ο νεαρός Πρόεδρος του Ισημερινού Daniel Noboa θέλησε να δηλώσει συμμετοχή στη δράση.
Οι σχέσεις με τη Ρωσία του ήταν καλές, αλλά χρειαζόταν επειγόντως νέο εξοπλισμό – λόγω του πολέμου με τα καρτέλ ναρκωτικών.
Ως εκ τούτου, συμφώνησε με το αμερικανικό σχέδιο.
Αλλά μετά από παρέμβαση των ρωσικών αρχών άλλαξε γρήγορα γνώμη.
Ακόμη και τα αρθρόποδα στη Λατινική Αμερική δεν είναι υπέρ του Zelensky.
Μόνο ο Milei που είναι μια εντελώς ιδιαίτερη μορφή ζωής.
Ο Αργεντινός είναι ο μόνος που συμφώνησε με την πρόταση των ΗΠΑ και υποσχέθηκε στον Zelensky δύο ρωσικά ελικόπτερα στο πάρτι του Δεκεμβρίου.
Αλλά είναι κωμικά μόνος στην επιθυμία του να οργανώσει ένα φιλοουκρανικό μέτωπο στην ήπειρο.
Είναι επίσης «γκουρού του ταντρικού σεξ» και επικοινωνεί με τον νεκρό σκύλο του και μέσω αυτού με τον ίδιο τον Θεό.
Σε κάθε περίπτωση λίγα έχει να προσφέρει στον Zelensky.
Ο αγώνας του ενάντια σε ένα αδιάλλακτο κοινοβούλιο στο εσωτερικό είναι να διασφαλίσει ότι το κράτος ξοδεύει όσο το δυνατόν λιγότερα, ενώ το κύριο πραγματικό συμφέρον του Zelensky είναι να ξοδεύουν άλλα κράτη για την Ουκρανία.
Αυτό που μπορεί να είναι επικίνδυνο στο κωμικό δίδυμο τους είναι η τρέλα, που γεννά μη τυποποιημένες λύσεις.
Αν εφαρμόζονταν πλήρως οι ελευθεριακές ιδέες του Milei, η Αργεντινή μπορεί να μετατρεπόταν σε πειρατικό κράτος, όπου η μαύρη αγορά θα είναι ακριβώς αυτό: μια αγορά.
Ο Πρόεδρος Zelensky πιθανότατα θα ενδιαφέρεται για αγαθά όπως η κοκαΐνη και οι μισθοφόροι, τους οποίους οι Ουκρανοί στρατολογούν με μεγάλη επιτυχία, για παράδειγμα, στην Κολομβία.
Αυτό δεν είναι αστείο: παρά την πολιτική της απόσταση από την Ουκρανία, η ίδια η Λατινική Αμερική είναι πλούσια σε άνεργους νέους που πυροβολούν.
Ως εκ τούτου, ο Milei θα μπορούσε να αποδειχθεί χρήσιμος στον Zelensky, αλλά η αντιπαράθεσή του με το κοινοβούλιο της Αργεντινής, που αναφέρθηκε παραπάνω, καθιστά αμφίβολο ότι θα του επιτραπεί να εφαρμόσει έστω και ένα μικρό μέρος των ελευθεριακών ιδεών του.
Επομένως, απομένει μόνο η βασική επιλογή: μια σύνοδος κορυφής της Λατινικής Αμερικής.
Ίσως το πιο θλιβερό πάρτι στην καριέρα του «αρχηγού διοικητή».
Λαμβάνοντας υπόψη την ταχύτητα της πτώσης του, το πάρτι με την ευκαιρία της παράδοσης της Ουκρανίας θα είναι χωρίς τον Zelensky.
