Συγκεχυμένες είναι οι ειδήσεις που έρχονται από την Αϊτή, όπου φαίνεται (ή φέρεται) να έλαβε χώρα εξέγερση συμμοριών που ανέτρεψε τον πρόεδρο Αριέλ Ανρί.
Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τι ακριβώς συμβαίνει, αφ’ ενός επειδή οι ίδιες οι εξελίξεις φαίνεται να είναι μπερδεμένες, αφ’ ετέρου επειδή δεν υπάρχουν αξιόπιστες πηγές ενημέρωσης. Η κουβανέζικη “Granma” δεν έχει ακόμη γράψει κάτι σχετικά (μπορεί κανείς να υποθέσει ότι οι Κουβανοί, λόγω της μικρής γεωγραφικής απόστασης, θα γνωρίζουν σε βάθος τα τεκταινόμενα στη γειτονική χώρα), τα Κινέζικα και Ρώσικα μέσα το ίδιο, στο βαθμό που μπορέσαμε να δούμε. Τα δυτικά μέσα ελάχιστα ασχολούνται με την Αϊτή και είναι ούτως ή άλλως παντελώς αναξιόπιστα σε τέτοια θέματα.
Η Αϊτή είναι η φτωχότερη χώρα του Δυτικού ημισφαιρίου, με μέσο ετήσιο κατά κεφαλήν ΑΕΠ μικρότερο από 1/10 του Ελληνικού. Από τη στιγμή που κατέκτησε την ανεξαρτησία της από τη Γαλλία μετά από μακροχρόνιο αιματηρό απελευθερωτικό αγώνα, το 1804, οι μεγάλες δυτικές χώρες δεν την έχουν αφήσει να ορθοποδήσει. Από τις “αποζημιώσεις” που πλήρωνε επί σχεδόν 200 χρόνια στους Γάλλους για τη ζημία που τους προκάλεσε, μέχρι τις αιμοσταγείς δικτατορίες των Ντυβαλιέ, πατρός και υιού (“Παπα Ντοκ” και “Μπέιμπι Ντοκ”), μέχρι τα πραξικοπήματα που οργάνωσαν ΗΠΑ και Γαλλία εναντίον του εκλεγμένου και ιδιαίτερα λαοφιλούς ηγέτη Ζαν Μπερτράν Αριστίντ, μέχρι την επιδημία χολέρας που “εισήγαγε” ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας μετά τον καταστροφικό σεισμό του 2010, η χώρα έχει υποστεί τα πάνδεινα και δεν έχει μπορέσει να σηκώσει κεφάλι.
Μία από τις πρόσφατες πράξεις του δράματος ήταν η δολοφονία την ώρα που κοιμόταν του τελευταίου εκλεγμένου προέδρου, Ζοβενέλ Μοΐζ, το 2021. Πολλοί συνδέουν τη δολοφονία του με την άρνησή του να υποταχτεί στις επιταγές του ΠΟΥ σχετικά με την “πανδημία” του COVID-19. Τελικά τον διαδέχτηκε, χωρί8ς εκλογές, ο Αριέλ Ανρί, άνθρωπος των Αμερικάνων, ο οποίος κατηγορείται για συμμετοχή στην οργάνωση της δολοφονίας του Μοΐζ. Ο ένας εκ των δολοφόνων, που συνελήφθη, δήλωσε πράκτορας της Αμερικάνικης DEA. Φυσικά οι ΗΠΑ αρνήθηκαν οποιαδήποτε εμπλοκή…
Την τελευταία εβδομάδα, και ενώ ο Ανρί έλειπε στο εξωτερικό, ο Τζίμι Σεριζιέ, τον οποίο οι δυτικοί παρουσιάζουν σαν ηγέτη συμμορίας ενώ ο ίδιος εμφανίζεται σα λαϊκός ηγέτης, κάλεσε σε εξέγερση. Οι δυνάμεις του φαίνεται ότι επιτέθηκαν σε δύο φυλακές, απελευθέρωσαν χιλιάδες κρατούμενους ενώ εμπόδισαν την επιστροφή του Ανρί στη χώρα κλείνοντας το αεροδρόμιο.
Αξιόπιστες πληροφορίες για τον Σεριζιέ δεν υπάρχουν. Τα δυτικά μέσα τον παρουσιάζουν σαν αιμοσταγή εγκληματία, που αρέσκεται να καίει ζωντανούς τους αντιπάλους του. Στο τουίτερ κυκλοφόρησε και βιντεάκι που υποτίθεται ότι δείχνει κάποιον να τρώει ένα ψημένο ανθρώπινο πόδι, ενώ αποκαλεί το Σεριζιέ “ηγέτη συμμορίας κανιβάλων”!!! Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι πραγματικοί κανίβαλοι είναι οι δυτικοί που καταδικάζουν ένα λαό 10 εκατομμυρίων σε συνεχή εξαθλίωση. Πρώτος μεταξύ ίσων, ο άλλοτε αριστερός Ρεζίς Ντεμπρέ, που ανέλαβε να οργανώσει από τη μεριά της Γαλλικής κυβέρνησης το δεύτερο πραξικόπημα ενάντια στον Αριστίντ. Ας σημειώσουμε με την ευκαιρία, ότι στην αναφορά που είχε στείλει στον τότε πρόεδρο της Γαλλίας Σαρκοζί, ο Ντεμπρέ υπογράμμιζε: “Η Αϊτή έχει το μεγαλύτερο αριθμό ΜΚΟ ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο από κάθε άλλη χώρα”. Από τη μεριά μας επισημαίνουμε ότι με τόσες δυτικές ΜΚΟ να προσπαθούν να τη σώσουν, είναι φυσικό να είναι από τις φτωχότερες χώρες του πλανήτη.
Σύμφωνα με το δυτικό τύπο, ο Σεριζιέ είναι θαυμαστής του Φιντέλ Κάστρο, του Τόμας Σανκάρα και του Μάλκολμ Χ – αλλά και του Φρανσουά Ντυβαλιέ. Σε πρόσφατη συνέντευξή του φέρεται να δήλωσε: “Είτε η Αϊτή θα γίνει παράδεισος, είτε κόλαση για όλους μας. Δεν συζητιέται το να συνεχίσουν μια μικρή ομάδα πλούσιων που ζούν σε μεγάλα ξενοδοχεία να αποφασίζουν τη μοίρα των ανθρώπων που ζούν σε εργατικές γειτονιές”.
Παραθέτουμε στη συνέχεια μεταφρασμένο άρθρο από το Reseau Voltaire του Thierry Meyssan, σχετικά με τα τελευταία γεγονότα στην Αϊτή. Δε θεωρούμε το Reseau Voltaire απόλυτα αξιόπιστο – η ποιότητα των άρθρων του είναι άνιση – αλλά σίγουρα είναι πιο αξιόπιστο από τα δυτικά φερέφωνα της CIA.
Οι συμμορίες παίρνουν την πολιτική εξουσία στην Αϊτή
(πηγή: Réseau Voltaire)
Συμμορίες με επικεφαλής τον αρχηγό της ομάδας G9 Τζίμι Σεριζιέ γνωστό και ως «Μπάρμπεκιου» επιτέθηκαν στις δύο κύριες φυλακές της Αϊτής, το εθνικό σωφρονιστικό κατάστημα στο Πορτ-ο-Πρενς και την πολιτική φυλακή Croix des Bouquets. Περίπου 3.700 κρατούμενοι δραπέτευσαν. Στη συνέχεια επιτέθηκαν επίσης σε αστυνομικά τμήματα και στην Αστυνομική Ακαδημία. Οι συμμορίες του συνασπισμού προσπάθησαν να απαγάγουν τον αρχηγό της αστυνομίας και απαιτούν την παραίτηση του αρχηγού του κράτους, προέδρου Άριελ Ανρί.
Ο τελευταίος ταξίδεψε στην Κένυα για να προσπαθήσει να πείσει την κυβέρνηση να συμμετάσχει σε ένα έργο της «Πολυεθνικής Αποστολής Υποστήριξης Ασφαλείας» στην Αϊτή, σύμφωνα με όσα είχαν επεξεργαστεί οι Ηνωμένες Πολιτείες ενώπιον του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Αλλά το Ανώτατο Δικαστήριο του Ναϊρόμπι έκρινε ότι ο θάνατος στην Αϊτή δεν ήταν μέρος της συνταγματικής αποστολής της αστυνομίας της Κένυας. Το πολύ, ο Πρόεδρος Ανρί μπόρεσε να υπογράψει μια συμφωνία που καθόριζε τις λειτουργίες αυτής της αποστολής εάν επρόκειτο να αναπτυχθεί.
Οι ΗΠΑ αρνήθηκαν ότι ζήτησαν από τον προστατευόμενό τους, Πρόεδρο Αριέλ Ανρί, να παραιτηθεί. Ωστόσο, φαίνεται να έχει εξοριστεί στις ΗΠΑ. Η νομιμότητά του αμφισβητήθηκε από την αρχή. Πράγματι, επιβλήθηκε από τις δυτικές δυνάμεις μετά τη δολοφονία του προέδρου Ζοβενέλ Μοϊζ. Δεν έχει ποτέ εκλεγεί.
Ο Ντάνιελ Φουτ, ειδικός απεσταλμένος του προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, κατήγγειλε αυτή την παρέμβαση: «Πιστεύω ότι η Αϊτή δεν θα γνωρίσει ποτέ τη σταθερότητα έως ότου οι πολίτες της κριθούν άξιοι να επιλέξουν τους ηγέτες τους δίκαια και ειλικρινά… Θα έπρεπε να μας τρομοκρατεί αυτή η ψευδαίσθηση παντοδυναμίας που μας πείθει ότι θα ήταν στο χέρι μας, για άλλη μια φορά, να αναδείξουμε τον νικητή».
Από το 1957 έως το 2005, οι ΗΠΑ επενέβαιναν συνεχώς στην Αϊτή, ανατρέποντας κάθε δημοκρατικά εκλεγμένο ηγέτη. Η τελευταία επιχείρηση μέχρι σήμερα ήταν η ανατροπή του προέδρου Ζαν Μπερτράν Αριστίντ, με τη βοήθεια της Γαλλίας και πιο συγκεκριμένα του Ρεζίς Ντεμπρέ, το 2004.