* Ας μου επιτραπεί να σχολιάσω τα τεκταινόμενα στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, με «όχημα» την ποίηση της Κικής Δημουλά.
Μα θα μου πείτε, από που προκύπτει αυτός ο ποιητικός «οίστρος»;
Μα φυσικά από την απελπισία των καιρών.
Εν πτωχεύσει
Είμαι σχεδόν χωρίς επάγγελμα τώρα.
Νεότερη, κατασκεύαζα διαμαρτυρίες.
Αλλά και μεταχειρισμένες καταστάσεις
μάζευα.
Που μεταποιούσα εύκολα
σε πρωτοτυπίες και παραφορές.
Στρωμένη δουλειά.
Ευπορούσα
Τώρα επιδίδομαι στο άσκοπο.
Ίσα, ίσα τα προς το ζην:
επιβαίνω του ανέργου χρόνου μου
εκτελώ μικρά δρομολόγια
για λίγη αναδρομή
στα εύκρατα της νιότης μου
επαγγέλματα.
* Ένα δεύτερο ποίημα για το Δημοψήφισμα στις 27 Ιουνίου του 2015.
Ελπίζω η Περιστέρα Νεοελληνικά Μπέτυ, να μην βάλει πάλι τα κλάματα1.
Κακοκαιρία των προσχημάτων,
Το ανέβαλες, κακοκαιρία μεγάλη,
πέσανε χιόνια κλείσανε οι δρόμοι,
πάγοι, μεγάλη ολισθηρότης.
Καλά έκανες.
Εάν δεν είναι ολισθηρή η επιθυμία
προς τί να έρθει;
* Τέλος, ένα ποίημα της, που λες πώς γράφτηκε «επί παραγγελία».
Στην πλατεία Κουμουνδούρου
ετοιμόρροπα μεσάνυχτα
και νυσταγμένα άστρα.
1 Κατά δήλωσή της η Μπετοπεριστέρα, όταν θυμάται το Δημοψήφισμα κλαίει.
Προφανώς και ο Αλέξης, είναι απαρηγόρητος.
