Εν μέσω φυσιολογικών χειμερινών αυνθηκών εξελίσσεται η προεκλογική περίοδος και άρχεται,η συμπίπτουσα με αυτήν,περίοδος του Τριωδίου που τερματίζεται το Μεγάλο Σάββατο. Λογικά εντός αυτού του διαστήματος θα διεξαχθεί και η πρώτη εκλογική διαδικασία. Αυτή η κοινή χρονική περίοδος βρίσκει τους Έλληνες πολίτες να αγωνίζονται,προκειμένου να καλύψουν με την μειωμένη αγοραστική τους δύναμη,ένεκα του πληθωρισμού, τις καθημερινές τους ανάγκες σε τρόφιμα,ενέργεια και καύσιμα. Ταυτοχρόνως ο μεγάλος σεισμός στην Τουρκία αναδεικνύει την αλληλεγγύη των λαών και την ανάγκη ειρηνικής συμβιώσεως των ανθρώπων παγκοσμίως. Σε μία στιγμή μεταβάλλονται τα πάντα,ενίοτε προσωρινώς,ενίοτε και περαιτέρω. Φυσικά τα πολιτικά παίγνια που αφορούν την ισχύ,την κυριαρχία και την εξουσία,την συγκεκριμένη στιγμή φαντάζουν και είναι ευτελή και μάταια. Ωστόσο η παύση τους θα είναι προσωρινή,καθώς όσο η ένταση του γεγονότος θα απομακρύνεται,τόσο το εύθραυστον του εφήμερου θα αποδυναμώνεται και θα επαναφέρει την προηγούμενη κατάσταση. Στην Ελλάδα οδεύοντας προς τις εκλογές η δημιουργία ενός μεγάλου μετώπου αλλαγής πορείας αυτού του τόπου καθίσταται περισσότερο επιτακτική.
Η επερχόμενη Κυριακή του Ασώτου,με την ες αεί οντολογική παραβολή της,αποτελεί αφορμή ουσιαστικής προοπτικής σε πολλαπλά επίπεδα. Τόσοι πολλοί δρόμοι σε χαμένη κατεύθυνση,όλοι οι δρόμοι μία ατελέσφορη πορεία και οι οδοδείκτες να δείχνουν την αντιστροφή της πορείας. Μία εκτρέπουσα του δρόμου της πολιτική,που επιβάλλεται να επιστρέψει στον ουσιαστικό της δρόμο,σε εκείνον της διακονίας των πολιτών και όχι των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων. Μία πολιτική που απαιτείται να είναι ανεξάρτητη,αυτόνομη και ελεύθερη. Ο δρόμος των κοινωνικών προτύπων εξετράπει και αυτός της πορείας του καθώς οι κενές φαντασμαγορίες,ο υπερκαταναλωτισμός,ο εγωκεντρισμός διέβαλαν την ανθρώπινη φύση και την εξέτρεψαν. Επιστροφή λοιπόν στις ανέκπτωτες ανθρώπινες αξίες που ουσιωδώς νοηματοδοτούν την ανθρώπινη κοινωνία όπως η αλληλεγγύη,το εμείς,η απλότητα και η αρμονική συμβίωση με την Φύση.
Η οικονομία έχασε τον δρόμο της εντός μίας μονομερούς υπέρτατης κερδοφορίας,ισοπεδώνοντας τον Άνθρωπο με την υπερεκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών του πλανήτη,τον οποίο και δολοφονεί,θυσία στον βωμό μίας άπληστης κερδοσκοπίας,μίας οικονομικής ολιγαρχίας.Επιστροφή στην οδό των κοινωνικών αγαθών προς όλους,στα οποία όλοι θα έχουν πρόσβαση,όπως η Υγεία,οι υποδομές των πάσης φύσεως μεταφορών-λιμάνια,αεροδρόμια,οδικά και σιδηροδρομικά δίκτυα-το νερό,η ενέργεια,τα καύσιμα,τα τρίφιμα,η στέγη.
Η κοινωνική ευημερία έχασε τον δρόμο της καθώς πολλαπλασιάζονται οι άνεργοι,οι άστεγοι,οι πένητες,η εγκληματικότητα,το κοινωνικό περιθώριο,οι χαμηλοσυνταξιούχοι,οι άποροι,η αποδημία των νέων,οι υποαπασχολούμενοι. Επιστροφή στον δρόμο της ισοδιανομής,του κοινωνικού κράτους,της πρόληψης,της προοπτικής,των ίσων ευκαιριών,της αυτοανάπτυξης εξ ιδίων πόρων,εγκαταλείποντας την οδό του ψευδεπίγραφου ευδαιμονισμού που Ασωτεί σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.
Η επιστροφή εκτός από προσωπική πρέπει να καταστεί και συλλογική. Η οδός της επιστροφής πρέπει να αποτελεί στόχο προσωπικής αναζήτησης και συλλογικού αναστοχασμού,ούτως ώστε τούτη η πολιτική και κοινωνική κατάρρευση να ανακαλύψει τον χαμένο δρόμο που αφάνισαν οι πλασματικές οδοσημάνσεις. Συγκλίνοντα μονοπάτια μπορούν να δημιουργήσουν την οδό της επιστροφής σε μία κοινωνία με κέντρο τον Άνθρωπο. Εφ’ όσον υπάρχει τέλος στο τέλμα του χοιροστάσιου,τότε επιθυμείς την επιστροφή,νοσταλγείς την Αλήθεια,την επιζητείς,την θέλεις. Αναγνωρίζεις το ξόδεμα,την πολύτροπη και πολυποίκιλη σπατάλη,δημιουργείς τον δρόμο της επιστροφής εντός ανατροπών και αλλαγών. Η Ιστορία βρίθει επιστροφών εν μέσω ανατροπών,τόσο προσωπικών όσο και συλλογικών. Ο Άσωτος έρχεται εις εαυτόν καθώς συνέρχεται,ούτως λοιπόν ερχόμεθα εις εαυτόν και αναγνωρίζοντας αυτόν, ένα Πρόσωπο,ένα Σύνολο,μία Κοινωνία βρίσκει τον δρόμο της Επιστροφής.
