Ο πρωθυπουργός Φρανσουά Μπαϊρού και η κυβέρνησή του δεν πήραν ψήφο εμπιστοσύνης από τη γαλλική εθνοσυνέλευση, και η Γαλλία μένει για μια ακόμη φορά «ακυβέρνητη».
Με 364 ψήφους «κατά» και 194 «υπέρ» το αποτέλεσμα της κρίσιμης αποψινής ψηφοφορίας οδηγεί στην -προδιαγεγραμμένη- πτώση της κυβέρνησης, κάτι που σημαίνει πως ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν είναι αναγκασμένος να βρει και να διορίσει τον 5ο κατά σειρά πρωθυπουργό μέσα στα τελευταία 4 χρόνια.
Στις 15:00 (τοπική ώρα, 16:00 ώρα Ελλάδας) ξεκίνησε στο Παρίσι η κρίσιμη συνεδρίαση της γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, η οποία θα ολοκληρωθεί με ψηφοφορία για παροχή ή μη ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση του Φρανσουά Μπαϊρού, με την πτώση της, ωστόσο, να θεωρείται προδιαγεγραμμένη.
«Αν δεν αντιμετωπίσουμε το χρέος, δεν θα μπορέσουμε να δανειστούμε καθόλου», δήλωσε ο Γάλλος πρωθυπουργός, ανεβαίνοντας στο βήμα του κοινοβουλίου για να αναλάβει την ευθύνη της κυβέρνησής του για τον προϋπολογισμό λιτότητας, που έχει στόχο να περιορίσει το χρέος της χώρας, το οποίο βρίσκεται στο 114% του ΑΕΠ. ορατός. Στο ξεκίνημα της ομιλίας του τόνισε τις χρόνιες οικονομικές αδυναμίες σε σύγκριση με τους γείτονες της Γαλλίας, ιδιαίτερα όσον αφορά στην παραγωγικότητα της χώρας.
Ανέφερε δε πως ορισμένοι από τους επικριτές του πιθανώς θεώρησαν «πολύ επικίνδυνη» την απόφασή του να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης. Όμως, υποστήριξε πως πιστεύει ότι «ο μεγαλύτερος κίνδυνος θα ήταν να μην αναλάβουμε κανένα ρίσκο, να αφήσουμε τα πράγματα να συνεχιστούν όπως είναι».
Μίλησε για τις προκλήσεις της στέγασης, της κλιματικής αλλαγής, της μετανάστευσης και ενός μη ισορροπημένου συνταξιοδοτικού συστήματος, τις οποίες και αντιπαρέβαλε με την καλλιτεχνική και επιστημονική υπεροχή της Γαλλίας. Σύμφωνα με τον Μπαϊρού, όλα, θετικά και αρνητικά, συνοψίζονται σε ένα ερώτημα: το ερώτημα των δαπανών και του χρέους.
Κατόπιν, ο Γάλλος πρωθυπουργός παρέθεσε τους λόγους για τους οποίους ζητά ψήφο εμπιστοσύνης — ένα κοινωνικό μοντέλο που δοκιμάζεται από τις δημογραφικές προκλήσεις, τον γηράσκοντα πληθυσμό και ένα έθνος που, όπως λέει, παράγει λιγότερο από τους γείτονές του. Επανερχόμενος, εξάλλου, σε αυτό που, όπως ανέφερε, αποτελεί το κύριο πρόβλημα που αντιμετώπισε η Γαλλία το τελευταίο τέταρτο του αιώνα, την αποτυχία, δηλαδή, να αναδομήσει τα δημόσια οικονομικά μετά από κρίσεις, υποστήριξε πως η Γαλλία «πνίγεται σε έναν ωκεανό χρέους».
