Με αφορμή την υπόθεση Eldorado.
Η ανακοπή των εργασιών της Eldorado στα μεταλλεία της Χαλκιδικής (στις Σκουριές συγκεκριμένα, γιατί στην Ολυμπιάδα ο αρμόδιος υπουργός έσπευσε να ανακοινώσει την αδειοδότηση των εργασιών εξόρυξης), ξεσήκωσε την μήνη της αστικής αντιπολίτευσης, η οποία έσπευσε να κατηγορήσει την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ότι διώχνει τις επενδύσεις και αδιαφορεί για τις τύχες χιλιάδων εργαζομένων που χάνουν τις δουλειές τους…
Στην προκειμένη περίπτωση ισχύει η γνωστή παροιμία «δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα» ή «στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί». Και αυτό ισχύει και για τους δύο, τόσο την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, όσο και τη ΝΔ και τις άλλες παραφυάδες.
Από την συμπεριφορά του πολιτικού συστήματος στο συγκεκριμένο θέμα, δυο συμπεράσματα προκύπτουν: α) περισσεύει η υποκρισία και των μεν και των δε β) οι εξελίξεις αυτές επιβεβαιώνουν την εκτίμηση για την υποβαθμισμένη θέση του ελληνικού καπιταλισμού στο διεθνή καταμερισμό εργασίας, σαν «χώρου» υποδοχής ρυπογόνων επικίνδυνων και τζογαδόρικων επενδύσεων.
Δύο συμπεράσματα που θα προσπαθήσουμε να αναπτύξουμε στη συνέχεια.
Καταστροφή κεφαλαίου
Την περίοδο της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας, σημειώθηκε εκτεταμένη καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων (πρώτα και κύρια της εργατικής δύναμης, όπως καταγράφεται στα διψήφια, υψηλά ποσοστά ανεργίας), αλλά και πολύ μεγάλη καταστροφή κεφαλαίου.
Η πορεία των επενδύσεων της περιόδου 2007-2015 που παραθέτουμε στον πίνακα, είναι ενδεικτική για την καταστροφική καθοδική πορεία του επενδυμένου κεφαλαίου στην ελληνική οικονομία.
Οι Ακαθάριστες Επενδύσεις Κεφαλαίου (Ακαθάριστος Σχηματισμός Κεφαλαίου) ακολουθούν μια φθίνουσα πορεία τα χρόνια αυτά, καθώς, από 63,1 δις. ευρώ το 2007, υποχώρησαν στα 38,5 δις. ευρώ το 2010 και μόλις στα 17,3 δις. ευρώ το 2015.
Ενδιαφέρον έχει και η πορεία των Αποσβέσεων Παγίου Κεφαλαίου της περιόδου και της σύγκρισης τους με τον Ακαθάριστο Σχηματισμό Κεφαλαίου, από την οποία προκύπτει το καθαρό αποτέλεσμα (Ακαθάριστος Σχηματισμός Κεφαλαίου – Αποσβέσεις παγίων = Καθαρές Επενδύσεις παγίων).
Οι τελευταίες την περίοδο 2007-2010 ακολουθούν μια έντονα καθοδική πορεία, καθώς από τα 29,5 δις. ευρώ το 2007, υποχώρησαν στα 22,9 δις. το 2008, στα 5,9 δις. το 2009 και μόλις στα 0,6 δις. το 2010. Από το 2011 και τα επόμενα χρόνια υπάρχει αποεπένδυση καθώς οι αποσβέσεις παγίων είναι μεγαλύτερες από τις ακαθάριστες επενδύσεις.
Το 2011 η διαφορά αυτή ήταν (- 5,6) δις. ευρώ, το 2012 (-12,5) δις. το 2013 (- 14,0) δις, το 2014 (-12,8) δις και το 2015 (-17,1) δις.
Το καταστροφικά καθοδικό σπιράλ των επενδύσεων την μνημονιακή περίοδο, εμφανίζεται και στη σχέση των Ακαθάριστων Επενδύσεων (πρώτη σειρά του πίνακα) προς το ΑΕΠ.
Από 27,1% του ΑΕΠ οι ακαθάριστες επενδύσεις το 2007, υποχώρησαν στο 17,0% το 2010 και στο 9,8% του ΑΕΠ το 2015.
Σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία, για να διατηρήσει μια χώρα το υπάρχον παραγωγικό της δυναμικό, θα πρέπει να πραγματοποιεί σε ετήσια βάση επενδύσεις παγίων που θα αντιστοιχούν στο 20 με 25% του ΑΕΠ.
Τα επίπεδα αυτά, η Ελλάδα τα διατήρησε μόνο τη διετία 2007-08. Όλη την υπόλοιπη περίοδο -που συνέπεσε με την εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών- η καταστροφή κεφαλαίου πήρε πρωτόγνωρες για τα ελληνικά δεδομένα διαστάσεις.
Και ερχόμαστε τώρα στο επίδικο. Σε καμία χώρα της ευρωζώνης, ακόμα και σε αυτές που μπήκαν σε μνημόνιο, δεν παρατηρήθηκε τέτοιας έκτασης υποχώρηση του ΑΕΠ και κατά συνέπεια τέτοιου βάθους καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων και κεφαλαίου, όπως στην Ελλάδα. Είναι προφανές, ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με μια σχεδιασμένη και συνειδητά εκτελεσμένη πολιτική επιλογή (μνημόνια) που έφερε τα καταστροφικά αυτά αποτελέσματα που βύθισαν την ελληνική οικονομία σε πρωτόγνωρα επίπεδα κρίσης και έριξαν εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου στην ανεργία.
Τα μνημόνια λοιπόν. Και έρχονται σήμερα τα θρασίμια, οι άνθρωποι που εν πλήρη συνειδήσει διέπραξαν ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της νεοελληνικής ιστορίας, να μιλήσουν για την ανάγκη προστασίας των επενδύσεων και να εκφράσουν την αγωνία τους για τις χιλιάδες θέσεις εργαζομένων που θα χαθούν, αν σταματήσουν οι εργασίες εξόρυξης της Eldorado στις Σκουριές.
Όλοι τους ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, και «λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις», συμμετείχαν ως φυσικοί αυτουργοί στο εν εξελίξει έγκλημα της διάλυσης της χώρας. Και πάνω στα ερείπια της καταστροφής που οι ίδιοι προκάλεσαν ερίζουν σήμερα για τις επενδύσεις και την ανάπτυξη.
Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές.
Ο λόγος περί επενδύσεων
Ο καπιταλισμός σήμερα διανύει την 4η βιομηχανική επανάσταση, όπου κυρίαρχο ρόλο διαδραματίζουν η νανοτεχνολογία, η τεχνητή νοημοσύνη, η ρομποτική κλπ. Στους τομείς αυτούς εστιάζουν οι ισχυρές ιμπεριαλιστικές χώρες, προκειμένου να διατηρήσουν τα συγκριτικά τους πλεονεκτήματα και να εκτοπίσουν τους ανταγωνιστές τους από την αγορά.
Στη νέα αυτή περίοδο η Ελλάδα, η οποία στενάζει κάτω από την μπότα των δανειστών, είναι απούσα. Και το θέμα δεν είναι μόνο, ότι μεγαλώνει η διαφορά στον τεχνολογικό τομέα με τις αναπτυγμένες καπιταλιστικά χώρες, αλλά ότι ως χώρα, έχει υποβιβαστεί στον χάρτη των παγκόσμιών επενδύσεων, σε τριτοκοσμικά επίπεδα. Η Ελλάδα έχει επιλεγεί να υποδέχεται ρυπογόνες και καταστροφικές για το περιβάλλον επενδύσεις τύπου Eldorado, τη στιγμή που άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δεν θα συζητούσαν καν τις προοπτικές μιας τέτοιας επένδυσης.
Στην Ελλάδα επένδυση θεωρείται η «αξιοποίηση» του Ελληνικού, η δημιουργία δηλαδή ενός μικρού Λας Βέγκας στην καρδιά της Αθήνας, με τη φιλοδοξία να συγκεντρώσει τους εγχώριους και ξένους τζογαδόρους , φυσικά και τα φουσκωμένα πορτοφόλια τους.
Για τέτοιες αρπαχτές προσφέρεται σήμερα η Ελλάδα της μνημονιακής κατάπτωσης και μόνο για τέτοιες περιπτώσεις προσφέρονται χρυσοθήρες και διεθνή λαμόγια να ρίξουν ένα φευγαλέο βλέμμα στη χώρα μας.
Και στον τομέα αυτό, έχουμε μετατραπεί στο πτυελοδοχείο της Ευρώπης, σε τόπο όπου ο καθένας θα κάνει την ανάγκη του για να πάει στη συνέχεια καθαρός και ανακουφισμένος στην εργασία του.
Για τέτοιου είδους επενδύσεις προορίζεται η Ελλάδα. Επενδύσεις τύπου Eldorado, που προκαλούν τεράστια οικολογική καταστροφή. «Επενδύσεις» στον τζόγο σε συνδυασμό με την εκποίηση των δημόσιων υποδομών -κάτι αντίστοιχο με τις «σκάλες» που παραχωρούσε το Βυζάντιο την περίοδο της παρακμής στους Ενετούς και τους Γενουάτες- όπου συνωστίζονται σαν τα κοράκια οι Ευρωπαίοι «εταίροι» για το ποιος θα αρπάξει τι.
*Πηγή: ergatikosagwnas.gr
