Το “πολιτικομεταπρατικό” παιχνίδι στην Ελλάδα, που εθίζεται να θεωρεί την πολιτική σαν μπίζνα, έχει μεθόδους και κόλπα να ξεγελά τον υπήκοο και άβουλο πολίτη της” διπλανής μας πόρτας”.
Με αφορμή την ψήφιση της αντισυνταγματικής τροπολογίας απαγόρευσης του κόμματος “Έλληνες για την Πατρίδα”, που ίδρυσε ο έγκλειστος πρωτοδίκως ακροδεξιός Κασιδιάρης και με βάση τις πληροφορίες που κυκλοφορούν, φαίνεται μια διολίσθηση του μορφώματος ΚΙΝΑΛ, που επιμένει να αναφέρεται και ως ΠΑΣΟΚ (ποιο απ’ όλα τα ΠΑΣΟΚ άραγε;) προς την προοπτική της μετεκλογικής συνεργασίας με την Μητσοτακική Δεξιά
Αν ισχύουν οι εντεινόμενες φήμες περί αυτού, είναι μια ακόμα επιβεβαίωση του γράφοντος αυτές τις γραμμές της αλλοίωσης που έχει υποστεί η έννοια του πολιτικού κόμματος σαν συστατικού της αστικοδημοκρατίας, που με την “πρωτοβουλία” Παπανδρέου του νεότερου το 2007, με την εκλογή δηλαδή του επικεφαλής πολιτικού χώρου από την κοινωνία (αορίστως), στην ουσία διέλυσε την πολιτική οργάνωση των πολιτών και έδωσε το τελειωτικό χτύπημα στην κουτσή μας αστικοδημοκρατία, μεταβάλλοντάς την σε πολιτική ολιγαρχία με κοινοβουλευτικό μανδύα
Είναι εμφανές ότι οι πολιτικές διεργασίες στα πολιτικομεταπρατικό μορφώματα ΔΕΝ ΠΕΡΝΟΎΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΉ ΤΟΥΣ ΒΆΣΗ , αφού δεν υφίσταται οργάνωση ουσιαστικά στην οποία τα ενταγμένα μέλη έχουν λόγο και ευθύνη για την πορεία του χώρου που ανήκουν
Είναι φαινόμενο που εκκινεί από την περίοδο του “εκσυγχρονιστικού
Σημιτικού ΠΑΣΟΚ” και τερματίζεται με την ολοκλήρωση της διάλυσης της κοινωνικής αντιστοίχισης του πολιτικού κόμματος από τον ΓΑΠ το 2007, με την “νεοταξικού χαρακτήρα” πρωτοβουλία της συμμετοχής της κοινωνίας, στην εκλογή του επικεφαλής του όποιου πολιτικού χώρου, αφού ασθμαίνοντας ακολούθησε την “πρωτοβουλία” αυτή και η ΝΔ, καθορίζοντας σε μεγάλο βαθμό την μεταβολή της αστικοδημοκρατίας σε πολιτική ολιγαρχία, όπου η κοινωνία ΔΕΝ ΘΑ ΈΧΕΙ ΛΟΓΟ ούτε σαν οργανωμένη μειοψηφία στα πολιτικά τεκταινόμενα!
Είναι εμφανές ότι αυτή η πολιτική κυριαρχία του αρχηγού, σε τέτοιου τύπου ολιγαρχικά μορφώματα, καθορίζει και την πορεία του χώρου είναι ανέλεγκτη, συνηθέστατα προσωποπαγής, αφού τα όργανα του χώρου ελέγχονται αποκλειστικά από τον επικεφαλής αρχηγό
Δεν γνωρίζω αν ο κ Τσίπρας έχει δίκιο να υποθέτει ότι ο κ Ανδρουλάκης είναι εκβιαζόμενος και επομένως οι όποιες αποφάσεις του καθορίζονται από αυτό
Εκείνο για το οποίο είμαι βέβαιος είναι ότι οι δημοσκόποι θα γνωρίσουν μια ακόμα αστοχία προβλέψεων, αφού θα διαπιστωθεί συρρίκνωση του ΠΕΡΙΕΡΓΩΣ ΚΑΙ ΑΠΌΤΟΜΑ δημοσκοπικά “φουσκωμένου” ΚΙΝΑΛ, του οποίου η μετεκλογική συνεργασία με την πλέον δυστοπική έκφανση της Δεξιάς στην Ελλάδα, θα αποτελέσει την ΟΡΙΣΤΙΚΉ ΤΑΦΌΠΛΑΚΑ αυτού του μορφώματος, που ασελγεί στην ιστορία ενός πολιτικού χώρου που ιστορικά μεταλλάχθηκε και που ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΊΖΕΤΑΙ από όσους, μεταξύ των οποίων και η ταπεινότητά μου μέχρι το 1994, αγωνίστηκαν μέσα από τις τάξεις αυτού του χώρου για μια διαφορετική Πατρίδα
Το στοίχημα με την Ιστορία είναι η πολιτική ενεργοποίηση και συνειδητοποίηση της νεοελληνικής πλειοψηφίας, που πρέπει να αντιληφθεί ότι η Χώρα φθίνει και καθίσταται χώρος και παρίας των ιστορικών εξελίξεων και η πορεία αυτή της πολλαπλής φθοράς και παρακμής πρέπει να ανακοπεί
Διαφορετικά το μέλλον κάτω από την “διακυβέρνηση” του οιουδήποτε εντολοδοχικού σχήματος, είτε στους τύπους “δεξιόστροφο” είτε “αριστερόστροφο” είναι προδιαγεγραμμένο και θα βουλιάζει διαρκώς μέσα στον ζόφο, την απαξία και την αποδρομή
Πάντοτε ευπειθής
Νίκος Σίμος
