Δημοσκοπήσεις επί δημοσκοπήσεων στην χώρα της ”φαιδράς πορτοκαλέας”

Δημοσκοπήσεις επί δημοσκοπήσεων προκειμένου να συντηρηθεί, με κάθε κόστος, ένα σάπιο σύστημα που επι 10ετιες οπισθοδρομεί την Χώρα και που τώρα, στην απόλυτη παρακμή του, φαίνεται ότι ουδόλως ενδιαφέρεται για την ίδια την Χώρα!

Όλα στον βωμό της επικοινωνίας όπου με δείγμα μια χούφτα πολιτών, προθύμων για άγνωστους λόγους και μέσα από μαθηματικές αναγωγές αμφίβολης εγκυρότητας, “εταιρίες δημοσκοπήσεων” επιχειρούν να επηρεάσουν τον, στην πλειοψηφία, απελπισμένο νεοραγιά, που έχει από παράδοση μάθει να δίνει λευκές επιταγές εξουσίας στους επίσης παραδοσιακά εντολοδόχους ξένων συμφερόντων και δυνάστες του, που αποτελούν την συνέχεια ενός συστήματος κοτζαμπάσηδων και επιτηρητών που έρχεται από την Οθωμανική δουλεία.

Το με επίταση ανιστόρητο, ακαλλιέργητο και ημιμαθές της νεοελληνικής πλειοψηφίας παλεύει, μέσα από αντίξοες συνθήκες, να βγάλει τον μήνα και ουδόλως ασχολείται με την καθοδική πορεία της χώρας που έχει πάρει επιταχυνόμενες διαστάσεις, αφού το ίδιο το πολιτικό σύστημα της χώρας επ’ ευκαιρία της γενικευμένης κοινωνικής απογοήτευσης έχει απροκάλυπτα διολισθήσει σε μια ιδιότυπη κοινοβουλευτική ολιγαρχία, που επιτείνει χρόνο με τον χρόνο τον αυταρχισμό της, επωφελούμενη του διαρκούς χρεοστασίου στο οποίο από το 2010 βρισκόμαστε , πράγμα που βολεύει τους οικονομικούς κοτζαμπάσηδες των Αθηνών και τους πολιτικούς εκπροσώπους τους αφάνταστα, αφού οι κοινωνικές αντιδράσεις παραμένουν βουβές, δίνοντας χρόνο στους στυλοβάτες αυτού του συστήματος να ανασυντάσσουν τα σχέδια συνέχισης της ολιγαρχικής εξουσίας, δίνοντας κάθε φορά και έναν επίπλαστο κομματικό χρωματισμό, έτσι για να ξεγελά τους πολλούς και αφελείς.

Για παράδειγμα :

Το σχέδιο της μη υποχρεωτικότητας στην ψήφο των πολιτών έπιασε τόπο, αφού μπορούν τώρα οι νεοκοτζαμπάσηδες των Αθηνών να εκλέγουν τους “εκλεκτούς” τους, μέσα από οριακές κοινωνικές πλειοψηφίες και σε λίγο – γιατί όχι; – και από τρανταχτές κοινωνικές μειοψηφίες και πάντα υπό την σταθερή “εργολαβία” ιδιωτικής εταιρίας που αντικατέστησε ΚΑΙ ΕΔΏ το κράτος

Το νεοφεουδαρχικό επινόημα της “ανοιχτής κοινωνίας”, κατά τον νεοταξίτη George Soros, μας έφερε το “φρούτο” της εκλογής αρχηγού πολιτικού κόμματος από την κοινωνία,, μέσω του κ Γιώργου Α Παπανδρέου βεβαίως – βεβαίως, μια άκρως διαβλητή διαδικασία με την οποία καταργήθηκε η δομή του πολιτικού κόμματος – με αφανείς αλλά αρνητικές και σοβαρές

Συνταγματικές διαστάσεις όσο αφορά την ουσία της δημοκρατικής υφής της εξουσίας – καταργήθηκε η άμεση σύνδεση του κόμματος με την κοινωνία των πολιτών και στην ουσία έθεσε τον πολίτη εκτός πολιτικής καθιστώντας τον υπήκοο μιας ολιγαρχικής εξουσιαστικής δομής, αφού ο λόγος του περιορίζεται στο “είσαι φίλος, γίνε μέλος” για μια ημέρα, ψήφισε και άντε στο καλό, για να αναλάβει ο αρχηγός και η παρέα του – εύηχα επιτελείο – τα ζητήματα διαχείρισης για τα οποία η παρέμβαση του κόμματος, του άλλοτε κοινωνικά δομημένου, θα είναι ανύπαρκτη!

Το ότι το “μοντέλο” αυτό της απολιτικής υιοθετήθηκε ασθμαίνοντας από τα λοιπά, πλην ΚΚΕ, κόμματα δεν νομίζω ότι χρειάζεται περαιτέρω επεξήγηση

Άλλωστε τον κοτζαμπάση πολλοί αρνήθηκαν ευκαιριακά και προσωρινά στην Χώρα αυτή, τον κοτζαμπασισμό όμως κανείς!!!

Έτσι πορεύεται στο μοιραίο τέλος του ο ημεδαπός Ελληνισμός στα πρώτα 24 χρόνια αυτού του αιώνα κι αυτό μπορεί να μην αρέσει σε πολλούς είναι όμως μια αλήθεια που δεν μας αφήνει να ξεχάσουμε την ευθύνη μας για το κατάντημα αυτής της χώρας που πορεύτηκε στην νεότερη ιστορία μέσα στην εξάρτηση και στους κοινωνικοπολιτικούς συμβιβασμούς

Γιατί δεν είναι μόνο το υποδειγμένο πολιτικό σύστημα που συμβιβάστηκε

Είναι και η συντριπτική πλειοψηφία των νεοελλήνων – νεοραγιάδων που συγκρότησαν μια κοινωνία – μη κοινωνία, που ουδέποτε διαμόρφωσε συλλογική συνείδηση γιατί οι νεοέλληνες, γνήσια απότοκα μιας αιώνων δουλείας, εξαντλούνταν στις ατομικές πρωτοβουλίες επιβίωσης, χωρίς ουδέποτε να σκεφτούν την έννοια του κοινωνικά πλησίον τους και αυτό το κοτζαμπάσικο σύστημα διοίκησης το γνώριζε και το γνωρίζει καλά, γι’ αυτό και επιβιώνει αιώνες τώρα.

Στην ουσία λοιπόν οι νεοκοτζαμπάσηδες των Αθηνών κουρασμένοι από τον τρόπο που το Μητσοτακέϊκο προωθεί την “τράπουλα” της “επιχειρηματικής” αρπαχτής στον χώρο της «φαιδράς πορτοκαλέας», θέλουν την αλλαγή στο τιμόνι της πολιτικομεταπρατικής εξουσίας του χρεοστασίου που οδεύει κατά κρημνό

Αυτός είναι ο βασικός λόγος – υποβοηθούμενος εδραία από την πρεσβεία των επικυρίαρχων της χώρας – που ο κ Κασσελάκης – του απολύτως πολιτικού τίποτα – ανεβαίνει δημοσκοπικά, βασιζόμενος στην μερίδα των “κεντρώων” κυρ Παντελήδων αυτού του δύσμοιρου τόπου και των απολίτικων ιδιωτών που περιφέρουν τα κορμιά τους στην Χώρα αυτή χωρίς να ξέρουν ούτε γιατί ζουν, ούτε γιατί υπάρχουν!

Το σχέδιο της επόμενης – τάχα – προοδευτικής τρικομματικής ( ο τρίτος εκκολάπτεται από τον χώρο της woke αριστεράς) εξουσιαστικής καρικατούρας, στον αντίποδα της δεξιάς Μητσοτακικής απολυταρχίας, είναι έτοιμο και εξελίσσεται και θα μας δώσει μια πρώτη «γεύση» στις επερχόμενες ευρωεκλογές, όπου θα εκτεθούν στην λαϊκή ψήφο οι επίδοξοι μεταπράτες – ευρωσωτήρες όλων των επίπλαστων πολιτικών αποχρώσεων αυτού του τόπου που εξελίσσεται τάχιστα σε χώρο.

Η μετά το σχέδιο αυτό, της τρικομματικης ενδεχομένως εξουσιαστικής καρικατούρας, με ορίζοντα και κατάληξη τις επόμενες εθνικές εκλογές, που εξυφαίνεται καιρό τώρα από την επικυρίαρχη Πρεσβεία και τα οικονομικά νεοκοτζαμπασικά συμφέροντα αυτής της χώρας, πορεία του τόπου αυτού είναι άγνωστη

Επόμενο σενάριο μάλλον δεν φαίνεται στον μακρινό ορίζοντα, γιατί η Ευρωπαϊκή κατάρρευση της χρηματοπιστωτικής ενωσιακής κολεκτίβας είναι προ των πυλών και γιατί ίσως… η κατάρρευσή του να είναι μια κάποια λύσις

Πάντοτε ευπειθής

Νίκος Σίμος