Ο σημερινός πρωθυπουργός της Αρμενίας προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Ήταν αυτός που σε κρίσιμες και λεπτές ώρες της Αρμενίας έκανε αδικαιολόγητη στροφή από τη συμμαχία με τη Ρωσία προς τις Βρυξέλλες και τις ΗΠΑ, πράγμα που πειθανάγκασε τη Ρωσία να χαλαρώσει την «προστασία» προς την Αρμενία κάτω από την πίστη και Τουρκίας. Ο Πασινιάν διέπραξε εγκληματικό λάθος γυρίζοντας πονηρά την πλάτη στη Μόσχα, όταν χάρις και στην τελευταία η Αρμενία νίκησε στον πρώτο πόλεμο το Αζερμπαϊτζάν και πήρε υπό τον έλεγχο της το Ν.Καραμπάχ του οποίου ο πληθυσμός ήταν Αρμένιος.
Ο πρωθυπουργός της Αρμενίας είπε ότι η πολιτική της χώρας του να στηριχθεί αποκλειστικά στη Ρωσία για να εγγυηθεί την ασφάλειά της ήταν στρατηγικό λάθος, επειδή η Μόσχα δεν μπόρεσε να φέρει εις πέρας και βρίσκεται σε διαδικασία εκκαθάρισης του ρόλου της στην ευρύτερη περιοχή.
Σε συνέντευξή του στην ιταλική εφημερίδα La Repubblica που δημοσιεύθηκε την Κυριακή, ο Νικόλ Πασινιάν κατηγόρησε τη Ρωσία ότι απέτυχε να διασφαλίσει την ασφάλεια της Αρμενίας ενόψει της, όπως είπε, επιθετικότητας από το γειτονικό Αζερμπαϊτζάν για την αποσχισθείσα περιοχή Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Ο Πασινιάν πρότεινε ότι η Μόσχα, η οποία έχει αμυντικό σύμφωνο με την Αρμενία και μια στρατιωτική βάση εκεί, δεν θεωρεί τη χώρα του ως επαρκώς φιλορωσική και είπε ότι πιστεύει ότι η Ρωσία βρίσκεται στη διαδικασία αποχώρησης από την ευρύτερη περιοχή του Νοτίου Καυκάσου.
Ως εκ τούτου, το Ερεβάν προσπαθούσε να διαφοροποιήσει τις ρυθμίσεις ασφαλείας του, μια προφανής αναφορά στους δεσμούς του με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις προσπάθειές του να σφυρηλατήσει στενότερους δεσμούς με άλλες χώρες της περιοχής.
Η Τουρκία υπήρξε το χρήσιμο ρώσικο εργαλείο γιά την επαναφορά τής Αρμενίας μέσω Αζερμπαϊτζάν εις την προτέραν κατάστασιν.
Αυτό, όμως, που προκαλεί οδυνηρή κατάπληξη, είναι η κοντόφθαλμη πολιτική τής φιλοδυτικής αρμενικής παράταξης. Πίστευαν ότι μπορούσαν να τά έχουν όλα ;
ΚΑΙ το Καραμπάχ ΚΑΙ την Δύση ; Και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα ολάκερη ;
”Μωραίνει Κύριος, όν βούλεται απολέσαι…”
Αραγε κι εδώ τα ίδια ;