Tου Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Εσείς το ξέρατε ότι δέν ἔχει σχέση ποιά εἶναι ἡ πραγματικότητα,
ἀλλά τι νομίζει ὁ ἄλλος ὅτι εἶναι ἡ πραγματικότητα;
Αν είστε απατεώνας ασφαλώς το ξέρετε. Προϋπόθεση για να εξαπατήσετε κάποιον επιτυχώς είναι να τον πείσετε ότι τα πράγματα είναι όπως του τα παρουσιάζετε. Σημασία για σας δεν έχει η πραγματικότητα, αλλά τι νομίζει ο άλλος ότι είναι η πραγματικότητα. Αυτή τη φράση τη βρήκα στο βίντεο του κ. Κασσελάκη για τον πατριωτισμό που γύρισε από τη λίμνη της Δοϊράνης με τα κάπως περίεργα ελληνικά του.
Ένα ενδιαφέρον της φράσης είναι ότι παραπέμπει σε μια πολύ ευρύτερη συζήτηση για «μετα-πραγματικότητες» και «μετα-αλήθειες»
που έχουν ανοίξει ήδη από ετών οι «πλούσιοι και ισχυροί» του πλανήτη στο Νταβός. Ενδεχομένως μας δίνει έτσι μια ένδειξη και για το ποιοι κάνουν τώρα φροντιστήριο στον φέρελπι σοσιαλιστή -εφοπλιστή που, εντελώς ξαφνικά και από το εντελώς πουθενά, ήρθε να διεκδικήσει την ηγεσία του δεύτερου ελληνικού κόμματος, μέσω μιας ήκκιστα δημοκρατικής διαδικασίας, με την οποία και η κουτσή Μαρία κυριολεκτικά μπορεί, πληρώνοντας δύο ευρώ, να ψηφίσει όποιον της κάνει κέφι για έναν αρχηγό ενός κόμματος που μπορεί όχι μόνο να μην ψηφίζει η ίδια, αλλά ακόμα και να χάσει!!!
Ελπίζουμε αν επιβιώσει αυτής της δοκιμασίας ο ΣΥΡΙΖΑ να επιστρέψει σε μια πιο δημοκρατική και πιο σοβαρή διαδικασία. Την εξωφρενική διαδικασία εισήγαγε ο κ. Τσίπρας τον Ιανουάριο του 2022, παρά τις αντιρρήσεις σημαντικών στελεχών του κόμματός του. Αν δεν ήξερε ο ίδιος σε τι θα χρησιμεύσει, το ήξεραν αυτοί που τον συμβούλεψαν να τη θεσμοθετήσει. Σημειωτέον ότι δεν πέρασαν μερικές μέρες από την εξαγγελία της υποψηφιότητάς του και ο Κασσελάκης κατηγορήθηκε ήδη για μια όχι ασήμαντη απάτη! Για να είναι έγκυρη η υποψηφιότητά του χρειαζόταν να την εγκρίνουν τριάντα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ. Υπέβαλε το σχετικό χαρτί με 30 υπογραφές, αποκαλύφθηκε όμως στην πορεία ότι από τους υπογράφοντες μόνο 28 ήταν μέλη της ΚΕ. Φαίνεται βέβαια ότι ο υποψήφιος Πρόεδρος κάποιο γερό «δόντι» έχει στην ηγεσία του κόμματος κι έτσι, όχι μόνο του συγχώρεσαν το ατόπημα, του βρήκαν και δύο μέλη της Κεντρικής Επιτροπής να συμπληρώσουν εκ των υστέρων την έγκριση.
Το «Πρώτο Θέμα» έχει γράψει επίσης σειρά άρθρων που τον εγκαλούν σχετικά με «ανακρίβειες» του βιογραφικού του. Όλα αυτά δεν με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα και δεν θα ασχοληθώ μαζί τους. Αν ήταν/είναι εφοπλιστής δεν μπορεί να ηγείται ενός αριστερού κόμματος, αν δεν ήταν/είναι εφοπλιστής απλώς μας κοροϊδεύει. Το αν έχει κάνει τη στρατιωτική του θητεία δεν θα έβλαπτε να ενημερώσει σχετικά τον ελληνικό λαό και τα μέλη του κόμματός του, πόσο μάλλον που ειδικεύεται και σε διατριβές ορισμού του εθνικού και του πατριωτικού.
Να σημειώσουμε επίσης ότι η φράση για την πραγματικότητα έχει πολύ ευρύτερη σημασία. Είναι το αξίωμα του σύγχρονου δυστοπικού μετα-καπιταλισμού, του καπιταλισμού της καταστροφής στον οποίο μας πάνε. Μέχρι την πτώση της ΕΣΣΔ, ο καπιταλισμός εμφανιζόταν ως ένα σύστημα προόδου, που ανέβαζε, με το δικό του μοντέλο, το βιοτικό επίπεδο και τις ελευθερίες. Μετά τη φοβερή κοινωνική καταστροφή του πρώην «σοσιαλισμού», τη manu militari διάλυση της Μέσης Ανατολής και όχι μόνο και τη μεγάλη οικονομική κρίση μετά το 2008, περάσαμε από την ιδεολογία της «ευτυχούς παγκοσμιοποίησης» στην ανοιχτή δυστοπία και τον κάθε μορφής πόλεμο κατά των εργαζομένων, των λαών, των εθνών, του πολιτισμού, της φύσης.
Για να πουληθεί αυτή η πολιτική, η απάτη γίνεται υποχρεωτική συνθήκη. Η κατάργηση της Αλήθειας γίνεται το κέντρο της προσπάθειας του νέου, ανερχόμενου Ολοκληρωτισμού, γιατί η Αλήθεια και ο Λόγος, η συνείδηση της πραγματικής και όχι της εικονικής, fake πραγματικότητας, είναι, από τον καιρό του Όμηρου και των φιλοσόφων της Ιωνίας και της Θράκης, το κύριο εργαλείο του Ανθρώπου για να αποκτήσει την ελευθερία του. Και αντιστρόφως, η καταστροφή της συνείδησης και η παραπλάνηση, τα διάφορα «αφηγήματα» (παραμύθια) το βασικό εργαλείο για την υποδούλωσή του, όπως κάπως στην Πολιτεία του Πλάτωνα.
Κασσελάκης, Goldman Sachs και CSIS
Αλλά δεν χρειαζόμαστε τη σημειολογική ανάλυση της διαφημιστικής καμπάνιας του Κασσελάκη για να αντιληφθούμε πόθεν προέρχεται και γιατί έρχεται. Μας την έδωσε ο ίδιος με το βιογραφικό του. Με αυτό μας αποκαλύπτει:
Α) ότι έχει εργασθεί στο πιο «διαβολικό» τμήμα του δυτικού καπιταλισμού, στην τράπεζα Goldman Sachs, οργανώτρια όλων των μεγάλων κρίσεων του 20ού αιώνα και επωφεληθείσα από αυτές τις κρίσεις. Η τράπεζα αυτή έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην οικονομική και κοινωνική καταστροφή και υποδούλωση της Ελλάδας μετά το 2010. Για τα έργα της σας παραπέμπω σε ένα άρθρο που έγραψα προ ημερών και όπου θα βρείτε πληροφορίες που εκτιμώ ότι είναι εντελώς απαραίτητες για την κατανόηση και του κόσμου στον οποίο ζούμε και του τι συνέβη στην πατρίδα μας και με ποιανού ευθύνη.
Δεν ξέρω αν η θητεία στην Goldman Sachs θεωρείται must για έναν αριστερό (ριζοσπάστη) μάλιστα ή ένα σοσιαλιστή. Μιας όμως κι ο Κασσελάκης υπηρέτησε εκεί την εποχή που οργανώθηκε ο πολιτικο-οικονομικός πόλεμος κατά της Ελλάδας, δεν θα ήταν σκόπιμο να μας διηγηθεί τις εμπειρίες του, τις αναμνήσεις του και τη γνώμη του εν τέλει για αυτή την τράπεζα;
Β) ότι συνεργάσθηκε με το αμερικανικό Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών (CSIS). Το CSIS είναι ένα από τα κεντρικότερα ινστιτούτα του αμερικανικού στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος, ορμητήριο της πιο εγκληματικής φιγούρας της διεθνούς πολιτικής κατά τον 20ό αιώνα, του Χένρι Κίσινγκερ, οργανωτή εκτός των άλλων του πραξικοπήματος στην Κύπρο και της τουρκικής εισβολής στο νησί, και του υπερ-πολεμοχαρούς Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι που ήθελε, εκτός των άλλων, να κόψει σε τέσσερα κομμάτια τη Ρωσία! Δεν μας είπε βέβαια ο Κασσελάκης τι ακριβώς μελετούσε εκεί και τι τον μάθαιναν οι δάσκαλοί του. Δεν τον ρωτάνε τα καλόπαιδα, οι αστέρες της τηλεοπτικής δημοσιογραφίας μας που του παίρνουν συνεντεύξεις, να μάθουμε κι εμείς; Για το ινστιτούτο αυτό παραπέμπω τους ενδιαφερόμενους αναγνώστες επίσης σε ένα άρθρο που έγραψα πρόσφατα.
Από τα στρατιωτικά στα πολιτικο-επικοινωνιακά πραξικοπήματα
Στο παρελθόν οι Αμερικανοί έβαζαν τους δικούς τους στρατιωτικούς να κάνουν πραξικοπήματα με τα τανκς. Αυτό έγινε στην Ελλάδα στις 21 Απριλίου 1967, στην Κύπρο στις 15 Ιουλίου 1974 και σε δεκάδες άλλα κράτη του πλανήτη κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα. Η μέθοδος με τα τανκς δεν έχει εντελώς εγκαταλειφθεί και παραμένει πάντα ως εφεδρεία σε περίπτωση ανάγκης. Προτιμάται όμως τώρα η μέθοδος των πραξικοπημάτων με τις τράπεζες, με την επικοινωνία και με τις πολιτικές συνωμοσίες. Μια τέτοια γίνεται σήμερα μπροστά στα μάτια μας με την αιφνιδιαστική (και πλήρως σύμφωνη με τις αρχές του περίφημου «Δόγματος του Σοκ» κατά Κλάιν) επιχείρηση ελέγχου του δεύτερου ελληνικού κόμματος από έναν παντελώς άγνωστο νεαρό που, χωρίς προηγούμενη πολιτική δράση, χωρίς να είναι μέλος του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να συμμερίζεται τις ιδέες της Αριστεράς ή ακόμα και της Κεντροαριστεράς, όπως εξηγήσαμε σε προηγούμενο άρθρο μας επιχειρεί να γίνει Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και να αλλάξει ριζικά τον ιδεολογικό και πολιτικό προσανατολισμό αυτού του κόμματος! Με δύο λόγια να το απαγάγει.
Και παρακαλώ μη σπεύσετε να με επικρίνετε για συνωμοσιολόγο. Αν ο Κασσελάκης έκανε ανοιχτή πολιτική θα έμπαινε στον ΣΥΡΙΖΑ ως μέλος και θα αγωνιζόταν να κερδίσει το κόμμα με τις ιδέες του. Ή θα έδινε μια συνέντευξη τύπου και θα έλεγε θέλω να φτιάξω ένα Δημοκρατικό Κόμμα Ελλάδας. Αυτό είναι ανοιχτή πολιτική δράση. Αυτό που τώρα κάνει είναι μια συνωμοσία για να ελεγχθεί το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ από δυνάμεις που δεν έχουν σχέση ούτε με την αριστερά, ούτε με την Ελλάδα, που ενεργούν όμως πιθανώς σε συμφωνία με δυνάμεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ, ενδεχομένως και με τον ίδιο τον κ. Τσίπρα. Και αν είναι κάτι ενδεικτικό της βαθύτατης παρακμής και της ελληνικής αριστεράς και της Ελλάδας και της δημοκρατίας μας είναι το ότι παρακολουθούμε όλοι μια τέτοια διαδικασία χωρίς να έχουμε ξεσηκωθεί. Γιατί δεν συνιστά μόνο πλήγμα κατά της αριστεράς και της δημοκρατίας στην αριστερά, είναι και πλήγμα στη δημοκρατία στην Ελλάδα.
Να τα μελετάνε λοιπόν τα συμβαίνοντα στον ΣΥΡΙΖΑ οι κύριοι Μητσοτάκης, Ανδρουλάκης και πάντες οι έχοντες θέσεις ευθύνης στην αποικία, γιατί μπορεί κι αυτοί να δουν αύριο έναν παντελώς άγνωστο κ. Φούφουτο ή κάποιον κ. Κασσέλα, αν καπνίσει στον κ. Πάιατ ή κάποιον άλλο Αμερικανό αξιωματούχο ή ένα νέο σταθμάρχη της CIA, που μπορεί να κρίνει αύριο ότι αρκετά, δεν του κάνει πλέον ο κ. Μητσοτάκης ή ο κ. Ανδρουλάκης.
Κι όταν θα ‘ρθει εκείνη η ώρα ουδόλως θα μετρήσουν οι υπηρεσίες που θα έχουν προσφέρει στο παρελθόν οι κ.κ. Μητσοτάκης ή Ανδρουλάκης ή όποιος άλλος. Στην πραγματικότητα μάλιστα, δεν είναι πιθανό, είναι βέβαιο ότι θα γίνει κάποια στιγμή αυτό αν συνεχιστεί η πορεία της χώρας προς την εκμηδένισή της, περιλαμβανομένης της πλήρους εκμηδένισης των πολιτικών οργανισμών της, των κομμάτων της δηλαδή και την κατάληψη αρχηγικών θέσεων σε αυτά – όπως και στο σύνολο των ελληνικών θεσμών – από ανθρώπους άμεσα ελεγχόμενους από το εξωτερικό και ελάχιστες σχέσεις έχοντες με την ελληνική κοινωνία και με την ελληνική … πραγματική πραγματικότητα.
Κατ’ ουσίαν πρόκειται για επιχείρηση κατάργησης της πολιτικής στη χώρα που γεννήθηκε. Και συμβαίνει μάλιστα σε μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο για τη χώρα και ενόψει πιθανής «τελικής εγχειρήσεως».
