Δευτερευόντως, καθίσταται ευκρινές ακόμη και για τον περισσότερο δύσπιστο ότι δεν επετεύχθη ο στόχος του οικονομικού στραγγαλισμού της Ρωσίας – αντιθέτως η «πολεμική οικονομία» του Putin άντεξε και μάλλον επωφελήθηκε εν τέλει από τη βίαιη αλλαγή των προορισμών των ενεργειακών της προϊόντων.
Η ΕΕ έχει δηλώσει σε όλους του τόνους ότι έχει στόχο να εγκαταλείψει τα ορυκτά καύσιμα από τη Ρωσία ήδη από το 2027, αλλά φαίνεται ότι θα παραμείνει στις… διακηρύξεις.
Προς το παρόν, σε κάθε περίπτωση, οι Ευρωπαίοι σπάνε διαδοχικά ρεκόρ εισαγωγών από τη Ρωσία που άλλωστε αποτελεί βασικό προμηθευτή φθηνής ενέργειας για την παραγωγική βάση της Γηραιάς Ηπείρου.
Γιατί οι ηχηρές δηλώσεις και η παράλογη ρωσοφοβία δεν… παρεμβαίνουν στην αύξηση των προμηθειών καθώς ο οικονομικός ορθολογισμός δεν δέχεται… παρανοϊκές περεκκλίσεις.
«Παρά τις υποσχέσεις για σταδιακή κατάργηση των ορυκτών καυσίμων από τη Ρωσία, ο αριθμός των τάνκερ που μεταφέρουν LNG από εκεί στην Ευρώπη έχει αυξηθεί», σημειώνει η εφημερίδα.
Σύμφωνα με το Κέντρο Γερμανικών Σπουδών στο Ινστιτούτο της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, το 2022 οι προμήθειες έφτασαν το ιστορικό μέγιστο των 16,7 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων.
Το 2021 ήταν 12,3 δισ. κυβικά μέτρα.
Η Ισπανία και το Βέλγιο είναι οι μεγαλύτεροι πελάτες της Ρωσίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Σύμφωνα με υπολογισμούς του Ινστιτούτου Ενεργειακής Οικονομίας και Χρηματοοικονομικής Ανάλυσης (IEEFA), οι αγορές σε αυτές της χώρες αυξήθηκαν κατά 50% σε σύγκριση με πέρυσι.
Από τον Ιανουάριο έως τον Οκτώβριο, η Μαδρίτη αγόρασε 5,21 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα, οι Βρυξέλλες – 3,14.
Στην κορυφή του καταλόγου βρίσκεται και η Γαλλία.
Το μερίδιο των ρωσικών εισαγωγών LNG στην Ισπανία είναι 26,5%, στο Βέλγιο 37,2%.
Σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία της ΕΕ, η Ισπανία κατέβαλε στη Μόσχα 1,8 δισ. ευρώ, η Γαλλία – 1,5 δισ. ευρώ και το Βέλγιο 1,36 δισ. ευρώ.
Όπως ανέφερε η ενεργειακή εταιρεία Enagas, η Ρωσία βρίσκεται φέτος στην τρίτη θέση των προμηθευτών στην Ισπανία μετά την Αλγερία και τις Ηνωμένες Πολιτείες .
Το αποτέλεσμα από τον Ιανουάριο έως τον Σεπτέμβριο είναι το ενεργειακό ισοδύναμο με 56.490 GWh φυσικού αερίου, 48,2% περισσότερο από την αντίστοιχη περίοδο του 2022 (38.125 GWh).
Οι προμήθειες αυξάνονται, καθώς δεν έχουν όλες οι χώρες της ΕΕ πρόσβαση στις μεταφορές από τη θάλασσα και δυνατότητα επαναεριοποίησης LNG.
Υπάρχουν στην Ισπανία και το Βέλγιο.
Από εκεί, το επαναεριοποιημένο προϊόν αποστέλλεται σε άλλες χώρες.
«Η Γαλλία, για παράδειγμα, όχι μόνο αγοράζει ενεργά ρωσικό LNG, αλλά και συνεχίζει να εκμεταλλεύεται την πυρηνική ενέργεια, η οποία είναι αντίθετη με τις γενικές κατευθύνσεις τηε ΕΕ.
Η Ισπανία και η Ουγγαρία, παρεμπιπτόντως, δεν είναι οι πλουσιότερες στην Ευρώπη, καθοδηγούνται από οικονομικές αναγκαιότητες – είναι πολύ πιο δαπανηρή η μεταφορά LNG από τις ΗΠΑ ή την Αυστραλία.
«Παρά τις δημόσιες δηλώσεις αξιωματούχων, η οικονομία υπερτερεί της πολιτικής», επισημαίνει ο Pavel Maryshev, διευθυντής ανάπτυξης της εταιρείας μηχανικής Energia Plus LLC.
Σύμφωνα με τη γαλλική εταιρεία Kpler (που ειδικεύεται στη συλλογή πληροφοριών για τις αγορές εμπορευμάτων), το ρωσικό LNG αντιπροσωπεύει το 16% των συνολικών εισαγωγών στην ΕΕ.
Η Μόσχα είναι δεύτερη μετά την Ουάσιγκτον.
Το πλεονέκτημα
Το υγροποιημένο αέριο έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα: σε αντίθεση με το αέριο που μεταφέρεται μέσω αγωγού, δεν περιορίζεται από γεωγραφία.
«Είναι δυνατή η θαλάσσια μεταφορά σε οποιοδήποτε σημείο του κόσμου με μικρές διακυμάνσεις στο κόστος.
Έτσι, το LNG καθιστά την αγορά φυσικού αερίου παγκόσμια, όπως ακριβώς και η αγορά πετρελαίου», σημειώνει ο Alexander Klyuchnikov, αναλυτής της ενεργειακής αγοράς στην PTPA JSC.
Η ατζέντα της κλιματικής αλλαγής
Η ατζέντα για το κλίμα αυξάνει επίσης τη ζήτηση.
Η ΕΕ αποφάσισε να μειώσει τις εκπομπές άνθρακα κατά τουλάχιστον 55% έως το 2030 και να μηδενιστεί έως το 2050.
Το «Πράσινο» λόμπι έχει πείσει τους πολιτικούς ότι το υδρογόνο έχει τη δυνατότητα να αντικαταστήσει το φυσικό αέριο έως το 2030.
«Η ΕΕ θεωρεί το LNG ως προσωρινό καύσιμο κατά τη μετάβαση στο υδρογόνο και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ως μέρος της ”πράσινης” ιδεολογίας.
Αλλά η Ευρώπη δεν θα μπορεί να χρησιμοποιεί LNG αντί για ρωσικό αέριο αγωγών.
Και ο προβλεπόμενος κρύος χειμώνας και η ανάκαμψη της ζήτησης στην Κίνα πιθανότατα θα οδηγήσει σε υψηλότερες τιμές σε παγκόσμια κλίμακα», λέει ο Vadim Petrov, αντιπρόεδρος της ομάδας εργασίας Arctic Agenda του ρωσικού υπουργείου Φυσικών Πόρων.
Ο Mikhelson αναφέρθηκε στις χώρες που μπορούν να καλύψουν την αυξανόμενη ζήτηση για LNG
Γενικά, στα λόγια υπάρχει μια απόρριψη του ρωσικού καυσίμου, τόσο παραδοσιακού όσο και υγροποιημένου, αλλά στην πραγματικότητα είναι ακριβώς το αντίθετο.
Η τρέχουσα πληρότητα των ευρωπαϊκών εγκαταστάσεων αποθήκευσης (99,32%) είναι σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα των εισαγωγών LNG από τη Μόσχα.
Και αυτό είναι μόνο η αρχή.
“Για να επιβιώσουν τον κρύο χειμώνα, οι ευρωπαϊκές χώρες πρέπει να αυξήσουν πολλαπλάσια τις προμήθειες.
Επιπλέον, η ΕΕ δεν έχει αρκετή χωρητικότητα τόσο για αποθήκευση όσο και για εισαγωγή LNG.
Η εύρεση εναλλακτικών λύσεων στα ρωσικά καύσιμα απαιτεί χρόνο και σε κρύο καιρό μπορεί να υπάρξει σοκ στην προσφορά και κατακόρυφη άνοδος στις τιμές.
Υπάρχει πλεόνασμα καυσίμων στην Ευρώπη
Σίγουρα δεν αξίζει να περιμένουμε», λέει ο Vitaly Kitaychuk, αναπληρωτής επικεφαλής της εταιρείας χρηματοοικονομικής τεχνολογίας Only Bank.
Κατακόρυφη αύξηση της παγκόσμιας ζήτησης
Η Υπηρεσία Περιβαλλοντικών Ερευνών (EIA) εκτιμά ότι μέχρι το τέλος του 2024, η παγκόσμια ζήτηση για LNG θα αυξηθεί κατά 16%.
Η πρόβλεψη βασίζεται σε στοιχεία του Διεθνούς Ομίλου Εισαγωγέων (GIIGNL), μια σύγκριση των παραγωγικών δυνατοτήτων.’
Φέτος, η Γερμανία, οι Φιλιππίνες και το Βιετνάμ προστέθηκαν στους εισαγωγείς.
Η Αντίγκουα, η Αυστραλία, η Κύπρος και η Νικαράγουα θα το πράξουν σύντομα, και αρκετές άλλες χώρες βρίσκονται σε «προχωρημένο στάδιο» ανάπτυξης των απαραίτητων υποδομών.
Είναι στρατηγικά σημαντικό για τη Ρωσία να επεκτείνει τις εξαγωγές και την παραγωγή. Αυτή τη στιγμή παράγονται 32,5 εκατομμύρια τόνοι LNG ετησίως.
Το 2024, όπως προτείνει το κρατικό πρόγραμμα «Ενεργειακή Ανάπτυξη», ο αριθμός αυτός θα φτάσει τα 47,3 εκατομμύρια και μέχρι το 2030 θα ξεπεράσει τα 100 εκατομμύρια.
Εν τέλει καθώς τα ενεργειακά προϊόντα προκαλούν σημαντικό μέρος των πληθωριστικών πιέσεων που πλήττουν την οικονομίας της ΕΕ κάθε σοκ στην προσφορά είναι δυνατό να προκαλέσει ανεξέλεγκτη άνοδο των τιμών και να πλήξει σημαντικά την παραγωγική βάση της Γηραιάς Ηπείρου.