Διασταυρωμένες πληροφορίες επιβεβαιώνουν αυτό που όλοι υποψιάζονταν ότι ο
τελευταίος ανασχηματισμός της κυβέρνησης Μητσοτάκη καταφτάνει με φόρα μεταξύ
14 και 21 Μαρτίου, αμέσως μετά την ανάληψη καθηκόντων του Κωνσταντίνου
Τασούλα ως Προέδρου της Δημοκρατίας, στις 13 Μαρτίου.
Μην τρέφετε αυταπάτες!
Δεν πρόκειται για νέο αίμα, ούτε για ριζικές αλλαγές.
Είναι η κλασική συνταγή: ίδιοι σεφ, ίδιο καμένο φαγητό, απλώς θα
αλλάξουν το μενού στις ταμπέλες των υπουργείων.
Είναι σαν να βλέπουμε τον ίδιο θίασο να αλλάζει κουστούμια στο ίδιο σκονισμένο
έργο.
Ο υπουργός που δεν ήξερε να ξεχωρίσει την τραγωδία από την
κωμωδία θα βρεθεί στο τιμόνι ενός άλλου χαοτικού τομέα.
Ο μέχρι πρότινος «άριστος» που απέτυχε παταγωδώς σε ένα υπουργείο, μετακινείται
στο διπλανό για να συνεχίσει τη συλλογή του από φιάσκα.
Κι έτσι, η διακυβέρνηση συνεχίζεται με τη γνωστή συνταγή: ίδια
πρόσωπα, ίδιο χάος, ίδια κοροϊδία.
Ο πολίτης βλέπει την πολιτική σκηνή σαν reality show που κανείς δεν αποχωρεί,
όσες γκάφες κι αν κάνουν.
Καμένα δάση;
Καμένη οικονομία;
Καμένες υποσχέσεις;
Κανένα πρόβλημα!
Ένας ανασχηματισμός αρκεί για να ξαναφορέσουν τις στολές τους και να κάνουν ότι
κάτι αλλάζει.
Οι ρόλοι ανακατεύονται, αλλά το έργο παραμένει ίδιο: μια χώρα που παλεύει να βγει
από τις στάχτες, με πυροσβέστες που κρατούν αναμμένους δαυλούς.
Κι ενώ εκείνοι αλλάζουν τις Βασιλικές καρέκλες, ο λαός τρέχει με το Καλαθάκι
για το παντεσπάνι του…
΄’‘Δεν βγαίνουμε”;, ”;δεν αντέχουμε άλλο”, ”;δουλεύουμε σαν δούλοι για ένα
ξεροκόμματο”;, λένε οι πολίτες!
Εγκλωβισμένοι σε μια ατελείωτη λιτότητα, με τους μισθούς των 700 ευρώ να
θυμίζουν φιλοδωρήματα και τις τιμές να καλπάζουν σαν άλογα σε ξέφρενη
κούρσα.
Κάποτε ήμασταν εργαζόμενοι, τώρα είμαστε σύγχρονοι σκλάβοι, με τη μόνη μας
ελπίδα να είναι ένα λαχείο που δεν κληρώνει ποτέ.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι σε αυτόν τον ανασχηματισμό κανείς δεν θα
ανασχηματιστεί πραγματικά.
Γιατί η εξουσία στην Ελλάδα δεν είναι ευθύνη, είναι καριέρα.
Και οι ίδιοι άνθρωποι θα συνεχίσουν το ”έργο” τους, απλώς με νέα ταμπέλα στο
υπουργικό τους γραφείο.
Κι εμείς; Θεατές, μόνιμοι, σε μια παράσταση που δεν λέει να κατέβει.
