Μετά την ανακοίνωση της απόφασης που αθωώνει τους κατηγορούμενους για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια, η μητέρα της αδικοχαμένης κοπέλας που έχασε τη ζωή της από την φονική πλημμύρα, ξεσπά σε κλάματα, μιλώντας στο in.
«Δεν είμαι καθόλου καλά. Είναι δυνατόν; Αν δεν γινόταν η πλημμύρα θα έχανε τη ζωή της η κόρη μου; Είναι παράλογα όλα αυτά που συμβαίνουν. Τι απόφαση είναι αυτή;» σημειώνει η Φωτεινή Πλακιά, μητέρα της φαρμακοποιού που έχασε τη ζωή της στο Μουζάκι Καρδίτσας από τον «Ιανό».
Σύμφωνα με την κυρία Πλακιά, «δεν έκλεισε ο δρόμος εκείνη την ημέρα. Δεν ήχησε ποτέ το 112. Δεν υπήρχαν αντιπλημμυρικά έργα, δεν υπήρχε ορατότητα. Δεν υπήρχε καμιά οργάνωση, καμία ενημέρωση από την πολιτεία για το πώς να κινηθεί ο κόσμος».
«Αν δεν είχαν γίνει όλα αυτά η κόρη μου θα ζούσε. Είναι πάρα πολύ προκλητικό. Δεν μπορεί να συνεχίζεται αυτή η ατιμωρησία. Δεν υπάρχει καμία ασφάλεια για τη ζωή μας» πρόσθεσε η μητέρα της αδικοχαμένης Ευδοκίας.
Στη συνέχεια, η Φωτεινή Πλακιά αναρωτήθηκε: «Γιατί πληρώνουμε φόρους; Για να είμαστε εκτεθειμένοι συνεχώς σε κίνδυνο; Δεν δέχεται κανένα κύτταρό μου την απόφαση», ενώ σημείωσε ότι η οικογένεια θα ασκήσει έφεση. «Όλα τα ένδικα μέσα θα ασκηθούν. Θα το φτάσουμε μέχρι τέλους θα πάμε στον Άρειο Πάγο, μέχρι να αποδοθεί δικαιοσύνη για την ψυχή της κόρης μου» πρόσθεσε μιλώντας στο in.
Η επίσημη ανακοίνωση της οικογένειας Πλακιά
Οι αποφάσεις των Δικαστηρίων εκδίδονται στο όνομα του ελληνικού λαού και από αυτόν κρίνονται. Σήμερα στη Λάρισα., τον τόπο που θα εκδικαστεί η υπόθεση των Τεμπών, το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων, με πλειοψηφία 2-1, απεφάνθη ότι για το θάνατο της Ευδοκίας – Μυρτούς Πλακιά, στη φονική κακοκαιρία Ιανός, ευθυνόταν μόνο η ίδια, η «κακή» της ώρα και ουδείς από τον κρατικό μηχανισμό.
Όλα αυτά, ενώ το ίδιο Δικαστήριο, έκρινε ομόφωνα ενόχους κατηγορουμένους από την Τοπική Αυτοδιοίκηση για το αδίκημα της πλημμύρας, από την οποία πλημμύρα επήλθε και ο θάνατος της Ευδοκίας – Μυρτούς Πλακιά.
Η οικογένειά της, θα κάνει χρήση όλων των νομίμων βοηθημάτων και των ενδίκων μέσων, προκειμένου να ανατρέψει αυτή την άδικη απόφαση διεκδικώντας τη δικαίωση της Ευδοκίας – Μυρτούς, καθώς ο θάνατός της δεν ήταν ατύχημα, αλλά αποτέλεσμα συλλογικής ανικανότητας του κρατικού μηχανισμού.