ΜΟΣΧΑ, 27 Οκτωβρίου – RIA Novosti, Zakhar Andreev, Andrey Kots. Η εγχώρια βιομηχανία είναι έτοιμη για μαζική παραγωγή του πιο σημαντικού συστήματος – της αυτοκινούμενης βάσης πυροβολικού Koalitsiya-SV. Αυτός ο τύπος όπλου έχει ιδιότητες που μπορούν να αλλάξουν ριζικά την κατάσταση στο μέτωπο. Αλλά πρώτα, οι κατασκευαστές πρέπει να λύσουν αρκετά κρίσιμα προβλήματα.
«Οι αριθμοί μας είναι χαμηλότεροι»
Στρατιωτικό προσωπικό και αναλυτές έχουν επανειλημμένα σημειώσει ότι το ρωσικό πυροβολικό είναι σημαντικά κατώτερο από το ΝΑΤΟ σε μια σειρά από χαρακτηριστικά. Πρώτα απ ‘όλα, όσον αφορά την εμβέλεια.
«Δεν έχουμε πολλά όπλα που να μπορούν να συγκριθούν με οβίδες 155 χιλιοστών δυτικής παραγωγής», εξηγεί στο RIA Novosti ένας αξιωματικός του 1ου Σώματος Στρατού με το διακριτικό κλήσης Klim. «Εκτός από το ότι το αυτοκινούμενο πυροβόλο όπλο Malka έχει ενεργό -βεληνεκές αντιδραστικού πυροβόλου 47 χιλιομέτρων. Άλλα έχουν λιγότερα».
Το κύριο αυτοκινούμενο οβιδοβόλο “Msta-S” χτυπά στόχους σε απόσταση έως και 29 χιλιομέτρων και το αμερικανικό M777, το Πολωνικό “Crabs” και το γαλλικό “Caesars” – στα 30-40. Με βλήματα υψηλής ακρίβειας – έως 70.
Ως αποτέλεσμα, όπως σημειώνει ο στρατός, μερικές φορές οι επιχειρήσεις αντι-μπαταρίας απλώς δεν πραγματοποιούνται . Μετά την εμφάνιση πυρομαχικών διασποράς από τις Ηνωμένες Πολιτείες στο μέτωπο, η κατάσταση έγινε ακόμη πιο περίπλοκη.
Drones: καλά, αλλά αναξιόπιστα
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι τα δυτικά όπλα δεν έχουν τίποτα να αντιταχθούν. Τα UAV, τόσο αναγνωριστικά όσο και κρούσης, παίζουν τεράστιο ρόλο στον πόλεμο κατά των μπαταριών. Μερικές φορές και οι δύο λειτουργίες συνδυάζονται. Τις προάλλες, ο διοικητής της εταιρείας της 92ης χωριστής μηχανοποιημένης ταξιαρχίας των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, Γιούρι Φεντορένκο, παραπονέθηκε για το πλεονέκτημα των ρωσικών δυνάμεων σε αυτό το στοιχείο.
“Τα drones FPV μένουν όσο διαρκεί η μπαταρία, σε κατάσταση αναμονής. Περιμένουν να εμφανιστεί το αυτοκίνητό μας, το όπλο μας ή κάτι άλλο και επιτίθενται”, εξήγησε στα ουκρανικά μέσα ενημέρωσης.
Ιδιαίτερα αποτελεσματικά είναι τα περιπλανώμενα πυρομαχικά Lancet, ικανά να χτυπήσουν στόχους σε απόσταση 50 χιλιομέτρων. Και οι νεότερες εκδόσεις είναι περίπου 70.
Ωστόσο, τα μη επανδρωμένα συστήματα έχουν μειονεκτήματα – συγκεκριμένα, έλλειψη ειδικευμένων χειριστών και ευπάθεια στον ηλεκτρονικό πόλεμο.
«Το πυροβολικό είναι πολύ πιο αξιόπιστο από αυτή την άποψη», λέει ο Ρώσος μαχητής Klim. «Χρειαζόμαστε όπλα με βεληνεκές τουλάχιστον 40 χιλιομέτρων για να είμαστε σε ισότιμη βάση με τις ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις».
«Δεν υπάρχουν ανάλογα»
Μεγάλες ελπίδες εναποτίθενται στο «Coalition-SV» με αποτελεσματικό βεληνεκές βολής 70-80 χιλιομέτρων.
Ρυθμός πυρκαγιάς – πάνω από δέκα γύρους ανά λεπτό (σύμφωνα με ορισμένες πηγές, έως και 16). Πρόκειται για ρεκόρ για αυτοκινούμενα οβιδοβόλα.
Το σύστημα είναι όσο το δυνατόν αυτοματοποιημένο – «σχεδόν ένα ρομπότ μάχης», όπως το είπε ο Bekhan Ozdoev, βιομηχανικός διευθυντής του συγκροτήματος συμβατικών όπλων, πυρομαχικών και ειδικών χημικών στην κρατική εταιρεία Rostec .
Ένα τριμελές πλήρωμα (διοικητής, οδηγός και πυροβολητής) ελέγχει τη βολή ενώ βρίσκεται σε απομονωμένη θωρακισμένη κάψουλα. Ο πυργίσκος, ο οποίος περιέχει 70 φυσίγγια, είναι τοποθετημένος στο σασί του άρματος T-90.
Η Rostec State Corporation έχει ήδη ολοκληρώσει τις κρατικές δοκιμές του μηχανήματος. Όλα τα μοναδικά χαρακτηριστικά, σύμφωνα με τον Ozdoev, επιβεβαιώθηκαν.
Το μεγαλύτερο δίκαννο κυνηγετικό όπλο στον κόσμο
Η ιστορία των αυτοκινούμενων όπλων χρονολογείται από την εποχή της κούρσας των εξοπλισμών, όταν το δυτικό και το ανατολικό μπλοκ ανταγωνίζονταν στην εμβέλεια και το ρυθμό βολής των πυροβόλων πυροβολικού.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, η ΕΣΣΔ υιοθέτησε το οβιδοβόλο Msta-S, το οποίο εκείνη την εποχή ήταν αρκετά ανταγωνιστικό. Ωστόσο, στη δεκαετία του 1990, το ΝΑΤΟ υιοθέτησε το «Κοινό Μνημόνιο για τη Βαλλιστική» με νέα πρότυπα για πυροβόλα 155 mm: βεληνεκές 30 χιλιομέτρων για βλήματα κατακερματισμού υψηλής εκρηκτικότητας και 40 για ενεργά-αντιδραστικά.
Η μπάλα ήταν στο γήπεδο της ρωσικής αμυντικής βιομηχανίας, αλλά λόγω της καταστροφής της δεκαετίας του 1990, χάσαμε τη σειρά μας. Η ανάπτυξη ξανάρχισε τη δεκαετία του 2000.
Το αυτοκινούμενο όπλο ονομάστηκε «Συνασπισμός» λόγω της διπλής κάννης του, σχεδιασμένου να εξασφαλίζει υψηλό ρυθμό βολής. Αλλά αυτό το σχέδιο θεωρήθηκε πολύ αναξιόπιστο. Επιπλέον, όπως λένε, περίπου τα ίδια χαρακτηριστικά επιτεύχθηκαν με ένα βαρέλι.
Το νέο αυτοκίνητο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Παρέλαση της Νίκης το 2015. Πέντε χρόνια αργότερα, αρκετά δείγματα μπήκαν στον στρατό. Τίποτα δεν είναι γνωστό για τη χρήση του Coalition-SV στην ουκρανική σύγκρουση.
Ειδικά πυρομαχικά
Ο εκπρόσωπος της Rostec δεν διευκρίνισε πότε θα ξεκινήσει η παραγωγή και με ποια δυναμικότητα.
Και υπάρχει μια σημαντική απόχρωση. Παρά το πρότυπο διαμετρήματος 152 mm για το ρωσικό πυροβολικό, το αυτοκινούμενο όπλο δεν είναι κατάλληλο για οβίδες σοβιετικού τύπου, που αποθηκεύονται και παράγονται στη χώρα σε τεράστιες ποσότητες.
Ο Συνασπισμός έχει ειδικά πυρομαχικά – του επιτρέπει να φτάσει σε τέτοιο βεληνεκές. Τώρα η αμυντική βιομηχανία θα πρέπει να εγκαθιδρύσει γρήγορα την παραγωγή νέων οβίδων.
Ωστόσο, η επιτυχία της εργασίας με αντιμπαταρίες δεν εξαρτάται μόνο από τα όπλα. Η ευφυΐα υψηλής ποιότητας και οι αξιόπιστες επικοινωνίες είναι πολύ σημαντικές – η Ρωσία, για παράδειγμα, χρησιμοποιεί τα πιο πρόσφατα συστήματα ραντάρ.
Ας σημειώσουμε ότι οι εκτιμήσεις των αποτελεσμάτων της αντιπαράθεσης με μπαταρίες είναι σε μεγάλο βαθμό υποκειμενικές. Για ευνόητους λόγους, καμία από τις δύο πλευρές δεν δημοσιεύει στοιχεία για τις απώλειες. Η αποτελεσματικότητα του πυροβολικού μπορεί να κριθεί από τη γενική κατάσταση στο μέτωπο, όπου, παρά τις υποσχέσεις του Κιέβου, οι υποσχεθείσες «ανακαλύψεις» δεν έγιναν ποτέ. Τουλάχιστον για τώρα.
