Το «Μαύρο Μέτωπο» και οι ευσυγκίνητοι αυτόκλητοι ( ; ) υπερασπιστές του

Με όσο παραμύθι «αποφασιστικότητας» κι αν επενδύσεις την υποκρισία, αυτή υποκρισία θα παραμείνει, και ως υποκρισία θα καταρρεύσει όταν κλείσει τον κύκλο της, μέσα βεβαίως και από τις αντιθέσεις της αλλά και τους εσωτερικούς της ανταγωνισμούς…
Καλό θα είναι ωστόσο, για την ιστορία την οποία σεβόμαστε, για τις απορίες και τα ερωτήματα των φίλων μας, αλλά και για τους σκεπτόμενους πολίτες στους οποίους απευθυνόμαστε, να ξεκαθαρίσουμε τα εξής:
Στην «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ» δεχτήκαμε από τις αρχές του Απρίλη πρόσκληση  προκειμένου να στηρίξουμε την πρωτοβουλία για το συγκεκριμένο «συλλαλητήριο», την οποία και απορρίψαμε με απόλυτο και σαφή τρόπο, για λόγους πολιτικούς και μεθοδολογικούς. Έχει εκδοθεί προς τούτο σχετική ανακοίνωση και έχει υπάρξει και σχετική αρθρογραφία.
Μάλιστα ακούσαμε και το «ατράνταχτο» επιχείρημα πως παρά τις σοβαρές αντιρρήσεις μας για τον χαρακτήρα που φαινόταν ότι προσλάμβανε αυτή η ιστορία, εμείς: «θα πρέπει να επιδείξουμε ανθρώπινη ανωτερότητα, και να… συμπαραταχθούμε άκριτα με τον πάσα έναν, έναντι του εχθρού μας που είναι η Τουρκία και το καθεστώς των Αθηνών»!!!
Είναι προφανές ότι στο δικό μας πολιτικό ήθος, δεν μπορεί να υπάρχει ο καιροσκοπισμός ως μέθοδος πολιτικής συμπεριφοράς, επομένως δε θα μπορούσαμε να κινηθούμε στη λογική μιας ανάλογης αντίληψης. Γι αυτό και δεν συνηγορήσαμε στη συγκεκριμένη προτροπή.
Θεωρήσαμε, τόσο την πολιτική αντίληψη από την οποία εμφορούνταν οι διοργανωτές, όσο και την μεθοδολογία η οποία ακολουθήθηκε, ως ένα σύνολο από απαράδεκτες, προβληματικές έως και επικίνδυνες αντιλήψεις, που όχι μόνο δεν προάγουν την υπόθεση του αγώνα για τους δύο αιχμαλώτους Έλληνες στρατιωτικούς, αλλά επιχειρούν να θέσουν με έναν αμφιλεγόμενο και παντελώς πρόχειρο τρόπο και το συνολικό πολιτικό πρόβλημα της χώρας, και αυτό πίσω από τη λαγνεία των κραυγών και της πολιτικής ρηχότητας, δημιουργεί μια καινούρια άκρως προβληματική και υπό προϋποθέσεις επικίνδυνη κατάσταση, στην οποία… 
συνειδητά δεν θελήσαμε να συμπαρασύρουμε κανέναν Έλληνα πολίτη.
Ξεκαθαρίσαμε δηλαδή προκαταβολικά, την «απόλυτη διαφωνία μας με την πολιτική φυσιογνωμία αυτού που σερβίρεται», θεωρώντας πως είχαμε την υποχρέωση να μην παραβλέψουμε σκοπιμότητες πίσω από τη γοητεία ενός αιτήματος, που όλα έδειξαν από την πρώτη στιγμή, ότι χρησιμοποιήθηκε επειδή «πουλάει», και όχι επειδή οι διοργανωτές ήταν αποφασισμένοι να στοιχηθούν με ευλάβεια πίσω από αυτό. Έτσι ακριβώς δεν συμβαίνει σήμερα;;;
Οι επιφυλάξεις μας επαληθεύτηκαν στο σύνολό τους τις επόμενες μόλις ημέρες. Οι φωτογραφίες των δύο αιχμαλώτων στρατιωτών, μόνο ως ντεκόρ παραμένουν μέσα σε ένα περιβάλλον πολιτικής φλυαρίας που δεν καταλήγει πουθενά. Και δυστυχώς, μαζί με τις επιφυλάξεις μας, επιβεβαιώθηκε και το σύνολο των καταγγελιών μας, γι’ αυτό που πραγματικά κρύβεται πίσω από αυτή την προβληματική ιστορία.
Πολιτικοί υποκριτές κάθε λογής μπορεί να ισχυρίζονται «ΨΕΥΔΩΣ» πως αποφάσισαν μόλις χθες να παρευρεθούν στο συγκεκριμένο συλλαλητήριο, επιχειρώντας κάπως έτσι να ξεπλύνουν παλιότερα ανομήματά τους και ψαρεύοντας σε θολά νερά για το χαμένο μερίδιο της δόξας τους, εμείς όμως είχαμε προκαταβολικά ξεκαθαρίσει πως «θα ήταν λάθος καταστροφικό η συμμετοχή μας στη συγκεκριμένη διοργάνωση με  οποιοδήποτε τρόπο. Λάθος πολιτικό, κρίσιμο και θεμελιώδες. Και αυτό γιατί είχαμε την υποχρέωση να μην παραβλέψουμε πιθανές σκοπιμότητες πίσω από τη γοητεία ενός αιτήματος με το οποίο κανένας Έλληνας πολίτης δεν μπορεί να διαφωνήσει, αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί».
Είχαμε ξεκαθαρίσει λοιπόν ήδη από τις 10 Απριλίου, δηλαδή πριν από ένα και παραπάνω μήνα, πως:
Πρώτον: Μια διαδήλωση δεν έχει μόνο αίτημα. Έχει ΚΑΙ οργανωτές έχει ΚΑΙ αποδέκτη. Με το αίτημα προφανώς και δεν διαφωνούμε. Ωστόσο, για να μην ευτελίζεται το αίτημα στο βωμό μικροσκοπιμοτήτων, ο οργανωτής δεν μπορεί να είναι καμία μεμονωμένη κυρία -η οποία ειρήσθω εν παρόδω ομολογεί ακόμη και τώρα πως η ίδια μόνη ως επικεφαλής της ομάδας της την ανέλαβε- (και όποιοι άλλοι –αφανείς μέχρι εκείνη τη στιγμή- μπορεί να βρίσκονται από πίσω) που επιχειρεί να στήσει πολιτική καριέρα (θεμιτός ο σκοπός αλλά τα μέσα πάντα υπόκεινται σε κριτική). Και…
Δεύτερον: Ο αποδέκτης μίας διαδήλωσης με τέτοιο αίτημα, μπορεί να είναι μόνο η Τουρκική πρεσβεία. Ουδείς άλλος. Μια διαδήλωση λοιπόν από την οποία ζητούμε γενικώς την απελευθέρωση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, βάζοντας μπροστά τη φωτογραφία τους, δε λέει τίποτε, επενδύει μονάχα στη δημιουργία εντυπώσεων με στόχευση μικροκομματική, και σύντομα θα μετεξελιχθεί σε κάτι άλλο. Νομίζω επαληθευτήκαμε…
Η συγκέντρωση γίνεται στο Σύνταγμα και ΟΧΙ στην Τουρκική πρεσβεία. Υπάρχει κανείς που δεν αντιλαμβάνεται το λόγο;;;
Τι θα έπρεπε να γίνει από κάποιον που θα ήθελε να οργανώσει μια σοβαρή δουλειά με προοπτική και πολιτική συνέχεια;
Πρώτον: Σύσκεψη πολιτικών και κοινωνικών φορέων όσο γίνεται πιο ευρεία με στόχο την ανάληψη πρωτοβουλίας ουσιαστικής.
Δεύτερον: Πολιτική συμφωνία για το περιεχόμενο, τη μορφή, το πλαίσιο των αιτημάτων και τους ομιλητές.
Τρίτον: Ανάδειξη οργανωτικής επιτροπής από τους συμμετέχοντες, για τη διευθέτηση της όλης διοργάνωσης.
Τέταρτον: Σαφής οριοθέτηση του συνολικού πολιτικού πλαισίου των στόχων, και απέναντι στην Τουρκική πρεσβεία, και απέναντι στη «μαύρη – στρατηγική συμμαχία» που χτίζει η χώρα με τους Αμερικανονατοϊκούς και τους Ισραηλινούς μακελάρηδες, αλλά και απέναντι στο Ελληνικό πολιτικό προσωπικό.
Τίποτε από τα παραπάνω όμως δεν ήθελε η κ. διοργανώτρια και τώρα πλέον μπορεί ο καθένας να το διαπιστώσει πιο καθαρά. Και φυσικά, αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα της όλης διαχείρισης, για τίποτε από τα παραπάνω δεν διέθετε και τα πολιτικά διαπιστευτήρια προκειμένου να το στηρίξει με τρόπο αξιόπιστο έναντι παντός τρίτου. Και αυτό δεν είναι μομφή. Είναι αναγκαία πολιτική διαπίστωση.
Ποιος σοβαρός φορέας άλλωστε θα πήγαινε να συσκεφτεί στη βάση αυτής της ρητορικής και αυτής της αντίληψης που έχει ανακύψει από το πολιτικό κιτς αυτής της διαδρομής, και την οποία εμείς γνωρίσαμε όταν προσκληθήκαμε να στηρίξουμε αυτή την πρωτοβουλία;;; Δυστυχώς αυτή η ρητορική, μόνο σε ακροδεξιά σάιτς έχει πέραση και όχι στον υπεύθυνο πολιτικό διάλογο.
Γι’ αυτό και είχαμε προειδοποιήσει από τότε, πως «χωρίς τα παραπάνω ως μίνιμουμ προαπαιτούμενα, αυτό το οποίο θα γίνει στο τέλος, θα είναι αυτό που διαφάνηκε από την πρώτη στιγμή. Δηλαδή:

• Το ίδιο το αίτημα θα εκφυλίζεται από την πρωτοβουλία κάποιων που απλώς αναζητούν νεροκουβαλητές. Και…
• Το όλο πλαίσιο θα εγκλωβίζεται σε απαράδεκτη και ακραία στη διατύπωσή της ρητορική, από την οποία εμείς τουλάχιστον έχουμε κάθε λόγο να κρατάμε σαφείς, απόλυτες και ξεκάθαρες αποστάσεις». Νομίζω δικαιωθήκαμε και εδώ…

Πατριωτισμός και πατριδοκαπηλία…

Από τις 10 Απριλίου λοιπόν είχαμε αποσαφηνίσει, πως: «Ο πατριωτισμός, για να είναι αγνός και άδολος, δεν είναι ένα σύνολο από κραυγές που διχάζουν. Όσοι επιδιώκουν να επενδύσουν σ’ αυτόν με ψυχή και όχι ψαρεύοντας σε θολά νερά, θα πρέπει να αποφασίσουν αν υιοθετούν μια ρητορική που θα φέρει την κοινωνία δίπλα τους και στη δράση, με συγκεκριμένο πρόγραμμα και συγκεκριμένο πολιτικό σχεδιασμό και σχεδιασμό δράσης ή αν θα ενσωματωθούν σε μια ρητορική και σε μια πρακτική που θα σπρώχνει και τους ίδιους στο πολιτικό περιθώριο όταν θα σβήσουν τα φώτα της ράμπας.
Εν κατακλείδι, είχαμε θεωρήσει από τότε, πως η συγκεκριμένη πρωτοβουλία, αποδυναμώνει το αίτημα, στοχοποιεί τον πατριωτικό λόγο, τον καθιστά πατριδοκάπηλο και μη αυθεντικό, ενσωματώνει με τρόπο άτσαλο έναν αχταρμά από αιτήματα με καταφανώς πατριδοκάπηλα χαρακτηριστικά, και η οποιαδήποτε συμμετοχή μας σ’ αυτήν, θα είναι πολιτικά ζημιογόνα, και δεν θα συνιστά μια στάση ευθύνης απέναντι στην Ελληνική κοινωνία.
Ήδη από τότε, η ανυπαρξία τέτοιου προσανατολισμού και η ακραία έως διαχαστική ρητορική που είχε επιλεγεί, μας βρήκε πλήρως αντίθετους, και ως προς το πνεύμα, και ως προς τη φιλοσοφία, αλλά και ως προς το περιεχόμενό της. Ήταν δε αποκαλυπτικά όλα αυτά, για το πραγματικό πολιτικό προφίλ των διοργανωτών. Δυστυχώς δικαιωθήκαμε ΚΑΙ σε αυτό…
Γι’ αυτό και αποστασιοποιηθήκαμε πλήρως από τέτοιες αντιλήψεις. Στο σύνολό τους αξιολογούμενες θεωρήσαμε ότι εντάσσονται στο «μαύρο μέτωπο» το οποίο έχουμε καταγγείλει, για το οποίο έχουμε προειδοποιήσει ότι θα κληθεί να παίξει αμφιλεγόμενο ρόλο την επόμενη περίοδο, και με το οποίο οφείλουμε τελικά να μην έχουμε απολύτως κανέναν πολιτικό συγχρωτισμό.
Θεωρήσαμε από τότε ότι αυτό που πήγε να στηθεί ΔΕΝ ΕΠΙΔΕΧΕΤΑΙ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ. Είναι κάτι που ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ στο σύνολό του, κυρίως γιατί απορρίπτονται στο σύνολό τους οι λογικές που αποπνέονται από τους οργανωτές. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν «μασήσαμε» στο αίτημα «κράχτη».
Από εκεί και μετά, επιχειρήθηκε να στοχοποιηθεί η συνεπής στάση μας, και προς τούτο επιστρατεύτηκαν αφέλειες κάθε λογής.
Αναγκάστηκα τότε προσωπικά να αρθρογραφήσω, απαντώντας σε συγκεκριμένες προκλήσεις που ετέθησαν με τρόπο ομολογουμένως όχι και ιδιαίτερα κομψό. Τόνισα ωστόσο μεταξύ άλλων πως:
Πρώτον: Ξέρουμε καλά την ταυτότητα του εχθρού μας – Καλό είναι όμως να είμαστε ψυλλιασμένοι, γιατί υπάρχουν και τα εν δυνάμει δεκανίκια του (ενίοτε πέρα και ανεξάρτητα από τις ίδιες τους τις προθέσεις). Στην πολιτική άλλωστε οι χρήσιμοι πολιτικά αφελείς ποτέ δεν εξέλειπαν…
Δεύτερον: Η «ανθρώπινη ανωτερότητα» καλό είναι να επιδεικνύεται, αφορά ωστόσο στις ανθρώπινες σχέσεις και όχι στην πολιτική δράση. Στην πολιτική δράση υπάρχουν μόνο κανόνες, και μαζί μ αυτούς υπάρχουν και σωστές πολιτικές κινήσεις, αλλά και λάθη πολιτικά. Άλλα από αυτά τα κάνουμε από λάθος εκτίμηση, και άλλα τα κάνουμε κατ’ επιλογή. Σε ότι με αφορά προσπαθώ να αποφεύγω τα κατ’ επιλογή λάθη. Για όλα τα υπόλοιπα μόνο ο θεός είναι υπεράνω.
Και επειδή σήμερα εμφανίζονται και ορισμένοι «ευσυγκίνητοι ηγέτες» που δηλώνουν εντυπωσιασμένοι επειδή λέει ο Αλαφούζος δεν «έπαιξε» το συλλαλητήριο, αλλά αυτοί οι «ευσυγκίνητοι ηγέτες» δεν είναι καθόλου ενοχλημένοι που το «έπαιξαν» ο «Πατριωτικός Σύνδεσμος Λακωνίας», το ΕΛΚΙΣ και τα λοιπά ευαγή ιδρύματα, ούτε βεβαίως προβληματίστηκαν καν που οι διοργανωτές μετά τις αποκαλύψεις αναγκάστηκαν να αποσύρουν ακόμη και τις αφίσες τους (θα τις απέσυραν άραγε αν δεν ήταν καταφανώς ενοχικές;;;)  ίσως είναι καλό να θυμίσουμε τι λέγαμε ήδη από τις 19 Απριλίου περί αυτού:
«Προφανώς και ξέρουμε πάρα πολύ καλά για τις σχέσεις της κ. Μπιτάκου με στελέχη του ΕΠΑΜ. Ουδέν κρυπτόν υπό τον Ήλιον. Και η συμμετοχή του κ. Παναγιωτόπουλου που εμφανίστηκε από το πουθενά, για να προσφέρει τη στήριξή του ήδη από τις 18 Απριλίου, είναι ένα από τα στοιχεία που φανερώνει, πως αυτό το περίεργο κομπρεμί, δεν είναι εν αγνοία της ηγεσίας του ΕΠΑΜ. Αλλά αυτό ως επιλογή, δεν είναι ΟΥΤΕ μεμπτό ΟΥΤΕ φυσικά και αθέμιτο. Θα μπορούσε να είναι απλά μια πολιτική αστοχία. Ωστόσο έχει και σκοπιμότητα. Αν τελικά αυτή η αστοχία θα έχει κόστος για την κ. Μπιτάκου ή για το ΕΠΑΜ, αυτό θα φανεί από τις εξελίξεις».

Τρεις αφίσες για ένα συλλαλητήριο. Για προσέξτε τι έχει η πρώτη…
Τι λείπει από την δεύτερη… Και τι εξαφανίζεται εντελώς από την τρίτη.
Να… Αυτά ας πούμε, δεν τα είδε ο “ευσυγκίνητος”.

Δεν ξέρω αν ακούσατε κάτι εσείς που εμείς δεν το πληροφορηθήκαμε. Προσωπική πολιτική βλέπουμε και αυτό θα συνεχίσουμε να βλέπουμε σε όλη τη διαδρομή. Μπορεί η συγκέντρωση να έχει τελικά την όποια συμμετοχή, αλλά αυτό δεν καθαγιάζει τις πραγματικές προθέσεις των πρωταγωνιστών, ούτε βεβαίως και τους στόχους τους… Η όποια καλή εικόνα από μόνη της, ακόμη και αν υπάρξει, είναι ένα στοιχείο που από  μόνο του δεν παραπέμπει σε σοβαρή προσπάθεια με όρους πολιτικούς.

Τρίτον:  Οι σοβαρές προσπάθειες δεν στηρίζονται στις προσωπικές πολιτικές. Δεν υπάρχει καμία σοβαρή προσπάθεια που να στερείται συλλογικότητας στην επεξεργασία και στη λήψη αποφάσεων, και που να της περισσεύει ο εγωκεντρισμός. Ξέρετε όλοι… Ξέρουμε όλοι… Και προκύπτει και από τα γραφόμενα της ιδίας της διοργανώτριας, ότι επιχειρεί προσωπικά να κεφαλαιοποιήσει ότι αποκόμισε από το συλλαλητήριο. Κανένα όργανο, καμία ομάδα, καμία οργανωτική επιτροπή δεν συνεδρίασε, κανένα πλαίσιο πολιτικό δεν συμφωνήθηκε, καμία σύσκεψη φορέων δεν έγινε.
Τέταρτον: Ο διχαστικός όσο και ακραίος λόγος που αγκάλιασε το όλον πνεύμα της διοργάνωσης, ήταν διάχυτος στους πρώτους της βηματισμούς… Και αν κάποιοι προέτρεψαν την διοργανώτρια να το συμμαζέψει καλά έκαναν. Είναι καλό πρωτίστως για την ίδια. Ωστόσο, το διχαστικό πνεύμα παραμένει -γιατί είναι σύμφυτο αντίληψης- έστω και αν ο διχαστικός λόγος ψιλομαζεύτηκε. Λυπάμαι που εγώ μέσα σε αυτό το πνεύμα δεν μπορώ να διακρίνω ούτε σοβαρή προσπάθεια, ούτε ενωτικό στίγμα και δυστυχώς ούτε υγιή προοπτική.
Πέμπτον: Το Ελληνικό γίγνεσθαι έχει ανάγκη από άλλα πράγματα και όχι από κραυγές εκτόνωσης, χωρίς πολιτική σκέψη, με διάχυτη πολιτική ρηχότητα και ασαφές πολιτικό στίγμα. Το «ανεμομαζώματα – διαβολοσκορπίσματα» είναι από αυτά που διαπρέπουν στην πολιτική. Και νομίζω πως διαθέτουμε  αρκετά μεγάλη εμπειρία για να φροντίζουμε να μην το ξεχνάμε.
Έκτον: Με κραυγές εκτόνωσης χωρίς σαφή πολιτική στόχευση στήθηκαν οι «αγανακτισμένοι»… Ποιος θυμάται σήμερα ποιος ήταν ο οργανωτής;;; Ποιος μπορεί να μας περιγράψει σήμερα το αποτέλεσμά τους, εκτός από το ότι λειτούργησαν ως μήτρα κατασκευής μιας νέας γενιάς από «πολιτικές φίρμες» με την ανοχή του συστήματος, που τελικά δούλεψαν για το σύστημα;;; Αυτές όμως, ΕΔΡΑΙΩΝΟΥΝ το καθεστώς και ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΑΤΡΕΠΟΥΝ.
Και όλοι αυτοί, αναδείχτηκαν και εντάχθηκαν στο σύστημα, γιατί «μάγεψε» ο λόγος τους, και η ανάγκη επίγνωσης της πολιτικής τους ρηχότητας πέρασε σε δεύτερη μοίρα.
Ταυτόχρονα, μέσα από ένα τέτοιο πολιτικά ρηχό «κίνημα», δυνάμωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, δυνάμωσε η  ΧΑ, παραδειγματίστηκαν οι «ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ», εμπνεύστηκαν οι «διαδηλώσεις αξιοπρέπειας»κλπ. Να τα ξεχάσουμε αυτά;;;

Μα δυστυχώς αυτό είναι το τίμημα των «κραυγών» με «αντιμνημονιακή» ταυτότητα και χωρίς πολιτικό βάθος. Θα συμπορευθούμε σε μια τέτοια αντίληψη για την λαϊκή αντίδραση γενικώς;;;  Χωρίς κόμματα, χωρίς όργανα, χωρίς συλλογικές διαδικασίες;;;
Έβδομον: Λυπάμαι, αλλά πρέπει να επαναλάβω, ότι η ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, έχει πολύ σοβαρούς αντιπάλους, προϋποθέτει πολύ σοβαρές πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις, και επειδή είναι όλα αυτά και πολύ περισσότερα ακόμη, γι αυτό και… ούτε με πρωτοβουλίες «χύμα στο κύμα» ανακτάται, ούτε το «αντι»μνημονιακό μπλά – μπλά συνιστά ικανή ταυτότητα, που αρκεί για να εγγυηθεί την επόμενη μέρα.
Όγδοον: Προσωπικά δεν θα μπέρδευα ποτέ τη συμμετοχή σε ένα συλλαλητήριο με την έννοια της «λαϊκής υποστήριξης». Τέτοιες «λαϊκές υποστηρίξεις» έχουμε δει ουκ ολίγες τα τελευταία χρόνια. Που κατέληξαν;;;
Ένατον: Και όχι δεν είναι διόλου θετικό γεγονός να κακοποιούνται τα συνθήματά μας (διότι συνέβη και αυτό), από ανθρώπους που προσεγγίζουν την πολιτική με κολάζ από πολιτικές ασυναρτησίες. Είναι αρνητικό γεγονός και οφείλουμε να το καταδικάσουμε και δημόσια, διότι τα σύρει στον ευτελισμό αυτά τα συνθήματα, και δεν τους αξίζει ο ευτελισμός.
Δέκατον: Την διοργανώτρια του συλλαλητηρίου, δεν την ξέρω και δεν αισθάνομαι ότι με αφορά το να την γνωρίσω. Προφανώς έχουμε διαφορετικά μέτρα για το τι σημαίνει το «να πάει καλά»η πρωτοβουλία αυτή. Για μένα το «καλό» ή το «κακό» αυτής αλλά και όποιας άλλης πρωτοβουλίας, σχετίζεται με τα πολιτικά διαπιστευτήρια και όχι με το «θεαθήναι».
«Θεαθήναι» με μια έννοια προσέφεραν πολλοί… «Θεαθήναι» βεβαίως ίσως να διαθέτει και το συγκεκριμένο συλλαλητήριο.
Αν κυνηγήσουμε το «θεαθήναι» θα οδηγηθούμε στον πολιτικό εκφυλισμό. Αν παρασυρθεί και η κοινωνία από αυτό, δε θα βρει δρόμο να δραπετεύσει από την καταστροφική πορεία που της έχουν δρομολογήσει.
Η απόλυτη δικαίωσή μας βεβαίως ήρθε με τις αποκαλύψεις… Εδώ θα αφήσουμε να μιλήσει πρωτίστως η εικόνα.
Για δείτε την αρχική αφίσα…

Για προσέξτε την καλύτερα…

Φουλ στα στολίδια

Για δείτε τώρα που αρχίζουν οι ομορφιές…

Εξατμίστηκε ξαφνικά ο “Πατριωτικός Σύνδεσμος Λακωνίας”
Κι άλλες ομορφιές…

Εδώ εξατμίστηκαν όλα τα στολίδια
Ξέρετε γιατί τόσες ομορφιές??? Για δείτε…

Κι άλλο…

Κι άλλο…

Αλλά και άλλο…

Κι άλλο…

Τα στολίδια βέβαια εξαφανίστηκαν από την αφίσα. Προκύπτει από κάπου ότι εξοβελίστηκαν και απομονώθηκαν από την συντροφιά των διοργανωτών;;;

Από πουθενά δεν προκύπτει. Και μη βιαστεί κανείς να δώσει απαντήσεις που δεν ευσταθούν…

Οι «ΠΕΙΡΑΤΕΣ» με αξιοπρεπή πολιτική απόφαση ξεκαθαρίζουν τη θέση τους. Διαβάστε την ΕΔΩ>>> http://piratedu.gr/?p=325
Το «ΜΑΥΡΟ ΜΕΤΩΠΟ» όμως επιμένει… Για δείτε συνέβη στις 9 Μαΐου σύμφωνα με νέα παρέμβαση των “ΠΕΙΡΑΤΩΝ”…
Το απίθανο “εθνοσωτήριο” κατασκεύασμα, εκπροσώπησε στα «παραπολιτικά» ένας «ευγενικός» κύριος λαλίστατος και υβριστικός στους διαδικτυακούς περιπάτους του.
Μεταξύ των πολλών «αληθειών» που ανέφερε ο κύριος αυτός, είναι πως το “εθνοσωτήριο” κατασκεύασμα στηρίζουν και οι «Πειρατές στην εκπαίδευση».
Ο κ. Θανάσης Γούναρης λοιπόν, ως πρόεδρος της Διοικούσας, εκνευρίστηκε, και σωστά ο άνθρωπος, με την ψευδή αναφορά, και έστειλε (όπως μας πληροφόρησε) στο σταθμό το παρακάτω μήνυμα διάψευσης: «Για λόγους που δε γνωρίζουμε, αναφέρθηκε από εκπομπή του σταθμού σας ότι συμμετέχουμε και στηρίζουμε συλλαλητήριο που θα πραγματοποιηθεί στην Αθηνα στις 13-5-2018 από κάποιον κύριο Γκούσκο. Επειδή έχει συμβεί ξανά σας στέλνουμε το Δελτίο Τύπου που έχουμε εκδώσει και παρακαλούμε να αναγνωστεί στην εκπομπή που μετέδωσε την πληροφορία. Θανάσης Γούναρης, Προέδρος Διοικούσας Επιτροπής του ΠΕΙΡ». 
Μαζί με αυτό βεβαίως, ο κ. Γούναρης, κοινοποίησε και τη σχετική ανακοίνωση των Πειρατών, την οποία θα βρείτε στον σύνδεσμο που επισυνάπτουμε παραπάνω.
Κατά τα άλλα όμως δεν ίδρωσε το αυτί κανενός. Τα φόρτωσαν όλοι σε «λάθος» του γνωστού αριθμολάγνου “ευγενέστατου” κυρίου, ο οποίος αμολάει ρουκέτες στο διαδίκτυο. Αυτοί λοιπόν θα σώσουν τη χώρα και τους αιχμαλώτους μας…
Μετά βέβαια… Όλοι τούτοι εδώ οι υπέροχοι τύποι που σήμερα δηλώνουν με καμάρι πως «στελεχώνουν» το «εθνοσωτήριο», όταν θα καταλάβουν πως χρησιμοποιήθηκαν για να κουβαλάνε νερό με το κοφίνι, θα κάνουν ως συνήθως το παγώνι. Στα χρόνια που ζούμε άλλωστε έχει την τιμητική του το πουλερικό.
Όλοι αυτοί, σήμερα διεκδικούν για τον εαυτό τους το δικαίωμα της γνώμης, και αύριο θα αναζητούν αποκούμπι στο… ακαταλόγιστο, έχοντας βάλει ως συνήθως την ουρά κάτω από τα σκέλια. Νομίζω όμως πως πρέπει να συμφωνήσουμε στο αυτονόητο…
Αρκετά με τους «απατημένους»… Τώρα πια υπάρχει συνενοχή και μόνον συνενοχή…
*Οι απόψεις του κειμένου είναι προσωπικές.